อาชีพสุดแกร่งตรวจจับไม่ได้ 《รูลเบรกเกอร์》 – ตอนที่ 60

            ฝ่ายธุรการของโรงเรียนแจ้งมาว่าเนื่องจากมีขั้นตอนที่ต้องทำต่อทำให้กว่าจะได้เข้าเรียนก็ต้องใช้เวลาประมาณ 5 วัน พวกเขาวางหนังสือแนะนำโรงเรียนไว้เหนือเคาน์เตอร์ และอธิบายให้ฮิคารุฟังห่างจากตรงนั้นไป 3 เมตร คงจะกลัวกันน่าดูเลย

            (นี่มันท่าทางที่ปฏิบัติกับนักเรียนที่จ่ายค่าเล่าเรียนแพงๆเหรอ?)

            ตอนที่คิดอย่างนั้น ดูเหมือนจะฮิคารุได้รับการยกเว้นค่าเล่าเรียน

            มีสิ่งที่ต้องทำในช่วงที่ยังว่างอยู่

            หาที่พัก

            เนื่องจากไม่มีหอพัก เลยต้องหาเช่าห้องในสกาล่าซาร์ด

            “ว้าว ที่นี่ยอดไปเลยนะเนี่ย๑”

            ขอดูห้องกับนายหน้าอสังหาริมทรัพย์

            โดยที่ลาเวียถูกใจเป็นห้องที่อยู่ตรงชั้น 3 ของตึก 3 ชั้น

            ถึงจะไม่ใช่ตึกที่กว้าง แต่ห้องตรงชั้น 3 เป็นห้องเดี่ยว แถมมีระเบียงเปิดกว้าง

            จากแปลนห้องมันเป็นห้องแบบ 2LDK ซึ่งกว้างกว่า LDK อยู่มาก

            ด้านหลังของอพาร์ทเมนท์นี้มีบ่อน้ำเอาไว้สำหรับซักล้าง ซึ่งถนนด้านหน้าไม่สามารถมองทะลุมาได้ ฮิคารุนึกถึงการตั้งผังเมืองแบบกรุงปารีส ถึงจะไม่เคยไปและคงไม่มีทางได้ไปอีกแล้ว

            “แสงสว่างที่เพียงพอ แถมเดินไม่กี่นาทีก็ถึงสถาบันวิจัยนานาชาติ ไม่คิดว่าเป็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมบ้างหรือครับ?”

            นายหน้าที่โครงหน้าเหมือนเทพเอบิสึถูมือไปมา

            “เท่าไรเหรอ?”

            “ครับ เนื่องจากเป็นตึกที่ยอดเยี่ยมขนาดนี้ แถมยังเป็นที่นิยมด้วย……สัญญาต่อปีอยู่ที่ 8 แสนกีรันครับ”

            ไม่คิดว่าโก่งราคามากไปหน่อยเหรอ

            ย่านที่ใช้สัญจรไปโรงเรียน ภายในก็ตกแต่งได้ดี แถมอยู่ชั้นบนสุดอีก

            พอเห็นเสื้อผ้าที่ฮิคารุกับลาเวียสวมใส่คงคิดว่าเป็นพวกลูกคุณหนู เลยตั้งราคาไว้สูงกว่าปกติระดับหนึ่งสินะ

            แต่ถ้าคิดในแง่ของความน่าเชื่อถือก็ยอมให้บวกเพิ่มได้อยู่

            “อืม……”

            ฮิคารุตรวจสอบพวกฝุ่นตรงขอบกระจกกับร่องกำแพง

            มันถูกทำความสะอาดเป็นอย่างดี แสดงว่าคงได้รับความนิยมอย่างที่นายหน้าว่าไว้ หรือไม่ก็คนที่อาศัยก่อนหน้าเพิ่งออกไป

            เนื่องจากมีเครื่องเรือนต่างๆไว้ให้แล้ว ถึงส่วนใหญ่อย่างโต๊ะและโซฟาจะเป็นของคนที่อาศัยก่อนหน้าก็ตาม 

            คงต้องเปลี่ยนฟูกตรงเตียงเป็นอันใหม่ กับมีเครื่องนอนบางอย่างที่ต้องซื้อเพิ่ม วันนี้น่าจะเริ่มอยู่ได้เลย

            “ถ้าครึ่งปี 4 แสนกีรันได้ไหม?”

            “ฮะๆ คุณลูกค้า……หลังจากนี้ครึ่งปีจะอยู่ช่วงกลางฤดูหนาว การจะหาคนใหม่มาอยู่มันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ ถ้าเป็นไปได้อยากจะให้เช่า 1 ปีครับ”

            “ถ้างั้น 6 แสนแล้วอยู่ถึงแค่ตอนฤดูใบไม้ผลิ หลังจากนั้นค่อยคุยเรื่องต่อสัญญา”

            “ถ้าสัก 7 แสนว่าอย่างไรบ้างครับ……”

            “อย่าล้อเล่นสิ ฤดูนี้จะมีคนเช่าเหรอ? 6 แสน 2 หมื่น”

            “อืม ถ้า 6 แสน 8 หมื่น ล่ะครับ?”

            “6 แสน 4 หมื่น”

            “6 แสน 5 หมื่นครับ”

            “เข้าใจแล้ว อย่างนั้นก็ได้”

            ทำการเซ็นต์ลงในหนังสือสัญญาที่นายหน้าเตรียมเอาไว้ พอเอามาแตะกับกิลด์การ์ดมันก็ส่องแสงสีฟ้าเรืองๆออกมา ดูเหมือนต้องเอาหนังสือสัญญานี้ไปถอนเงินกับกิลด์นักผจญภัย

            พอออกไปตรงระเบียงก็เห็นประตูทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของโรงเรียน

            ลาเวียเดินมาอยู่ข้างๆฮิคารุ

            “ฮิคารุ……จะดีเหรอ? ราคาค่อนข้างแพงอยู่นะ……”

            “เงินมีเหลือเฟือ ถ้ามีปัญหาเรื่องเงินค่อยไปหางานทำก็ได้นี่? ที่เมืองนี้มีกิลด์นักผจญอยู่ด้วย”

            “ไปด้วยๆๆ๑”

            ถึงจะเห็นมอนสเตอร์อันเดดจำนวนมากที่ดันเจี้ยนใต้ดิน แต่ก็ไม่ทำให้ความชอบใน “การผจญภัย” ของลาเวียลดน้อยลงเลย

            ฮิคารุมุ่งหน้าไปที่กิลด์นักผจญภัยพร้อมกับลาเวีย

            “โอ้……บรรยากาศต่างกันลิบเลย”

            เป็นตึกที่มีรูปทรงแปลกๆ

            อย่างแรกมันไม่ได้เป็นสี่เหลี่ยม แต่เป็นทรงกลม และเคาน์เตอร์ที่อยู่ตรงกลางก็เป็นรูปทรงกระบอกอีกที

            ตรงกำแพงมีกระดานเควสติดตั้งอยู่ และมีตั้งโต๊ะกับเก้าอี้กลมไว้ให้เหล่านักผจญภัยหารือกัน

            พอฮิคารุกับลาเสียเข้าไปข้างในก็มีนักผจญภัยหลายคนมองมาทางนี้ ซึ่งมีคนที่ผิวปากเพราะถูกใจลาเวียอยู่ แต่ก็ไม่มีใครเข้ามาพูดด้วย

            อาจจะเพราะอายุโดยรวมของเหล่านักผจญภัยค่อนข้างสูง มีนักผจญภัยอายุ 20 ปลายๆ จนถึง 30 ปีค่อนข้างเยอะ ส่วนนักผจญภัยหญิงถ้าเทียบกับเมืองอื่นแล้วถือว่าค่อนข้างเยอะอยู่

            หรือว่า

            (เผ่าพันธุ์เหรอ?)

            ดูเหมือนเหล่านักผจญภัยจะเป็นคนละเผ่าพันธ์ คนที่มีผิวสีฟ้าก็จับกลุ่มกับคนผิวสีฟ้าเหมือนกัน

            “ไม่ค่อยมีเควสเลยนะเนี่ย”

            “เอาเถอะ เมืองท้องถิ่นก็งี้แหละ”

            ฮิคารุจ้องไปยังกระดานเควสขอระดับ E

            เควสปราบมอนสเตอร์ที่ไม่รู้จัก หรือไม่ก็เควสให้คุ้มครองไปยังเมืองที่ไม่รู้จัก

            แล้วมีเควสจากโรงเรียนค่อนข้างเยอะ โดยให้รวบรวมวัตถุดิบเพื่อใช้ในการเรียนหรือการวิจัย ดูเหมือนที่โรงเรียนไม่ได้มีแค่เรื่องบู๊ แต่มีการวิจัยพวกเวทมนตร์และอื่นๆอยู่ด้วย

            “หือ……นี่มัน”

            [แพลนฮํนเตอร์]

              [ใบริวจินคะ] …… ต้องการใบอ่อน ถ้าเป็นไปได้อยากให้เอากลับมาเป็นจำนวนมาก

              [รางวัล] ค่าตอบแทนพื้นฐาน 5 แสนกีรัน ถ้าของที่ส่งอยู่ในสภาพที่ดีเพิ่มให้อีก 1 แสนกีรัน

            [เจ้าของเควส] สถาบันวิจัยนานาชาติ

            จากที่มิไฮล์เล่า คิดไว้ว่าเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับผู้อำนวยการจะดีกว่า ถึงเจ้าของเควสเป็นสถาบันวิจัยนานาชาติก็เถอะ

            “นี่ เธอตรงนั้น หน้าตาน่ารักดีนี่ มาเข้าปาร์ตี้ของฉันไหม”

            พอหันกลับไป ก็เห็นผู้ชาย 3 คนที่สวมชุดนักเรียนทักลาเวีย

            ผมบลอนด์, ผมแดง, ผมเขียว

            ใต้ชุดนักเรียนเป็นชุดที่สั่งตัดมาอย่างดี ดูแล้วน่าจะเป็นลูกคุณหนูที่ไหนสักแห่ง

            อายุมากกว่าฮิคารุ น่าจะสัก 18 – 20 ปี

            “………….”

            ทันใดนั้นลาเวียก็ไปแอบหลังฮิคารุ

            “นี่ ฉันเรียกเธออยู่นะ? มาทางนี้ บอกว่าจะให้เข้าปาร์ตี้ไง”

            “…………”

            “พูดอะไรหน่อยเซ่๑”

            ชายผมบลอนด์ส่งเสียงออกมาดึงขึ้นเพราะโดนลาเวียมองอย่างเหยียดหยาม

            ชายผมแดงกับผมเขียวถอนหายใจออกมา ดูเหมือนชายผมบลอนด์จะอาละวาดอยู่บ่อยๆ

            “รับหลายเควสหน่อยก็แล้วกัน”

            “เอาเท่าที่ฮิคารุอยากทำเลย”

            “ลาเวียเองก็อยากจะเพิ่มระดับไม่ใช่เหรอ?”

            “หรือว่า……รับเควสเพื่อฉัน?”

            “อือ”

            “จะทำ”

            ลาเวียเผยรอยยิ้มออกมา

            “เดี๋ยวดิ๑? เมินฉันงั้นเหรอ๑๑”

            ชายผมบลอนด์เดินตึงตังมาทางนี้

            “ฉันโรเย่แห่งตระกูลโคกะ(พยัคฆ์เหลือง)นะเฟ้ย”

            “เอาเควสไหนดีเหรอ?”

            “ถ้าเควสปราบมอนสเตอร์มันค่อนข้างใช้เวลา เอาเป็นแพลนท์ฮันเตอร์ไหม?”

            “บอก ว่า อย่า เมิน งายยยยยยย๑๑”

            ชายผมบลอนด์ตั้งใจจะจับไหล่ของลาเวียเพื่อให้หันมาทางนั้น

            แต่ก่อนที่นิ้วของเขาจะแตะไหล่ของลาเวีย ฮิคารุได้เอื้อมมือไปจับข้อมือของชายผมบลอนด์

            “เฮ้ย……อย่ามาแตะลาเวียตามใจชอบ”

            “หา ในที่สุดก็หันมามองจนได้ แกจะบ้าหรือเปล่า? ที่มาจับแขนของคนตระกูลโคกะอย่างนี้? กระเด็นไป—-”

            ชายผมบลอนด์พยายามเหวี่ยงแขน แต่โดนแรงที่มากกว่าหยุดเอาไว้

            “อะ อ้าว?”

            “กากแท้ๆ แต่ดันทำเป็นเก่ง”

            “แกหาว่าฉันกากงั้นเหรอ๑?”

            เห็นอย่างนี้ฮิคารุก็มี “ปริมาณพลังกาย” ตั้ง 1 

            เลยมองโซลบอร์ดของชายผมบลอนด์

 

            [โซลบอร์ด] โรเย่=โคกะ=ลูมาเนีย

            อายุ 19 ระดับ 2

            19

            [พลังเวท]

              [ปริมาณพลังเวท] 1

 

            (กระจอกมาก บอกว่า “โคกะ” แต่ทำไมถึงเป็นปริมาณพลังเวท แทนที่จะเป็นปริมาณพลังกายเนี่ย……)

            “ปะ แปลกมาก๑ ทำไมเด็กอย่างแกถึงหยุดฉันได้เนี่ย๑?”

            “ก็เพราะว่าผมแข็งแกร่งกว่าไง”

            “ฉันตระกูลโคกะผู้กล้าหาญนะเฟ้ย๑”

            “ดูเหมือนจะไม่ได้รับสืบทอดความกล้าหาญมานะ”

            ฮิคารุเดินหน้าหนึ่งก้าว ทำให้โรเย่เกือบจะล้มไปด้านหลัง ชายผมแดงและเขียวเลยเข้ามารับ

            “จะ จะ จะบอกว่าฉัน “เป็นพวกไม่ได้เรื่อง” ……งั้นเหรอ……๑๑”

            ดูเหมือนจะไปสะกิดทุ่นระเบิดซะแล้ว

            “นะ นี่โรเย่ หยุดเลย”

            “ที่นี่มันกิลด์นะ พอแค่นั้นเถอะ”

            ชายผมแดงกับผมเขียวพยายามจะหยุด

            นักผจญภัยที่อยู่รอบๆดูเหมือนจะสังเกตเห็นถึงความวุ่นวายเลยหันมามองทางนี้

            “หนวกหูๆๆ๑๑ โดนทำบ้าๆอย่างนี้แล้วจะให้ถอย ตระกูลโคกะคงอับ—-”

            แต่โรเย่ก็พูดได้เพียงแค่นั้น

            ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่ฮารุต่อยเบาๆใส่ท้ายทอย

            แล้วเขาก็ล้มลงไปตรงนั้น

            “อะ……เอ๊ะ?”

            ชายผมแดงทำหน้าแบบไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ซึ่งไม่คิดจะอธิบายด้วย

            “นี่เจ้าผมแดง มันเกะกะ ฝากเก็บกลับไปด้วย—-ถ้างั้นเอาเควสนี้ก็แล้วกัน”

            ฮิคารุทำหน้าไร้เดียงสาแล้วจดรายละเอียดเควสลงสมุด

อาชีพสุดแกร่งตรวจจับไม่ได้ 《รูลเบรกเกอร์》

อาชีพสุดแกร่งตรวจจับไม่ได้ 《รูลเบรกเกอร์》

Status: Ongoing
อ่านนิยาย อาชีพสุดแกร่งตรวจจับไม่ได้ 《รูลเบรกเกอร์》ฮิคารุ เด็หนุ่มผู้โชคร้ายที่ประสบอุบัติเหตุ แต่เขาได้รับโอกาสให้ไปเกิดใหม่ในต่างโลก โดยแลกกับการแก้แค้น ——————————– อันนี้เป็นงานสานต่อ ดังนั้นพวกชื่อต่างๆ อาจจะมีแตกต่างกับช่วงแรกไปบ้าง ก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

Comment

Options

not work with dark mode
Reset