ภายในห้องซึ่งมีคนคนนึงได้รับฟังบทสนทนาของชายหญิงทั้งสองคนที่พูดคุยกันอย่างออกรสชาติ มุมปากของเขามีรอยยิ้มประดับขึ้น มือหนาท้าวคางมองภาพผ่านกล้องที่เขาแอบติดเอาไว้พร้อมกับเครื่องดักฟังชนิดพิเศษ ทำให้เขาได้ยินมันทั้งหมด
“ หึหึหึ เริ่มสนุกแล้วสิ “ เสียงทุ้มพูดขึ้นเบาๆ ปลายนิ้วเคาะไปที่โต๊ะอย่างเพลิดเพลินด้วยความอารมณ์ดี
“ คิดจะออกไปจากที่นี่อย่างนั้นหรอ..มันไม่ง่ายหรอกนะครับคุณผู้หญิง “ มุมปากยกยิ้มอย่างร้ายๆ พลางยกมือขึ้นมาแล้วทำนิ้วเป็นรูปปืน พร้อมกับจ่อไปที่หน้าจอตรงหน้า
“ ปัง! ตาย หึหึหึ “ เขายิ้มออกมาอย่างสะใจ
เขาจ้องมองภาพของชายหนุ่มที่ชื่อว่ากุนนิ่งๆ ถึงมุมปากจะมีรอยยิ้มแต่ดวงตานั้นกลับแข็งกร้าว และเต็มไปด้วยความโกรธ
“ ปัง ปัง ปัง “ เขาเคาะนิ้วตามจังหวะที่พูดด้วยท่าทีนิ่งๆ
“ จะให้ตายแบบไหนดีน้าาา หึหึหึ “ เขาลูบคางอย่างใช้ความคิด
“ หักคอแล้วตัดนิ้วทิ้งทีละนิ้ว หรือ..จะตัดนิ้วมันไปพร้อมๆกับลิ้นแล้วค่อยหักคอมันดี ฮ่าๆๆๆ “ เขาขำออกมาด้วยความสะใจ
“ น่าตื่นเต้นจังเลยน้า “
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ เข้ามาสิ “ เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี สักพักประตูห้องก็ถูกเปิดโดยลูกน้องคนสนิท
“ มันกำลังกลับครับนาย “
“ ดี มึงปล่อยให้มันกลับอย่างสบายใจไปก่อน เพราะอีกไม่นาน..มันจะไม่ได้กลับไปหาคนของกูอีก “ แววตาของเขาค่อยเปลี่ยนเป็นดุดันทีละนิดจนทำให้ลูกน้องคนสนิทของเขาเริ่มกลืนน้ำลายด้วยความกลัว
“ นายจะเอายังไงต่อครับ “
“ ก็ไม่ยังไง ถ้ากูคิดจะทำอะไร กูจะบอกมึงเอง ไสหัวออกไปได้ละ “ เสียงเข้มของเขาเอ่ยไล่ ลูกน้องของชายหนุ่มรีบทำความเคารพแล้วออกจากห้องไปทันที
“ ดูอะไรแก้เครียดดีกว่าเรา “ เขายิ้มุมปากออกมานิดๆเมื่อกำลังจะเปิดคลิปที่หน้าจอคอม
เมื่อคลิปตรงหน้าได้เริ่มเล่นขึ้นก็ปรากฏภาพของหญิงสาวที่คุ้นเคยนั่นก็คือ..นิชา
“ แกจะทำอะไร “ เสียงของนิชาถามขึ้นเมื่อระกาผลักเธอไปที่เตียงอย่างแรง
“ ก็..ถ้าคุณไม่อยากให้ผมฆ่าคุณ คุณก็แค่ต้องเป็นของเล่นแก้เบื่อให้ผมไงครับ ในเมื่อผมถามคุณแล้วว่าคุณเข้ามาที่นี่ทำไมแต่คุณเลือกที่จะเงียบแล้วไม่ยอมบอกผม ผมไม่เอาคนที่ผมไม่ไว้ใจเก็บไว้หรอกนะครับ ถ้าคุณกลัวผมฆ่าคุณทิ้ง คุณก็แค่ต้องยอมนอนให้ผมเอาคุณ ก็เท่านั้นเอง “ ระกายกยิ้มมุมปากพลางเลิกคิ้วเป็นเชิงถามหญิงสาวตรงหน้า
“ ก็ได้ ฉันยอม..ก็ได้ “ นิชาเชิดหน้าตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ถึงแม้ว่าภายในใจจะเต็มไปด้วยความกลัวและรังเกียจคนตรงหน้ามากแค่ไหนก็ตาม
“ หึหึ ว่าง่ายๆแบบนี้สิ ของเล่นของผม “
หลังจากนั้นระกาก็จัดการข่มขืนนิชาทันที
“ ภาพสวยจริงๆ “ รอยยิ้มเกิดขึ้นอีกครั้ง เขากดโทรศัพท์โทรหาลูกน้องทันที
“ เอานังนั่นเข้ามาที่ห้องฉันแล้วอย่าให้ใครขึ้นมาบนนี้เด็ดขาด “ พูดจบก็กดตัดสายไปทันที
เวลาผ่านไปสักพักร่างของนิชาก็ถูกดันเข้ามาด้านใน
“ แกมีอะไร “ นิชาจ้องหน้าถามคนตรงหน้าเสียงนิ่งแต่ดวงตากลับเต็มไปด้วยความแค้น
“ พอดีว่า..ผมเกิดอารมณ์หลังจากดูคลิปของเรา เลยอยากให้คุณช่วยมาระบายเอามันออกไปให้หน่อยหน่ะครับ “ เขาลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาหญิงสาวอย่างช้าๆ นิชาเองก็ถอยหลังนิดๆแต่ลึกๆเธอเองก็รู้ว่าคงหนีไปไหนไม่รอด จึงทำได้เพียงยืนนิ่งเพื่อรับในสิ่งที่เธอต้องเผชิญ
“ ยอมง่ายๆแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย “ พูดจบเขาก็บีบไปที่คอของหญิงสาวแล้วประกบจูบลงไปทันทีอย่างดูดดื่ม
นิชากำหมัดแน่นเพราะตัวของเธอขยะแขยงอีกฝ่ายเต็มทนแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากระบายความโกรธและแค้นผ่านน้ำตาที่ไหลออกมา
“ หึหึหึ ไม่ต้องร้องหรอก เดี๋ยวก็มีความสุขแล้ว “
#รู้สึกหดหู่นิดหน่อยค่ะเลยแต่งต่อไม่ได้แล้วอ่ะ ขอโทษด้วยเด้อออเค้าพยายามไม่อยากแต่งฉากที่มันข่มขืนมากนักเพราะกลัวว่าจะไปสะเทือนใจกับความารู้สึกของใครหลายคน รวมถึงเค้าเองด้วย เลยตัดจบแบบนี้เลย ขอโทษน้าาา
