Chapter 124 – คอมโบแห่งความตาย
ทันใดนั้น…
มันก็ดูเหมือนกับว่าลั่วเทียนเป็นราวกับคนป่า.
ความป่าเถือนที่ปิดไม่มิดนี้ราวกับจะออกมาจากกระดูกของเขาทำให้เขาดูโดดเด่นและกดดัน.
มันเป็นเส้นทางสังหาร – ตาย!
พูดอีกอย่างคือ ความป่าเถื่อน,เอาแต่ใจและมองเหยียดไปถึงเชื้อชาติ! แม้ว่าเขาจะพบกับคู่ต่อสู้ที่เข้มแข็งและมีพลังมากกว่าเขา แต่ลั่วเทียนก็คล้ายคนบ้ามากขึ้น!
“คำทำนายใกล้จะเป็นจริงแล้ว.”
“เขาเป็นคนที่ถูกกล่าวในคำทำนายจริงๆ.”
“เขาหล่อมากๆ.”
เผ่าพันธุ์หลักของโลกรู้สึกตื่นเต้นและมีชั้นน้ำตาเกิดขึ้นบนตาของเขา นอกจากนี้ยังมีสัญญาณแห่งความหวังอยู่ภายใน ในเวลานี้พวกเขาเริ่มลุกขึ้นยืนหลังตรง นี่เป็นช่วงเวลาที่พวกเขารู้สึกว่าจะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นมาในอนาคต.
ด้วนน้ำตาที่เจิ่งนอง ยายเฒ่ามองไปที่ลั่วเทียนและพึมพำกับตัวเอง“อมตะท่านดูดีเกินไปแล้ว มันจะดีกว่านี้อีกหากว่าข้ามีลูกกับท่านได้.”
ถ้าลั่วเทียนได้ยินสิ่งนี้…
มีแนวโน้มที่เขาจะหันไปมองรอบๆก่อนที่จะวิ่งหนีโดยไม่คิดและไม่กลับมาอีก.
หนู่ฮั่นมีหน้าตาหน้าเกลียด กลิ่นอายแห่งความตายองเขาถูกทำลายและถูกกลืนไปดังนั้นเขาจะยอมรับสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร?
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขาสังเกตเห็นเผ่าหลักของโลกเริ่มให้กำลังใจลั่วเทียน ความโกรธในหัวใจของเขาเริ่มกระน่ำอย่างบ้าคลั่ง.
อยู่ฮั่นหัวเราะเยาะก่อนตะโกน“หืม! เจ้าขยะราคาถูกดูเหมือนจะสนุกสนานต่อหน้าบิดา ให้ข้าช่วยให้เจ้าได้รับความเจ็บปวดที่เลวร้ายยิ่งกว่าตายซะ!”
สัตว์ร้ายที่อยู่ด้านล่างเริ่มหอน.
การแสดงออกของเผ่าหลักของโลกเริ่มเปลี่ยนแปลงและการส่งเสียงให้กำลังใจก็เริ่มเบาบางลง.
ลั่วเทียนตะโกนอย่างเย่อหยิ่ง “เจ้าสารเลวน้อย ยังทำท่ายโสอีก? เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าข้าสามารถทำให้เจ้ากลายเป็นอึได้ในไม่กี่นาที?”
“หล่อโครต!”
“เขาดูหล่อมากขณะที่เขายังคงพูดอีด.”
“ข้ารักอมตะ!”
ไม่ใช่ว่าเผ่าหลักของโลกเป็นมิตรมากเกินไปหรอกนะ?
พวกนางเปลือยกายพร้อมกับหน้าอกและรูปร่างที่ร้อนแรง หน้าอกของเขาจะไม่มีปัญหากับการนวดน้ำมัน…ถ้าเขาอยู่ในสถานที่เหล่านี้ชีวิตของเขาจะเต็มไปด้วยความสุขทางเพศของเขา!
พร้อมกับหญิงสาวหลายๆคน…มันกลายเป็นความน่ากลัวไปแล้ว!
ลั่วเทียนส่ายหัวก่อนที่จะปัดความคิดของเขาให้หมดไปและสถบด่าตัวเอง“ลั่วเทียนเอ๋อย ลั่วเทียน เจ้าจะจริงจักสักหน่อยได้ไหม? แม่ของชุนชุนยังคงรอคอยความช่วยเหลือจากเจ้าอยู่ มู่หรงหวั่นจิงยังคงรอเจ้าอยู่ น้องซูเอ๋อร์ก็ยังคงรอเจ้าอยู่และหลิงฮานซวงที่ก้นแน่นปักกำลังรอให้เจ้าตีจนบวม ฝันของเจ้าคือการพักที่นี่? เจ้าหนักแน่นหน่อยได้ไหม?”
“อย่างน้อย…”
“อย่างน้อยข้าจะจัดการทุกอย่างก่อน จากนั้นข้าก็สามารถแอบมาที่นี่และเล่นสนุกสักรอบสองรอบ.”
ความมั่นคง…
มันถูกโยนลงพื้นจนแตกเป็นชิ้นๆ.
เผ่าหลักของโลกอาศัยอยู่ใต้ผืนดิน.
พวกเขาไม่สวมเสื้อผ้าและเป็นเผ่าที่เปิดกว้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันหมายถึงความรักและการเกี้ยวพาราสีกัน เขาจะเป็นคนเถรตรงอย่างมากและจะไม่มีการเล่นตัวอีก.
เมื่อพวกเขาเห็นคนที่ถูกใจ พวกเขาจะตรงเข้าไปแสดงความรักทันที ถ้าไม่ใช่เพราะลั่วเทียนเป็นคนนอก ที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนกับว่าถูกจองไว้แล้ว น่าจะเป็นไปไม่ได้ว่าพวกเขาอาจจะเข้ามาและหาเศษหาเลยกับเขา ตอนนั้นลั่วเทียนอาจจะตัวซีดและมีชีวิตที่เหนื่อยยาก.
พวกผู้หญิงเหล่านั้นให้กำลังในลั่วเทียนมากขึ้น หยู่ฮั่นก็รู้สึกโกรธมากขึ้น.
“อ้ากกก…!”
หยู่ฮั่นที่ความโกรธของเขาพุ่งขึ้นสู่ฟ้าและสัตว์ที่เขานั่งอยู่ก็พุ่งไปด้านหน้าราวกับสายฟ้า. “ไอ้มนุษย์ขยะสารเลว ตายซะ!”
“ตาย?”
“ไม่ใช้ไอ้สารเลวอย่างเจ้างั้นรึ?”
ลั่วเทียนยังคงคุกคามอย่างบ้าคลั่ง ความคิดเกี่ยวกับเส้นทางสังหารก็แผ่ไปทั่วร่างกายของเขาเรื่อยๆจนกระทั่งตาของเขาเปลี่ยนไปเรื่อยๆและตะโกน“เจ้าต้องการที่จะสู้ตรงๆกับข้าหรือไม่? บิดาจะเล่นเป็นเพือนเจ้า!”
“Level 2 Berserk!”
“วู่มม~…”
พลังสี่เท่าระเบิดขึ้นมา.
หลังจากนั้น…
ลั่วเทียนคำราม “ไฟแม็กม่าเวอร์ชั่นอัพเกรด!”
เท้าและขาของเขาปกคลุมไปด้วยหินหนืดจากลาวาและเริ่มมีสีแดงสว่างเรืองๆ ไอน้ำลอยออกจากตัวของเขา ขณะที่ลั่วเทียนมีท่าทางที่เย็นชาที่ซึ่งเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นจากจิตสังหารที่ไม่สิ้นสุด.
มองที่หยู่ฮั่นที่พุ่งเข้ามาหาเขา ลั่วเทียนยืนอยู่กับพื้นโดยไม่มีการเคลื่อนไหว กล้ามเนื้อของเขาขยายตัวและบีบรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆขณะที่เขาพูดกับตัวเอง “บิดาจะดูว่า ข้าพอจะมีความสามารถป้องกันปราณสุดยอดเชี่ยวชาญหรือไม่?.”
ป้องกันการโจมตีจากขอบเขตปราณสุดยอดเชี่ยวชาญ?
ลั่วเทียนไม่คิดอะไรแล้วและกลายเป็นคนบ้าเข้าเรื่อยๆ.
ฝึกความต้านทานทางกายภาพของเขาแค่เดือนหน่อยๆ….เขาจะสามารถป้องกันการโจมตีตรงๆหรือไม่?!
บอกตามตรงลั่วเทียนก็ไม่รู้.
แต่…
เขาเพียงต้องการลอง มีเพียงอย่างนี้เท่านั้นถึงจะเข้าใจความแข็งแกร่งของคนที่อยู่ในขอบเขตปราณสุดยอดเชียวชาญ.
เมื่อเฉินเทียนเหยาโจมตีเขา เขาก็พึ่งพาการป้องกันสุดยอดของเกราะเลือดปีศาจที่การป้องกันของมันนั้นแข็งแกร่งมากพออยู่แล้ว มันไม่มีทางที่จะทะลวงการป้องกันได้ ลั่วเทียนสามารถพึ่งพาได้แค่ร่างกายตัวเองเท่านั้น.
เขาต้องการที่จะป้องกันมันโดยตรง!
เมื่อเห็นว่าลั่วเทียนไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร หยู่ฮั่นก็โกรธมากขึ้น หอกของเขาถูกขว้างออกไปด้วยความโกรธขณะตะโกนว่า “หอกดอกมรสุม!”
จุดที่หอกแทงออกมาคล้ายกับพายุฝนที่ทิ่มแทงอย่างบ้าคลั่ง.
ในระยะเวลาไม่กี่วินาที การแทงของมันก็มากกว่าร้อยครั้ง!
และการโจมตีของหอกก็มีกลิ่นอายแห่งความตายพุ่งออกมาเข้าร่างกาย มันเริ่มที่จะลึกลามอย่างบ้าคลั่ง.
“ผลุบ~… ผลุบ~…”
ร่างกายของลั่วเทียนเต็มไปด้วยรูที่มีเลือดไหล ขณะที่เลือดไหลออกจากแผลที่เป็นสีดำคล้ายกับการโดนพิษ.
เจ็บอย่างมาก!
แต่…
ลั่วเทียนเริ่มจะบ้าคลั่งมากขึ้นขณะหัวเราะออกมา“5555 นี่เป็นคนที่มีแข็งแกร่งระดับปราณเชี่ยวชาญ? มันก็ไม่ได้มากมายเท่าไรนัก!”
เขาไม่ได้ป้องกันใดๆ.
ลั่วเทียนขัดเกลาร่างกายของตัวเองอย่างเคร่งครัด ถึงแม้ว่าการโจมตีของหยู่ฮั่นจะแทรกซึมเข้ามาในร่างกายของเขา แต่บาดแผลก็ไม่ได้ลึกนัก!
ความทนทานของร่างกายของเขาได้มาถึงขอบเขตที่ทรงพลังอย่างมาก.
เดือนแห่งการทรมาณตนเองได้แสดงให้เห็นถึงความสำเร็จเล็กน้อย!
ภาพลักษณ์ตอนนี้ของลั่วเทียนราวกับเป็นคนบ้า แม้แต่ความโกรธของหยู่ฮั่นก็อึมครึมลงอย่างมากแต่เขาก็ยังสถบด่าออกมา “ไอ้วิปริตเอ้ย!”
“ฮี่ๆ…”
“การโจมตีของเจ้าหมดลงแล้ว ตอนนี้ก็ถึงคราวของข้าบ้าง.”
ลั่วเทียนยิ้มอย่างโกรธๆเผยให้เห็นฟันที่เปื้อนเลือด นี่เป็นรอยยิ้มแห่งความตาย.
ทันใดนั้น…
พลังที่ไหลเวียนอยู่ภายในตัวเขาก็พุ่งพรวดออกมาทันทีที่เขาตะโกน “ย่างก้าวเงาวายุ!”
“วูซซซ~!”
ร่างของลั่วเทียนกระพริบและหายไปจากจุดเดิม ต่อมาเมื่อเขาปรากฏเขาก็มาอยู่ที่หน้าหยู่ฮั่น พลังจากแขนข้างขวาถูกกระตุ้นก่อนที่จะพุ่งหมัดกระแทกออกไป.
“ปัง~!”
ด้วยความเร็วที่รวดเร็วอย่างมากทำให้หยู่ฮั่นไม่ได้มีเวลาโต้ตอบ.
ร่างกายของเขาลอยไปหลายเมตร ก่อนที่เขาจะตกพื้นดินลั่วเทียนก็ตั้งท่ารออยู่แล้วและพูด“อัปเปอคัต!”
ร่างของหยู่ฮั่นลอยขึ้นอีกครั้ง.
ลั่วเทียนยังคงตามติดต่อไปขณะที่เขากระโดดขึ้นกลางอากาศ สองหมัดและสองเท้าแม็กม่าก็โจมตีออกไปอย่างต่อเนื่อง “โจมตีครั้งที่ 3,4,5,6…”
มีแสงกระจายระยิบระยับรอบๆตัวและแม็กม่ากระจายไปทั่วทุกที่.
ตอนนี้ลั่วเทียนดูเหมือนกว่าเขากำลังเต้นอยู่ ท่าเต้นไม่ได้ดูสวย แต่มันก็เต็มไปด้วยความโดดเด่นไม่เหมือนใคร! มันสำคัญอยู่ที่ว่าความตายกำลังเต้นอยู่บนนรก การเต้นรำครั้งนี้เป็นคอมโบแห่งความตายที่บานสะพรั่งและน่ากลัวอย่างมาก!
มันถึงระดับที่เลยความน่ากลัวไปแล้ว!
“ร้อยคอมโบ!”
“ปัง~!”
เมื่อเสียงลั่วเทียนจางหายไป ร่างของหยู่ฮั่นก็ตกลงบนพื้นอย่างแรงท้องของเขาได้หายไปและถูกเหยียบโดยลั่วเทียน.
หยู่ฮั้นมีร่างกายที่เป็นอมตะและไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด เขามองมาที่ลั่วเทียนก่อนที่จะหัวเราะด้วยความรังเกียจ “5555 เจ้ามีพลังเพียงเท่านี้? เจ้ายังไม่อาจฆ่าบิดาคนนี้ได้ 555…”
ยโสและป่าเถื่อน.
“ไอ้เชี่ย!”
“เจ้ายังทำหยิ่งได้อีก? ใครให้ความกล้าหาญเหล่านี้กับเจ้า?”
ลั่วเทียนยิ้มและส่ายหัว.
หยู่ฮั่นเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่งอีกครั้งและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง…
นิ้วของลั่วเทียนก็ทำท่าเป็นกรงเล็บก่อนที่จะจับไปที่หัวกระโหลกของหยู่ฮั่น จกานั้นเขาก็ยิ้มเยาะและพูดว่า“ระเบิดไปซะ!”
