เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗] – ตอนที่ 87

เมื่อการประจัญบานระหว่างเทพเจ้ามาถึงบทสรุป จี้จือซู่ผู้หลบหนีในขณะนั้นได้นำพวกที่เหลือของเธอเข้ามายังท่อระบายน้ำเบื้องใต้ที่พัฒนาแล้ว

การฝืนอยู่ต่อสู้กับระดับสูงเช่นนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับการเอาชีวิตไปทิ้ง แม้ความจริงแล้วเธอไม่จำเป็นต้องถูกปัดโบกเป็นแมลงขนาดนั้น แต่จี้จือซู่ก็ไม่จำเป็นต้องไปเสี่ยงด้วย

ดังนั้น หญิงสาวจึงย่องหนีออกมาตั้งแต่แรกเริ่ม…

หมาป่าขาวถูกล้างบางจนหมด บทสรุปของการล้างแค้นก็มาถึงจุดจบ

สัตว์มายาระดับเหนือนภาที่เฮริสเรียกมันว่า ‘เทพพิรุณ’ ย่อมถูกทิ้งไว้ให้หอพิธีกรรมและสมาคมแห่งสัจธรรมรับมือ

ส่วนใหญ่แล้ว แม้แต่ระดับเหนือนภาก็มิอาจก่อเรื่องได้เยอะ ดังนั้นหญิงสาวจึงไม่จำเป็นต้องเอาใจใส่มากนัก

และต่อให้หอพิธีกรรมต้องห้ามและสมาคมแห่งสัจธรรมรับมือไม่ได้ จี้จือซู่ก็ไม่มีโอกาสได้พะว้าพะวงเลยสักนิด

สำหรับเธอแล้ว มีบางอย่างที่สำคัญยิ่งกว่า… คือการยึดทุกอย่างที่หมาป่าขาวทิ้งเอาไว้มาเป็นของตัวเอง

ไม่ว่านักล่ากลุ่มใหม่จะทรงพลังอย่างไร พวกเขาก็ไม่มีทางได้รับการยอมรับจากองค์กรอื่น หรือจะมีทางอื่นในการก่อร่างสร้างตัวอยู่ดี เธอจำเป็นต้องพึ่งมรดกตกทอดของหมาป่าขาวอยู่

หมาป่าขาวได้ยืนหยัดและเติบโตมาหลายปีไม่ใช่เพียงเพราะมีสมาชิกแข็งแกร่ง นอกจากเรื่องนั้นแล้ว พวกเขายังครอบครองข่าวสาร ความลับ และเส้นสาย…

แน่นอนว่ายังมีสิ่งสำคัญที่สุดอยู่… สูตรผสมเลือดอสูรจากหมาป่านภา

การก่อตั้งของกลุ่มนักล่าขั้นพื้นฐานที่สุดคือสูตรเลือดอสูรซึ่งองค์กรนั้นเป็นเจ้าของ

เลือดสัตว์มายานั้นมี ‘ค่าความเป็นพิษ’ สูง หากไร้ซึ่งสูตรผสมอันเหมาะสมเข้ามาช่วย เลือดนี้ก็ไม่ต่างกับพิษเลยสักนิด

การได้รับสูตรผสมนั้นมีสองกรณี

กรณีแรกคือการคลำหาทางทดลองนับครั้งไม่ถ้วนโดยนักล่าจากอดีตกาลเพื่อให้ได้มาซึ่งสูตรต้นตำรับ แล้วมันจึงถูกสืบทอดมาหลายชั่วอายุคน

สูตรผสมแบบนี้จะไม่ทำให้เลือดอ่อนแอลงเมื่อฉีดเข้าร่างกาย และจะทำให้พลังเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล ทว่าด้วยความหยาบของมันทำให้ผลข้างเคียงมีสูงกว่า และแนวโน้มที่จะทนเข็มสองไม่ได้มีสูงมาก

กรณีสองคือสูตรที่ผ่านการทดสอบโดยนักเคมี…

ผ่านอุปกรณ์ยุคปัจจุบันเพื่อหาส่วนประกอบเหมาะสมแบบพอดี สูตรผสมแบบนี้ถือว่าปลอดภัยและเจือจางกว่า แต่ในขณะเดียวกันก็จำเป็นต้องสละพลังไปส่วนหนึ่ง

การทดลองหาสูตรผสมที่เน้นคุณภาพถือว่าหายากนัก ส่วนใหญ่ก็มักจะถูกใช้โดยระดับสัตว์ประหลาดขึ้นไป กลุ่มนักล่าจะใช้สูตรผสมนี้เพื่อฝึกสมาชิกที่ใช้แล้วทิ้ง

ดังนั้น ทุกสูตรต้นตำรับนั้นมีค่านัก อย่างน้อยก็มีค่ากว่าสูตรผสมที่ผ่านมือนักเคมีมาแล้วหลายเท่าตัว

การครอบครองสูตรให้ครบจะทำให้องค์กรผลิตนักล่าต่อไปได้

นี่คือจุดเริ่มต้นของกลุ่มนักล่าทั้งปวง

สาเหตุที่หมาป่าขาวได้กลายเป็นหนึ่งในกลุ่มนักล่าที่ใหญ่ที่สุด ส่วนใหญ่เป็นเพราะพวกเขาถือครองสูตรผสมต้นตำรับของเลือดหมาป่านภาเอาไว้

แมงมุมได้ก่อจลาจลกับหมาป่าขาวก็จริง แต่หากจี้จือซู่ครอบครองสูตรการผลิตหมาป่านภาล่ะก็ เธอก็จะกลายเป็นสมาชิกหมาป่าขาวแต่ดั้งเดิม และไม่มีใครสามารถโต้แย้งได้

อีกทั้งเธอยังต้องการหน่วยข่าวกรองของหมาป่าขาวเพื่อปกปิดแหล่งรวบรวมข่าวสาร เพื่อจะได้ใช้วิญญาณของรูเอนในการรวบรวมข่าวได้สะดวก

“ที่นี่แหละ”

จี้จือซู่พินิจมองทางเดินแสนแคบซึ่งรอบกำแพงนั้นเต็มไปด้วยรอยแตกระแหง อีกทั้งยังมีของเสียเหม็นเน่าเกลื่อนกลาดเต็มพื้น บริเวณนั้นมีช่องว่างใหญ่สีดำสนิท และเสียงของลมพัดผ่านมาจนเกิดเสียงหอนเล็ก ๆ

นักล่าต่างก้าวไปข้างหน้าและเร่งรีบขยายรูนั้น เผยให้เห็นแหล่งซ่องสุมที่แท้จริงของหมาป่าขาวเสียที

กลิ่นคาวเลือดของเนื้อเน่าลอยเข้ามาแตะจมูก

จี้จือซู่ขมวดคิ้วมุ่น ระงับประสาทการรับรู้กลิ่นอย่างง่ายดายก่อนสาวเท้าเข้าไป

เมื่อเข้ามาแล้ว หญิงสาวจึงรู้ว่าพื้นที่เหยียบอยู่นั้นทั้งเหนอะหนะและเปียกแฉะ

หญิงสาวเหลือบมองลงไปและพบกับพื้นซึ่งปกคลุมไปด้วยเลือดชั้นบางผสมปะปนเข้ากับเศษเนื้อสด

รอบตัวเธอเต็มไปด้วยซากศพวางเป็นกองซึ่งมีของเหลวแปลก ๆ ไหลหยดลงมา

จี้จือซู่หรี่ตาลง พวกนักล่าหมาป่าขาวนั่นคงจะเป็นบ้าไปนานแล้วแน่ถึงจะอยู่ที่นี่ได้นานขนาดนี้

เธอสาวเท้าเข้าไปอีกและพบเข้ากับเครื่องฟักไข่อยู่ข้างบนตรงกลางของหลังคาทรงโดม

เครื่องมือขนาดใหญ่นั้นแตกร้าวและบิดเบี้ยวผิดรูปไปหมด คริสทัลได้งอกเงยอย่างบ้าคลั่งจากข้างใน แผ่แสงจาง ๆ ซึ่งตัดกับเลือดและเศษเนื้อโดยสิ้นเชิง

กระจกเงาอันบางตรงกลางนั้นแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เผยให้เห็นสีมืดทะมึนแห่งอเวจี

นี่แหละคือกระจกมนตราทั้งหมด!

“นายหญิงคะ เจอสูตรผสมแล้วค่ะ”

เสียงของเคย์ลอยมาจากด้านบน พร้อมกับร่างอรชรพุ่งลงมาจากแท่นเบื้องบนและยื่นกล่องให้จี้จือซู่

จี้จือซู่พยักหน้ารับพลางมองกล่องนี้ซึ่งดูปกติดี นอกเสียจากตราสัญลักษณ์สีแดงเลือดถูกละเลงเอาไว้

หญิงสาวพยายามเปิดกล่องแต่กลับทำไม่สำเร็จ

“นี่คงเป็นตราเวทผนึกของนักเวทมนตร์ขาวสินะ” จี้จือซู่ขมวดคิ้ว

เคย์เสนอขึ้น “ลองให้คุณเฮย์วู้ดดูไหมคะ เขาอาจจะหาทางเปิดได้ก็ได้”

นักเวทมนตร์ขาวเฮย์วู้ดที่จี้ป๋อหนงจ้างมาเป็นนักเวทส่วนตัวซึ่งสร้างความสำราญให้แก่คนรวยและขุนนาง หากให้เอ่ยง่าย ๆ ก็คือ สถานะของเขาถือเป็นตัวแทนแขกเลยก็ว่าได้

จี้ป๋อหนงจะให้ค่าตอบแทน และเฮย์วู้ดก็จะทำงานให้เขา

จี้จือซู่เองก็ไปปรึกษาเขาบ้างเป็นบางครั้ง แต่เมื่อเคย์พูดถึงเฮย์วู้ดขึ้นมาตอนนี้ จี้จือซู่กลับรู้สึกตะขิดตะขวงใจเล็กน้อย

ตรา ‘ความซื่อสัตย์’ บนตัวรูเอนนั้นเป็นเทคนิคตราสัญลักษณ์ซึ่งจะผูกวิญญาณเขาเข้ากับผู้เป็นนาย ทว่ามันกลับไม่จำกัดการกระทำของเขาเสียหมดจนสามารถแอบทำงานลับ ๆ จนกลายเป็นพ่อค้าข่าวมือฉมัง

นั่นแปลว่าองค์กรนักเวทมนตร์ขาวนั้นไม่ได้ปลอดภัยหรือเชื่อถือได้ขนาดนั้น ต่างกับอิมเมจที่คนภายนอกมองมาโดยสิ้นเชิง

จี้จือซู่ไม่อาจใช้เจตจำนงเหล็กกล้าเพื่อบีบเคล้นวิญญาณของรูเอนมากเกินไปได้ เธอจึงไม่มั่นใจกับสถานการณ์ตอนนี้มากพอ

ผลที่ตามมาคงยากจะจินตนาการหากข้อมูลสูตรผสมเลือดอสูรถูกแพร่งพรายออกไป

หญิงสาวโคลงหัวพลางเก็บกล่องไว้แล้วเอ่ย “ไว้ฉันเก็บไปคิดหลังพวกเรากลับไปก็แล้วกัน ที่นี่อันตรายเกินไป”

“ถ้าอย่างนั้นฉันขอหาเพิ่มนะคะ” เคย์พยักหน้ารับแต่ไม่ได้คิดอะไรมากมาย

ในตอนนั้นเอง นักล่าอีกคนก็วิ่งเข้ามา “หัวหน้าครับ ผมเจอแผนที่แล้ว”

“แผนที่?” จี้จือซู่รับมา และเมื่อเห็นมันก็เข้าใจทันทีว่านี่คือแผนที่เส้นทางใต้ดินของนอร์ซิน และเป็นเหตุผลว่าทำไมหมาป่าขาวจึงเดินเตร่เป็นอิสระในเส้นทางใต้ดินได้ขนาดนี้

“ดีมาก” จี้จือซู่เอ่ยปากชม ด้วยของพวกนี้ กลุ่มแมงมุมก็จะมีไพ่ในมือเยอะกว่าเดิม

หลังจากข้าวของที่หลงเหลือของหมาป่าขาวถูกเก็บเอาไว้ทั้งหมดแล้ว เหล่านักล่าก็เริ่มวางระเบิดเพื่อเตรียมการกำจัดร่องรอยกระจกมนตราที่เหลือ

พวกเขาถือเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการรับมืออุปกรณ์เวทจากแดนนิมิต

จี้จือซู่แหงนหน้ามองเครื่องฟักไข่ซึ่งพังเละเทะแล้วถาม “ทุกอย่างเรียบร้อยดีนะ?”

หลังจากได้รับการยืนยัน ทุกคนก็ล่าถอยไปอย่างรวดเร็ว

เสียงระเบิดตูมดังขึ้นตามหลังพวกเขา ทำลายทางแยกทั้งหมดบริเวณนั้นและถึงขั้นทำให้หลังคาโดมสั่นไหวจนทรุดตัวลงมาพร้อมกับสายธารหลั่งไหล

ตู้ม!

ครืน…