ตอนที่ 260 การล้อเล่น
เจียงรุ่ยเฉินคิดถึงที่คุณพ่อเหวินอยากให้เขาและเหวินมั่นมั่นได้แต่งงานกัน เดิมทีเจียงรุ่ยเฉินก็มีความคิดนั้น แต่ดูตอนนี้แล้ว สมองของเหวินมั่นมั่นตอนนี้ไม่รู้หายไปไหนแล้ว ผู้หญิงที่ไม่มีสมองแบบนี้จะมาเป็นภรรยาของเขาได้ยังไง คิดไม่ออกเลยจริงๆ
เพียงแต่ตอนนี้เขายังไม่อยากทะเลาะกับเหวินมั่นมั่น เจียงรุ่ยเฉินจึงเพียงข่มความโกรธของตัวเองเอาไว้ ไม่แสดงออกมา “มั่นมั่น อย่าเอาแต่ใจสิ รีบขอโทษคุณหันเร็ว”
เหวินมั่นมั่นเห็นเจียงรุ่ยเฉินบอกให้เธอขอโทษหันฮุ่ยซินก็โกรธขึ้นมาทันที “พี่รุ่ยเฉิน พี่หมายความว่ายังไงคะ ทำไมฉันต้องขอโทษเธอด้วย” นิ้วของเหวินมั่นมั่นยังชี้ไปยังหันฮุ่ยซินที่นั่งอยู่
เจียงรุ่ยเฉินไม่อยากจะสนใจเรื่องนี้ด้วยซ้ำ แต่เหวินมั่นมั่นก็เรียกชื่อเขาขึ้นมา และตัวเขาก็ไม่อยากทำเป็นไม่สนใจเหวินมั่นมั่น มันไม่สอดคล้องกับหลักการของเขาในฐานะสุภาพบุรุษ
“มั่นมั่น คุณไม่คิดว่าคุณกำลังสร้างปัญหาเหรอ ผมรู้ว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ถูกสั่งสอนมาเป็นอย่างดี รีบขอโทษคุณหันเร็ว เพราะคุณพูดทำให้คนอื่นเสียความรู้สึก คุณก็ควรขอโทษนะ”
เจียงรุ่ยเฉินเชื่อว่าตนเองสามารถเกลี้ยกล่อมเหวินมั่นมั่นได้ เขาเชื่อว่าเหวินมั่นมั่นชอบเขา ด้วยฐานะของเขาหล่อนจะต้องยอมก้มหัวขอโทษหันฮุ่ยซินแน่ แต่เหวินมั่นมั่นคิดว่าเธอผิดอะไร ในใจไม่ยอมรับ เรื่องนี้ไม่อยู่ในขอบเขตการพิจารณาของเจียงรุ่ยเฉิน
เหวินมั่นมั่นกลับไม่ยอมเขาง่ายๆ เธอเหวินมั่นมั่นเป็นใคร ลูกสาวคนรองของบ้านตระกูลเหวิน แม้ว่าเป็นอันดับที่สอง แต่เมื่ออยู่ในสายตาของคุณพ่อเหวิน เหวินมั่นมั่นเป็นลูกสาวที่เชื่อฟังอ่อนหวานเสมอ
เมื่อเทียบกับเหวินซือหว่านแล้ว เหวินมั่นมั่นได้รับความรักมากกว่า และด้วยนิสัยของเธอก็ไม่ใช่คนที่ยอมอะไรง่ายๆ
เหวินมั่นมั่นยืนขึ้น เจียงรุ่ยเฉินยังคิดว่าเธอจะขอโทษหันฮุ่ยซิน เขายกแก้วเหล้าขึ้นตรงหน้าเหวินมั่นมั่น “มั่นมั่น รีบยกเหล้าขอโทษคุณหันเร็วสิ แล้วเรื่องจะได้จบๆ ไป”
เหวินมั่นมั่นมองแก้วเหล้าในมือเจียงรุ่ยเฉิน และมองหันฮุ่ยซินที่ไม่สนใจเธอเลยสักนิด มุมปากของเธอก็ยกยิ้มขึ้น “ในเมื่อพี่รุ่ยเฉินอยากให้ฉันทำ งั้นฉันก็โอเคค่ะ”
เหวินมั่นมั่นรับแก้วมาถือไว้ในมือ หันฮุ่ยซินไม่เชื่อว่าเหวินมั่นมั่นจะยกเหล้าขอโทษเธอ ดังนั้นเธอจึงเตรียมตัวไว้แล้ว ถ้าเหวินมั่นมั่นทำอะไรขึ้นมาเธอก็จะถอยออกในทันที
“คุณหัน เหล้าแก้วนี้ถือว่าฉันขอโทษคุณนะคะ” เหวินมั่นมั่นยกแก้วขึ้นสูง หันฮุ่ยซินมองการกระทำของเธอ พอเห็นแก้วเอียงไปข้างหนึ่งก็ลุกขึ้นทันที ถอยหลังไปหลายก้าว ไม่คิดว่าเหวินมั่นมั่นจะแค่ทำท่าทางเท่านั้น
เหวินมั่นมั่นมองท่าทางของหันฮุ่ยซินแล้วก็มองไปทางเจียงรุ่ยเฉินด้วยความโกรธ “พี่รุ่ยเฉิน พี่ดูคุณหันสิ เธอทำอย่างนี้หมายความว่าไง เธอรังเกียจฉันเหรอ งั้นฉันขอโทษไปยังจะมีความหมายอะไรอีก”
“คุณหัน คุณหมายความว่ายังไงกันแน่ มั่นมั่นขอโทษคุณอย่างจริงใจ ทำไมคุณถึงทำอย่างนี้” เจียงรุ่ยเฉินมองหานฮุ่ยซินที่ทำท่าเหมือนผู้บริสุทธิ์ หานฮุ่ยซินจึงทำได้แค่นั่งลงอีกครั้ง
เหวินมั่นมั่นเห็นหันฮุ่ยซินที่นั่งลงอย่างเชื่อฟังก็ยกยิ้มที่มุมปากอีกครั้ง “คุณหัน คุณไม่ต้องกลัว พี่รุ่ยเฉินกำลังมองอยู่ ฉันจะทำอะไรคุณได้”
“ฉันก็ไม่รู้หรอกค่ะ ฉันรู้แค่ว่าอันตรายมีอยู่รอบตัว การป้องกันตัวจึงเป็นสิ่งที่ขาดไปไม่ได้”
“โธ่ คุณหันในเมื่อคุณรู้ว่าอันตรายมีอยู่ตลอด ไม่รู้ว่าตอนที่คุณพูดใจคุณรู้สึกผิดบ้างไหมนะคะ” เหวินมั่นมั่นมองหน้าหันฮุ่ยซินน
ตอนที่ 261 อบรมสั่งสอน
เหวินมั่นมั่นเคยเห็นว่าหันฮุ่ยซินเคยลงมือกับถังโจวโจว เธอยังมีหน้ามาพูดประโยคนี้อีกเหรอ หน้าหนาๆ ของหันฮุ่ยซินทำให้เหวินมั่นมั่นรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ช่างน่าอับอายขายหน้าจริงๆ
“คุณหัน คุณอย่าลืมสั่งสอนตัวเองด้วยนะคะ ตอนนี้สภาพคุณที่เป็นแบบนี้ดูดีนักเหรอ” หันฮุ่ยซินมองเหวินมั่นมั่นที่ไม่มีศีลธรรม ทำเหมือนกับว่าเจียงรุ่ยเฉินไม่อยู่ตรงนี้
เหวินมั่นมั่นมองเจียงรุ่ยเฉินที่มองเตือนเธออยู่ เพียงรู้สึกว่าตัวเองเหมือนกำลังเลี้ยงสุนัข เจียงรุ่ยเฉินไม่ชอบเธอ ทำไมถึงต้องทำดีกับเธอตลอดด้วย หรือนี่เป็นสิ่งที่เขาอยากจะเห็นเหรอ
“เหวินมั่นมั่น คุณหันเป็นแขก ไม่ต้องทะเลาะต่อแล้ว” เจียงรุ่ยเฉินเห็นเหวินมั่นมั่นไม่มีความคิดที่จะหยุด ตอนนี้หันฮุ่ยซินยังสามารถใช้ประโยชน์ได้อยู่ เขาไม่อนุญาตให้เหวินมั่นมั่นทำร้ายหันฮุ่ยซิน
“พี่รุ่ยเฉิน ในเมื่อพี่กับคุณหันพูดแบบนี้ งั้นพวกพี่ก็คุยกับพ่อเองเถอะ ที่บ้านยังมีงาน ฉันขอตัวกลับก่อน”
ถ้าเป็นตอนปกติ เหวินมั่นมั่นต้องทำมารยาใส่เจียงรุ่ยเฉินหลังจากนั้นก็ให้เขาไปส่งเธอที่บ้าน
วันนี้ท่าทีของเจียงรุ่ยเฉินทำให้เหวินมั่นมั่นรู้สึกเหมือนถูกทอดทิ้ง เธอต้องคิดถึงอนาคตของเจียงรุ่ยเฉินกับเธออีกครั้งว่าเธอควรไปต่อไหม
ลั่วเซ่าเชินลากถังโจวโจวมาที่รถ ถังโจวโจวมองลั่วเซ่าเชินอย่างตกใจ เพียงแต่เธอไม่คิดว่าลั่วเซ่าเชินกับหันฮุ่ยซินจะอยู่ด้วยกัน นี่ทำให้เธอเสียใจมาก เดิมทีตอนที่ลั่วเซ่าเชินไม่มีเธอ เขาก็สามารถใช้ชีวิตได้ดีอยู่แล้ว
ใช่สิ ในโลกนี่ใครขาดใครไปแล้วจะใช้ชีวิตอยู่ไม่ได้ล่ะ ถังโจวโจวเสียใจที่ตัวเองรู้เหตุผลนี้ช้าไป ลั่วเซ่าเชินมองถังโจวโจวที่ไม่พูดอะไร รู้ว่าเธอต้องคิดถึงเรื่องเหลวไหลอยู่แน่ๆ “โจวโจว คุณฟังผมอธิบายก่อน”
ลั่วเซ่าเชินดึงความสนใจเธอกลับมา ถังโจวโจวทำได้แค่มองเขา “มีเรื่องอะไรก็รีบพูดมา ฉันยังมีเรื่องต้องทำอีก”
“คุณยุ่งเหรอ คุณยุ่งอะไร” ลั่วเว่าเซินคิดว่าถังโจวโจวจะปฏิเสธเขาและจะหาข้ออ้างหนีไปจากเขา
เขาก็อยากจะรู้ว่าถังโจวโจวมีเรื่องยุ่งอะไร เรื่องที่เธอมาที่บาร์คนเดียวโดยไม่มีเขา เมื่อก่อนก็สัญญากันแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะไม่มาที่บาร์คนเดียว คงไม่ได้มาที่บาร์คนเดียวหรอกใช่ไหม หรือตอนที่เขาไม่อยู่กับเธอ เธอจะไม่เชื่อฟังกันอีกแล้ว
“ยุ่งที่ต้องหาผู้ชายไง คุณมากับผู้หญิงได้ ทำไมฉันจะหาผู้ชายไม่ได้” ถังโจวโจวพูดด้วยความโกรธ
เธอรู้ว่าพูดแบบนี้แล้วลั่วเซ่าเชินจะไม่สบายใจ ในเมื่อตอนนี้เธอไม่มีความสุข งั้นลั่วเซ่าเชินก็จงไม่มีความสุขเป็นเพื่อนเธอเถอะ ให้เขาได้รับรู้ความรู้สึกนี้เป็นเพื่อนเธอ ตอนนี้ในใจเธอโกรธมาก
“โจวโจว ถ้าแน่จริงกล้าพูดอีกครั้งไหม” คราวนี้ลั่วเซ่าเชินไม่มีรอยยิ้มในดวงตาอีก เขาเริ่มตั้งใจฟังคำพูดที่จะออกมาจากปากถังโจวโจว
เมื่อคิดถึงว่าถังโจวโจวจะไปอยู่ในอ้อมกอดผู้ชายคนอื่นแล้วทำเรื่องเหล่านั้น ลั่วเซ่าเชินก็โกรธขึ้นมา เขาต้องฆ่าผู้ชายคนนั้นตายแน่ๆ ที่มายุ่งกับคนของเขา
ลั่วเซ่าเชินบีบคางถังโจวโจว ให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา ถังโจวโจวรู้สึกได้ว่าคางเจ็บแปลบ เธอไม่พูดอะไร เพียงแค่ใช้สายตาเย็นชามองลั่วเซ่าเชิน เมื่อลั่วเซ่าเชินเห็นเป็นแบบนี้ ความรู้สึกในดวงตาก็ยิ่งลึกล้ำขึ้น
ดวงตาของถังโจวโจวหดตัวลงทันที เธอไม่กล้าพูดคำนั้นออกมาอีกครั้ง “ทำไมล่ะโจวโจวไม่กล้าพูดแล้วเหรอ”
ถังโจวโจวหลบตาไม่มองลั่วเซ่าเชิน ตอนนี้เธอไม่กล้าจริงๆ นั่นแหละ เกิดลั่วเซ่าเชินทำอะไรเธอขึ้นมาคงหนีไม่ทันแน่
