Chapter 3 – จูบแรกที่ปุบปั๊ป
ทักษะการต่อสู้ในทวีปเทียนหยวนมีน้อยมาก.
หนังสือที่มีทักษะการต่อสู้ที่ดีสามารถเปลี่ยนชะตากรรมของตระกูลได้.
แล้วทักษะระดับศักดิ์สิทธิ์?
ทักษะศักดิ์สิทธิ์อยู่เหนือกว่าทักษะการต่อสู้ ต้องมีความเข้าใจในการเรียนรู้สูงไม่ก็ต้องเกิดขึ้นพร้อมกับมัน.
ความสามารถของพระเจ้าคือการดำรงอยู่ที่ไม่มีที่สิ้นสุด.
การมีทักษะศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกับการเปลี่ยนชะตากรรมของตระกูล มันสามารถเปลี่ยนชะตากรรมของนิกายหรือแม้แต่จักรวรรดิ.
แล้วเบอร์เซิร์กคือประเภทไหน?
นี่คือความสามารถศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกเข้าใจผ่านคิงคองทรราช มันมีพลังทำลายล้างสูงมาก!
Level 1 Berserk -เพิ่มความแข็งแกร่ง ความเร็ว พลังปราณ ….ทุกอย่างเป็นสองเท่า.
Level 2 Berserk, 4 เท่า.
Level 3 Berserk, 8 เท่า.
Level 10 จะอยู่ในจุดสูงสุด และเพิ่มทุกอย่างเป็น 1000 เท่าและมันน่ากลัวอย่างมาก!
เพียงหมัดเดียวก็ทำให้สุดยอดผู้เชี่ยวชาญกลายเป็นเศษเนื้อ นี่คือเหตุผลที่ทำให้เลือดของลั่วเทียนเดือดพล่าน.
“Berserk!”
“บิดาต้องเรียนรู้ Berserk ให้อย่างรวดเร็ว”
“ด้วยทักษะศักดิ์สิทธิ์ บิดาจะกลัวใครอีก? ปราณพื้นฐานระดับ 5 ลั่วหยู่? แค่รอดู ข้าจะทำให้เขาตาย!”ลั่วเทียนมีอารมณ์ร่วมอย่างสมบูรณ์ขณะที่เขาเร่งฝีเท้าของเขาไปที่หลังภูเขา.
นี่เป็นวิธีที่ง่ายที่สุดที่เขาจะได้รับค่าประสบการณ์คือการฆ่าสัตว์ร้าย.
ประมาณ100กิโลเมตรจากเมืองภูเขาหยกมันเป็นสถานที่ที่เรียกว่าเทือกเขาวิญญาณ มีสัตว์ร้ายยับไม่ถ้วนอยู่ที่นั่น ทำให้เป็นดั่งสวรรค์สำหรับการเพิ่มเลเวล แต่ในตอนนี้ของลั่วเทียนการไปที่นั่นเท่ากับความตาย.
มันยังคงขาดความแข็งแกร่ง!
สัตว์ร้ายมากยากเกินกว่าจินตนาการ ร่างกายของเขาขาดความแข็งแกร่งอย่างมากและเพิ่มความจริงอีกที่ว่า มีสัตว์ร้ายมากมายในเทือกเขาวิญญาณ คนธรรมดาไม่กล้าเข้าไปใกล้มัน แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญระดับสูงก็ไม่กล้าเท่าไรนัก แม้ว่าจะมีข่าวลือที่ว่าสัตว์ร้ายสามารถแปลงร่างเป็นมนุษย์ได้ แต่ความแข็งแกร่งของพวกมันก็ไม่เท่าไรนัก.
ความแข็งแกร่งของลั่วเทียนดีมากกับการกำจัดด้วงมูล แต่สำหรับเขาในการจัดการสัตว์ร้าย น่าจะเป็นสัตว์ร้ายระดับ 0 ที่จำทำให้ชีวิตของเขาบินหนีไป การที่ลั่วเทียนไปฆ่าสัตว์ร้ายเท่ากับการส่งเขาไปสู่ความตาย!
ก่อนที่จะรับพลังที่เพียงพอลั่วเทียนก็ไม่คิดแม้แต่จะไปเทือกเขาวิญญาณ.
หลังจากที่ทุกอย่างชีวิตของเขาเป็นอันดับหนึ่ง.
หากปราศจากชีวิตของเราทุกสิ่งทุกอย่างก็ไร้ประโยชน์
ในตอนนี้ลั่วเทียนสามารถทำได้แต่เควสจากหม่าทงและอาจจะหาด้วงมูลบางตัวได้.
ในฐานะนักฆ่าด้วงมูล ลั่วเทียน จำเป็นต้องใช้มูลม้า หลังจากที่หาอย่างละเอียดแล้วเขาก็ต้องใช้โอกาสนี้เหยียบมัน.
พร้อมกับเสียง แผละ ค่าประสบการณ์หนึ่งแต้งก็ได้มา.
เขาทำอย่างนี้เพราะไม่มีทางเลือกอื่น แม้ว่ายุงจะตัวเล็กแต่มันก็มีเนื้อ ด้วยความแข็งแกร่งของลั่วเทียนตอนนี้เขาสามารถจัดการกับด้วงมูลที่ไม่อาจต่อสู้กลับมาได้.
โดยไม่รู้สึกตัวลั่วเทียนก็มาถึงหลังภูเขา.
เทือกเขาด้านหลังไม่เป็นที่ดีพอที่จะทำการเพาะปลูก.
ลั่วเทียนไม่อาจต้องเสียเวลาอีกต่อไป เขายกเคียวของเขาและฟันหญ้าอย่างดุเดือด เขาต้องทำเควสให้เสร็จก่อนค่ำเพราะมันมีราคาถึง 50 แต้ม!
ขณะที่เขาตัดหญ้าลั่วเทียนก็คิดถึงหนทางในอนาคต.
การพึงพิงหม่าทงเพื่อให้ได้เควสมันทำให้เขาเลเวลอัพช้าเกิน.
ด้วงมูลให้ค่าประสบการณ์แต้มเดียวและการจะเลเวลอัพจากปราณพื้นฐานระดับ 2 ไประดับ 3 ต้องใช้ค่าประสบการณ์ถึง 200 แต้ม นี่ต้องใช้ด้วงมูลถึง 200 ตัว เขาควรจะหามันทั้งหมด? มีอีกอย่างที่ลั่วเทียนกังวล…
หม่าทงให้เควสได้ไม่จำกัดหรือไม่?
สมมติว่าเขาสามารถให้เพียงแค่สองเควสเท่านั้น การเลเวลอัพจะกลายเป็นเรื่องยากสำหรับลั่วเทียน เขาต้องทำแผนป้องกันก่อนหน้านี้ให้ดี
ขณะที่ลั่วเทียนกำลังคิดเรื่องเหล่านี้ก็มีเสียงหวีดหวิวดังออกมาจากป่า.
ร่างสีขาวก็ลอยออกมา.
“แม่ง นางฟ้าหรอ?”
ชุดสีขาวที่กระพรือไปกับสายลมและผมสีดำที่ปลิวไสว ดาบของเธอชี้ไปเบื้องหน้าและภาพลักษณ์ทั้งหมดดูเหมือนกับนางฟ้า นางสวรรค์.
ท่าทางของเธอสวยงามและใบหน้าที่แสดงความเย็นช้าพร้อมกับแสงสะท้อนของดาบทำให้ฉากเหล่านี้ดูงดงามขึ้นไปอีก.
เธอสวยจนแทบจะหยุดหายใจ เธอสวยอย่างมาก จากนั้น…
“อึ๊ยยย?”
“ทำไมเรารู้สึกว่าเธอกำลังชี้ดาบมาทางเรานะ?”
“อ่า เชี่ย!”
“มันชี้มาที่เราจริงๆ!” ลั่วเทียนรู้สึกตกใจและร่างกายของเขาก็รู้สึกสั่นๆ เขารีบกระโดดและก่อนด่า“น้องสาวเจ้า!”
หญ้าในที่แห่งนี้สูงถึงเอว ลั่วเทียนกำลังก้มลงไปเพื่อตัดหญ้าและไม่อาจมองเห็นเข้าได้ถ้าไม่ยืน.
ลั่วเทียนกระโดดอย่างฉับพลัน ส่วนอื่นๆของเขาจึงสามารถเห็นได้.
ขณะที่เธอลอยอยู่เด็กสาวที่ถือดาบก็มาหน้าตาตื่นตระหนกบนใบหน้าของเธอและตะโกนออกมา: “อ๊ะ! ทำไมมีคนมาอยู่นี่? ไปให้พ้น ข้าไม่อาจหยุดได้ในเวลานี้!” ¹
เธอตกใจ พลังปราณของเธอก็แปรปรวนและไม่อาจรักษาพลังเอาไว้ได้อีกต่อไป.
เธอตกลงมาอย่างรวดเร็ว.
ลั่วเทียนหนีและใช้ประสบการณ์ต่างๆในการวิ่งหนีเป็นรูปตัว S เพื่อหลีกเลี่ยงหญิงสาวที่อยู่ด้านหลังที่กำลังไล่ฆ่าเขา.
แต่…
สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือการวิ่งเป็นรูปตัว S ของลั่วเทียนกลายเป็นรูปแบบ S เดียวกับการบินของหญิงสาวยกเว้นเธอสง่างามกว่าเขา.
“หยุดวิ่งพล่านได้แล้ว!”น้องสาวคนนั้นตะโกนออกมา.
ลั่วเทียนหันหน้ากลับมาและตะโกน: “เจ้าก็หยุดบินไปทั่วได้แล้ว?”
ในเวลาที่ลั่วเทียนหันกลับมามองการแสดงออกของหญิงสาวก็เปลี่ยนไป. “เวร พลังปราณในตันเถียนของข้าหมด.”
“อุพ!”
“อ๊าา…”
ร่างกายของเธอดั่งว่าวสายป่านขาดขณะที่เธอหล่นลงมาทางลั่วเทียน!
ลั่วเทียนกำลังวางแผนที่จะหยุดน้องสาวคนนี้ที่บินอยู่เหนือเขา แต่ศรีษะของเขาก็ถูดกระแทกพร้อมกับน้ำหนักของร่างกายของหญิงสาวที่กดลงมา มันรวดเร็วจนเกินกว่าที่พวกเขาจะตอบโต้.
“เชี่ย…”
เมื่อเสร็จสิ้นการพูด ร่างกายของน้อสาวชุดขาวก็กระแทกตัวลงมา.
คนทั้งสองมีการเกี่ยวกาซึ่งกันและกัน ร่างกายชิดติดกันและริมฝีปากที่ประกบติดกัน…
มันเหมือนกับว่าพวกเขาจำรวมร่างกัน!
กับการจุ๊บปาก ส่วนที่เลวร้ายที่สุดคือไม่รู้ว่าเพราะแรงกระแทกหรือเหตุผลอื่นๆของน้องชุดขาวได้สอดลิ้นเข้าปากของลั่วเทียน.
มันบิดเกลียวไปมาและมีความหอมหวานเล็กน้อย.
ในกรณีนี้…
ร่างกายของลั่วเทียนก็เริ่มสั่นราวกับว่าเขาถูกไฟฟ้าดูด ความรู้สึกเหล่านี้วิเศษมาก.
สำหรับโอตาคุ อย่าพูดถึงเรื่องจูบ แม้กระทั่งการจับมือก็ยังไม่เคย.
และในโอกาสนี้มันเป็นการจูบแบบฝรั่งเศส หัวใจของลั่วเทียนแทบจะกระเด็นออกมา!
สิ่งที่น่ากลัวคือน้องชุดขาวคนนี้สวยงามมาก เธอจะต้องเป็นนางแบบหน้าใหญ่ที่ยิ่งใหญ่ไปทั่วโลกในชีวิตก่อนหน้านี้ ไม่เพียงแค่เธอที่สวยกว่าเป็นพันๆเท่าของเหล่าเทพธิดาโอตาคุ สาวประเภทนี้ไม่ใช่สิ่งที่ลั่วเทียนจะฝันเอื้อมได้ แต่อย่างไรก็ตามตอนนี้เธออยู่บนตัวเขา เรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นอย่างฉับพลันเกินกว่าจะเข้าใจ.
“อ่า…”
น้องชุดขาวครางออกมาขณะปิดตา แก้มของเธอกลายเป็นสีแดงและเธอก็รีบลุกขึ้นเดินไปข้างนอกของทุ้งหญ้า ดวงตาของเธอกำลังจ้องมองไปที่ลั่วเทียนผู้ซึงยังคงเพลิดเพลินกับโชคชะตาของเขาด้วยรอยยิ้มโง่ๆบนใบหน้าของเขา เธอตะโกนออกมา: “ทำไมเจ้าไม่หนีไป?”
ลั่วเทียนกลืนน้ำลายและพึมพำ: “ข้าต้องการหนีออกไปเหมือนกัน แต่ไม่ว่าข้าจะไปทางไหนเจ้าก็บินตามมา เมื่อข้าหยุดเจ้าก็เข้ามากระแทก แล้วเจ้าหวังว่าจะให้ข้าไปทางไหน?”
“อ่า…”
“โอ้… งั้นก็โทดที.”น้องชุดขาวก้มหัวลงขอโทษ แต่แล้วสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปอีกครั้งหนึ่งพร้อมกับความโกรธที่เต็มเปี่ยม: “ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น และไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนี้ ต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน.”
หลังจากที่พูดอย่างดุดัน…
แก้มของน้องชุดขาวเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงอีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ความรู้สึกที่พิเศษที่ไม่เหมือนใคร มากๆ…
ความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้.
ลั่วเทียนพูดออกมาอย่างไม่ตั้งใจ: “เจ้าหมายถึงเรื่องจูบ?”
น้องชุดขาวกระทืบเท้ากับพื้นและพูด: “เจ้าไม่เข้าใจ ข้าไม่ได้จูบเจ้า ฮึ่ม!”
เธอยังคงน่ารักแม้ว่าเธอจะโกรธ.
ลั่วเทียนยิ้มเบาๆและกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อการแสดงออกของเขาเปลี่ยนไป จากนั้นเขาก็ตะโกนออกมา: “รีบเข้า เร็วๆ!”
น้องชุดขาวก็โกรธอีกและจ้องมองไปยังลั่วเทียนพร้อมกับเอามือเท้าสะโพกและพูด: “เจ้าบอกให้ข้ารีบจากไป? นี่ไม่ใช่บ้านของเจ้าและข้าจะไม่ไป!”
ลั่วเทียนยักไหล่และพูด: “แล้วแต่ มันเป็นเจ้าที่อยู่บนรังมดไม่ใช่ข้า”
การยืนอยู่บนรังมดของน้องชุดขาวมันไม่นานนักและตอนนี้มดแรงเริ่มที่จะกรูออกมาจากรังและเริ่มปีนไปที่ขาของเธอ.
น้องชุดขาวมองมาที่ขาด้วยหน้าซีดๆจากนั้นเธอก็กระโดดและร้องตะโกน“อ๊าา…”
ร่างกายของมดแดงเหล่านี้ค่อนข้างใหญ่และมีแสงสีแดงส่องประกายอยู่บนตัวของมันราวกับว่ามันมีพิษ ลั่วเทียนกลัวว่าน้องชุดขาวจะถูกกัดดังนั้นเขาจึงอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนและกระโดดออกมา เมื่อเห็นว่ายังคงมีมดอยู่บนชุดของเธออยู่หลายสิบตัว เธอก็ร้องบอกเขาทันที: “เอามันออกจาชุดข้า เจ้าช่วยข้าเร็วๆ!”
ใบหน้าที่กังวลของน้องชุดขาวก็พลันกลายเป็นสีแดง.
มันเป็นหน้าร้อนและนอกจากชุดชั้นในของเธอแล้วเธอก็แค่สวมชุดคลุมเท่านั้น ถ้าเธอถอดมันออก…
น้องชุดขาวไม่อาจตัดสินใจได้.
ลั่วเทียนสังเกตเห็นมดที่พยายามเข้าไปในชุดของเธอและเริ่มด่าในใจ: “ไอ้สารเลว บิดาคนนี้ยังไม่มีแม้แต่โอกาสจะแอบมองแล้วเจ้ายังจะทำอะไรอีก? ไอ้ขี้โกง!”
ลั่วเทียนไม่กังวลอีกต่อไปและเริ่มดึงเสื้อผ้าของเด็กสาวอย่างรวดเร็วและพูดว่า: “ถอดมันออก มดเข้าไปในเสื้อเจ้าแล้ว!”
เมื่อได้ยินลั่วเทียนพูด หัวใจของน้องชุดขาวก็เริ่มเต้นอย่างรวดเร็วและบ้าคลั่งในเวลาเดียวกัน เสื้อผ้าของเธอก็ถูกลั่วเทียนถอดออกจนหมด.
มีเพียงร่างกายส่วนบนเท่านั้นที่ยังคงถูกปิด ขณะที่สองก้อนสีขาวที่ค่อนข้างใหญ่เด้งดึ๋งไปมาพร้อมกับการกระโดดของเธอ.
ผิวที่เรียบเนียนอย่างไร้ที่ติราวกับหยกที่ปราณีตได้ทำให้อุณหภูมิของลั่วเทียนเพิ่มถึงขีดสุด ลั่วเทียนถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง.
“เจ้ามองหาอะไร เจ้าโจรร้าย?”
น้องชุดขาวใช้สองมือปิดไปที่หน้าอกของเธอพร้อมกับแก้มที่แดงปรั่ง.
ลั่วเทียนกลืนน้ำลายของตัวเองอย่างบ้าคลั่งและมองไปข้างหน้า ในเวลาเดียวเขาก็กำลังตบไปที่เสื้อผ้าของเธอเพื่อกำจัดมด.
“ติ้ง!”
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น ลั่วเทียน ได้สังหารมดแดง คุณจะได้รับค่าประสบการณ์ 1 แต้มและพลังปราณ 0…”
“มดก็ให้ EXP เราด้วย?”
ลั่วเทียนตกใจอย่างมาก เขาเหลือบมองไปที่มดมากมายที่อยู่บนเสื้อผ้าเธอ ก่อนที่จะทิ้งมันและกระทืบไปบนเสื้อผ้าเหล่านี้.
เสียงแจ้งเตือนของระบบทำงานอย่างต่อเนื่อง.
“ติ้ง!”
“ของแสดงความยินดีกับผู้เล่น…”
“ขอแสดงความยินดี…”
น้องชุดขาวก็ทำได้แต่เพียงงุนงง เธอกำลังเฝ้ามองลั่วเทียนที่กำลังกระทืบอย่างบ้าคลั่ง ขณะมองไปที่เสื้อผ้าของเธออย่างน่าสงสารที่อยู่บนดิน. “นั่น….นั่น…นั่นชุดของข้า. เจ้า… เจ้า… ข้า… เจ้าสารเลว!”
น้องชุดขาวคิดว่าลั่วเทียนจงใจทำลายชุดของนาง เพื่อไม่ให้เธอสวมใส่ได้ ด้วยวิธีนี้เจ้าสารเลวนั่นสามารถมองเห็นได้ตามที่เขาต้องการ.
หลังจากกระทืบด้วยความบ้าคลั่งแล้ว มดบนชุดก็ตายหมดและเสื้อผ้าก็กลายเป็นกองผ้าขี้ริ้ว ลั่วเทียนยิ้มและพูด: “เมื่อคิดว่าเรายังได้EXPจากพวกมัน ยังมีรังมันอีก ดูเหมือนว่าเราจะมีหวังในการเพิ่มเลเวลอย่างรวดเร็ว 555…”
ขณะที่เขากำลังยิ้มและพูด เขาก็เย็นสันหลังวาบ มีดวงตาคู่หนึ่งกำลังจ้องเขาอย่างกินเลือกกินเนื้อ.
น้องชุดขาว…
นี่ไม่ถูกต้อง ตอนนี้ควรจะเรียกเธอว่าน้องขี้ริ้ว.
น้องขี้ริ้วพูดจาอย่างรุนแรงไปทางลั่วเทียน: “เจ้าต้องการฉีกเสื้อผ้าข้า…เจ้าต้องจ่ายเงินออกมาเพื่อให้ข้าซื้อชุดเหล่านั้น…เจ้าคิดจะให้ข้าออกไปสภาพนี้ได้อย่างไร?”
ลั่วเทียนรู้สึกตื่นเต้นมากเกินไปในก่อนหน้านี้และไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ เมื่อมองไปที่น้องสาวที่เปลือยอยู่ครึ่งนึงเขาก็เร่งพูดขอโทษ: “ข้ารีบและลืมมันไปเมื่อกี้นี้ ข้าขอโทษจริงๆ.”
หลังจากนั้น…
ลั่วเทียนก็หยิบเสื้อขึ้นมาและยิ้มให้, “ถ้าเจ้าไม่คิดมาก สวนเสื้อของข้าไปได้.”
ลั่วเทียนมีผ้าเพียงชิ้นเดียวที่อยู่บนร่าง เมื่อเขาถอดเสื้อออก เขาก็เปิดเผยร่างกายที่เปลื่อยเปล่าของเขา.
ร่างกายของเขาผอมและเต็มไปด้วยแผลเป็น.
รอบแผลเหล่านี้ส่วนใหญ่ได้รับจากการทำงาน ลั่วเทียนมองลงมาก็รู้สึกทึ่งกับตัวเอง มันเป็นเรื่องปกติที่ความโกรธจะเข้ามาและเขาก็กำหมัดแน่น.
นัยต์ตาเด็กสาวเต็มไปด้วยความตกใจ ตอนแรกเธอโกรธมาก แต่เมื่อเห็นรอยแผลเป็นทั้งหมดบนร่างลั่วเทียน เธอก็รู้สึกสั่นจากความเจ็บปวด. “แผลบนร่างเจ้า…”
ลั่วเทียนยิ้มน้อยๆและตอบ: “ข้าสบายดี นี่มันผ่านมาแล้ว ตั้งแต่วันนี้ไปจะไม่มีใครฝากรอบแผลบนร่างของข้าได้อีก”
เด็กสาวมองไปที่ลั่วเทียนขณะที่หยุดพูด.
เธอไม่คิดเลยว่าจะมีคนที่มีแผลเป็นมากมาย เขาเคยผ่านอะไรมาบ้าง?
หลังท้องฟ้าสดใส…
เด็กสาวเริ่มอยากรู้อยากเห็นมากเกี่ยวกับลั่วเทียน.
เด็กสาวลังเลสักพักก่อนที่จะคลุมด้วยเสื้อของลั่วเทียนและรวบมันแน่นไว้ทั่วร่าง.
ในเวลานี้…
มีเจตนาฆ่ารุนแรงส่งออกมา.
ตาของลั่วเทียนเปิดขึ้น.
เขามองเด็กหนุ่มที่หล่อเหลาที่กำลังบินมาด้วยความโกรธ ดาบในมือของเขากลายเป็นภาพเบลอขณะที่มันโปล่ออกมา: “ไอ้เศษขยะ เจ้ากล้าที่จะรังแกน้องสาวหยู่เอ๋อร์ที่น่ารักของข้า?! เจ้ากำลังหาที่ตาย!”
———–
