เกิดใหม่พร้อมกับระบบไร้พ่าย – ตอนที่ 149 – กองทัพสัตว์อสูรปะทะทหาร อมตะ…

Chapter 149 – กองทัพสัตว์อสูรปะทะทหาร อมตะ…

 

“ไปลงนรกซะ!”

 

“ครั้งหน้าข้าคงต้องซื้อแหวนมิติซะแล้ว ไม่อย่างนั้นข้าคงตายเพราะเหนื่อยเกิดไป.” ลั่วเทียนบ่นกับตัวเอง จากนั้น เขาก็มองไปยังคลื่นทหารอมตะและเผยให้เห็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายและเย็นชาก่อนที่จะพูดว่า “พวกเขากลับไปซะ ถึงคราวที่ข้าจะแสดงฝีมือมั่งแล้ว!”

 

เทียนเจว๋และอีกสองคนมองดูกองป้ายมิติที่ด้านหน้า ของลั่วเทียนและอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเขากําลังทําอะไร แต่พวกเขาก็ยังถอยกลับไปขณะที่ภายในใจยังเต็มไปด้วยความระวัง

 

ฉินหยู่เอ๋อร์หัวเราะคิกคักและถามว่า “เด็กอย่างเจ้าจะทําให้โลกสั่นสะเทือนไปได้แค่ไหนกัน?”

 

ลั่วเทียนหันมามองนางและพูดว่า “เจ้าจะรู้ในไม่ช้า”

 

หลังจากนั้น

 

ลั่วเทียนก็มองไปที่หยินซางที่อยู่บนพระราชวังราชาทมิฬและตะโกนว่า“หยินซาง เจ้ามันน่ารังเกียจเสียจริง! แต่เดิมบิดาคนนี้จะทําให้เจ้ารู้ว่าทักษะกลั่นแมลงภู่ของเจ้ามันเส็งเคร็งเพียงใด แต่ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นว่ากองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาตร์ของกองทัพอมตะเป็นเช่นไร!”

 

เพียงพูดจบ…

 

ลั่วเทียนก็คว้าป้ายมิติและโยนมันขึ้นบนอากาศ

 

“หม?”

 

“ไอ้เด็กนี้ตั้งใจที่จะฟาดทหารอมตะด้วยท่อนไม้เน่าๆจริงๆรึ?”

 

“5555..ไอ้เด็กนี่มันโง่อย่างแท้จริง!”

 

“โง่ไม่แบ่งใครเลย! ราชาทมิฬ นี่เป็นการแสดงละครตลกประเภทใดกันก่อนที่จะทําพิธีบูชาสวรรค์งั้นรึ? มันก็น่าหัวร่อจริงๆนั่นแหละ 5555..”

 

ด้านหลังของราชาทมิฬมีคนหลายคนที่มาจากนิกายชั่วร้ายและเริ่มหัวเราะเยาะลั่วเทียน

 

ขณะที่ป้ายมิติลอยอยู่บนอากาศ ริมฝีปากของลั่วเทียนก็ยกยิ้มอย่างมาดร้าย ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนออกไปว่า “หมีโกธาหายนะ บดขยี้มันให้หมด!”

 

“ตูมม !”

 

เสียงดังสนั่นเต็มท้องฟ้าก่อนที่จะมีสัตว์ปีศาจระดับ 4 หมีโกธาหายนะลงมาที่พื้น ดวงตาทั้งสองข้างของมัน มีเปลวเพลิงแห่งความตาย มันสูงกว่าสิบเมตร

ที่นั่นพื้นดินเป็นชิ้นๆขณะที่มันลงมาถึงพื้น

 

“ตูม-…”

 

“ตูม-…”

 

หมีโกธาหายนะเป็นเหมือนรถบดดินที่พุ่งเข้าชนให้เหล่าทหารอมตะและทําให้พวกมันกระเด็นไปทั่วทุกหนทุกแห่ง ในเวลาเพียงไม่นานคลื่นการโจมตีระลอกแรกก็ถูกป้องกัน

 

แม้ว่าประมาทแต่ไม่ดื้อดึง!

 

แค่พลังเพียงอย่างเดียวก็ทําให้ทุกอย่างวุ่นวายแล้ว!

 

คนจากนิกายชั่วร้ายที่เพิ่งเยาะเย้ยลั่วเทียนหุบปากลงทันทีพร้อมกับมีสีหน้าน่าเกลียด

 

“สัตว์ปีศาจ?”

 

“มันเป็นสัตว์ปีศาจระดับ 4 ที่มีแมลงภู่ ราชาทมิฬ ท่านบอกว่าท่านเป็นคนเดียวที่ปรับแต่งแมลงภู่ได้? ไอ้เด็กนี่ก็ทําให้ได้เหมือนกันและเขายังสามารถหลอมรวมแมลงภู่กับสัตว์ร้ายได้ด้วย ผลลัพธ์ของมันดูเหมือนจะเหนือกว่าทหารอมตะของท่านเสียอีก”

 

“ถูกต้อง แมลงภู่ที่ท่านให้เราสามารถใช้กับสัตว์อสูรได้เหมือนกันหรือไม่?”

 

“ทําไมข้าถึงไม่คิดที่จะใช้แมลงภู่กับสัตว์ปีศาจ? เมื่อข้าจับสัตว์ปีศาจระดับสูงได้และทํากองทัพสัตว์ปีศาจ เหล่านั้นทําสงครามใครจะมาหยุดพวกมันได้?”

 

“555 เป็นความคิดที่เยี่ยมมาก ข้าจะพยายามลองในภายหลัง เด็กคนนี้ค่อนข้างมีหัวคิดโชคดีที่เขาจับสัตว์ปีศาจระดับ 4 เพียงแค่ตัวเดียวไม่งั้น…”

 

ก่อนที่คนจากนิกายชั่วร้ายจะพูดเสร็จ

 

ลั่วเทียนคว้าป้ายมิติอีกหลายอันและโยนมันไปยังทิศทางต่างๆพร้อมกับตะโกนเสียงดัง “เต่าหินโลหะ, หมาป่า พายุเสือเนตรเดียวออกมา! ไปเล่นพวกมันให้ตายเลย 555…”

 

“ตูม-, ตูม-, ตูม”

 

เสียงดังสนั่นออกมาอย่างต่อเนื่อง

 

สัตว์ปีศาจระดับ 4 ปรากฏออกมากลางอากาศ ร่างกายของมันมีกลิ่นอายแห่งความตายที่พร้อมจะบดขยี้ฝ่ายตรงข้าม.

 

ทุกคนในปัจจุบันตกตะลึง

 

เทียนเจว๋ จ้องมองไปยังเบื้องหลังของลั่วเทียนและรู้สึกว่าตัวของลั่วเทียนกลายเป็นยักษ์ เขากําหมัดอย่างตื่นเต้น โดยไม่รู้ตัว

 

ภาพของที่ฉินหยู่เอ๋อร์กําลังหัวเราะราวกับมีดอกไม้เบ่งบานไปทั่ว จากนั้นนางก็พูดด้วยความตื่นเต้น “ดูดี ดูดีเกินไปแล้ว! คนที่พี่สาวคนนี้เลือกไม่คิดเลยว่าจะร้อนแรงขนาดนี้ น้องชายสุดหล่อตัวน้อยๆของข้า พี่สาวคนนี้รักเจ้าแทบบ้าตายไปแล้ว 5555..”

 

ไปเม่ยก็ตกใจ ลั่วเทียนทําให้เขาตกใจหลายครั้งมาแล้ว ทําให้หัวใจของเขาไม่เต้นแรงจนเกินไปและดูเหมือนเขาจะปรับสภาพได้แล้ว ตอนแรกเขาคิดว่าลั่วเทียนไม่อาจทําให้เขาตกใจได้อีกแล้ว แต่เขาก็ได้ทํามันอีกครั้ง

 

เขาไม่เคยคิดเลยว่าแมลงภู่จะถูกปลูกฝังในสัตว์ปีศาจได้เหมือนกัน!

 

มันไม่ใช่แค่เขา แม้แต่บรรพบุรุษของเผ่าหลักโลกก็ไม่เคยคิดมาก่อน หากพวกเขามีความคิดเหล่านี้เมื่อหมื่นปีก่อน เผ่าหลักของโลกส่วนใหญ่ต้องปกครองทวีปนี้ทั้งทวีปแน่ๆ

 

เพราะ…

 

ไม่ว่าจะยุคไหนๆ สัตว์ปีศาจส่วนใหญ่ก็ยังถือว่าไม่ใช่สิ่งมีชีวิตปกติ!

 

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ก็ปรากฏแสงวาบอยู่ในดวงตาของไปเม่ย จากนั้นเขาก็หัวเราะและพูดว่า “เด็กคนนี้ เขาเป็นคนขวางโลกจริงๆ!”

 

ไปเม่ยไม่อาจหาสิ่งที่เหมาะสมกว่านี้ในการอธิบายตัวตนของลั่วเทียนได้อีกต่อไป สําหรับเขาลั่วเทียนไม่ได้เป็นมนุษย์ไปแล้วและได้กลายเป็นบุคคลในตํานาน!

 

ในพระราชวังทมิฬ.

 

คนจากนิกายชั่วร้ายมีใบหน้าที่ดูน่าเกลียดอย่างยิ่ง จากใบหน้าของพวกเขาราวกับว่าพวกเขาได้กินแมลงวัน เข้าไปฝูงหนึ่ง

 

มันเป็นสิ่งที่ดูน่าเกลียดเหมือนกับการแสดงออกของหยินซาง เขาไม่คิดว่าแมลงภู่จะนํามาใช้กับสัตว์ปีศาจได้ เขาได้ปรับแต่งแมลงภู่มาเป็นร้อยๆปีและไม่เคยคิดมองในมุมกลับเลย เมื่อเห็นว่าลั่วเทียนได้นํากองทัพสัตว์ปีศาจออกมา มันก็สร้างความรําคาญให้กับเขาเป็นอย่างมาก

 

ความรําคาญนี้จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่ออีกฝ่ายได้เปรียบคุณ.

 

เขายังคิดว่าตัวเองเป็นอัจริยะอันดับต้นๆของประวัติศาสตร์เผ่าหลักโลก เมื่อมันเกี่ยวกับการปรับแต่งแมลงภู่ เขาไม่คิดเลยว่าคนที่มีเวลาเพียงสองสามวันจะเป็นอัจริยะอันดับต้นๆแทน และเรื่องของเขาก็เหมือนกับเรื่องตลกเรื่องนึง

 

หยินซางรําคาญอย่างมาก

 

เขาขมวดคิ้วและตะโกน “ทําร้ายเขาให้ราบ!”

 

ด้วยการที่มีทหารอมตะกว่า 37,000 คนอยู่ภายใต้คําสั่งของเขา เมื่อได้ยินเสียงที่บ้าคลั่งของหยินซาง พวกเขาก็ยิ่งบ้าคลั่งมากยิ่งขึ้นขณะที่วิ่งดาหน้าเข้าไป ในตอนแรกมีเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่วิ่งออกเนื่องจากมีปัญหาทางด้านพื้นที่ แต่ตอนนี้ทุกคนเริ่มหลั่งไหลออกมาจากทั่วทิศทาง

 

หยิงซางที่พูดออกมาอย่างหยาบคายและเจือไปด้วยความโกรธที่เขายับยั้งเอาไว้ “ปุยเจียน,ไต้เปา เจ้าสองคนไปฆ่ามนุษย์ก่อไม่ต้องสนใจสัตว์ปีศาจ”

 

“น้อบรับคําสั่ง!”

 

จากสถานที่ไม่รู้จักด้านหลังหยินซาง มีเงาสีเข้มสองสาย พุ่งออกมาจากวังขึ้นไปบนอากาศ

 

การแสดงออกของคนจากนิกายชั่วร้ายเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด

 

กลิ่นอายของปุยเจียนและไต่เปาที่แผ่ออกมานั้นต่างจากทหารอมตะคนอื่นๆอย่างชัดเจน นี่แสดงให้เห็นว่าพวกเขา แข็งแกร่งอย่างมาก

 

ระดับ 4 ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนเขาก็ไม่อาจเทียบกับผู้คุมของท่านได้ใช่ไหม? คอยดูข้าคิดว่าเด็กคนนี้คงอยู่ได้อีกไม่นาน”

 

“ข้าก็เห็นด้วยเหมือนกัน”

 

“สัตว์ปีศาจระดับ 4 นั้นมีความสามารถอยู่บ้าง แต่ก็ยังไม่แข็งแกร่งพอ การที่จะรับมือกับทหารอมตะกว่าสามหมื่นคนมันก็เหมือนกับการอุดรูน้ําที่ทะลักออกมาเท่านั้น”

 

มีทหารอมตะมากเกินไปถนนสายหลักและตรอกซอกซอยเล็กๆ เต็มไปด้วยพวกของเขา

 

เมื่อกลุ่มคนที่พุ่งออกมา สัตว์ปีศาจอมตะที่ลั่วเทียนส่งออกมานั้นก็ถูกกุ้มรุมด้วยทหารอมตะ แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆและพยายามต่อสู้กลับ แต่พวกเขาก็ไม่อาจทําลายกองทัพอมตะของหยินซางได้

 

ความแตกต่างด้านจํานวนมีมากเกินไป.

 

แต่…

 

ลั่วเทียนสงบนิ่งมาก เมื่อเห็นว่าทหารอมตะมารุมเร้าอย่างไม่จบไม่สิ้นเหมือนกับมดเจอน้ําตาล เขาก็เริ่มทําหน้านิ่วและตะโกน “เวรเอ้ย บิดาคนนี้จะทําลายกองทัพของเจ้าเอง!”

 

เขาหยิบแผ่นมิติออกมา 10 อัน.

 

และมองไปรอบๆ

 

ลั่วเทียนได้โยนป้ายมิติออกไปยังพื้นที่เหล่านั้นแตกต่างกันหลากหลายทิศทาง

 

“ตูม !”

 

“ตูม-!”

 

“ตูม !”

 

ได้ยินเสียงคํารามบนฟากฟ้ากว่า 10 เสียงพร้อมกัน! สัตว์อสูรระดับ 5 ก็ตกลงมาพร้อมด้วยพลังที่ดุร้าย!