ตอนที่ 238 ผู้หญิงที่ลึกลับเหมือนฉินหงเหยียน!
หลังจากที่เดินออกมาจากร้านกาแฟซือเฉินแล้ว เย่เฉินก็ขึ้นรถของหลิวเจิ้งคุนที่อยู่ข้างถนน
เพิ่งจะขึ้นรถไป เย่เฉินก็เลยถาม “ไม่ได้ลงมือรุนแรงเกินไปใช่ไหม?”
หลิวเจิ้งคุนกล่าว “ไม่เลยครับ บอดี้การ์ดของเจ้าของร้านกาแฟคนนี้เก่งมากทีเดียว ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่ผมพามาด้วยวันนี้เป็นพวกต่อยตีเก่งมากๆ ล่ะก็เกรงว่าไม่น่าจะจัดการพวกเขาได้ในระยะเวลาสั้นๆ”
“อ้อ?” เย่เฉินคิดไม่ถึงว่าความสามารถของบอดี้การ์ดของหญิงสาวจะใช้ได้
ตอนนี้คนรวยๆ ต่างก็จะมีบอดี้การ์ดส่วนตัวกันทั้งนั้น แต่ว่าความสามารถของพวกเขาก็ย่ำแย่อย่างมาก
พวกนักเลงที่มีฝืไม้ลายมืออย่างลูกน้องของหลิวเจิ้งคุนนั้นใช้เงินซื้อไม่ได้
หลิวเจิ้งคุนจึงถามต่อ “คุณชายเย่ชอบเจ้าของร้านกาแฟเหรอครับ?”
เย่เฉินส่ายหน้า “แค่ประหลาดใจเท่านั้นแหละ อยากจะลองทดสอบหล่อนดูหน่อย ฉันรู้สึกว่าหล่อนไม่ได้ใสซื่อเหมือนที่เราเห็น”
เมื่อครู่เย่เฉินแสร้งจะหอมแก้มหล่อน ถึงแม้ว่าหล่อนจะหอบหายใจถี่กระชั้น แต่แววตากลับไร้ความหวาดกลัว หญิงสาวจ้องเขาเขม็งไม่ได้มีทีท่าจะหลบตาเขาแม้แต่น้อยด้วยซ้ำ
เย่เฉินเคยอ่านหนังสือ ‘อี้จิง’จนชำนาญแถมยังเคยเรียนโหงวเฮ้งด้วย เขาย่อมสังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา!
“อาคุน ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปให้ส่งคนมาคอยสอดส่องดูร้านกาแฟแห่งนี้นะ ดูว่าผู้หญิงคนนี้ทำอะไร เจอใครบ้าง”
เย่เฉินสั่ง
“ครับ!”
ทว่าวันที่สองหลิวเจิ้งคุนกลับโทรหาเย่เฉิน “คุณชายเย่ วันนี้ผู้หญิงคนนั้นไม่มา ร้านกาแฟก็ปิดไปแล้ว ที่ประตูแขวนป้ายเซ้งเอาไว้”
เย่เฉินสบถด่าในใจ หรือเพราะเรื่องที่เย่เฉินทำเมื่อวานหล่อนถึงได้ปิดร้านไป?
ทว่าผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเย่เฉิน ตอนนี้เย่เฉินก็มีฉินหงเหยียนแล้วไม่อยากจะตามจีบหญิงสาวอีก เลยไม่ได้คิดเรื่องหล่อนอีก
บางทีเย่เฉินและหล่อนก็เป็นเหมือนคนจำนวนมากมายคนอื่นๆ ที่เพียงแค่เดินผ่านกันไป ไม่ได้มีโอกาสจะจะพบหน้ากันอีก
……
หนึ่งเดือนต่อมา
ณ ร้านคาราโอเกะฮัวตู ในเมืองเทียนไห่
“คุณเหอ ฮ่าๆ รีบเข้ามานั่ง รีบมาๆ!”
ในห้อง VIP ของร้าน หลิ่วอวี่เจ๋อและหม่าหนานลุกขึ้นมาต้อนรับการมาถึงของเหอเหวินเจี้ยน
เหอเหวินเจี้ยนยังคงใส่สูทผูกเนคไทเหมือนเดิม แต่ดูกระปรี้กระเปร่ามากกว่าเดือนก่อนไม่น้อย
เหอหเวินเจี้ยนเรียกให้เหอเหวินเจี้ยนกล่าวพลางระบายยิ้ม “คุณเหอ บริษัทไป๋ลี่ของคุณได้ยาดีอะไรมาใช่ไหม? ทำไมราคาถึงพุ่งพรวดๆ? บริษัทเอ็กซ์เพรสชุนเฟิงของพวกเราใกล้จะตามไม่ทันแล้ว!”
เหอเหวินเจี้ยนนั่งลงพลางระบายยิ้ม แล้วผู้หญิงหน้าตาใช้ได้คนหนึ่งก็จุดบุหรี่ให้เหอเหวินเจี้ยนทันที
เหอเหวิ้นเจี้ยนกล่าวพลางระบายยิ้ม “คุณอัยเกาะคุณฉิน จากการบริหารจัดการของผู้หญิงทำงานทั้งสองคนนี้ ทำให้ไป๋ลี่ของพวกเราประสบความสำเร็จได้แบบในวันนี้!”
“ฮ่าๆ อวี่เจ๋อ พวกเราก็นับเป็นเพื่อนสนิทกันแล้ว ผมขอพูดตรงๆ แล้วกัน หลายปีมานี้ของผมเอาแต่ตั้งตารอว่าวันไหนที่ไป๋ลี่ของผมจะนำหน้าชุนเฟิงของคุณ คิดไม่ถึงว่าเวลาที่ผมเฝ้ารอจะมาถึงเร็วขนาดนี้!”
หลิ่วอวี่เจ๋อโกรธจนกัดฟันกรอด แล้วลอบด่าว่าหมอนี่ในใจว่าสารเลวจริงๆ
หม่าหนานที่อยู่ข้างๆ ตัวก็เอาแต่ดื่มเหล้า
ตั้งแต่โดนซ้อมที่ฟิตเนสเมื่อครั้งก่อน เขาและจินเซียวข่ายก็ไปฟ้องหลิ่วอวี่เจ๋อ
หม่าหนานและจินเซียวข่ายคุกข่าขอโทษเย่เฉินไปแล้วตอนที่อยู่ในฟิตเนส
แต่ว่าหลังจากที่ออกจากฟิตเนสแล้ว เขาก็เริ่มคิดว่าจะล้างอายครั้งนี้ดีหรือไม่!
ดังนั้นพวกเขาจึงไปถามหลิ่วอวี่เจ๋อถึงพื้นเพครอบครัวของเย่เฉิน
เมื่อหลิ่วอวี่เจ๋อบอกพวกเขาว่าฉินเสี่ยวตั่วเป็นว่าที่น้องสะใภ้ของสวี่ฉู่หมิง ผู้เป็นพี่น้องร่วมสาบานกับคุณปู่ของเขา
เรื่องนี้ถ้าสวี่ฉู่หมิงรู้เข้า พวกเขาต้องซวยแน่ๆ
หลิ่วอวี่เจ๋อเดาว่าที่เย่เฉินกล้าทำร้ายเพื่อนของเขาแบบนี้ ต้องเป็นเพราะฉินหงเหยียนสั่งแน่นอน
และเพราะเรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับสวี่ฉู่หมิง พวกเขาจึงไม่อยากให้เป็นเรื่องราวใหญ่โต
หลิ่วอวี่เจ๋อกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถึงแม้ว่าคุณเหอจะ Lucky in game แต่ไม่ได้ Lucky in love นี่ครับ ผมได้ยินมาว่าคุณฉินหงเหยียนน่ะ ปฏิบัติตัวกับคุณเหมือนคุณเป็นแค่ผู้ใต้บังคับบัญชาจริงๆ เลยนี่นา จิ๊ๆ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปล่ะก็ คุณไม่มีทางได้หล่อนมาครอบครองแน่นอน ผู้หญิงคนไหนจะมาชอบลูกน้องของตัวเองกันจริงไหม?”
หม่าหนานหัวเราะ “ถูกต้อง คุณเหอ คุณเองก็แยกกันอยู่กับพี่สะใภ้ อยู่คนเดียวคงเหงาแย่เลยล่ะ วันนี้ผมและอวี่เจ๋อเตรียมผู้หญิงคนหนึ่งไว้ให้คุณ”
สีหน้าเหอเหวินเจี้ยนไม่สู้ดี เขารีบร้อนปฏิเสธ “ผมเคยบอกแล้วไง ไม่ต้องหาผู้หญิงมาจากไหนไม่รู้มาให้ผมหรอกนะ ผมไม่เอาด้วยหรอก”
เขาพูดพลางผลักหญิงสาวที่จุดบุหรี่และรินเหล้าให้ตนเองไปอีกทาง
หลิ่วอวี่เจ๋อกล่าวพลางระบายยิ้ม “ผมไม่ทางหาผู้หญิงตลาดล่างพวกนั้นมาให้คุณเหอหรอกนะครับ”
“เธอไปก่อน” หลิ่วอวี่เจ๋อกล่าวกับผู้หญิงคนนั้น ที่อันที่จริงแล้วก็หน้าตาก็ไม่ได้ย่ำแย่อะไรนัก
หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นไปแล้ว หลิ่วอวี่เจ๋อก็ส่งสัญญาณ และแล้วในห้องคาราโอเกะก็มีผู้หญิงในในชุดสูททำงานคนหนึ่งเดินเข้ามา!
ทันทีที่ผู้หญิงคนนั้นสาวเท้าเข้ามา เหอเหวินเจี้ยนก็ผุดลุกยืนขึ้นอย่างตกใจ!
“คุณ…คุณฉิน?”
เหอเหวินเจี้ยนเข้าใจผิดไปว่าผู้หญิงคนนั้นก็คือฉินหงเหยียน!
แต่ว่าเมื่อผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ๆ ก็พบว่าหญิงสาวคนนั้นไม่ใช่ฉินหงเหยียน
“ไม่ใช่หงเหยียนเหรอเนี่ย?” เหอเหวินเจี้ยนทรุดตัวนั่งลง
หลิ่วอวี่เจ๋อและหม่าหนานระเบิดเสียงหัวเราะออกมา หลิ่วอวี่เจ๋อตีขาของเหอวเหวินเจี้ยนแล้วย้อนถาม “เป็นยังไงล่ะเหมือนไหม?”
เหอเหวินเจี้ยนตื้นตันใจอย่างยิ่ง “เหมือนสิ! เหมือนเกินไปด้วยซ้ำ! หน้าตาเหมือนกันมากโดยเฉพาะดวงตา แต่งตัวก็เหมือนกัน ปกติหงเหยียนชอบใส่ชุทสูทชาแนลแบบนี้แหละ น่าอัศจรรย์จริงๆ! อวี่เจ๋อคุณทำได้ยังไง?”
ตอนนี้เทคโนโลยีในการศัลยกรรมของเกาหลีพัฒนาไปมาก จนไปถึงขั้นที่ไม่น่าเชื่อแล้ว
เหมือนในซีรี่ย์เกาหลีที่ดังสุดๆ เมื่อหลายเดือนก่อน 365: Repeat the Year
ตัวละครที่ชื่ออีชิน ก็ศัลยกรรมตามดาราชื่อดัง จนทั้งสองคนมีใบหน้าที่เหมือกันอย่างมากจนทำให้คนแยกไม่ออก!
ผู้หญิงตรงหน้านี้ก็เช่นกัน ต่อให้เย่เฉินแฟนหนุ่มของฉินหงเหยียนมาเองก็เกรงว่าทักคนผิดเช่นกัน!
เพราะเหมือนกันจริงๆ!
หลิ่วอวี่เจ๋อรู้ว่าคนที่เหอเหวินเจี้ยนอาลัยอาวรณ์ก็คือฉินหงเหยียน ประจวบกับที่เขาอยากจะลากอีกฝ่ายให้ลงเรือลำเดียวกัน ดังนั้นถึงได้หาคนที่หน้าตาคล้ายๆ กับฉินหเงหยียนไปศัลยกรรมที่เกาหลี
ผู้หญิงที่ใบหน้าละม้ายฉินหงเหยียนรีบร้อนนั่งลงข้างๆ เหอเหวินเจี้ยน หล่อนรินเหล้าให้เขาอย่างเคารพนับถือ “คุณเหอ เชิญดื่มเหล้าค่ะ”
“อ้อ ได้” เหอเหวินเจี้ยนรับแก้วเหล้ามาด้วยรอยยิ้ม
จากนั้นหญิงสาวก็กล่าวอีก “คุณเหอทำงานมาทั้งวันคงจะเหนื่อยแย่ใช่ไหมคะ? ฉันช่วยทุบหลังให้นะคะ”
ถึงแม้ว่าผู้หญิงจะรินเหล้าให้เขา แถมยังช่วยทุบหลังให้ แต่ว่าอารมณ์บนใบหน้าเหอเหวินเจี้ยนที่มีความสุขในตอนแรกก็ค่อยๆ เรียบเฉยลงไป
หลิ่วอวี่เจ๋อมองท่าทางของอีกฝ่ายออกแล้วถาม “เป็นอะไรไปล่ะ คุณเหอ?”
เหอเหวินเจี้ยนส่ายหน้า “เสียดายแค่หน้าตาเหมือนกันเท่านั้นเอง ที่จริงแล้ว ไม่ได้เหมือนกันไปทั้งหมดหรอก ไม่มีกลิ่นอายของคุณฉินของพวกเราสักนิด”
ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าฉินหงเหยียนเป็นประธานบริษัทที่เย่อหยิ่งเย็นชา ตอนนี้ก็ยังเป็นเจ้านายของเหอเหวินเจี้ยน หญิงสาวไม่มีทางจะพูดจากับเหอเหวินเจี้ยนอย่างเคารพนับถือแบบนี้
หลิ่วอวี่เจ๋อฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าหญิงสาวที่หน้าตาคล้ายฉินหงเหยียน แต่ก็ไม่ได้ออกแรงอะไรมากมายนัก เพราะกลัวว่าจมูกที่เจ้าหล่อนทำมาจะพังหมด
หลิ่วอวี่เจ่อกล่าวด้วยโทสะ “ไสหัวออกไป เอาใหม่อีกครั้ง!”
“ค่ะ” หญิงสาวเอามือกุมใบหน้าแล้วออกจากห้องไปอย่างว่าง่าย
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
หญิงสาวผลักประตูห้อง VIP เข้ามาอีกครั้ง โดยที่ไม่มีท่าทางผู้หญิงต่ำต้อยคนก่อนนี้ แต่ดูเย็นชาเย่อหยิ่งขึ้นมากว่าเดิม
หญิงสาวไม่ได้นั่งลงข้างๆ เหอเหวินเจี้ยน แต่กลับเลือกจะหาที่นั่งสบายๆ สักที่แล้วทรุดตัวนั่งลงก่อนจะยกขาขึ้นมาพาดบนขาอีกข้าง ดูทรงอำนาจอย่างมาก
“อวี่เจ๋อ มารินเหล้าให้ฉันหน่อย” หญิงสาวคนนั้นออกคำสั่งกับหลิ่วอวี่เจ๋อ
หลิ่วอวี่เจ๋อหยิบขวดเกล้าเดินไปหาอีกฝ่ายอย่างว่าง่าย “ครับ พี่หงเหยียน พี่สวยจริงๆ เสื้อที่พี่ใส่เป็นเนื้อผ้าแบบไหนกันเหรอครับขอผมดูหน่อย”
แววตาหญิงสาวฉายแววไม่พอใจ “บังอาจ! ฉันอาวุโสเท่าพ่อนาย เป็นคู่แข่งทางธุรกิจกับปู่นาย เด็กรุ่นหลังอย่างนายกล้าตีตัวเสมอกับฉันได้ยังไง ไสหัวไปเลย!”
และในตอนนี้รอยยิ้มของเหอเหวินเจี้ยนก็ค่อยๆ แสยะกว้างขึ้น เขากล่าวอย่างตื่นเต้น “ใช่ ต้องเป็นแบบนี้แหละ! เป็นแบบนี้! นี่สิถึงจะเป็นฉินหงเหยียน! นี่ถึงจะเป็นคุณฉินที่ผมเฝ้าฝันหา! หงเหยียนผมมาแล้ว!”
ดวงตาสองข้างของเหอเหวินเจี้ยนราวหมาป่า เหมือนสิงโตตัวหนึ่ง ขณะพุ่งไปหาผู้หญิงที่ละม้ายคล้ายฉินหงเหยียน!
