เกิดใหม่พร้อมกับระบบไร้พ่าย Chapter 144 – นี่… พวกทําไมแกมันโครตอ่อนเลยว่ะ
ฟาดฟันดุจภูติผี!
ลั่วเทียนจําไม่ได้ว่าชื่อของทักษะนี้เป็นของตัวละตัวไหนในนิยาย
นี่คือทักษะที่ระบบได้ให้เขาเป็นรางวัลตอนที่เขาได้ทะลวงขอบเขตเป็นปราณเชียวชาญสุดยอดหลังจากที่ได้ทําลายซากศพด้วยหมื่นสายฟ้าคําราม
นี่คือกระบวนท่าดาบที่สมบูรณ์
ทักษะดาบที่ดีที่สุดที่เข้ากับดื่มโลหิต
ในเวลานั้นภาพปีศาจขนาดใหญ่ของชูราปรากฏอยู่ด้านหลังลั่วเทียน มันดูดุร้ายและจ้องมองด้วยเบ้าตาที่ว่างเปล่าไปที่ลี่เล่ยต่าน แขนของชูร่าเริ่มขยับขึ้นก่อนที่จะสับลงมาทันที
“ฟาดฟันดุจภูติผี!”
“โจมตีดั่งอสุรา!”
“ปัง-!”
ดาบได้ตวัดลง
ลี่เล่ยต่านตะโกนคํารามขึ้นฟ้า: “ไอ้ขยะอย่างเจ้าต้องการฆ่าบิดาผู้นี้งั้นรึ? เจ้าประเมินตัวเองสูงเกินไปแล้ว!”
“ค้อนคู่เขย่าสวรรค์!”
“ป้องกัน!”
ค้อนคู่ของลี่เล่ยต่านไขว้เข้าหากันเพื่อป้องกันการโจมตี
ไม่นานดาบดื่มโลหิตและค้อนคู่ก็ปะทะกัน!
ค้อนคู่ถูกทําลายเป็นชิ้นๆก่อนที่จะกระจายร่วงลงพื้น.
ดาบฉีของชูร่ายังคงฟันลงไปยังลี่เล่ยต่านอย่างต่อเนื่องและผ่าเขาออกเป็นสองส่วน
ฆ่าทันที!
“ติ้ง!”
“ขอแสดงความยินดีด้วยกับผู้เล่น ลั่วเทียนที่สังหาร ลี่เลยต่าน ท่านจะได้รับค่าประสบการณ์ 2,000 แต้ม พลังปราณ 200 แต้ม
“ขอแสดงความยินดีด้วยกับผู้เล่น ลั่วเทียน…”
“ไอ้เวร ให้ค่าประสบการณ์น้อยฉิบ!”
ลั่วเทียนไม่มีความสุขแม้แต่น้อย
ค่าประสบการณ์ที่น่าสมเพชจริงๆหากวัดจากคนที่อยู่ในขอบเขตปราณเชียวชาญสุดยอด ขั้น 5 ด้วยกัน
ลั่วเทียนได้อัพเลเวลเป็นปราณเชียวชาญสุดยอด ขั้น 5 เนื่องจากเขาได้ฆ่าคนในระดับเดียวกัน ค่าประสบการณ์ที่เขาได้รับจึงได้น้อยโดยอัตโนมัติ หากตอนนี้เขาไปฆ่าสัตว์ปีศาจระดับ 3 ค่าประสบการณ์ที่เขาได้รับน่าจะอยู่ที่ 2-3 เท่า เท่านั้น นี่ก็เป็นกฏที่เหมือนกับเกมส์ทั่วๆไป ดังนั้นจึงไม่อาจเปลี่ยนแปลงอะไรได้
ลั่วเทียนบ่นอยู่ในใจอีกเล็กน้อยก่อนที่จะยิ้มอย่างตื่นเต้น จากนั้นเขาก็พูดกับตัวเองว่า: “นี่คือฟาดฟันดุจภูติผี มันยอดเยี่ยมมาก แค่ฟันไปทีเดียวก็สามารถฆ่าลี่เล่ยต่านได้ทันที กลิ่นอายที่เย่อหยิ่งของชูร่าก็เท่โครตๆ!”
ความรู้สึกที่ชูร่าได้ใช้ออกมานั้นทําให้เขาตื่นเต้นอย่างมาก!
โจมตีดั่งอสรุราเป็นเพียงกระบวนท่าแรกของฟาดฟันดุจภูติผี สิ่งที่ตามมานั้นก็แข็งแกร่งมากขึ้นและยังเพิ่มระดับได้อีก พลังที่ส่งออกไปโจมตีเหล่านั้นมีพลังอย่างร้ายแรงจนน่ากลัว!
“ถุย!”
“เป็นแค่ปราณเชียวชาญสุดยอดขั้น 5 ยังกล้าที่จะทําตัวโอหังกับบิดาคนนี้? เจ้ารนหาที่ตายเอง!”
“ว่าไหมไอ้หน้าโง่เอ้ย!”
ใบหน้าของลั่วเทียนมีแค่ความเยาะเย้ย เมื่อเขาถ่มน้ําลายไปที่ศพของลี่เล่ยต่าน.
ไปเม่ยยืนขึ้นและเริ่มจ้องมองไปที่สั่วเทียนด้วยสายตาแปลกๆและขึงขังมากเป็นเวลานาน
การจ้องมองของเขาทําให้ลั่วเทียนหนาวสันหลัง ขณะที่เขาเกาหัวและพูดว่า: “ตาเฒ่า เจ้าบอกข้าก่อนหน้านี้แล้วนิว่าเจ้าไม่ได้ชอบผู้ชาย”
ไป่เม่ยยังไม่เข้าใจอะไร เขาชี้ไปที่ศพของลี่เล่ยต่านและพูดออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า “เจ้าฆ่าเขาด้วยการโจมตีเดียว??
“ถูกต้อง”
“ข้าไม่คิดว่าไอ้เจ้านี่จะไม่อาจป้องกันข้าได้แม้กระทั่งการโจมตีด้วย ข้าคิดว่าเขาอาจจะแข็งแกร่งกว่าหยู่ฮั่น อย่างน้อยเราก็ยังแลกเปลี่ยนกระบวนท่ากว่า 8-10 ครั้ง ใครจะรู้ว่าเขามันเป็นขยะจริงๆ? หมอนปักเข็มต่อให้ดูดีอย่างไร มันก็ยังคงไร้ประโยชน์อยู่ดี”ลั่วเทียนพูดอย่างกับเป็นเรื่องธรรมดา เขาวางแผนที่จะใช้สี่เล่ยต่านฝึกฝนเล็กน้อย แต่ใครจะรู้ว่าจริงๆแล้วเขาอ่อนแอมากและไม่อาจป้องกันการโจมตี เขาได้แม้แค่ครั้งเดียว
ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ลั่วเทียนยังไม่ได้ใช่เบอร์เซิร์กเลย
หากว่าเขาใช้เบอร์เซิร์กชายคนนี้อาจจะเป็นแป้งฝุ่นทันที
ไปเม่ยไม่เข้าใจความหมายของคําพูดของลัวเทียนได้เลย
เมื่อเขาได้ยินว่าลั่วเทียนได้ฆ่าหยู่ฮั่นมาก่อน เขาก็แสดงอาการตกใจบนใบหน้าของเขา เขาใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะพูดว่า: “วิปริต!”
ไร้พ่ายในขอบเขตเดียวกันและสามารถฆ่าได้ทันที!
ถ้าสิ่งนี้ไม่ผิดปกติแล้วมันจะมีอะไรที่ผิดปกติได้อีก?
ยิ่งไปกว่านั้นไปเม่ยยังบอกได้ว่าลั่วเทียนยังไม่ได้ลงมือเต็มที่นัก เนื่องจากเขาสามารถฆ่าใครก็ตามได้ทันที ภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ลั่วเทียนต้องเป็นสัตว์ประหลาดแน่นอน สิ่งเหล่านี้ทําให้ไปเม่ยเริ่มมองเห็นความหวังอีกครั้ง เขาพูดกับตัวเองว่า: “บางทีเขาอาจทําได้จริงๆ!”
“แม่ง!”
“เจ้านะแหละที่วิปริต โครตเหง้าเจ้านั่นแหละที่เป็น!”ลั่วเทียนพูดอย่างข้าๆ
ความจริง
ลั่วเทียนไม่คิดว่าเขาจะฆ่าลี่เล่ยต่านได้ทันที
นับตั้งแต่ที่เขาทะลวงปราณเชียวชาญสุดยอด ขั้น 5 เขาก็รู้สึกว่าพลังของเขาเพิ่มขึ้นมาก จากนั้นก็มีฟาดฟันดุจภูติผีที่เป็นทักษะระดับ 8 ที่ทรงพลังอย่างมาก ด้วยการรวมตัวกันของทั้งสองอย่างนี้ทําให้เขาสามารถฆ่าทันที่ได้
ไปเม่ยมองไปที่ลั่วเทียนก่อนที่ดวงตาของเขาจะหม่นหมองอีกครั้ง จากนั้นเขาก็พูดด้วยความกังวลว่า: “เมื่อเจ้าฆ่ามือขวาของหยินซางที่แข็งแกร่งที่สุดไป ข้าก็กลัวว่าเขาจะไม่ปล่อยเจ้าอีกต่อไปและเนื่องจากว่าลี่เล่ยต่านยังไม่ได้รายงานขึ้นไป หยินซางก็สามารถมาที่นี่ได้ตลอดเวลา”
ลั่วเทียนขมวดคิ้วพูดะ “ข้าลืมเรื่องนี้ไปเลย ข้าควรจะแกล้งทําเป็นว่าตกอยู่ในพิษคู่”
“ฮีม เจ้าสามารถแกล้มทําเป็นตําอยู่ในการควบคุมของเขาได้? ดูเหมือนว่าเจ้าจะต้องการฆ่าเขาอย่างมาก.”
“ตาเฒ่าสารเลว มันก็เพราะว่าข้าพยายามที่จะช่วยเจ้า หากข้าไม่ทําอะไร เจ้าก็จะตายด้วยค้อนของเขาไปแล้ว”
“เจ้ายังไม่จําเป็นต้องฆ่าเขา”
“อืม…
“ข้าบอกได้ง่ายๆว่าเจ้าต้องการฆ่าเขา เพราะว่าข้าเฝ้าสังเกตเจ้าในไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ เจ้าได้ฆ่ายามไม่รู้จักตายไปกว่าหมื่นคนและทะลวงไปถึง 5 ขั้น เห็นได้ชัดว่าวิธีที่เจ้าฝึกฝนแตกต่างจากคนทั่วไป.”
ไปเม่ยเริ่มคิดเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์ปีศาจที่เคยเจริญรุ่งเรืองมานานกว่าหมื่นปีที่แล้วและอดที่จะถามออกมาไม่ได้: “นี่ไอ้หนู เจ้าไม่ได้มาจากเผ่าปีศาจใช่ไหม? มีเพียงเผ่าปีศาจเท่านั้นที่จะฆ่าคนอย่างบ้าคลั่งเหมือนกับเจ้าและทะลวงขอบเขตขึ้นไปได้”
ลั่วเทียนยิ้มออกมาอย่างลึกลับจากนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นท่าทางดูถูก. “ข้าจะให้เจ้าเดาต่อไป!”
ไปเม่ยแสร่งทําเป็นโกรธและพูดว่า “เดาน้องสาวเจ้าสิ!”
“5555…”
“ 5555…”
ทั้งสองหัวเราะพร้อมกัน
ลั่วเทียนเข้าไปในบ้านและดูฉินหยู่เอ๋อร์และองค์ชายเก้า จากนั้นเขาก็พึมพํา “ถึงเวลาที่จะกําจัดพิษกู้ให้กับเจ้าทั้งสองแล้ว”
ตั้งแต่ที่ลี่เล่ยต่านตาย หยินซางจะต้องมาที่นี่ไม่ช้าก็เร็ว.
ดังนั้น
ลั่วเทียนต้องการความช่วยเหลือจององค์ชายเก้าและฉินหยู่เอ๋อร์
ในที่สุดลั่วเทียนก็เลือกที่จะทํากับองค์ชายเก้าอกน หลังจากที่มันเป็นครั้งแรกที่เขาได้ลองกําจัดพิษคู่ออกจากคนที่มีชีวิต ลั่วเทียนไม่มีความมั่นใจในความสําเร็จนัก เขาจึงเลือกองค์ชายเก้าก่อนเพราะว่าลั่วเทียนไม่รู้จักเขา
ถ้าเขาตาย เขาก็ตาย.
เนื่องจากข้าไม่รู้จักเจ้า ข้าจะใช้เจ้าในการฝึกฝนเสียก่อน
สําหรับฉินหยู่เอ๋อร์ นางนั้นแตกต่างกันอย่างสมบูรณ์ ท้ายที่สุดนางก็สวยมาก ความงามของนางมีมากมายและรวมไปกับผลแตงโมทั้งสองลูกนั้นอีก มันน่าเสียดายหากว่านางตาย นางยังต้องการตายตามลั่วเทียนอีกด้วย เพียงแค่นี้ก็เพียงพอที่จะทําให้ลั่วเทียนช่วยเหลือนางอย่างระมัดระวัง
ไม่นานหลังจากนั้น
ลั่วเทียนมองไปที่องค์ชายเก้าอย่างจริงจังขณะที่เขาพูดว่า “นี่พี่ชาย มันจะดีมากหากว่าข้าทําสําเร็จ แต่ถ้าข้าทําไม่ได้ อย่ามาโทษข้าแล้วกันนะ”
หลังจากนั้นทันที
ลั่วเทียนเปิดใช้จิตวิญญาณของเขาและเสียง ซุ่มมมม ก็ดังออกมาจากภายใน พลังวิญญาณที่ทรงพลังก็ระเบิดขึ้น ทะเลจิตวิญญาณของลั่วเทียนก็เริ่มที่จะเคลื่อนตัวไปที่มือขวาของ เขาที่กําลังจับองค์ชายเก้าอยู่ จิตวิญญาณของเขาก็ไหลเข้าไปตามเส้นเลือดผ่านข้อมือ
ความแตกต่างของทักษะเป็นสิ่งที่สําคัญระหว่าพวกเขา เมื่อ มองจากด้านข้างไปเม่ยก็ตกใจอีกครั้งและถอนหายใจซ้ําๆ, “สัตว์ประหลาด เขาเป็นสัตว์ประหลาดจริงๆ ชายคนนี้เป็นปีศาจหรือว่าภูติผีกัน?”
เจตจํานงของลั่วเทียนได้เข้ามาในตัวขององค์ชายเก้าได้สําเร็จ
แมลงภู่ขนาดใหญ่ได้กระโจนใส่เขาทันที
คิ้วของลั่วเทียนขมวดเข้าหากัน ช่วงเวลาที่สําคัญที่สุดและอันตรายที่สุดได้มาถึงแล้ว
เจตจํานงของเขาคําราม: “นี่พี่ชาย ไม่ว่าเราจะสามารถกําจัดแมลงภู่ออกไปจากร่างกายของเจ้าได้หรือไม่ มันก็ขึ้นอยู่กับช่วงเวลานี้ โปรดร่วมมือกับข้า หากเจ้าได้ยินสิ่งนี้ ตราบใดที่เราฆ่าแมลงภู่ได้ เจ้าก็จะเป็นอิสระทันที”
เสียงของเขาจางหาย..
ลั่วเทียนคํารามในใจ: “Level 2 Berserk!”
จิตวิญญาณของเขาก็เพิ่มขึ้นราวกับมหาสมุทธที่โกรธเกรี้ยว
ไม่นานแมลงภู่ที่เข้ามาจู่โจมก็ถูกฆ่า
ในเวลานั้น
เสียงจากระบบก็ดังขึ้น!
