หัตถ์เทวะธิดาพญายม – ตอนที่ 344 น่าหลานเยี่ยนหมิง

หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 344 น่าหลานเยี่ยนหมิง

โดยที่แท้น่าหลานเยี่ยนหมิงผู้นี้ได้รับโอสถวิเศษจากน่าหลานเจิ้งเจ้อเป็นจํานวนมาก ก่อนเดินทางล่วงเข้าสู่อาณาจักรกําบัง

และหนึ่งในโอสถนั้น คือสมุนไพรอันมีกิตติศัพท์เป็นที่เลื่องลือไปทั่วหล้าซึ่งมีนามว่า โอสถโสมเก้าวิญญาณ ซึ่งหากผู้ใดต้องพิษร้ายกาจ เพียงได้กลืนกินโอสถชนิดนี้ แม้หากพิษไม่อาจถูกขจัด แต่ก็จะสามารถยืดเวลาการแพร่กระจาย และกําเริบของพิษ เพื่อรั้งรอเวลารับยาถอนพิษ

เนื่องเพราะความสามารถอันพิเศษนี้เอง จึงช่วยส่งเสริมให้น่าหลานเจิ้งเจ๋อสามารถเข้าร่วมเป็นหนึ่งในสมาชิกสมาพันธ์แพทย์ในดินแดนแห่งนี้

แท้จริงน่าหลานเยี่ยนหมิงผู้นี้สามารถเข้าสู่สวนสมุนไพรแห่งนี้ได้ ก็เพราะเกอซี ครั้งที่ริ้วสายเมฆาถูกทําลาย เหล่ายอดฝีมือทั้งหลายต่างเร่งฉวยโอกาสมุ่งหน้าเข้าสู่สวนสมุนไพร และเขาก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน

แต่แรกน่าหลานเยี่ยนหมิงหาได้ตรงเข้ามายังสวนสมุนไพรแห่งนี้ เช่นนั้นเขาจึงมิได้ติดพิษโรคร้าย หากทว่าภายหลังเขากลับติดเชื้อ เนื่องเพราะถูกโลหิต และน้ําหนองของผู้ติดโรคร้ายที่ร่างระเบิดจากการได้รับโอสถของคนตระกูลเฟิ่ง

ทว่าครั้นเขาติดพิษโลหิตหลั่งสําราญ น่าหลานเยี่ยนหมิงกลับรีบกลืนกินโอสถโสมเก้าวิญญาณในทันที ด้วยคิดว่าตนย่อมไม่สิ้นใจตายด้วยพิษร้าย หากแต่ไม่คาดคิดเลยว่า เมื่อเขากลืนโอสถโสมเก้าวิญญาณเข้าไปแล้วไม่เพียงพิษร้ายจะไม่บรรเทา กลับกันมันเร่งให้พิษร้ายกําเริบ ผิวหนังของเขากลับเน่าเฟะรวดเร็วกว่าผู้อื่น

ยิ่งเมื่อได้เห็นความล้มเหลวในกระบวนการรักษาของเฟิ่งเหลียนอิ่ง เขายิ่งสิ้นหวัง คงมีเพียงความคิดว่าตนต้องถึงแก่ความตายเป็น

หากแต่กลับไม่คาดคิดเลยว่าเด็กหนุ่มด้อยพลังฝีมือ ไร้ทักษะแพทย์ผู้มีนามว่าซีเยว่กลับสามารถถอนพิษร้ายกาจชนิดนี้ได้ทันที ที่น่าหลานเยี่ยนหมิงได้เห็นโฉมหน้าของเกอซี เขากลับยิ่งตื่นตระหนก

เหตุเพราะท่านหมอลึกลับผู้นี้ มีใบหน้าที่คล้ายคลึงคนผู้นั้นจนเกินไป

ยังอีกทั้งทักษะการรักษาของคนผู้นั้นล้วนสูงส่งเทียบได้กับเด็กหนุ่มผู้อยู่เบื้องหน้าเขานี้ ตระกูลน่าหลานอาศัยวิชาแพทย์ของคนผู้นั้นจึงมีฐานะทางสังคมเฉกเช่นทุกวันนี้

ยิ่งคิดน่าหลานเยี่ยนหมิงก็ยิ่งตื่นเต้นยินดี หากเขาสามารถนําเด็กหนุ่มผู้นี้กลับคืนสู่เรือนน่าหลานได้ ความรุ่งเรืองเฟื่องฟูย่อมอยู่แค่เพียงชายเรือนน่าหลาน !

ทว่าเมื่อเบื้องหลังเกอซี คือองค์ราชันมัจจุราช น่าหลานเยี่ยนหมิงจึงมิกล้ากระทําสิ่งใดบุ่มบ่าม

หากแต่เขาไม่คิดเลยว่าโอสถโสมเก้าวิญญาณที่เขากลืนกินลงไป จะกลายเป็นตัวเร่งให้พิษกําเริบรวดเร็วกว่าผู้อื่น แม้เขายังรักษาชีวิตตนไว้ได้ ทว่ายามนี้พิษในกายของเขากําลังเริ่มแพร่กระจายไปทั่วร่าง

เมื่อความตายกําลังคืบคลานเข้าหา น่าหลานเยี่ยนหมิงจึงจําต้องตะเกียกตะกายเข้ามาหาเกอซี ทั้งที่ยังหวั่นต่อความน่ายำเกรงขององค์ราชันมัจจุราช

ครั้นได้รับรู้ว่าน่าหลานเยี่ยนหมิงได้กลืนกินโอสถเก่าวิญญาณ เรื่องราวทั้งหมดล้วนกระจ่างแจ้งแก่เกอซี

แม้โอสถโสมเก่าวิญญาณจะเป็นโอสถถอนพิษที่ทรงประสิทธิภาพ หากทว่าล้วนอุดมไปด้วยพลังจิตวิญญาณอันแข็งกล้า เช่นนั้น โอสถโสมเก้าวิญญาณจึงกลับกลายเป็นเครื่องเสริมกําลังให้พิษร้าย ยิ่งกําเริบแสดงอาการได้อย่างเต็มที่ ทั้งย่อมไม่อาจขจัดพิษออกจากร่างคนผู้นั้นได้

เกอชีหรี่ตามองบุรุษผู้กลิ้งเกลือกเลือดท่วมอยู่บนพื้น นางค่อย ๆ กล่าวอย่างเนิบช้า “เจ้ากล่าวว่าเจ้ารู้ฐานะที่แท้จริงของข้าเช่นนั้น ? เจ้าหมายความเช่นไร ? ”

น่าหลานเยี่ยนหมิงพลันรีบผุดลุกขึ้น เขาควักภาพเขียนผืนหนึ่งยื่นส่งให้เกอซี

หญิงสาวทอดสายตามองของสิ่งนั้นด้วยความงุนงง ภาพเขียนถูกคลี่ออก สตรีผู้งดงามอย่างหาใดเปรียบปานพลันปรากฏขึ้นเบื้องหน้าสายตา

***จบตอน น่าหลานเยี่ยนหมิง***