CF:บทที่ 136 ความเข้าใจผิดของอู๋ฮ่าวเหริน
เขาที่เพิ่งเดินทางมาที่หน้าประตูของบริษัท, เพราะอู๋เชิงต้องไปส่งน้องสาวของเขาทั้งสองคนไปโรงเรียน หลังจากที่มองสถานการณ์ที่หน้าประตูแล้ว เขาจึงเดินเลี่ยงไปเข้าประตูหลัง
นักข่าวพวกนี้ช่างดื้อด้านกันจริงๆ, ส่วนหนึ่งเพราะมีข่าวลือบางอย่างของเขาบนอินเตอร์เนท ที่ยังไม่ได้รับการยืนยันด้วย
อู๋ฮ่าวเหรินคิดว่าถ้ารู้ว่าจะกลายเป็นแบบนี้, ตัวตนของของเขาไม่ควรที่จะปิดซ่อนมานานแบบนี้ บางทีตอนนั้น, เขามั่นใจว่าเขาจะโดนรุมล้อมด้วยนักข่าวแบบนี้ทุกวันก็ได้
จากสถานการณ์ในตอนนี้เขาเริ่มหาทางที่จะหลีกเลี่ยงให้คนพวกนี้ไม่มาก่อกวนชีวิตในครอบครัวของเขาในหมู่บ้านซุยฉุย
มิเช่นนั้นแล้ว อู๋ฮ่าวเหรินคงทำได้แต่หาทางเสริมการป้องกันของหมู่บ้านซุยฉุยให้แข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น
เมื่อเดินมาถึงประตูหลังของบริษัท, เขาก็พบช่างเทคนิคคอมพ์ทั้งห้าคนอยู่ในสภาพง่วงเหงาหาวนอน และมีขอบตาที่คล้ำราวกับเป็นแพนด้า
“ทั้งห้าคนนั้นเป็นอะไร?”
“หัวหน้าครับ, ทั้งห้าคนนั้นไม่ได้ออกจากบริษัทเลยตั้งแต่เมื่อคืนครับ นี่ถ้าพี่หลิวไม่บังคับให้พวกเขาพัก, ป่านนี้พวกเขาคงยังศึกษาข้อมูลที่คุณให้มาอยู่ในห้องคอมพ์กันอยู่นั่นแหละครับ”
อู๋ฮ่าวเหรินถึงกับพูดอะไรไม่ออก เขายังกังวลอยู่เลยว่าพวกเขานั้นจะสามารถปรับตัวให้ทำงานที่นี่ได้หรือเปล่า แต่ดูเหมือนเขาจะพบว่าทั้งห้าคนนี้เป็นพวกบ้างานแทนไปแล้ว
“ทั้งสี่คนจะอยู่โต้รุ่ง, ก็ปกติดีอยู่หรอก แต่กู้ผ่านผ่าน, ทำไมคุณถึงอยู่โต้รุ่งไปกับเขาด้วยล่ะ คุณเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มนะ”
“สวัสดีค่ะ หัวหน้า” กู๋ผ่านผ่านพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ “ฉันรู้สึกทึ่งกับตัวอย่างเมื่อวานมากค่ะ, พวกเราเลยทำการทดลองระบบอยู่ในบริษัททั้งคืน, และไม่คิดว่าจะอยู่ยาวจนพ้นคืนไปแล้วค่ะ”
“เอาเถอะ, พวกคุณไปหามุมเหมาะๆ แล้วไปนอนงีบกันซะนะ ในอนาคต, ผมหวังว่าจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ในบริษัทของเราอีก บริษัทของเราไม่มีนโยบายให้ทำงานล่วงเวลา ถ้าเกิดมีแบบนี้ขึ้นอีก, ผมคงจะต้องตัดเงินเดือนพวกคุณ”
อู๋ฮ่าวเหรินส่ายหัวและมองดูที่อุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดที่ใส่อยู่ที่ข้อมือของพวกเขา และพบว่าร่างกายของพวกเขาไม่มีอะไรผิดปกติ, และพวกเขาคงจะฟื้นตัวได้แค่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ก็พอ
“หัวหน้าครับ, เซิร์ฟเวอร์ของบริษัท, ใครเป็นคนทำงั้นเหรอครับ? ประสิทธิภาพมันเยี่ยมยอดมากเลยครับ ประสิทธิภาพดีกว่าเซิร์ฟเวอร์ของบริษัทใหญ่ๆเสียอีกครับ” หวังจี๋ถาม
“ไป, ผมบอกให้พวกคุณไปนอน, ไปนอนเดี๋ยวนี้”
หลังจากที่เดินเข้ามาในบริษัท, ฉันก็เจอกับพี่หลิวผู้ที่เดินมาพร้อมกับกองเอกสารข้อมูล หลายวันมานี้, เธอนั้นยุ่งอยู่กับการคำนวณบัญชีต่างๆของบริษัท, ไม่ได้มีเวลาว่างแบบแต่ก่อนเลย
“พี่หลิว, คุณไปบอกฝ่ายบุคคลให้หานักบัญชีมาเพิ่มอีกซักคนสองคน มาช่วยงานคุณบ้างก็ได้นะครับ บริษัทของเราก็ไม่ได้ขาดแคลนเงินแล้วด้วย ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับพี่, ผมไม่ว่าๆพี่ขี้เกียจหรอกน่า” อู๋ฮ่าวเหรินพูดพร้อมกับยิ้ม
พี่หลิววางกองเอกสารไว้บนโต๊ะและพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมของเธอ “ก็เพราะมีหัวหน้าอย่างคุณนี่แหละ ที่ชอบมาแย่งงานลูกน้องทำ ฉันก็กลัวว่าถ้าฉันหาคนมาเพิ่มอีก ก็จะมาแย่งงานฉันไปจนหมด อีกอย่างงานฉันจะยุ่งแบบนี้อีกไม่นานหรอกค่ะ จนกว่าพวกนั้นจะเคยชินกับงานแล้ว แล้วก็นะคะ, สุขภาพของเจ้าบ้า5คนที่คุณหามาน่ะ ยังน่าเป็นห่วงกว่าฉันซะอีกค่ะ”
“ฮ่าๆ, ผมเองก็ไม่คิดว่าพวกเขาจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน ผมคิดว่าจะปล่อยให้พวกเขาเคยชินกับสภาพแวดล้อมของบริษัทก่อนด้วยซ้ำ แต่ผมไม่คิดว่าพวกเขาจะขยันกันตั้งแต่วันแรกแบบนี้ ผมฝากพี่หลิวคอยดูเจ้าพวกนี้ให้ด้วยนะครับ ถ้าพวกเขาไม่กลับหลังเลิกงานกันอีก, ผมจะเตะโด่งออกจากบริษัทเอง”
“เฮ้อ, บริษัทพิลึกพิลั่น”
อู๋ฮ่าวเหรินส่ายหัว ตัวเขานั้นไม่ต้องการที่จะบีบคั้นพนักงาน สิ่งที่เขาต้องการจริงๆคือให้พนักงานมีความรู้สึกว่าตัวเองมีส่วนร่วมเป็นเจ้าของบริษัท เพื่อที่ในอนาคตเมื่อบริษัทมีสินค้ามากขึ้น เขาไม่ต้องการให้พนักงานเอาข้อมูลของบริษัทไปขายให้กับคนภายนอก
ตอนเวลา 10 นาฬิกา, อู๋ฮ่าวเหรินขับรถไปยังที่ว่าการอำเภอ สถานที่ในการเจรจานั้นไม่ใช่ในบริษัท, เพราะว่าอาจจะตกเป็นเป้าสายตาของนักข่าวได้
เมื่อเข้ามาถึงที่ว่าการอำเภอ, ฉันก็พบกับชายวัยกลางคนในชุดสีขาว, ซึ่งข้างๆก็มีนายอำเภอและอีกจำนวนหนึ่งกำลังยืนรออยู่
เมื่อเห็นอู๋ฮ่าวเหรินมาถึง, นายอำเภอก็พูดอะไรบางอย่างกับชายในชุดขาว, ดูเหมือนพวกเขาจะมองเห็นอู๋ฮ่าวเหรินมาถึงได้ไวมาก
อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกตกใจเล็กน้อย ที่เจ้าหน้าที่ของทางอเมริกาที่จะมาติดต่อเจรจานั้นดูกระตือรือร้นนัก? เขารู้สึกเหมือนมีอะไรผิดปกติแน่ๆ
“สวัสดีครับคุณอู๋, ชื่อของผมคือโฮวาร์ด โยล เป็นสมาชิกวุฒิสภาของอเมริกาครับ ผมอยากที่จะคุยกับคุณเกี่ยวกับอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดในคราวนี้ครับ”
อู๋ฮ่าวเหรินพบว่าคนๆนี้นั้นสามารถพูดภาษาจีนแมนดารินได้ดีเลย ดูเหมือนเขาน่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาจีน
“สวัสดีครับ, คุณโฮวาร์ด”
หลังจากที่พากันเข้าไปที่ห้องสัมมนา, เหล่าสมาชิกของที่ว่าการอำเภอต่างก็เดินออกไป เหลือไว้เพียงคนที่คอยติดตามพวกเขาและคนที่มาพร้อมกับโฮวาร์ด
อู๋ฮ่าวเหลินมองดูโฮวาร์ดอย่างเงียบๆและต้องการที่จะรู้ว่าตัวแทนสมาชิกวุฒิสภาของอเมริกานั้นต้องการมาเจรจาอะไรกับเขา
“คุณอู๋, ก่อนอื่นเลย ผมต้องขอโทษคุณด้วยเรื่องของอิทธิพลของคนบางคนในประเทศของพวกเราที่ทำกับบริษัทของคุณ รู้ไหม,นั่นไม่ใช่สิ่งที่พวกเราเห็นด้วยเลย, แต่พวกเรานั้นไม่สามารถที่จะคัดค้านได้ ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจนะครับ”
“พวกคุณก็น่าจะรู้ดีอยู่แล้วเรื่องของผลกระทบที่มีต่อบริษัทของเราที่เกิดจากการตัดสินใจของพวกคุณน่ะ ถ้าพวกเราไม่รีบหาวัตถุดิบใหม่โดยด่วน พวกเราจะขาดทุนมหาศาล ดังนั้นไม่สำคัญหรอกว่าใครจะเป็นคนตัดสินใจ แต่ผมรู้ว่าเรื่องนี้มีรัฐบาลของพวกคุณอยู่เบื้องหลัง”
เมื่อโฮวาร์ดได้ยินอู๋ฮ่าวเหรินพูด, เขารีบพูดกลับทันที “โน, โน, คุณอู๋, คุณจะคิดแบบนั้นไม่ได้นะครับ คุณรู้ใช่ไหมว่า, การตัดสินใจของประเทศเราล้วนมาจากผลการโหวต และตอนนั้นกลุ่มของเราได้ออกเสียงคัดค้านแล้ว แต่เนื่องจากมีคนที่คัดค้านน้อยเกินไป, พวกเราจึงแพ้ ดังนั้นคุณจะบอกว่าพวกเรานั้นเห็นด้วยกับการตัดสินใจนั้นไม่ได้นะครับ, ดั่งที่มีสุภาษิตจีนที่ว่า: คุณไม่สามารถคว่ำเรือได้ด้วยไม้แท่งเดียว”
“แต่ถึงอย่างนั้น, พวกคุณก็ได้สร้างความเจ็บปวดให้กับผมและบริษัท, และนั่นคือสิ่งที่ผมยกโทษให้ไม่ได้”
โฮวาร์ดพูดพร้อมกับยิ้ม “ผมคิดว่าคุณอู่จะยกโทษให้พวกเรา ดั่งคำสุภาษิตจีนที่ว่า: หากรู้จักความผิดพลาดแล้วจะสามารถสร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้ พวกเรามาพร้อมกับความจริงใจและเชื่อว่ามันจะเปลี่ยนใจคุณได้”
เขายื่นแฟ้มเอกสารให้กับอู๋ฮ่าวเหริน, ซึ่งน่าจะเป็นความจริงใจของเขาที่ว่า
หลังจากที่รับเอกสารมา, อู๋ฮ่าวเหรินก็อ่านอย่างรวดเร็ว เมื่อมองดูเอกสารนี้แล้วก็อาจจะเชื่อได้ว่าคนพวกนี้นั้นมีความจริงใจให้จริงๆ และพวกเขายังจะช่วยแก้ปัญหาเรื่องความล่าช้าในการผลิตให้ด้วย
ยิ่งไปกว่านั้น, ราคาของวัตถุดิบพวกนี้มันถูกมาก, ชนิดที่ว่าไม่หวังผลกำไร เพื่อเป็นการชดเชยและช่วยเหลือในการผลิตผลิตภัณฑ์
อย่างไรก็ตาม, ในเวลานี้ อู๋ฮ่าวเหรินมีแผนการอื่นรออยู่ เขาต้องการที่จะขุดหลุมพรางพวกคนที่ขโมยเครื่องจักรของเขาไป ตอนนี้เขาจึงไม่อยากให้แผนนี้่ถูกขัดขวาง
อู๋ฮ่าวเหรินมองที่นาฬิกาและพูดขึ้น, “คุณโฮวาร์ดครับ, ตอนนี้ก็เป็นเวลาเที่ยงแล้ว ผมว่าพวกเราค่อยกลับมาคุยกันต่อหลังพักเที่ยงกันดีกว่าครับ”
“ไม่มีปัญหาครับ ไม่มีปัญหา”
โฮวาร์ดที่กลัวว่าอู๋ฮ่าวเหรินจะเห็นด้วยทันทีนั้น แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น
เมื่อเขาเดินออกมา, อู๋ฮ่าวเหรินก็กระซิบที่ข้างๆหูของโฮวาร์ด, “จุดประสงค์ที่พวกคุณมาที่นี่เพื่อที่จะให้ผมตกลงเห็นด้วยกับเอกสารนี้จริงๆเหรอ?”
โฮวาร์ดนิ่งและมองดูอู๋ฮ่าวเหริน, มีความตกใจในแววตาของเขา แล้วคิดว่า คนหนุ่มคนนี้, สามารถมองทะลุแผนการของพวกเขาได้งั้นเหรอ?
อู๋ฮ่าวเหรินมองดูสีหน้าของเขาที่เปลี่ยนไป, และคิดว่าเขาอาจจะเข้าใจผิด
มันชัดเจนว่าพวกเขาน่าจะมีปัญหากับพวกคนที่ทำตามรัฐสภาอเมริกา
ดูเหมือนว่าการต่อสู้นั้นจะดุดันกว่าที่เขาคิดไว้ แล้วว่าที่ประธานาธิบดีคนต่อไปก็กลับมาประสบปัญหาระหว่างการเลือกตั้ง
โดยเฉพาะเมื่อเหตุการณ์ในครั้งนี้เกิดขึ้น ใครที่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ก่อน ย่อมได้รับเสียงจากประชาชนอย่างล้นหลามแน่นอน
อู๋ฮ่าวเหรินไม่รู้หรอกว่า ทางอำเภอเข้ามามีเอี่ยวเรื่องนี้ด้วยไหม แต่เขาตัดสินใจที่จะทำตามความคิดของตัวเอง
และจากผลกระทบในครั้งล่าสุดนั้น, มันไม่ใช่เรื่องอะไรที่เขาจะต้องมาจัดการ แต่ถึงอย่างนั้น ก็มีบางประเทศที่ถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆจากเรื่องในครั้งนี้
หลังพักเที่ยง, โฮวาร์ดเดินกลับมาที่ห้องรับรองและมองดูเอกสารในคอมพิวเตอร์ แล้วเขาก็ต้องตกใจ
“จุดประสงค์ที่แท้จริงของพวกคุณคืออะไร? คุณแค่แก้ไขไฟล์นี้ในคอมพิวเตอร์ และเขียนมันลงไป แล้วเดี๋ยวผมจะรู้เอง”
อย่างไรก็ตาม พวกเรานั้นจะรู้กันดีอยู่แล้วว่าบริษัทนี้มีเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ที่สูงมาก และอู๋ฮ่าวเหรินก็คิดว่าวิธีนี้แหละที่สะดวกที่สุดโดยที่ไม่มีคนอื่นทราบได้ด้วย
———————-
