ตอนที่ 310 เข้าใจผิด
หลังจากผ่านการครุ่นคิดมาหนึ่งคืน ถังโจวโจวก็คิดว่าตัวเองยังอยากกลับไปที่บ้านลั่วเซ่าเชินมาก เพียงแต่ไม่อยากให้เขาได้ใจจึงปล่อยให้เขากระวนกระวายไปก่อนสักพัก
ยาของคุณแม่ถังหมดแล้ว วันนี้ถังโจวโจวก็ได้พักผ่อนพอดีจึงอาสาจะไปเอายาให้คุณแม่ถัง
พอเอาใบสั่งยาจากคุณแม่ถังเสร็จ ถังโจวโจวก็ตรงไปที่ชั้นล่างเพื่อซื้อยา สอดกระดาษผ่านช่องเพื่อให้พยาบาลช่วยจัดยาให้
“อาเชิน ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไง คุณว่า ฉันคงจะไม่ได้ถูกหลอกใช่ไหม”
“ฮุ่ยซิน รอให้หมอตรวจก่อนเถอะ”
จู่ๆ ถังโจวโจวก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เธอหันไปมอง พบว่าเป็นลั่วเซ่าเชินกับหันฮุ่ยซิน
“ยาของคุณได้แล้วค่ะ”
“อ้อ ขอบคุณค่ะ” ถังโจวโจวรับถุงยาจากพยาบาล เธอมองไปยังลิฟต์ที่เพิ่งขึ้นไปยังชั้นสี่แล้วรู้สึกสงสัย คิดอยู่ครู่หนึ่งจึงตัดสินใจตามไปดู ถ้าดูผิดก็ไม่เป็นไร แบบนี้ตัวเองก็จะได้สบายใจ
ถังโจวโจวขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นสี่ ชั้นสี่มีคนเยอะมาก ถังโจวโจวเห็นที่ห้องทำงานเขียนป้ายไว้ว่า ‘สูตินรีเวช’ เซ่าเชินและหันฮุ่ยซินมาที่นี่ทำไม
ถังโจวโจวค่อยๆ เดินเข้าไป เธอไม่รู้ว่าทั้งสองคนอยู่ห้องไหน เธอตื่นตัวอยู่ตลอดเวลาเพราะกลัวว่าจะถูกเจอตัวเข้า
หาอยู่รอบหนึ่งก็หาไม่เจอ ถังโจวโจวคิดว่าตัวเองอาจจะมองผิดไป ตอนที่เตรียมจะออกไปก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังแว่วมา “อาเชิน ทำยังไงดี”
“ฮุ่ยซิน ไม่ต้องกังวล ผมจะช่วยคุณรับผิดชอบเอง”
เมื่อถังโจวโจวได้ยินก็เข้าไปหลบที่หลังกำแพงทันที ครั้งนี้เธอได้ยินไม่ผิด เป็นเสียงหันฮุ่ยซินกับลั่วเซ่าเชินจริงๆ
“อาเชินฉันจะทำยังไงดี ฉันไม่สามารถรบกวนคุณได้ เด็กคนนี้ไม่สามารถมารถ”
เมื่อถังโจวโจวได้ยินก็รู้สึกว่าสมองอื้ออึงไปหมด เดิมทีเธอยังภูมิใจ อยากให้ลั่วเซ่าเชินมาง้อเธอเธอถึงจะยอมกลับ แต่หันฮุ่ยซินท้องลูกของเขา งั้นเธอจะกลับไปหรือไม่ก็คงไม่สำคัญแล้ว
หันฮุ่ยซินเข้าไปสวมกอดลั่วเซ่าเชิน ลั่วเซ่าเชินรั้งเธอไว้ “ฮุ่ยซิน เรื่องนี้อย่าให้โจวโจวรู้นะ ผมกลัวเธอจะรับไม่ได้”
“อาเชิน คุณวางใจเถอะ ฉันจะไม่พูดเรื่องนี้กับโจวโจวหรอก เรื่องนี้จะเป็นความลับของเราสองคน”
ถังโจวโจวรู้สึกว่าช่างน่าขำเสียจริง ลั่วเซ่าเชินมีความลับกับผู้หญิงคนอื่น กลับกลายเป็นว่าเธอถูกปกปิดจากทั้งสองคน ช่างเป็นเกียรติอะไรแบบนี้นะ
ถังโจวโจวมุ่งหน้าไปยังบันไดที่ใกล้ที่สุด เธอไม่อยากได้ยินอีกต่อไป ที่แท้ทั้งหมดนี้เธอก็คิดไปเองทั้งนั้น
ลั่วเซ่าเชินและหันฮุ่ยซินไม่รู้ว่าคำพูดเมื่อครู่ของทั้งสองคนถูกถังโจวโจวได้ยินเข้าแล้ว แม้ว่าลั่วเซ่าเชินตกลงจะช่วยหันฮุ่ยซิน แต่ก็ไม่อยากให้ถังโจวโจวกังวลใจ
“ฮุ่ยซิน จำคำพูดของคุณไว้ เรื่องนี้ผมจะช่วยคุณจัดการเอง” ลั่วเซ่าเชินพาหันฮุ่ยซินลงจากชั้นสี่แล้วพาเธอไปส่งบ้าน
วันนี้ตอนเช้า เขาได้รับสายจากหันฮุ่ยซิน น้ำเสียงเธอดูร้อนรนอยากให้เขาช่วย เดิมทีลั่วเซ่าเชินไม่อยากไปพบเธอ แต่น้ำเสียงหันฮุ่ยซินดูร้อนใจมาก สุดท้ายลั่วเซ่าเชินทนใจแข็งไม่ไหวจึงออกไปพบหันฮุ่ยซิน
เมื่อหันฮุ่ยซินเอาที่ตรวจครรภ์มาให้เขาดู เขาก็งงไปหมด “นี่…นี่มันเรื่องอะไรกัน”
ตอนที่ 311 ความจริงของความจริง
“อาเชิน ฉันท้อง” หันฮุ่ยซินแสดงปฏิกิริยาไม่เหมือนหันฮุ่ยซินในแบบปกติ แต่ปฏิกิริยาของลั่วเซ่าเชินกลับไม่ได้ผิดแปลกไปจากปกติ
“เป็นลูกใคร” หันฮุ่ยซินจะไม่รู้ได้ยังไงว่าท้องกับใคร ลั่วเซ่าเชินไม่เชื่อว่าหันฮุ่ยซินจะทำเรื่องไม่เหมาะสมขึ้น
หันฮุ่ยซินก้มหน้า เงียบไม่ตอบคำถามลั่วเซ่าเชิน ลั่วเซ่าเซินเลยถามว่า “เจียงรุ่ยเฉินใช่ไหม” นี่เป็นแค่การเดาของเขาเท่านั้น แต่พอเห็นหันฮุ่ยซินขมวดคิ้ว เขาก็รู้ว่าตัวเองเดาถูก
“ใช่เขาจริงๆ เหรอ” ลั่วเซ่าเชินรู้สึกว่าเรื่องนี้เหลือเชื่อมาก หันฮุ่ยซินไปคบกับเจียงรุ่ยเฉินตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเขาถึงไม่รู้
“อืม เป็นเขา แต่ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าควรเอาเด็กไว้ดีไหม” หันฮุ่ยซินไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับเด็กในท้องคนนี้ เด็กคนนี้เกิดขึ้นเพราะความเมาเท่านั้น เธอไม่ได้รักเจียงรุ่ยเฉิน เด็กเกิดมาก็คงไม่ได้อนาคตที่ดีสักเท่าไหร่
“คุณไม่อยากให้เขาเกิดมาเหรอ”
ลั่วเซ่าเชินมองความคิดของหันฮุ่ยซินออก เขาไม่เคยได้ยินข่าวของเจียงรุ่ยเฉินกับหันฮุ่ยซินมาก่อน และตอนนี้เจียงรุ่ยเฉินก็มีเหวินมั่นมั่นเป็นแฟน ถ้าเหวินมั่นมั่นรู้เข้าว่าหันฮุ่ยซินท้องกับเจียงรุ่ยเฉิน ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“ฉันไม่ได้รักเขา เด็กคนนี้เกิดขึ้นเพราะอุบัติเหตุ ไม่จำเป็นต้องมีชีวิตอยู่บนโลกนี้” ไม่ใช่ว่าหันฮุ่ยซินใจร้าย ถ้าให้เขาเกิดมาแล้วต้องลำบาก สู้ไม่ต้องเกิดเสียดีกว่า
“ผมเข้าใจความหมายของคุณ งั้นบอกผมหน่อยว่าจุดประสงค์คืออะไร” ไม่เพียงแต่บอกว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับเจียงรุ่ยเฉิน นั่นไม่ใช่สไตล์หันฮุ่ยซิน
“อาเชิน เห็นแก่มิตรภาพของเราหลายปีมานี้ฉันเลยยอมบอกความจริงกับคุณ คุณช่วยฉันจัดการเรื่องโรงพยาบาลกับเรื่องคนที่จะเอาเด็กออกให้ฉันหน่อยได้ไหม เรื่องเด็กคุณนี้ห้ามให้เจียงรุ่ยเฉินรู้เด็ดขาด คุณรับปากฉันได้ไหม”
“เรื่องจริงอะไร” ลั่วเซ่าเชินคิดว่าไม่มีเรื่องอะไรที่เขาไม่รู้ ทำไมจู่ๆ หันฮุ่ยซินถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา
“อาเชิน คุณจำความผิดพลาดระหว่างเราในครั้งนั้นไม่ได้เหรอ” หันฮุ่ยซินเตือนความจำลั่วเซ่าเชิน หลังจากนั้นหันฮุ่ยซินยังใช้เรื่องระหว่างพวกเขาทำให้เขากับโจวโจวเข้าใจกันผิดอีก
ลั่วเซ่าเชินร้อนรนขึ้นมา “มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หรือครั้งนั้นเราไม่ได้มีอะไรกัน”
“ใช่ ครั้งนั้นฉันตั้งใจจัดฉากขึ้นมา ที่จริงระหว่างเราไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันอยากให้ถังโจวโจวเข้าใจผิด ทำให้เธอไปจากคุณ ฉันเลยตั้งใจสร้างเรื่องขึ้น”
หันฮุ่ยซินยอมรับอย่างเปิดเผย ลั่วเซ่าเชินอยากจะโกรธเธอ แต่คิดว่าไม่จำเป็นเพราะเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ตอนนั้นเรื่องที่เข้าใจผิดกับถังโจวโจวก็กระจ่างแล้ว เรื่องนี้เป็นแค่อดีต
แต่ลั่วเซ่าเชินก็ยังต้องพูด ในที่สุดเขาก็สงบลงเมื่อเขารู้ว่าเรื่องตอนนั้นไม่ใช่เรื่องจริง มันไม่ใช่แค่ว่าถังโจวโจวเชื่อเขาแต่เขาสามารถตะโกนเสียงดังได้แล้วว่า เขาไม่เคยทำเรื่องแบบนั้น หันฮุ่ยซินยอมรับแล้ว
“ขอแค่คุณยอมไปอธิบายต่อหน้าโจวโจว ผมจะช่วยคุณ” หลังจากลั่วเซ่าเชินรู้เรื่องก็เกิดสงสารหันฮุ่ยซินขึ้นมา เขาจะช่วยเรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้าย
