เคลียร์นะเฮีย! เป็น’เมีย’ผมนะ – ตอนที่ 17

เมื่อรถขับออกมาได้สักพัก กุนเองก็ลืมถามป้องถึงเรื่องเลขห้องและเลขชั้นที่ปีขาลอยู่เสียสนิท เขาขมวดคิ้วอย่างตัดสินใจว่าจะเอายังไงกับคนเมาที่นอนซบเขาอยู่ดี จนสุดท้ายเขาก็ตัดสินใจได้ว่าจะเอายังไง

“ ลุงครับ ช่วยขับรถไปที่คอนโด…. “

“ ครับ “

และแน่นอนว่าเป้าหมาของเขาเปลี่ยนไปที่คอนโดของตัวเองอีกที่นึงทันที ซึ่งเป็นคอนโดที่ครอบครัวของเขาซื้อเอาไว้ให้เขาในตอนที่ย้ายมาเรียนที่นี่ กุนเองก็ไม่เคยได้เข้ามาพักเลยสักครั้งและก็ไม่เคยพาใครเข้ามาด้วยแม้กระทั่งพนาที่เป็นเพื่อนสนิทเองก็ไม่เคยได้เข้ามาพักที่นี่

คอนโดxxx

เมื่อลงรถเรียบร้อยแล้วกุนก็อุ้มปีขาลในท่าเจ้าหญิงและเดินเข้าไปทางด้านในทันที

“ สวัสดีครับคุณกุน “ รปภ.ที่อยู่ทางด้านหน้ารีบทำความเคารพกุนทันทีเพราะพ่อแม่ของกุนนั้นเป็นคนที่มีชื่อเสียงพอสมควรเหมือนกัน

“ ช่วยเปิดลิฟท์ชั้นที่ผมอยู่ที “ กุนพูดเสียงนิ่งซึ่งเป็นน้ำเสียงที่เขาใช้พูดคุยกับคนอื่นปกติทั่วไปยกเว้นเพียงแค่คนในอ้อมแขนเท่านั้นที่เขาจะไม่มีวันใช้น้ำเสียงแบบนี้เด็ดขาด

“ ได้เลยครับ “ รปภ.รีบเดินนำกุนเพื่อเปิดลิฟท์และชั้นที่กุนอยู่ทันที

เมื่อมาถึงหน้าห้องรปภ.ก็รีบหยิบคีย์การ์ดที่กุนยื่นให้และเปิดประตูให้กับร่างสูงของกุนทันทีพร้อมกับคืนคีย์การ์ดและลงไปข้างล่างเมื่อหมดหน้าที่ของเขาแล้ว

“ ตัวเบาอย่ากับนุ่นแบบนี้ วันๆกินอะไรบ้างหรือเปล่าครับ หื้ม “ กุนถามคนเมาที่หลับไม่ได้สติอยู่บนเตียงเขาด้วยน้ำเสียงที่เอ็นดูไม่น้อย

“ อื้ออออออ ออกปายน้าาาา “ มือของปีขาลปัดป่ายไปมาด้วยความรำคาญเมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรรบกวนตัวเองอยู่

“ รอแป๊ปนะครับ เดี๋ยวผมไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้ “ กุนพูดใส่คนเมายิ้มๆพร้อมกับลูบหัวเล็กด้วยความอ่อนโยน

“ อื้อออ “ เสียงคนเมาเผลอตอบรับกุนอย่างลืมตัว นั่นมันยิ่งทำให้กุนยิ้มกว้างกว่าเดิมด้วยความเอ็นดูมากขึ้นไปอีก

เมื่อกุนหยิบกะละมังพร้อมกับผ้าผืนเล็กมาแล้วก็จัดการปลดกระดุมเสื้อของร่างเล็กทีละเม็ด ทำให้กุนค่อยๆเห็นผิวที่เนียนละเอียดแล้วขาวเหมือนหลอดไฟนีออนของคนตรงหน้า

“ อึก! “ กุนกลืนน้ำลายลงคอนิดๆ

“ อื้ออออออ “ เสียงครางของปีขาลดังออกมาเล็กน้อย จู่ๆมือของกุนก็เกินอาการสั่นขึ้นมาเสียอย่างนั้น

“ ฟู่ว! ใจเย็นกุน เขาเมาอยู่ เขาไม่รู้เรื่อง ใจเย็นๆ พุธ..โธ…พุธ..โธ.. “ กุนค่อยๆหายใจเข้าออกเพื่อข่มอารมณ์บางอย่างที่เริ่มเกิดขึ้น กุนหลับตาลงเพื่อทำให้จิตใจข้างในที่กำลังร้อนรุ่มอยู่นั้นได้สงบลง

“ อยู่เฉยๆก่อนครับ ผมขอเช็ดตัวให้พี่ก่อนนะ “ กุนพูดเสียงนุ่มเมื่อสงบใจของตัวเองได้แล้ว

“ อื้อออออ ขอเล่าโหน่ยยยยฉิ “ ปีขาลยื่นมือขึ้นมาทำท่าจะหยิบแก้วแต่กุนจับมือนิ่มของร่างบางเอาไว้ก่อน

“ อยู่นิ่งๆก่อนครับ ผมขอเช็ดตัวให้ก่อนนะ “ กุนพูดเสียงนุ่มพร้อมกับลูบแก้มบางเพื่อให้อีกคนใจเย็นลง

“ ม่ายยอาวอ่าาาาา อยากกินเล่าาา “ ปีขาลแบะปากออกมาอย่างน่ารักซึ่งมันทำให้คนที่มองเห็นนั้นอดที่จะอมยิ้มกับความน่ารักตรงหน้าไม่ได้

“ เหล้าไม่มีแล้วครับ มีแต่ผม…อยากกินมั้ย “ กุนลูบแก้มขาวเบาๆพร้อมกับก้มลงไปมองใบหน้าหวานชัดๆจนระยะห่างของคู่น้อยลง

“ อยากกกินนน ขอหม่ำโหน่ยยย แจ๊บๆ “ ปีขาลทำปากเหมือนเคี้ยวอะไรอยู่สักอย่างซึ่งเป็นท่าทางที่ทำให้กุนเผลอหลุดขำออกมานิดๆ

“ หึหึ ตื่นมาจะน่ารักเหมือนตอนเมามั้ยเนี้ย หื้ม.. “ กุนปัดผมที่อยู่บนใบหน้าหวานออกนิดๆ พร้อมกับมองใบหน้าของปีขาลด้วยความเอ็นดูไม่น้อย

“ งืมๆ น่าลามคานนน “ ปีขาลยกมือดันหน้าของกุนให้ออกห่าง ราวกับรู้ว่าใบหน้าของกุนนั้นอยู่ใกล้กับใบหน้าของเขา

“ อยู่นิ่งๆสิครับขาล ผมเช็ดตัวให้ขาลอยู่นะ “ กุนพูดเสียงนุ่ม แต่ปีขาลก็ยังคงปัดป่ายไปมาด้วยความรำคาญ เพราะเหมือนมีอะไรมารบกวนเวลานอนของตัวเองตลอดเวลา

“ งื้ออออ ออกปายน้าาา “ ปีขาลพูดเสียงอ้อแอ้พร้อมกับใบหน้าที่เริ่มหงุดหงิด

“ ขาลครับ..นี่กุนเอง..ขาลอยู่นิ่งๆก่อนนะครับ กุนเช็ดตัวให้ ขาลจะได้สบายตัวไง “ กุนลูบหัวเล็กเพื่อกล่อมให้อีกคนใจเย็นลงและหยุดดิ้นหนีจากเขา

“ งืมๆ คายอ่าาาา ขอจุ๊บๆโหน่ยยยฉิ น้าาาาา “ ปีขาลทำปากจู๋พร้อมกับคว้าคอของกุนให้เข้ามาใกล้โดยที่ดวงตาของปีขาลนั้นยังคงปิดสนิทอยู่

“ ขาลครับ ขาลกำลังกอดคอกุนอยู่นะ เอามือออกก่อนครับคนเก่ง “ กุนพูดเสียงนุ่มแล้วลูบแขนเล็กเบาๆเพื่อให้ปล่อยจากคอเขาเพราะตอนนี้แรงของปีขาลนั้นค่อนข้างเยอะพอสมควร

“ ม่ายอาวอ่าาาา ขอจุ๊บๆก่อน จุ๊บๆๆๆ “ ปีขาลแบะปากใส่กุนอย่างน่ารัก กุนเงยหน้ามองใบหน้าหวานที่ตอนนี้ลืมตามองมาที่เขาแล้ว แต่ไม่ได้ลืมเต็มตาเหมือนทุกทีเพราะด้วยฤทธิ์น้ำเมา

“ ในเมื่อลืมตาแล้วก็มองหน้ากุนดีดีสิครับ ตอนนี้ขาลกำลังกอดคอกุนอยู่นะ “ กุนพูดเสียงนุ่มอีกครั้งพร้อมกับส่งยิ้มบางๆให้กับคนเมา

“ จุ๊บ “ ปีขาลทำปากจู๋ใส่คนตรงหน้าอีกครั้งพร้อมกับจ้องมองไปที่ดวงตาคมของร่างสูงอย่างกุนนิ่ง

“ ถ้ากุนจุ๊บๆขาลแล้ว ขาลต้องปล่อยคอกุนแล้วให้กุนเช็ดตัวให้นะครับ “ กุนลูบหัวเล็กเบาๆ

“ อื้อ “ ปีขาลพยักหน้าพร้อมกับยื่นปากเข้าไปใกล้กับกุน กุนมองปากนุ่มสีชมพูของร่างเล็กนิ่งๆแล้วค่อยๆใช่ปากตัวเองประกบไปยังปากเล็กและผละออกทันที

จุ๊บ!

“ งื้อออออ ทำไมนิดเดียวล่ะ “ ปีขาลเขย่าคอของกุนอย่างขัดใจ กุนยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูเพราะตอนนี้ร่างเล็กเริ่มงอแงกับเขาอีกแล้ว

“ ถ้ากุนไม่ทำแค่จุ๊บๆ บางทีกุนอาจจะไม่หยุดอยู่แค่นี้ไงครับ กุน..ไม่อยากทำอะไรในตอนที่ขาลไม่รู้ตัวไง เข้าใจกุนนะ “ กุนมองไปทั่วใบหน้าหวานของคนเมาด้วยความหลงในความน่ารักนั้น

“ ไม่..หยุด ไม่หยุดหรอ “ ปีขาลเอียงคอทวนคำถามด้วยความไม่เข้าใจ

“ ใช่ครับ กุนอาจจะไม่หยุด เพราะฉะนั้น..คนเก่งของกุนจะต้องเป็นเด็กดีแล้วให้กุนเช็ดตัวให้นะครับ เพราะคนเก่งจะต้องรีบนอนพักผ่อน ไม่อย่างนั้นตื่นเช้ามาจะปวดหัวเอานะ “ กุนพูดด้วยความเป็นห่วง ปีขาลนิ่งไปนิดเพราะกำลังประมวลในสิ่งที่อีกคนบอกอยู่

“ ว่าไงครับ ตกลงมั้ย “ กุนเลิกคิ้วเป็นเชิงถามยิ้มๆ

“ อื้อ! เดี๋ยวปวดหัว ต้องรีบนอน “ ปีขาลยิ้มออกมาตาหยีพร้อมกับกระชับอ้อมแขนของตัวเองที่กอดคอของกุนอยู่ในแน่นขึ้น

“ ขาลครับ..ถ้าขาลทำแบบนี้แล้วกุนจะเช็ดตัวให้ยังไงล่ะ เดี๋ยวนอนไม่สบายตัวเอานะ “ กุนถามขึ้น โดยที่ใบหน้าของกุนยังแนบติดอยู่ที่หน้าอกเล็กของปีขาล

“ ไม่อาวอ่าาา นอนกอดกัน กอดกันนน “ ปีขาลโยกคอของกุนด้วยความเอาแต่ใจ กุนได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆพร้อมกับถอนหายใจอย่างจำยอมให้กับความดื้อของอีกคน

“ ถ้าตื่นขึ้นแล้วเหนียวตัวก็อย่ามาว่ากุนนะ “ กุนแกล้งพูดดุ

“ งื้อออ นอนกอดกันน “ ปีขาลตบที่หัวของกุนไม่แรงนักเพื่อที่จะบอกให้ร่างสูงหยุดพูดแล้วนอนกอดเขานิ่งๆ

“ โอเคครับ แต่เดี๋ยวกุนขอไปปิดไฟก่อนนะ ขาลจะได้นอนหลับสบายไม่ต้องแสบตาไงครับ “ กุนพุดเสียงนุ่ม ปีขาลนิ่งไปนิดอย่างชั่งใจแต่ก็ค่อยๆคลายอ้อมแขนของตัวเองออก

“ เร็วๆรีบๆ กอดกันๆๆ “ ปีขาลตาปรือมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า

“ ครับ “ กุนตอบรับแล้วเดินไปปิดไฟทันที และค่อยๆเดินขึ้นมาบนเตียงกว้างที่มีปีขาลอ้าแขนรอก่อนอยู่แล้ว

“ กอดดด “ ปีขาลพูดพร้อมกับอ้าแขนกว้างกว่าเดิม

“ ครับ กอดกันนะ “ กุนดึงตัวของปีขาลให้มาซบที่อกแกร่งของเขาแทน ปีขาลเองก็ซุกหน้าลงไปทันทีพร้อมกับหลับตาลงเพื่อที่จะนอนพัก

“ หวังว่าพรุ่งนี้จะไม่โวยวายและจำเรื่องทุกอย่างได้นะครับ “ กุนบอกคนที่หลับอยู่ในอ้อมแขนของตัวเองยิ้มๆ และหลับตามลงไปในที่สุด

#เขินนแต่งไปเขินไปงุ้ยยยย

** สัญญาว่าจะพัฒนาฝีมือให้มากกว่านี้นะคะ