CF:บทที่ 17 การซื้อของอย่างบ้าคลั่ง
จากโรงจัดแสดงรถ อู๋ ฮ่าวเหรินตรงไปที่ย่านสรรพสินค้าใกล้ๆ ซึ่งเป็นย่านที่ดูมีชีวิตชีวาที่สุดในเมืองแล้ว
ในขณะนี้ ย่านสรรพสินค้าเต็มไปด้วยครอบครัวพ่อแม่ลูก และคู่รักซึ่งสร้างความเจ็บปวดอย่างหนักหน่วงกับใครสักคน
ปีใหม่ในเมืองนั้นไม่เหมือนกับที่บ้านนอก ในวันที่สองของปีแบบนี้คนส่วนใหญ่จะขอให้ญาติหรือเพื่อนไปเที่ยวในเมืองเพื่อสัมผัสกับปีใหม่ในเมือง
เป้าหมายของอู๋ ฮ่าวเหรินคือซื้อของขวัญให้ครอบครัวเขา ทั้งของฝากชั้นดีและเสื้อผ้า
ถ้าเขาไม่อยากซื้อของพวกนี้ที่บ้านเกิดของเขา มันจะใช้เวลามากกว่าสองชั่วโมงในการจะขับรถเข้าเมือง เขาเลยจะซื้อของพวกนี้ก่อนที่จะกลับบ้าน ไม่นานนักจึงเกิดภาพแปลกๆขึ้นในย่านสรรพสินค้า ภาพของชายที่แต่งตัวโทรมๆเริ่มเดินไปร้านหรูๆซื้อของฝากและไม่พูดอะไรไร้สาระ
พนักงานขายที่บริการเขา เห็นสิ่งที่เขาซื้อแล้วก็ตาเป็นประกายและหน้าแดงจนผิดปกติ
หลังจากที่เศรษฐีเดินออกมา เขาก็จะได้ยินเสียงร้องจากพนักงานขาย และพนักงานขายทุกคนก็อิจฉาร้านที่ได้บริการเศรษฐีคนนี้
เมื่ออู๋ ฮ่าวเหรินเข้าไปในร้าน ประโยคแรกที่เขาถามคือขอบริการส่งของ
ถ้าไม่มีบริการส่งของล่ะก็ เขาก็จะหันหลังและเดินออกมาเพราะเขาต้องซื้อของเยอะมากๆ ตอนนี้เขามีกระเป๋าสองใบบนหลังเขาแล้ว มันมีของที่ต้องซื้อเยอะเกินไป
จากเวลาบ่ายสองครึ่งที่อู๋ ฮ่าวเหรินมาที่ย่านสพรรพสินค้านี้และมันใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่งถึงจะออกมาได้
ในหนึ่งชั่วโมงครึ่งนี้เขาใช้เงินไป 300,000 หยวน นอกจากของฝากทุกอย่างแล้ว เงินส่วนใหญ่ก็ถูกใช้ไปกับเสื้อผ้า
หลังจากวันนี้ ย่านนี้คงจะคึกคักขึ้น เพราะเขาได้ทิ้งตำนานเอาไว้
เมื่ออู๋ ฮ่าวเหรินกลับมาที่โรงแรม ในเวลานี้มีคนนั่งอยู่บนโซฟาเป็นแถวในพื้นที่พักผ่อนหน้าเคาท์เตอร์กำลังมองเขาที่ถือถุงใหญ่ถุงเล็กด้วยสายตาแปลกๆ
กลุ่มของพนักงานขายนี้กำลังคุยกันอยู่ พอเห็นอู่ ฮ่าวเหรินเดินเขามาพวกเขาก็รีบลุกขึ้นจากโซฟา
“คุณอู๋…”
ในเวลาเดียวกันอู๋ ฮ่าวเหรินตกใจเพราะเสียงเรียก และสาวน้อยที่กำลังหลับในแผนกต้อนรับก็ตกใจด้วย
“โอ้ คุณมาแล้ว ขอเวลาสักครู่ ผมจะคุยกับแผนกต้อนรับ”
“ถ้ามีใครมาส่งของอีก คุณบอกเขาให้ขึ้นไปส่งมันที่ห้องของผมได้เลย”
หญิงสาวที่แผนกต้อนรับมองอู๋ ฮ่าวเหรินด้วยสายตาแปลกๆพยกหน้าแล้วพูดว่า “เข้าใจแล้วค่ะ”
ณ ตอนนี้เธอมีความสงสัยอยู่เต็มอก เธอจำได้อย่างชัดเจนเลยตอนที่อู๋ ฮ่าวเหรินมาติดต่อเช่าห้องเมื่อวานนี้ เขาดูตกต่ำสุดๆ
ใส่สูทเก่าๆและแบกกล่องใหญ่ๆมาด้วย เห็นแล้วรู้ได้เลยว่าเขาไม่ใช่คนรวยแน่นอน ไม่เช่นนั้นแล้ว เธอคงไม่พูดแบบนั้นในเมื่อวานนี้
ทำไมในวันถัดมา ชายที่ดูจนๆคนนี้ก็รวยขึ้นมาทันที จากคนที่เพิ่งมาส่งของเมื่อครู่ เธอรู้เลยว่าพวกนั้นคือพนักงานขายจากย่านสรรพสินค้า
เธอยังตกใจอีกเมื่อได้ยินชื่อของร้านบางร้าน รู้ว่าของในร้านพวกนี้มีชื่อเสียงและแพงมาก
เธอเคยไปซื้อของในร้านพวกนี้ครั้งหนึ่ง และไม่ซื้ออีกเลย เพราะเสื้อผ้าหรือกระเป๋า ใช้เงินเดือนของเธอทั้งเดือรในการซื้อเลย
อู๋ ฮ่าวเหรินไม่รู้เลยว่าสาวน้อยที่แผนกต้อนรับกำลังฝันเพราะการที่เขาเปลี่ยนไป ต่อให้เขารู้เขาก็ไม่สามารถอธิบายอะไรได้
“เอ่อ วางตรงนั้นนะ แล้วคุณกลับได้เลย” เขาพูดหลังจากเปิดประตูชี้ไปที่มุมเตียง
คนพวกนี้ไม่ตกใจอะไรที่เห็นกล่องเก่าๆใบใหญ่วางอยู่ในห้อง ในความคิดของพนังงานพวกนี้ อู๋ ฮ่าวเหรินถูกจำกัดความว่าเป็นคนรวยที่มีนิสัยแปลกประหลาด
“คุณอู๋ นี่นามบัตรของดิฉัน ถ้าคุณต้องการอะไรโทรหาดิฉันได้ทุกเวลา ดิฉันยินดีที่จะบริการคุณค่ะ”
พนักงานสาวเซ็กซี่พูดแบบนี้ยิ่งในห้องบนโรงแรมแบบนี้ ถ้าไม่ได้มีคนอยู่เต็มห้องล่ะก็มันต้องทำให้เกิดความเข้าใจผิดจากคำพูดที่กำกวมแน่นอน
ดูจากนามบัตรของพนักงานสาวแล้ว บางคนต้องเพิ่งเขียนมันขึ้นมาตอนที่ยังรอเขาอยู่ข้างล่างแน่นอน
หลังจากส่งคนพวกนี้ไปแล้วอู๋ ฮ่าวเหรินก็เก็บเบอร์โทรพวกนี้ไป ถ้าเขาไม่ได้อยากกลับบ้าน เขาอาจจะสนที่จะคุยเรื่องชีวิตและอุดมคติกับใครสักคนในหมู่ของพวกเขา
ในเวลาอาหารเย็น ทุกสิ่งที่เขาซื้อก็ถูกส่งมาจนครบ และสาวน้อยที่แผนกต้อนรับก็มองที่อู๋ ฮ่าวเหรินอย่างอยากรู้อยากเห็น
หลังจากอาหารเย็นง่ายๆ อู๋ ฮ่าวเหรินก็จัดระเบียบของฟาก
ดูที่กองของฝากพวกนี้แล้วเขาก็เป็นห่วงว่ารถที่เขาจะได้ในวันพรุ่งนี้อาจจะใส่ของพวกนี้ได้ไม่หมด
นอนลงบนเตียงแล้วก็ไม่ได้ทำอะไร เขาจึงเข้าไปในระบบซองแดงที่ผู้คนกำลังคุยกัน ในบางช่วงก็มีคนบางคนส่งอุปกรณ์บางอย่างมาให้คว้ากัน
คนที่ชื่อว่าชายชุดเกราะพูดว่า “ฉันกำลังจะเข้าร่วมการแข่งขันการสู้ในชุดเกราะในอีกไม่กี่วัน พวกนายมีข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับชุดเกราะไหม? บอกฉันได้ ไม่ต้องห่วงฉันไม่ให้พวกนายพูดเปล่าๆหรอก ดูนี่ บัตรเข้าชมการแข่งขันชุดเกราะ ฉันจะทำเป็นซองแดงและส่งให้ทีหลัง”
“อึ้งไปเลย ชายชุดเกราะ นายไปการการแข่งขันต่อสู้นั่นและเข้ารอบสุดท้ายจริงๆด้วย นายไม่บอกเราเลยว่าครอบครัวนายเป็นบริษัทผลิตชุดเกราะน่ะ”
“ฮ่าๆ ฉันยังไม่ได้บอกก่อนหรอ ว่าฉันเป็นเจ้าศูนย์เกราะ R & น่ะ”
“พระเจ้า ครอบครัวนายผลิตเกราะจริงๆด้วย ท่านเจ้าสัว เมื่อไหร่จะส่งเกราะมาให้เราสักหน่อยล่ะ”
“ฉันก็อยากจะส่งให้พวกนายนะ แต่ปัญหาคือชุดเกราะมันเป็นยุทธภัณฑ์ มันถูกควบคุมอย่างเข้มงวด ฉันไม่มีสิทธิ์จะส่งมันเลย”
“ฉันแค่พูดเล่นๆ มันใช้ไม่ได้หรอกนอกจากเราจะอยู่ในดินแดนกลียุค”
อู๋ ฮ่าวเหริน ดูพวกเขาคุยกันแล้วก็สงสัยว่าเกราะนั่นคืออะไรกันแน่ มันดูเหมือนว่าจะถูกควบคุมเข้มงวดยิ่งกว่ายานรบอวกาศเสียอีก
เขาก็ไม่อยากจะถาม แต่ก็อดสงสัยไม่ได้จึงถามออกไปว่า ”เกราะนายคืออะไร?”
“…”
“& [email protected]#…”
“???”
“นายอยู่ในรัฐบาลแบบไหนเนี่ย ไม่ได้ดูข่าวเลยรึไง?”
อู๋ ฮ่าวเหรินคิดอยู่สักพักและตอบว่า “ที่นี่มันพิเศษสักหน่อยน่ะ ฉันสามารถติดต่อพวกนายได้ผ่านทางระบบซองแดงเท่านั้น ไม่มีทางอื่นเลยที่จะติดต่อโลกภายนอก”
เห็นคำตอบของเขาแล้ว ทั้งระบบซองแดงก็เงียบ
“ปรากฏว่าพี่พ่อค้าของเก่าเป็นคนแบบนั้นสินะ เข้าใจล่ะ”
แย่ล่ะ เขารู้อะไรถึงว่าฉันเป็นคนแบบนั้นกัน?
อู๋ ฮ่าวเหรินพบว่าคนพวกนี้กำลังเข้าใจอะไรผิดอยู่ เพราะคำตอบของเขาเมื่อครู่
ดูทุกคนเงียบแล้วเขาก็คิดอยู่สักพักและพูดว่า ”นายส่งวิดิโอเกี่ยวกับเกราะมาหน่อยได้ไหม จะดีมากถ้าส่งมาพร้อมกับเครื่องเล่น ไม่งั้นฉันคงดูไม่ได้”
คนที่ชื่อว่าชายชุดเกราะเงียบและส่งซองแดงมาและทุกคนไม่ฉกมันไป
อู๋ ฮ่าวเหรินมองมันและพบว่ามันคือเครื่องเล่นวิดิโอ ดูเหมือนว่ามันจะถูกส่งมาให้เขา
หลังจากที่ฉกซองแดงมา เขาก็พบว่ากลุ่มกร่อยลงเพราะสิ่งที่เขาพูดเมื่อครู่ แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าอะไรเป็นเหตุผล เขาก็ออกมาอย่างเงียบๆและไม่รบกวนการคุยกันของคนพวกนี้อีก
อู๋ ฮ่าวเหรินศึกษาเครื่องเล่นมูลค่า 8 เหรียญพลังงาน และพบว่ามันทรงพลังมาก สามารถเล่นโฮโลแกรม หรือก็คือภาพเสมือนจริงนั่นเอง
เปิดเครื่องเล่นแล้ว ภาพที่ราวกับภาพลวงตาก็ปรากฏเหนือเครื่องเล่น
อู๋ ฮ่าวเหรินผู้ที่ตกใจกับภาพเสมือนจริง ไม่ช้าก็ถูกดึงดูดด้วยการต่อสู้อันยอดเยี่ยมในวิดิโอ
ครึ่งชั่วโมงต่อมาเมื่อวิดิโอจบลง เขายังจ้องเครื่องเล่นตรงหน้าเขาอยู่ ไม่คาดเลยว่าสิ่งที่เรียกว่าชุดเกราะ จะเหมือนกับชุดเกราะของไอร่อนแมน แต่มันน่ากลัวยิ่งกว่านั้นเสียอีก
อู๋ ฮ่าวเหรินเข้าใจแล้วว่าทำไมเกราะเช่นนี้ถึงได้ถูกควบคุมอย่างเข้มงวดยิ่งกว่ายานรบอวกาศ สิ่งนี้เล็กมาก ถ้าใครใส่ชุดนี้แล้วไปยึดปืนใหญ่อวกาศที่อยู่นอกโลกล่ะก็ มันสามารถทำลายโลกได้ครึ่งโลกเลยแน่นอน
หลังจากที่เขาคิดเรื่องนี้แล้ว เขาก็พยายามตัดคลิปที่มีแต่การต่อสู้ยาวห้านาทีจากวิดิโอนั่น และนำไปประมวลผลให้เป็นวิดิโอที่สามารถดูได้ด้วยอุปกรณ์ทั่วไป และอัพโหลดลงเว็ปไซต์วิดิโอที่ใหญ่ที่สุดผ่านมือถือที่สามารถควบคุมดาวเทียมได้เครื่องนั้น
———————-
