เกิดใหม่เป็นนางร้ายในโลกเกมจีบหนุ่มที่ฉันเกลียดซะได้.. แต่ตัวประกอบสาวๆ ในเกมนี้พวกเธอน่ารักกันทุกคนเลยอ่ะ – ตอนที่ 35

บทที่ 35 – เป้าหมายในการจีบของนางร้าย

หลังจากนั้นอาจารย์ก็บรรยายถึงการแข่งขันจะเป็นยังไงซึ่งฉันรู้จากเกมอยู่แล้วละนะ .. แต่นอกจากนี้อาจารย์ยังได้พูดถึงการเลือกตั้งประธานนักเรียนจะเริ่มขึ้นหลังสอบกลางภาคเสร็จด้วย

แต่ก็นะ คนที่ถูกเลือกยังไงก็เป็นพวกปีสองกับปีสามนู้นแหละ เพราะโรงเรียนนี้มีตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงปีหก ถ้าให้เทียบกับในชาติก่อนก็..

ม.ต้นจนถึงม.ปลาย 6 ปีเต็มๆ ละนะ เพราะงั้นประธานนักเรียนส่วนใหญ่จะถูกเลือกแต่พวกชั้นปีสูงๆ เพราะแบบนั้นเลยทำให้ในเกมไม่มีอีเว้นพิเศษอะไร

แต่ที่ฉันต้องโฟกัสคือสอบกลางภาคมากกว่า..

ถามว่ามันมีอีเว้นใหญ่ในเกมเหรอ..

เปล่าหรอก ฉันกลัวจะสอบผ่านเนี่ยสิ บทเรียนในโลกนี้ก็ยากเกิน อีกอย่างฉันเองก็เข้ามากลางเทอม จะไปเรียนพิเศษก็ไม่ได้อีก

เพราะพี่สาวของไอ้อเล็กซานดันโกหกทางโรงเรียนไปว่า ฉันเก่งสุดๆ ซะอย่างนั้น ก็นะ ถ้าไม่ทำแบบนั้นฉันคงไม่ได้เข้าเรียน

คงมีแต่ต้องขอบคุณเธอเท่านั้น อย่างไรก็ตามหากสอบกลางภาคไม่ผ่านก็อาจจะโดนจัดการบางอย่าง ซึ่งไม่ใช่ทางเลือกที่ดีแน่ๆ

เพราะงั้นฉันต้องเตรียมสอบ แต่เพราะมีงานแข่งขันเฟสเตอร์นี่ถูกขัดไว้ทำให้ไม่เป็นอันเรียนอันสอน ฉันถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจ

“เอาล่ะ เหล่าตัวแทนของโรงเรียนพวกเราที่ผ่านการคัดกรองมาอย่างดีเยี่ยมโดยทางโรงเรียนแล้ว นี่คือตัวแทนทั้งห้าของโรงเรียนเรา!”

“ตัวแทนห้อง A อเล็กซาน เกรซ ดาร์โกน่า โปรดเดินขึ้นมาบนเวที”

ว่าแล้วเสียงเรียกชื่อไอ้อเล็กซานก็ดังขึ้นจากคนคนหนึ่งที่ไม่ใช่อาจารย์ดังขึ้น แล้วไอ้เจ้าอเล็กซานก็เดินขึ้นไปบนเวทีที่อาจารย์ยืนอยู่ตามคำเรียก

เจ้าหมอนี่ดูมีมารยาทน่าดูเลยแฮะ ต่อก็เป็นชื่อของฉันตามคาด

“ตัวแทนห้อง A อีกคน อนาสตาเซีย เจน ไลล่าร์”

ทันทีที่ชื่อฉันถูกเรียกทุกคนก็แปลกใจเล็กน้อย พร้อมกับเกิดเสียงซุบซิบพูดคุยกันไปทั่วห้องประชุมประมาณว่า

“ห้อง A อีกคนเหรอ..? ไม่ใช่ห้อง B หรอกเหรอที่ควรจะได้ตัวแทนคนที่สองน่ะ”

“นั่นสิ เพราะโรงเรียนเรามีนักเรียนน้อย และมีเพียงแค่ห้าห้อง ทางโรงเรียนเลยอยากจะให้ทุกห้องมีส่วนร่วมในการแข่งขันใหญ่ ซึ่งเป็นตัวแทนโรงเรียนไม่ใช่เหรอ”

“แต่โรงเรียนอื่นก็ไม่แบ่งห้าตำแหน่งให้แต่ละห้องไม่ใช่เหรอ”

“เจ้าบ้า โรงเรียนอื่นมีนักเรียนเยอะกว่าเรากี่ร้อยคน พวกเขามีห้องเรียนเป็นสิบๆ ห้องต้องแย่งกันเป็นธรรมดา แต่ทางฝั่งโรงเรียนเราเพราะมีคนน้อย เลยอยากจะให้นักเรียนทุกคนได้มีโอกาสเป็นของตัวเองไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงมีห้อง A สองคนล่ะ”

เสียงซุบซิบของเหล่านักเรียนดังขึ้นจนฟังไม่รู้เรื่อง สาเหตุที่ฉันฟังรู้เรื่องเพราะในเกมก็มีข้อความเขียนบอกละนะ

จำได้ว่าซีนนี้ในเกม ตัวอนาสตาเซียจะเดินขึ้นไปแล้วสายตาจะหันไปฉะกับนางเอก แล้วอีกฝ่ายจะทำหน้าไม่พอใจมากๆ

ด้วยความสงสัยฉันเลยหันไปหานางเอกเกมอย่างเซเลน่า เหมือนยัยนี้จะมองมาที่ฉันเหมือนกันแถมยังทำสีหน้าคาดหวังบางอย่าง

หึ.. พอเข้ารูทนี้หล่อนก็วางแผนเตรียมรับมือแล้วสินะ.. ฉันขมวดคิ้วพร้อมกับสบถใส่เธอทีหนึ่งก่อนจะหันหน้าหนี..

อ๊ะ.. ฉากนี้เหมือนในเกมเลยนี่ว่า ลืมไปว่าตอนเป็นเกมฉันไม่ได้มองในมุมของอนาสตาเซีย แต่มองในมุมของยัยเซเลน่านี่น่า

เพราะงั้นตอนที่ฉันทำหน้าไม่ชอบเธอใส่.. ก็จะเป็นฉากเดียวกันที่ฉันเห็นในมุมมองของเซเลน่า.. อ่า ช่างซับซ้อนแท้

ฉันเดินขึ้นไปบนเวที ยืนห่างจากเจ้าอเล็กซานพอสมควร พอสมควรในที่นี้ก็ประมาณอีกฝั่งหนึ่งของเวทีเลยอะนะ

“เอ่อ.. คุณอนาสตาเซียครับ ช่วยไปยืนอยู่ข้างๆ คุณอเล็กซานด้วยครับ เพราะพวกเราจะให้ป้ายลำดับตำแหน่งตามลำดับห้องน่ะ”

“…. ก็ได้”

ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากขยับเข้าไปใกล้ๆ เจ้าอเล็กซานห่างกันประมาณสามเมตรได้ แต่คนพิธีกรก็มาจับไหล่ฉันขยับเข้าไปให้ห่างจากเจ้าอเล็กซานไม่ถึงเมตร

ไอ้หมอนี่ก็ช่างบังคับกันจังเลยนะ ฉันถอนหายใจออกมาแบบนั้นพร้อมกับยืนอยู่ตรงนั้น พิธีกรก็เรียกชื่อถัดไป

“ตัวแทนห้อง C เลวิเนีย ทีน อาเดฟ”

ก็อย่างที่คาด ตัวแทนจากห้อง B ไม่มีเพราะโดนฉันแย่งตำแหน่งไปนั่นเอง และตัวแทนห้อง C ก็ถูกเรียกออกมามีเด็กสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากแถวของห้อง C

เลวิเนีย ทีน อาเดฟ.. เธออายุเท่ากับฉันผมสีขาวสะอาดของเธอนั้นดูบริสุทธิ์ ใบหน้าแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มบางๆ

มีเสน่ห์ มีมิตรสัมพันธ์ที่ดี เรียนเก่ง.. แน่นอนว่าถึงหน้าตาจะไม่เหมือนเลยแต่ดูจากชื่อสกุลแล้วก็คงรู้ว่าเธอเกี่ยวข้องกับท่านเลทิเซีย

ใช่ เธอคนนี้คือน้องสาวของท่านเลทิเซีย ตัวประกอบที่ฉันชอบสุดๆ อีกคนหนึ่งก็ว่าได้.. ถึงเธอจะมีสีผมที่ต่างจากพี่สาวแบบคนละขั้ว

แต่สองพี่น้องคู่นี้ก็มีอะไรเหมือนๆ กันคือ.. ฉลาด.. คนพี่นั้นฉลาดรอบรู้ทุกอย่าง ส่วนคนน้องอย่างเลวิเนียก็เรียนรู้เร็ว จดจำดี

นับว่าเป็นหนึ่งในพี่น้องประจำโรงเรียนที่ดีเด่นสุดๆ เลยก็ว่าได้นั่นเอง.. แล้วก็มีข่าวลือว่าเธอเป็นซิสค่อนขั้นรุนแรงเลยก็ว่าได้..

ว่ากันว่าเจ้าตัวคลั่งรักพี่สาวตัวเองอย่างแรงเลยล่ะ เอาเป็นว่าเป็นตัวละครที่มีบทบาทสำคัญในเกมอยู่บ้างละนะ

แน่นอนว่าเธอเองก็เป็นเจ้าหญิงเช่นกัน

เธอเดินขึ้นมายืนอยู่ข้างๆ ฉันด้วยระยะห่างเดียวกันที่ฉันเว้ยระยะห่างจากอเล็กซานในตอนนี้ ตั้งแต่ต้นจนจบ เจ้าตัวก็ไม่หลุดท่าทางแม้แต่น้อยแต่เต็มไปด้วยเสน่ห์ที่ชนชั้นสูงเขามีกัน

เสียงพิธีกรดังขึ้นต่อไปทันที

“ตัวแทนห้อง D….”

“ตัวแทนห้อง E….”

ก็เป็นไปตามเกม…ทุกอย่าง หลังจากนั้นพวกเราก็ได้ตราสัญลักษณ์รูปดาบและหอกที่ไขว้กันอยู่มาติดที่หน้าอก และยังมีตัวอักษรรูนประทับอยู่

นี่คือตราที่แทนถึงบุคคลผู้เป็นตัวแทนของโรงเรียน กล่าวคือผู้มีพรสวรรค์นั่นเอง พอไปถึงอาณาจักรมิราลิสซึ่งเป็นสถานที่จัดงานแข่งขันเฟสเตอร์

ใครที่มีตรานี้จะสามารถไปไหนมาไหนในอาณาจักรก็ได้ แถมยังสามารถใช้ ‘เกท’ โดยไม่ต้องขออนุญาตอีกต่างหาก

ก็นะ .. เหรียญตรานี้พึ่งถูกสร้างขึ้นมาตอนที่งานแข่งขันนี้ถูกปรับแต่งใหม่ ที่ฉันรู้ก็รู้มาจากเกมนั่นแหละนะ

หลังจากนั้นพวกเราก็แยกย้ายไปเตรียมของ โดยจะเริ่มเดินทางผ่าน ‘เกท’ ในตอนเย็นของวันนี้

เมื่อพวกเราแยกย้ายกันกลับหอพัก ฉันเองก็กำลังเดินกลับด้วยความเหนื่อยนั้นเองก็มีเสียงแหลมปี๊ดดังขึ้นจากด้านหลัง

“นี่เจ้าน่ะ ผู้หญิงตรงนั้นน่ะ ข้าเรียกอยู่ไม่ได้ยินหรือไง?”

“หือ…?”

ฉันหันกลับไปมองก็เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอายุพอๆ กับฉันยืนอยู่ เธอมีผมสีเหลืองทอง หูสองข้างยาวออกมา ซึ่งดูน่าจะเป็นเอล์ฟชั้นสูง ทั้งๆ ที่สวมชุดนักเรียนแท้ๆ แต่กลับดูมีกลิ่นอายของขุนนางชั้นสูง

ดวงตาที่เหนื่อยล้าของฉันเริ่มที่จะหายไปแทนที่ด้วยความตื่นเต้น แต่ฉันยังคงถามออกไปด้วยความสงสัย

“มีอะไรกับฉันเหรอ”

“ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้เรื่อง ข้าคือผู้ที่คู่ควรกับตำแหน่งตัวแทนห้อง B!”

“….?”

“ข้าไม่ยอมรับหรอกนะ ทั้งๆ ที่ข้าเป็นคนที่ชนะการคัดเลือกแท้ๆ แต่พอผลประกาศออกมากลับบอกว่าเจ้าเป็นตัวแทนมาแย่งตำแหน่งข้า!”

“ถึงเธอจะบอกแบบนั้นก็เถอะนะ.. แต่ว่าคนที่แย่งอาจจะเป็นอเล็กซานก็ได้นี่น่า.. อีกอย่างนี่เป็นเรื่องที่ทางโรงเรียนตัดสิน ถ้าเธอเปลี่ยนมันได้ก็ช่วยเปลี่ยนเถอะ”

ฉันพูดออกไปแบบยอมแพ้ พอฉันพูดออกไปแบบนั้นเธอก็พูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดขึ้น

“ไม่ใช่หรอก เจ้าคนที่ชื่ออเล็กซานนั่นน่ะ เป็นคนที่ชนะในห้อง A เรื่องแค่นี้ใครๆ ก็รู้แต่เธอไม่ใช่ เพราะงั้นต้องเป็นเธอนั่นแหละ!”

“จะว่าแบบนั้นก็ใช่อยู่หรอกนะ.. แต่อย่าเมินเรื่องที่ฉันบอกว่าทางโรงเรียนเป็นคนตัดสินสิ”

“…..จะยังไงก็ตามแต่ ข้าไม่มีทางยอมรับหรอกนะ”

เป็นผู้หญิงประเภทตามที่ฉันเดาไว้จริงๆ ด้วย…

นี่แหละ.. นี่แหละ ในที่สุดฉันก็เจอแล้ว ผู้หญิงในมาดคุณหนูผู้สูงศักดิ์ผู้เต็มไปด้วยศักดิ์ศรี.. นี่แหละที่ฉันตามหามาตลอดไม่ใช่ไอน์สไตน์สุดฉลาด

หรือเพื่อนที่ไม่โมเอะจากโลกเดิม.. นี่สิ.. นี่สิถึงเรียกว่าความโมเอะ!!

แถมเธอเป็นตัวละครที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเนื้อเรื่องหลัก ถึงจะเคยเห็นผ่านตาในฐานะตัวประกอบอยู่บ้างแต่ก็ไม่รู้ว่าชื่ออะไร

กล่าวคือ.. ต่อให้ฉันจะสนิทกับเธอหรือได้ถูไถเธอก็ไม่ส่งผลใดๆ ต่อ deathflag หรือ รูท..

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่า

นี่สินะ.. ต่างโลกกับความแฟนตาซี

ใช่แล้ว อย่าลืมไปสิตัวฉัน ความฝันของฉันคือการสร้างฮาเร็มสาวต่างเผ่าพันธุ์นี่น่า!

ฉันจะสนิทกับเธอให้ได้เลย แล้วสักวันฉันจะถูไถเธอให้ได้!

“.. เจ้านี่ไม่ปกติจริงๆ นะ อนาสตาเซีย”

“เงียบไปเลยน่า สกาเล็ต”