ออกแบบรักโปรเจกต์หัวใจ – ตอนที่ 318 เด็กตายแล้ว / ตอนที่ 319 ต้นเหตุของเรื่องราว

ตอนที่ 318 เด็กตายแล้ว  

เจียงรุ่ยเฉินรีบปล่อยลั่วเซ่าเชิน เมื่อเห็นประตูห้องผ่าตัดได้ก็ถีบเข้าให้ ก่อนจะพุ่งเข้าไปตะโกนโหวกเหวกอยู่ข้างใน “หันฮุ่ยซิน ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ได้ยินหรือเปล่า? ออกมาเดี๋ยวนี้!”  

“…” ด้านในไม่มีเสียงตอบรับแม้แต่น้อย  

ปึงๆๆ  “หันฮุ่ยซิน ผมไม่ให้คุณเอาเด็กออก เก็บไว้เถอะ ผมเลี้ยงเอง ผมจะเลี้ยงเอง…”  

“เจียงรุ่ยเฉิน คุณบ้าไปแล้วเหรอไง?” เมื่อเห็นว่าคนจำนวนมากกำลังมองมาทางนี้ ลั่วเซ่าเชินก็ยอมให้เขาก่อกวนต่อไปอีกไม่ได้ อีกอย่างลั่วเซ่าเชินก็รับปากหันฮุ่ยซินเอาไว้แล้วว่าจะไม่ให้เจียงรุ่ยเฉินรู้เรื่องนี้ แล้วเขารู้เรื่องนี้ได้อย่างไรกัน?  

เจียงรุ่ยเฉินเคาะประตูด้วยความบ้าคลั่ง ทว่าประตูกลับปิดสนิท ไม่ได้ขยับเขยื้อนจากความเหิมเกริมของเขาเลยแม้แต่น้อย เขานั่งลงบนพื้นอย่างเศร้าสร้อย เอามือปิดหน้า ไม่ได้ส่งเสียงหรือทำอะไรอีก  

ลั่วเซ่าเชินเตรียมตัวดึงเขาขึ้นมา “เจียงรุ่ยเฉิน อย่าทำแบบนี้ได้หรือเปล่า ยังไงคุณก็เป็นผู้จัดการบริษัทนะ คุณดูตัวเองตอนนี้สิ อย่างกับคนบ้า หันฮุ่ยซินตัดสินใจแล้ว คุณทำแบบนี้ไปก็ไม่มีประโยชน์”  

“ไม่ต้องมายุ่ง!” แม้ว่าเจียงรุ่ยเฉินจะใช้ท่าทางที่ไม่ดี แต่ลั่วเซ่าเชินก็ไม่ได้โกรธเคืองเขา เขาเข้าใจความรู้สึกเสียใจของเจียงรุ่ยเฉินในเวลานี้เป็นอย่างดี แต่ทำไมเขาไม่พูดกับหันฮุ่ยซินให้รู้เรื่องก่อนหน้านี้ล่ะ ไม่แน่ว่าหันฮุ่ยซินอาจจะไม่ร้อนรนที่จะเอาเด็กออกขนาดนี้  

“ผมไม่ยุ่งก็ได้ แต่ว่าคุณกำลังขวางประตูห้องผ่าตัดอยู่นะ ระวังว่าอีกเดี๋ยวพนักงานรักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาลจะมาลากตัวออกไป ถึงตอนนั้นคุณจะเสียหน้าซะเปล่าๆ คิดให้ดีก็แล้วกัน” ทิ้งคำพูดนี้ไว้แล้วลั่วเซ่าเชินก็นั่งลงบนเก้าอี้ยาวบนทางเดิน  

ทันใดนั้นเอง ลั่วเซ่าเชินก็รู้สึกเจ็บที่บริเวณหัวใจ เขากุมหน้าอกเอาไว้แน่น แต่ก็ไม่ช่วยให้ความเจ็บปวดลดลงเลย ที่น่าแปลกก็คือความเจ็บปวดนี้ค่อยๆ หายไปเอง  

ลั่วเซ่าเชินมองที่หน้าอก ไม่เข้าใจว่าเมื่อครู่นี้เกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนว่าเดี๋ยวจะต้องไปตรวจร่างกายดูหน่อยแล้ว คงไม่มีปัญหาเรื่องหัวใจหรอกนะ  

เขาไม่รู้ว่าเพราะอะไร ระยะนี้รู้สึกกังวลใจอยู่บ่อยๆ รู้สึกเหมือนจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นสักอย่าง  

เขาคิดว่าช่วงนี้ตนคงเหนื่อยเกินไป ร่างกายถึงได้เกิดการตอบสนองแบบนี้ เมื่อนั่งอยู่สักครู่ ไม่มีอาการอย่างเมื่อสักครู่แล้ว ลั่วเซ่าเชินจึงมั่นใจว่าร่างกายของเขาไม่ได้มีปัญหา อาจเป็นเพราะเขาคิดไปเอง  

หลังจากรออยู่เนิ่นนาน ประตูห้องผ่าตัดก็ถูกคนที่อยู่ด้านในเปิดออก หันฮุ่ยซินถูกเข็นออกมา เจียงรุ่ยเฉินได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวก็รีบลุกขึ้นยืน เห็นใบหน้าขาวซีดของหันฮุ่ยซิน เขาก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี  

ลั่วเซ่าเชินลุกขึ้นในทันที เมื่อเห็นหันฮุ่ยซินที่ยังสลบไสลอยู่ถูกพยาบาลเข็นไปยังห้องผู้ป่วย ลั่วเซ่าเชินกับเจียงรุ่ยเฉินก็ตามเธอไปติดๆ  

“เมื่อไหร่เธอจะฟื้นครับ” เห็นว่าพยาบาลเตรียมจะออกไป เจียงรุ่ยเฉินก็อดเอ่ยถามไม่ได้  

เขารู้อยู่แล้วว่าหันฮุ่ยซินเอาเด็กออกแล้ว ก็ควรจะกลับไป แต่ไม่รู้ว่ากล้ามเนื้อส่วนไหนภายในหัวใจเกิดปัญหา เขาไม่ได้เดินจากไป ทว่ากลับรออยู่จนถึงตอนนี้ หนำซ้ำยังถามถึงอาการของหันฮุ่ยซิน  

“รอให้ยาชาหมดฤทธิ์ คนไข้ก็ฟื้นแล้วค่ะ ฉันเองก็ไม่แน่ใจ แต่ว่าอีกไม่นานหรอก” พยาบาลถือประวัติคนไข้ออกไปแล้วปิดประตูห้อง  

เจียงรุ่ยเฉินกับลั่วเซ่าเชินต่างนั่งที่อยู่ที่ปลายโซฟาคนละด้าน เห็นท่าทางเสียใจของเจียงรุ่ยเฉินแล้ว ไม่มีมาดของคุณชายเจียงหลงเหลืออยู่อีกต่อไป หรือว่าเขามีใจให้กับหันฮุ่ยซิน?  

“คุณชอบหันฮุ่ยซินเหรอ”  

“ผมจะชอบผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ได้ยังไง? เธอร้ายกาจจริงๆ บอกว่าจะเอาเด็กออกก็เอาออกหน้าตาเฉย”  

ตอนที่ 319 ต้นเหตุของเรื่องราว  

ลั่วเซ่าเชินฟังดูก็รู้ว่าเขาปากไม่ตรงกับใจ คำพูดต่อว่าหันฮุ่ยซินของเจียงรุ่ยเฉินเหล่านั้นต่างหากที่เป็นประเด็นสำคัญ “พอได้แล้ว ระวังว่าอีกเดี๋ยวเธอตื่นขึ้นมาแล้วจะได้ยินคำพูดพวกนี้เข้า รู้ไว้ด้วยว่าผู้หญิงน่ะขี้ใจน้อย ต่อไปเธอคงไม่ให้อภัยคุณแล้ว”  

“เธอกล้าเหรอ! ผมยังไม่คิดบัญชีเรื่องที่เธอเอาเด็กออกเลย เธอจะกล้าไม่ให้อภัยผมเหรอ?”  

“คุณไม่ต้องการเด็กคนนี้ไม่ใช่เหรอไง?” ลั่วเซ่าเชินดูไม่ออกว่าหันฮุ่ยซินกับเจียงรุ่ยเฉินมีความรู้สึกลึกซึ้งต่อกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร พวกเขาสองคนเฉยชาต่อกันมาตลอดไม่ใช่เหรอ? อีกอย่างตอนนี้เจียงรุ่ยเฉินก็เป็นแฟนกับเวินมั่นมั่นอยู่นี่นา!  

“ผมพูดแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่? เธอบอกคุณอย่างว่าอย่างนั้นเหรอ? ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอท้อง เธอก็ตัดสินใจแทนผมแล้ว!”  

“เจียงรุ่ยเฉิน คุณมีหน้าโทษเธออย่างนั้นเหรอ? ตอนนี้คุณเป็นแฟนของเวินมั่นมั่น ความสัมพันธ์ของพวกคุณไม่ปกติตั้งแต่แรกแล้ว คุณปล่อยให้เธอคิดทุกอย่างแทนคุณได้ยังไง แล้วคุณเคยคิดอะไรเพื่อเธอบ้างหรือเปล่า?”  

เจียงรุ่ยเฉินถูกถามจนพูดไม่ออก ตอนแรกที่เขากับหันฮุ่ยซินรู้จักกันก็ทำไปเพราะมีเป้าหมาย ตอนนั้นเพียงแค่ต้องการหลอกใช้เธอก็เท่านั้น ที่ไหนได้ยิ่งรู้จักเธอมากขึ้นก็พบว่าเธอไม่ใช่คนโง่ ทำให้เจียงรุ่ยเฉินหวั่นไหวในใจอย่างช้าๆ  

จนกระทั่งคราวก่อนมีความสัมพันธ์กับเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ แม้ว่าหลังจากมีอะไรกันแล้ว หันฮุ่ยซินจะบอกว่าพวกเขาสองคนยังเป็นเหมือนเดิม ให้ลืมเรื่องนี้ซะ แต่เจียงรุ่ยเฉินกลับคิดถึงเรื่องคืนนั้นอยู่ตลอดเวลา  

ตอนที่เขาเห็นรอยเลือดบนผ้าปูที่นอน ตอนนั้นเขาตกใจมาก ‘เธอกับลั่วเซ่าเชินไม่ได้…’  

‘นายยุ่งอะไรด้วยล่ะ? หลังจากเดินออกจากประตูไป ก็ทำเหมือนว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนนะ’  

หันฮุ่ยซินรู้ว่าเรื่องเกิดขึ้นแล้ว เธอจะพูดอะไรไปก็ไร้ประโยชน์ สู้ให้มันอยู่ในส่วนลึกของความทรงจำจะดีกว่า ฉะนั้นเธอจึงเลือกที่จะลืมมันไป  

เจียงรุ่ยเฉินเองก็ไม่ใช่คนที่จะขอคบกับหันฮุ่ยซิน ในเมื่อเธอเองก็คิดว่าไม่เป็นไร อย่างนั้นเขายิ่งไม่ต้องคิดอะไร ใครจะรู้ว่าหลังจากคืนนั้นหันฮุ่ยซินก็ปรากฏตัวขึ้นในฝันของเขาบ่อยๆ  

แรกๆ ครั้งสองครั้งก็ไม่เป็นอะไร แต่ต่อมาทุกอย่างในความฝันเสมือนจริง ทำให้เจียงฮุ่ยเฉินรู้สึกว่าหันฮุ่ยซินอยู่ข้างกายเข้านี่เอง  

เพื่อยืนยันว่าเขามีใจให้เธอเพียงคนเดียวจริงๆ เขาจงใจไปไนต์คลับเพื่อหาสาวๆ สักคน เจียงรุ่ยเฉินโอบเธอเข้าโรงแรม เมื่อทั้งสองใกล้จะถึงจุดสุดยอด จู่ๆ ภาพใบหน้าของหันฮุ่ยซินเจียงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา เขาสลัดหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าออกไปทันที ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป  

น้ำร้อนชะล้างผิวกายของเขา คิดถึงความผิดปกติเมื่อสักครู่ เจียงฮุ่ยเฉินก็อยากสบถออกมา หรือว่าเขาจะหลงใหลในตัวหันฮุ่ยซินเข้าให้แล้ว? ทำไมสมองของเขาคิดถึงแต่เธอตลอดเวลา ลืมไม่ลงสักที  

สุดท้ายเจียงฮุ่ยเฉินก็ปล่อยไปตามความรู้สึกของตัวเอง เขาอยากรู้ว่าหลังจากที่หันฮุ่ยซินมีความสัมพันธ์กับเขาแล้ว ระหว่างนี้เธอทำอะไรอยู่ มีท่าทีผิดไปจากเดิมบ้างหรือเปล่า ใครจะรู้ว่าเธอไม่เพียงไม่เปลี่ยนไป ซ้ำยังท้องลูกของเขาด้วย กำลังคิดจะเอาเด็กออก  

คราวนี้เจียงฮุ่ยเฉินถึงได้ร้อนใจขึ้นมา เขาตรวจสอบจนรู้ว่าลั่วเซ่าเชินช่วยเหลือเธออยู่ เพราะฉะนั้นจึงรีบให้คนเช็คว่าพวกเขาอยู่ที่โรงพยาบาลอะไร แต่ก็ยังมาช้าไปหนึ่งก้าว หันฮุ่ยซินเข้าห้องผ่าตัดไปแล้ว ตอนนี้ลูกจากไปแล้ว ทุกอย่างกลับสู่สภาพเดิม  

“อืม…” จู่ๆ หันฮุ่ยซินก็ขยับตัว เจียงฮุ่ยเฉินตอบสนองได้เร็วกว่าลั่วเซ่าเชิน เขาพุ่งตรงเข้าไปที่ข้างเตียง “ฮุ่ยซิน เธอฟื้นแล้วเหรอ?”