ตอนที่ 300 ส่งถึงบ้าน
“โจวโจว เธอเป็นเพื่อนใครกันแน่” ถังโจวโจวไม่รู้จะเลี่ยงยังไงเพราะเหมือนไฟจะลามมาติดตัวเธอแล้ว เธอรีบเปลี่ยนเรื่องทันที “เหยาเหยา แน่นอนว่าฉันต้องอยู่ข้างเธอสิ”
วันนี้เหยาเหยาต้องกินยาผิดมาแน่ๆ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เธอคงอาหารไม่ย่อยแน่ๆ
ฟังหยวนเองก็โน้มน้าว “หยุดได้แล้ว โจวโจวก็อยู่ข้างคุณนั่นแหละ ผมก็แค่ถามคำเดียว ทำไมคุณถึงต้องโมโหขนาดนั้นด้วย”
ฟังหยวนรู้สึกค่อนข้างจนปัญญา ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่เข้าใจยากที่สุด โดยเฉพาะหลินเหยา
หลินเหยาเห็นฟังหยวนพูดกับเธอเหมือนโมโห ตอนนี้เธอยังนั่งอยู่ข้างๆ เขาอีกก็เลยยอมปล่อยเขาไปสักครั้ง แต่ครั้งต่อไปเขาไม่โชคดีอย่างนี้แน่
ฟังหยวนขับรถมาจอดที่ชั้นล่างของบ้านหลินเหยา หลินเหยาลงจากรถก่อน ถังโจวโจวช่วยถือของที่อยู่ข้างหลังให้เธอและอีกส่วนหนึ่งที่อยู่หลังรถเป็นหน้าที่ของฟังหยวน
เมื่อขนของไปถึงบ้านหลินเหยาเรียบร้อยแล้วฟังหยวนก็เอ่ย “หลินเหยา พวกเรากลับก่อนนะ”
“เหยาเหยา พวกเรากลับก่อนนะ” ถังโจวโจวตบบ่าหลินเหยา พอเห็นเธอพยักหน้าเธอกับฟังหยวนถึงออกไป
หลินเหยายืนอยู่ข้างหลังมองถังโจวโจวและฟังหยวนออกไปด้วยกัน เมื่อก่อนไม่เคยรู้สึกอย่างนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าฟังหยวนและถังโจวโจวใกล้ชิดกันขนาดนี้ ก็ได้แต่หวังว่าเธอจะคิดผิดไปเอง
“ฟังหยวน พาฉันไปส่งที่บ้านเดิมเถอะ” จู่ๆ ถังโจวโจวก็นึกขึ้นได้ ฟังหยวนไม่รู้ว่าเธอกลับไปอยู่บ้านเดิมแล้ว ดังนั้นเธอจึงเตือนเขาก่อน
“ตอนนี้คุณ…”
“อืม ฉันกลับไปอยู่บ้านได้หลายวันแล้วล่ะ คุณขับไปที่นั่นเถอะ” ถังโจวโจวก็ไม่อยากอธิบายกับเขามากนัก เธอควรพูดอย่างไร เธอเองก็ไม่เคยชินที่จะพูดเรื่องเศร้ากับฟังหยวน ตอนนี้ยิ่งไม่เหมาะ
ถังโจวโจวขีดเส้นความสัมพันธ์ของทั้งสองคนชัดเจนมาโดยตลอด ตลอดชีวิตนี้พวกเขาทั้งสองเป็นได้แค่เพื่อน เธอรู้ว่าฟังหยวนคิดกับเธอเกินเพื่อน แต่เธอก็ไม่อยากรับไว้ และรับไว้ไม่ได้ด้วย
“โจวโจว อาเชินไม่ดีต่อคุณรึเปล่า…”
“ฟังหยวน ต่อไปอย่าพูดแบบนี้อีกนะและก็ไม่ต้องถามอีกด้วย เหยาเหยาก็เป็นผู้หญิงที่ดีคนหนึ่ง ถ้าคุณชอบเธอจริงๆ คุณก็ควรจบความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นซะ”
ถังโจวโจวรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองพูดนั้นไม่เหมาะสม แต่ถ้าฟังหยวนยังเป็นแบบนี้อยู่อีกแล้วเมื่อไหร่เขาถึงจะก้าวต่อไปได้
“โจวโจว เรื่องของผมผมเองเข้าใจดี คุณไม่ต้องสนใจหรอก” มาถึงตรงนี้ ฟังหยวนก็ไม่พูดอะไรอีก ถังโจวโจวมองภาพวิวภายนอกแล้วค่อยๆ รู้สึกดีขึ้น
“ฟังหยวน วันนี้ขอบคุณนะที่มาส่ง” ถังโจวโจวลงจากรถ บังเอิญเจอคุณแม่ถังกับป้าหลี่พอดี
“โจวโจว นั่นเพื่อนลูกเหรอ”
สายตาป้าหลี่จ้องมองฟังหยวน ในใจเธอครุ่นคิด ครั้งก่อนอวี้หนิงบอกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นลูกเขยไม่ใช่เหรอ ทำไมโจวโจวถึงมีผู้ชายคนอื่นมาส่งที่บ้านอีก
“ป้าหลี่ นี่เป็นเพื่อนหนูเองค่ะ ฟังหยวน ฉันไปก่อนนะ บ๊ายบาย” ถังโจวโจวกลัวว่าเดี๋ยวป้าหลี่จะถามเรื่องของเธอกับฟังหยวนอีกและเธอเองก็ไม่อยากตอบ ดังนั้นจึงรีบให้ฟังหยวนกลับไป เธอเองก็รีบเข้าบ้านไป
“เฮ้อ โจวโจว อย่าเพิ่งรีบไปสิ เพื่อนแต่งงานรึยัง มีแฟนไหม ป้ารู้จักผู้หญิงดีๆ เยอะเลยนะ ให้ป้าแนะนำได้นะ” ป้าหลี่เห็นถังโจวโจวรีบเข้าบ้านก็รีบตามเธอไป
ตอนที่ 301 อยากจะแนะนำ
“ป้าคะ เขามีแฟนแล้วค่ะ ป้าไม่ต้องเป็นห่วงหรอก” แม้ฟังหยวนจะยังไม่มีแฟน แต่ถังโจวโจวก็ไม่อยากบอกอยู่ดี ข้างกายฟังหยวนเคยขาดผู้หญิงเสียที่ไหนกัน
เมื่อป้าหลี่ได้ยินว่าฟังหยวนมีแฟนแล้วก็รู้สึกเสียดาย “โธ่เอ๊ย ที่แท้ก็มีแฟนแล้ว ป้าก็อยากจะแนะนำหลานสาวป้าให้เขารู้จักสักหน่อย”
ถังโจวโจวกระตุกยิ้มพลางคิด ป้าคะ หลานป้ามีอะไรดี เมื่อกี้เพิ่งบอกอยู่ว่าจะแนะนำผู้หญิงดีๆ ให้ ผลก็คือไม่ยอมให้น้ำไหลเข้านาคนอื่นสินะ โชคดีที่เมื่อกี้เธอไม่ได้ตอบไป
“ป้าคะ แม่ยังรอหนูอยู่ หนูไปก่อนนะคะ” ถังโจวโจวไม่คิดจะตอบป้าหลี่อีกตรงขึ้นบ้านทันที
พอถึงบ้าน ถังโจวโจวถึงได้ถอนใจโล่งอกพลางบ่นพึมพำ “เรื่องแนะนำกันแบบนี้นี่น่ากลัวชะมัด แต่ละคนอยากช่วยนัดดูตัวกันทั้งนั้น”
“โจวโจว ลูกบ่นอะไรคนเดียวน่ะ” จู่ๆ เสียงของคุณแม่ถังก็ดังขึ้นจากทางด้านหลังจนเธอตกใจ “แม่คะ จู่ๆ ก็โผล่มาตกใจหมดเลย”
“ลูกไม่ได้ยินเอง แม่ยืนอยู่หลังลูกตั้งนานแล้ว ได้ยินลูกบ่นอยู่คนเดียว” คุณแม่ถังทำท่าทางไร้ความผิด ถังโจวโจวเปลี่ยนรองเท้าแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา
“หนูไม่ได้พูดอะไรค่ะ พอดีเมื่อกี้เจอป้าหลี่ที่ชั้นล่าง ป้าบอกว่าจะแนะนำผู้หญิงให้ฟังหยวน” ถังโจวโจวดื่มน้ำอุ่นไปแก้วหนึ่งถึงได้รู้สึกว่าชุ่มคอขึ้นมาหน่อย
“ฟังหยวนคือผู้ชายที่มาที่บ้านเราครั้งก่อนน่ะเหรอ” คุณแม่ถังนึก ดูเหมือนจะจำฟังหยวนได้ เพียงแต่เวลาผ่านมานานแล้ว เธอเองก็จำไม่ค่อยได้แล้ว ในความทรงจำ ฟังหยวนคือผู้ชายที่หล่อเหลามากคนหนึ่ง
“ใช่ค่ะ ครั้งก่อนช่วงเอากระเป๋ามาส่ง” ถังโจวโจวช่วยเตือนความทรงจำถึงฟังหยวนให้คุณแม่ถังฟัง
“เขานี่เอง หรือเขายังไม่มีแฟน ให้แม่ช่วยแนะนำให้ไหม” คุณแม่ถังพูดอย่างสนใจ เธอคิดว่าการทำให้คนอื่นมีความสุขคือเรื่องดีอย่างหนึ่ง
“แม่คะ แม่ก็เป็นไปกับป้าหลี่ด้วยเหรอ เขาหาเองได้น่ะค่ะ แม่อย่าพูดอีกเลย หนูเข้าห้องก่อนนะ” ถังโจวโจวหยิบแอปเปิลลูกหนึ่งขึ้นมากัดแล้วเดินเข้าห้องไป
“ลูกคนนี้นี่ แม่ก็แค่พูดเล่นๆ ลูกคิดว่าแม่อยากจะมากลุ้มใจกับเรื่องพวกนี้เหรอ” คุณแม่ถังเห็นถังโจวโจวไม่สนใจที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกก็รู้สึกหมดสนุก
วันนี้ลั่วเซ่าเซินพาลั่วอิงไปโรงพยาบาล จู่ๆ ถังโจวโจวก็รู้สึกว่าพอไม่มีลั่วอิงอยู่ เธอก็รู้สึกเหงามาก
เธอนอนอยู่บนเตียงอย่างไม่รู้จะทำอะไรดี จะนอนก็นอนไม่หลับ ถังโจวโจวโทรหาลั่วเซ่าเชิน รออยู่นานเขาก็ไม่รับ ถังโจวโจวจะวางสาย ปลายสายก็รับก่อน “คุณแม่โจวโจว หนูลั่วอิงเองค่ะ”
“ลูกรัก แม่รู้แล้วว่าเป็นหนู คุณพ่อไม่อยู่เหรอจ๊ะ ทำไมลูกมารับสายล่ะ”
ถังโจวโจวได้ยินลั่วอิงพูดเสียงเบา “แม่โจวโจวขา ตอนนี้ผู้หญิงไม่ดีคนนั้นกำลังมาเกาะแกะคุณพ่อค่ะ หนูอยากโทรมาบอกแม่ แต่ไม่คิดว่าแม่จะโทรมาพอดี”
“เมิ่งชิงซีเหรอ” ถังโจวโจวคิดถึงเมิ่งชิงซีที่เฝ้าคุณแม่ลั่วอยู่ ใช่แล้ว ถ้าลั่วเซ่าเซินไปเยี่ยมก็ต้องได้เจอกับเมิ่งชิงซี และเมิ่งชิงซีก็จะมาตอแยลั่วเซ่าเชิน สะบัดยังไงก็ไม่หลุด
“ลูกรัก ลูกนี่ดีจริงๆ ช่วยแม่สอดส่องพ่อด้วยนะ อย่าให้เมิ่งชิงซีเข้าใกล้คุณพ่อล่ะ”
