ตอนดึกในห้องนอนของลั่วจินซาน
ลั่วจินซานที่กำลังเอามือจับราวหน้าต่างขณะที่มองออกไปที่ความมืดข้างนอกและขมวดคิ้วบนใบหน้าของเขา.
เขารู้สึกรำคานมากเมื่อคิดถึงเรื่องในลานฝึกวันนี้โดยเฉพาะลั่วเทียนที่ยังย้ำถึงคำว่า“ผู้รักษาการณ์.”ที่เป็นเหมือนหนามแหลมทิ่มตำหัวใจเขาอยู่ มันทำให้เขาหมดความอดทน.
ที่เขาอนุญาติให้ลั่วเทียนมีชีวิตอยู่ได้เพราะเขาจะได้มีเวลาในการจัดการตระกูลลั่วโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อกล่าวถึงอาวุโสสามที่คอยต่อต้านเขาอยู่.
แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้เข้าควบคุมตระกูลลั่วทั้งหมด แต่เขาก็คุมไปแล้วกว่า2ในสามส่วนของตระกูลลั่ว.
เขากำลังวางแผนที่จะใช้เวลาอีก1ปีในการควบคุมอีก1ใน3ที่เหลือ แต่เขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป.
“หลินเอ๋อร์นอกจากจะเป็นที่หนึ่งในการล่าแล้วเจ้ายังมีงานอื่นให้ทำอีกด้วย.”ลั่วจินซานพูดเบาๆ.
ลั่วหลินยิ้มน้อยๆ “ข้ารู้ท่านพ่อ ข้าจะฉีกไอ้ขยะนั่นเป็นชิ้นๆ!”
ลั่วหลินพึ่งได้ยินว่าเกิดอะไรขึ้นที่ลานฝึกและมันทำให้เขารำคาญไอ้เศษขยะ.เป็นแค่เศษขยะชิ้นเล็กๆยังกล้าที่จะทำให้คนอื่นหงุดหงิด?
ถ้าข้าอยู่ที่นั่น ข้าจะทำร้ายลั่วเทียนอย่างโหดร้าย!
คิ้วของลั่วจินซานกระตุกและเตือนว่า “ข้าได้แอบสังเกตลั่วเทียนและรู้ว่าเขาพึ่งจะอยู่ในขอบเขตที่ 5 ของระดับพื้นฐาน. เขาต้องได้รับการกำจัดในการล่าสัตว์แต่จะดีที่สุดที่เจ้าไม่ต้องทำด้วยตัวเอง.เจ้าจะเป็นนายน้อยตระกูลลั่วในอนาคตและมันจะส่งผลต่อภาพลักษณ์ของเจ้ารวมทั้งมายังข้าด้วย.เจ้าเข้าใจไหม?”
ถูกกล่าวหาว่าลอบสังหารนายน้อยถือเป็นเรื่องใหญ่. แต่ลั่วจินซานต้องการที่จะได้ทิ้งชื่อรักษาการณ์ตระกูลลั่วออก เขาไม่สามารถทิ้งหลักฐานใดๆสำหรับคนที่เขาจะใช้.
“ข้าไม่อาจข้าเขาได้?”
ลั่วหลินยิ้มเยาะและรู้สึกเบื่อหน่าย “ไม่ต้องกังวลท่านพ่อข้ามีหลายวิธีที่จะทิ้งศพของไอ้ขยะนั่นในเทือกเขาวิญญาณ!”
ลั่วจินซานพยักหน้าและยิ้มด้วยความพอใจ
เขาพอใจกับผลงานของลั่วหลิน ไม่ว่าความสามารถด้านเพาะปลูกหรือสติปัญญาของเขาล้วนไม่ผิดหวัง.
เขาเชื่อว่าการแข่งล่าสัตว์การแสดงออกของเขาจะกลายเป็นสมบูรณ์.
ทันทีหลังจากนั้น…
ลั่วจินซานได้นำคริสตัลที่เรืองแสงจางๆออกไปรอบๆก่อนที่จะมีพลังที่หนาแน่นแผ่เต็มห้องนอน.
ตาของลั่วหลินเต็มไปด้วยความตกใจและตื่นเต้นก่อนจะถาม “ท่าพ่อที่มันศิลาหยวน?”
ศิลาหยวนเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ มันมีพลังงานลึกล้ำที่หนาแน่นและเป็นสมบัติที่ดีที่สุดสำหรับนักสู้.
ศิลาหยวนถูกแบ่งเป็นสามระดับคือ สูง,กลาง,ต่ำ.ยิ่งมีระดับสูงเท่าไรก็ยิ่งมีพลังงานมากขึ้น.ศิลาหยวนที่ลั่วจินซานนำออกมาเป็นระดับต่ำ.ลำหรับศิลาหยวนดังกล่าวก็มีราคาแพงแล้วสำหรับตระกูลหนึ่ง มันมีราคา 10,000เหรียญซึ่งเกือบจะเป็น 1/5 ของรายได้ตระกูลลั่ว.
นอกเหนือจากลั่วจินซาน ผู้อาวุโสอีก4คนที่เหลือ(ไม่รวมน้องชายมัน)ก็ได้คัดค้านการตัดสินใจในการซื้อศิลาหยวน
ลั่วจินซานไม่สนใจคนที่ค้านเขาและยังซื้อศิลาหยวนเพื่อเป็นรางวัลแก่ผู้ชนะ.
เป้าหมายของเขาคือการมอบมันให้กับลั่วหลิน.
เขาอยู่ในระดับ 8 ขอบเขตพื้นฐาน เขาเป็นเด็กที่แข็งแกร่งที่สุดในรุ่นเดียวกันของตระกูลลั่ว.
ไม่มีใครที่จะต่อต้านเขาในการล่าสัตว์นี้.
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาจะได้อันดับที่ 1.
ลั่วจินซานยิ้มและกล่าวว่า “หลินเอ๋อร์ไม่ว่าเจ้าจะอยู่ไหนและต้องทำอะไร จำเอาไว้ว่าความแข็งแกร่งในโลกนี้อยู่เหนือทุกสิ่ง.”
“จ้องที่ศิลาหยวนอันนี้.นอกเหนือจากการได้อันดับหนึ่งและกำจัดลั่วเทียนระหว่างการล่าสัตว์ที่เทือกเขาวิญญาณ เจ้าจะผ่านไปยังระดับ9ของขั้นพื้นฐาน.ตราบเท่าที่เจ้าทำลายมันได้ เสียงต่างๆที่คัดค้านจะเงียบเพราะเจ้า.และจะไม่มีใครดล้าที่จะนำเรื่องที่ข้าได้ซื้อศิลาหยวนมาทัดทานอีกต่อไป.”
เด็กอายุ17ที่อยู่ในระดับ 9 พื้นฐาน – แต่เหตุผลนี้เหตุผลเดียวก็ไม่มีใครในตระกูลลั่วที่จะตำหนิเขา.
ภายในแผนของลั่วจินซานนี่ไม่ใช่สิ่งเดียวที่ให้เขาพอจะภาคภูมิใจได้. “อาวุ 17 ปี… อยูระดับ 9 ขั้นพื้นฐานก็เพียงพอที่จะเป็นศิษย์ภายนอกของนิกายเมฆเขียว. ตรายเท่าที่เจ้าเป็นสาวกของนิกายเมฏเขียวได้ ตระกูลลั่วหรือแม้แต่เมืองภูเขาหยกก็จะไม่ยุ่งกับเจ้า.”
ลั่วจินซานมีความคิดที่ดี.
เขาได้วางแผนทุกอย่างรอบๆหมดแล้ว.
การเลื่อมสลายในตระกูลลั่วในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมาทำให้ตระกูลไม่ค่อยมีความมั่นคงเท่าไรนักและครอบครัวอื่นๆของเมืองภูเขาหยกก็มุ่งไปยังพื้นที่ต่างๆของตระกูลลั่ว ลั่วจินซานได้คิดเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้.
ปัญหาเหล่านี้จะแก้ได้ก็ต่อเมื่อลูกชายของเขากลายเป็นศิษย์ของนิกายเมฆเขียว.
เขาได้วางแผนเหล่านี้มาหลายปีแล้ว!
ลั่วหลินยินดีเป็นอย่างยิ่งและรับเอาศิลาหยวนและพูดว่า “ท่านพ่อข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง!”
————
ช่วงเช้าตรู่บริเวณด้านหน้าลานฝึกของตระกูลลั่ว.
ผู้คนมากมายมาในวันนี้และมีท่าทีตื่นเต้นมากกว่าทุกวัน.
ในกลางลานฝึกมีลั่วจินซานและผู้อาวุโสอื่นๆอีก4คนนั่งอยู่.
ด้าวนล่างลงมามีลูกศิษย์ของตระกูลลั่วที่อยู่ในท่าทีเขร่งขรึมและเต็มไปด้วยความกดดัน.
หลังจากนั้นไม่นานลั่วจินซานก็ได้เดินขึ้นมาและทำท่าทางให้ทุกคนเงียบ. “วันนี้เป็นวันที่ยิ่งใหญ่… มันเป็นวันที่สำคัญของตระกูลลั่วและทุกคน.ข้าเชื่อว่าในเวลาสามวันนี้ พวกเขาจะเป็นสาวกที่เก่งที่สุดของตระกูลลั่ว ที่จะได้รับการดูแลและปกป้องตระกูลลั่วและได้ทรัพยากรเพาะปลูกเป็นจำนวนมาก.ในอานาคตที่เจ้าได้กลายเป็นเสาหลักของตระกูลลั่วและทั้งตระกูลจะภูมิใจในชื่อของเจ้า.”
“เป็นคำพูดที่เยี่ยม!”
“แปะๆๆๆ…”
เสียงปรบมือที่ดังก้องจากด้านล่างเวทีและบรรดาสาวกตระกูลลั่วรู้สึกตื่นเต้นมาก.
ลั่วจินซานโบกมือเบาๆสองสามครั้งเพื่อให้เงียบสงบลงก่อนจะพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องให้ข้าทวนกฎในการล่าสัตว์ซ้ำเพราะข้าเชื่อว่าพวกเขาเข้าใจมันเป็นอย่างดี.ตราบเท่าที่เจ้าฆ่าสัตว์ร้ายระดับหนึ่งเจ้าจะได้เข้าไปอยู่ในตระกูลหลัก.ถ้าพวกเขาให้ความร่วมมือกันฆ่าเชื่อว่าสัตว์ร้ายระดับหนึ่งก็ไม่อาจต่อกระพวกเจ้าได้.มีสิ่งหนึ่งที่ข้าอยากจะย้ำนั่นคือพวกเจ้าเป็นคนของตระกูลลั่ว.เมื่อเจ้าได้เข้าไปในเทือกเขาตระกลลั่วพวกเจ้าต้องร่วมมือกันและไม่อนุญาติให้ฆ่าคนอื่น.หากข้าพบว่าพวกเจ้าไม่ปฏิบัติตามกฎพวกเจ้าตะถูกลงโทษอย่างรุนแรง!”
“สุดท้าย…”
ลั่วจินซานยิ้มน้อยๆก่อนจะพูด “เพื่อเป็นการเพิ่มขวัญกำลังใจในการล่าสัตว์ใยปีนี้ข้าได้เพิ่มผลตอบแทนที่น่าพอใจ.”
“นอกเหนือจากได้รับยาสมุนไพรและทักษาะการต่อสู้ระดับ1แล้วยังมีศิลาหยวนเป็นรางวัลพิเศษ.”
เสียงงึมงำเพิ่มขึ้นทันทีที่คำพูดจบลง.
“งั้นมันก็เป็นเรื่องจริง.”
“รางวัลเป็นศิลาหยวน…นี่เป็นประวัติศาตร์.”
“นี่เป็นเรื่องน่าตื่นเต้นมากๆ.”
“เจ้าจะตื่อนเต้นอะไรกับเรื่องบ้าๆนี้? ศิลาหยวนจะไม่ได้อยู่กับเจ้าอย่างแน่นอน.”
“ถูกต้อง.นายน้อยลั่วหลินที่หล่อเหลาและมีพลังมากเขาจะได้รับที่1 ข้าหล่ะชอบเขาจริงๆ..ถ้าเกิดเขาแต่งงานกับข้า.”
“หยุดฝันได้แล้วเจ้าไม่ได้สังเกตคนท่ี่อยู่ข้างๆลั่วหลิน”
“เธอเป็นใคร? เธองดงามนักมันเกินกว่าที่หัวใจของข้าจะรับมันได้อีกแล้ว.”
หลี่ซูเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างหนาวเย็นราวกับว่าเธอไม่ได้ยินเรื่องที่พวกเขาคุยกัน.เธอไม่ได้มีความสนใจรางวัลที่เป็นศิลาหยวนแม้แต่น้อย.เมื่อลั่วจินซานกล่าวถึงศิลาหยวนเป็นรางวัลเธอก็ไม่แม้แต่กระพริบตา. เธอเพียงอยู่ที่นั่นและไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆและจ้องไปยังที่ๆหนึ่งโดยเฉพาะ.
ขณะเดียวกัน…
ลั่วเทียนตะลึง.
ลั่วเทียนรู้สึกเบื่อกับการดูถูกของลั่วจินซานตั้งแต่ต้น แต่เขาก็ไม่อาจสาปแช่งอย่างทันทีทันใดได้.
แต่เมื่อลั่วจินซานกล่าวถึงศิลาหยวน บางอย่างในใจเขาร่ำร้องออกมา
“ติ๊ํง!”
“ได้รับเควส: แข่งขันครั้งแรกในการล่าสัตว์.นี่เป็นภารกิจระดับ A และรางวัลก็ประกอบไปด้วย 20,000ค่าประสบการณ์ 1000 แต้มปราณและทักษะการต่อสู้ระดับ 3!”
“โอ้ อึ้ม!”
“ระดับ A ทักษะการต่อสู้ระดับ 3?”
ลูเทียนกำลังถูมือโดยที่ไม่อาจปิดปังความตื่นเต้นของเขาได้ “แม่เจ้าโว๊ย บิดาคนนี้ต้องทำเควสนี้ให้สำเร็จ ให้จงได้!”
