บทที่126 การเข้าซื้อโดยเจตนาร้าย
เมื่อถังเฉามาถึงประตูของบริษัทโอ้ซิน มีคนงานสวมชุดคลุมและหมวกกันน็อกอยู่ทุกหนทุกแห่ง และมีเสียงของสายการประกอบเครื่องจักรทำงานด้วย
ทุกอย่างเป็นไปตามที่กำหนด
เมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องทำงานของประธาน ถังเฉาก็เห็นหญิงสาวร่างสูงในชุดธุรกิจเดินออกมาจากที่นั่น
เป็นเลขาส่วนตัวของหลินชิงเสว่ หลี่ถาว
“คุณถัง”
เมื่อเห็นถังเฉาหลี่ถาวก็โค้งคำนับเล็กน้อย และกล่าวทักทายอย่างสุภาพ
ถังเฉาหก็ตอบด้วยรอยยิ้ม หลังหยุดชั่วคราวก็ถามว่า: “เลขาหลี่คุณมาทำอะไรที่นี่?”
“ฉันกำลังเชื่อมโยงเนื้อหางานของความร่วมมือครั้งต่อไปกับตระกูลหลิน”
“หลี่ถาวยิ้มและกล่าวว่า: “ฉันไม่ได้คาดหวังว่า ตระกูลหลินจะมีประสิทธิภาพมากขนาดนี้ สินค้าที่สั่งซื้อพร้อมล่วงหน้าสิบวัน ฝ่ายจัดการคุณภาพได้ตรวจสอบแล้ว มี90%เป็นผลิตภัณฑ์ที่มีคุณสมบัติเหมาะสม และประธานหลินพอใจมาก”
“เธอพอใจก็ดีแล้ว” ถังเฉายิ้มเบาๆ
คนงานหนึ่งแสนคน กระจายอยู่ในโรงงานต่างๆ และได้ทำการผลิตในเวลาเดียวกัน ประสิทธิภาพจะไม่เป็นที่พอใจได้อย่างไร?
สำหรับเครื่องจักรนั้น มีการจัดส่งจากต่างประเทศด้วยซ้ำ และคุณภาพก็ไม่ต้องพูดถึง
“เมื่อมีการเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่เป็นจำนวนมาก พวกเขาสามารถวางจำหน่ายในตลาดได้ จากนั้นถังชิงเหอดาราดังจะได้รับเชิญให้มาเป็นพรีเซ็นเตอร์ผลิตภัณฑ์ ถึงตอนนั้นเราจะเชิญคุณเข้าร่วมงานฉลองด้วยคะ”
“ไม่มีปัญหา” ถังเฉาตอบตกลงทันที เขาอยากเห็นเด็กฝึกงานของคนบ้าดนตรีว่าเขาเป็นคนแบบไหนอยู่พอดี
หลังจากส่งหลี่ถาวออกไป ถังเฉาก็เดินเข้าไปในห้องทำงานทันที และตะโกนว่า: “พ่อ”
หลินเจิ้นสงลุกขึ้นยืนทันที และยิ้ม: “เสี่ยวเฉามาแล้วเหรอ ทำไมไม่โทรบอกฉันก่อนล่วงหน้า”
“ไม่ต้องลำบากเหรกครับ ผมแค่มาดูว่าการดำเนินงานของบริษัทเป็นอย่างไรแล้ว เดี๋ยวก็จะกลับแล้วครับ”
สองพ่อลูกก็นั่งคุยกัน
“จริงสิ พ่อครับ”
ดูเหมือนถังเฉาจะนึกถึงอะไรบางอย่าง และพูดกับหลินเจิ้นสงว่า: “คุณมีความคิดเกี่ยวกับการกลับไปที่บริษัทหลงเถิงหรือไม่?”
เขาได้ให้หลัวปู้ไปจัดการเรื่องนี้แล้ว หากไม่มีข้อผิดพลาดใด ซ่งเทียนซานและบริษัทผลิตยาหงเทียนต้องไม่รอดในครั้งนี้ เมื่อซ่งเทียนซานล้มลง จะปล่อยให้ตำแหน่งประธานของหลงเถิงกรุ๊ปว่างได้อย่างไง?
แต่แล้ว ดูเหมือนว่าหลินเจิ้นสงจะเข้าใจผิดกับความหมายของถังเฉา เขาคิดว่านี่เป็นการเข้าพึ่งพาซ่งเทียนซาน เลยส่ายหัวทันทีและพูดว่า: “เสี่ยวเฉานายหยุดพูดเรื่องนี้เถอะ ฉันไม่มีวันไปที่บริษัทผลิตยาหงเทียนอย่างแน่นอน”
“เหม่ยหยูนกับฉ่ายเวยไปที่บริษัทผลิตยาหงเทียน นั่นเป็นการตัดสินใจของพวกเขาเอง ตอนนี้ทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว ฉันอยู่ที่นี่ก็สบายดี”
“พ่อ พ่อกำลังเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?”
ถังเฉาไม่รู้ว่าควรหัวเราะหรือร้องดี และกล่าวว่า: “ผมไม่ได้หมายความว่าให้พ่อเข้าไปทำงานที่บริษัทหลงเถิง แต่หมายถึงให้คุณไปดูแลบริษัทหลงเถิงในฐานะประธานของบริษัทหลงเถิง”
ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ หลินเจิ้นสงก็รู้สึกอึ้งไปชั่วขนาด: “ในฐานะประธานของบริษัทหลงเถิงงั้นหรือ? ประธานของบริษัทหลงเถิงคือซ่งเทียนซานไม่ใช่หรือ?”
ถังเฉายิ้มและกล่าวว่า: “บริษัทหลงเถิงเดิมถูกชิงมาจากตระกูลหลินโดยซ่งหรูอี้อยู่แล้ว และถูกส่งมอบให้ซ่งเทียนซานดูแลเหมือนเป็นการทำการกุศลแค่นั้น เขาจะอยู่ในตำแหน่งประธานไปตลอดได้ยังไร?”
“สมมุติว่า ฉันเพียงแค่สมมุตินะ ถ้าซ่งเทียนซานล้มลงจริงๆ คุณอยากจะกลับไปที่หลงเถิงและดูแลหลงเถิงต่อหรือไม่?”
หลินเจิ้นสงเงียบไปชั่วขนาด
เขาสร้างบริษัทหลงเถิงด้วยตัวเอง และถ้าบอกว่าไม่มีเยื่อใยใดๆทั้งสิ้นนั้น ต้องไม่ใช่เรื่องจริงอย่างแน่นอน
แต่น่าเสียดายที่หลังจาก’เหตุการณ์สามหนึ่งหก’ ตระกูลหลินก็ล่มสลาย และบริษัทหลงเถิงถูกซ่งหรูอี้ซื้อในราคาที่ต่ำกว่าราคาตลาด ซึ่งเท่ากับเป็นการปล้นไปโดยไม่ต้องเสียผลประโยชน์ใด!
หลินเจิ้นสงรู้สึกโกรธแค้นเพียงแต่ไม่กล้าพูดออกมาเท่านั้น ถ้ามีโอกาสที่จะนำหลงเถิงกลับมาได้ เขาจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุดคนนั้น
แต่……
“เฮ่อ……”
หลินเจิ้นสงถอนหายใจและพูดว่า: “เวลาพูดนั้นมันง่ายมาก แต่เวลาลงมือทำจริงมันยากยิ่งกว่าการขึ้นสวรรค์ซะอีกห ซ่งเทียนซานเป็นลูกชายคนโตของตระกูลซ่ง และเป็นพี่ของซ่งหรูอี้ มีตระกูลซ่งเป็นผู้สนับสนุนแบบนี้ ไม่ว่าเขาจะทำเรื่องชั่วร้ายขนาดไหนก็ตาม จะถูกลดล้างในไม่ช้า ยิ่งไปกว่านั้นคือเขาเองก็เป็นถึงนักลงทุนคนหนึ่งด้วย แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เราจะล้มได้”
ถังเฉาหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม ใบหน้ายังคงอมยิ้มเช่นเคย
“อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องเป็นไปได้หรือไม่ พ่อแค่บอกผมมาว่าอยากทำหรือเปล่า”
“ฉันสร้างบริษัทหลงเถิงมากับมือ โดยทุ่มเวลาครึ่งชีวิตของฉันกับสิ่งนี้ เป็นไปไม่ได้ที่ฉันจะให้บริษัทหลงเถิงตกอยู่ในเงื้อมมือของคนอื่นโดยไม่ทำอะไร”
“อีกไม่เกินหนึ่งสัปดาห์เท่านั้น ซ่งเทียนซานก็จะจบลงแล้ว! แม้กระทั่งตระกูลซ่งก็ไม่สามารถช่วยเขาได้!”
สายตาของหลินเจิ้นสงเปลี่ยนไปเล็กน้อย รู้สึกว่าบุคลิกของถังเฉาค่อยๆเปลี่ยนไป
หากจะพูดว่าก่อนหน้านี้ถังเฉาเป็นคนค่อนข้างเก็บตัว ราวกับเป็นดาบชิงเฟิงยาวสามฟุตที่ซ่อนอยู่ในฝักดาบมาโดยตลอด ถ้าอย่างงั้นตอนนี้ดาบชิงเฟิงได้ชักออกจากฝักแล้ว และดาบก็กวาดไปทั่วเกาะคิวชู
หลังจากเงียบไปนาน ดวงตาของหลินเจิ้นสงก็ค่อยๆแน่วแน่ขึ้นมา และเขาก็ตอบตกลง: “ตกลง เสี่ยวเฉา ฉันเชื่อในตัวคุณ!”
“ถ้านายเอาหลงเถิงกลับมาได้ ฉันจะกลับไปที่หลงเถิงแน่นอน!”
ถังเฉายิ้ม: “ดีมากเลยครับ”
สองพ่อลูกดื่มชาแทนไวน์ และชนแก้วกันทีหนึ่ง
ในเวลานี้ มีเสียงฝีเท้ายุ่งเหยิงอยู่นอกทางเดิน ทั้งก้าวร้าวและไร้ความปรานี
ถังเฉามองกลับไป และดวงตาของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อย
ซ่งเทียนซานเดินเข้าไปในห้องทำงานพร้อมกับคนกลุ่มใหญ่ และคนกลุ่มใหญ่นี้เป็นสายตรงของตระกูลหลิน ที่นำโดยโจวเหม่ยหยูนหลินฉ่ายเวยและหลินจ้อง
ข้างๆเขามีชายวัยกลางคนตัวสูงยืนอยู่ ซึ่งเป็นประธานของบริษัทผลิตยาหงเทียน ฉางหงเทียนนั่นเอง
หลินเจิ้นสงลุกขึ้นยืนทันที และมองไปที่ซ่งเทียนซานด้วยความหวาดระแวง: “นายมาทำอะไรที่นี่?”
ซ่งเทียนซานไม่ตอบในทันที แต่เหลือบมองออกไปนอกหน้าต่าง คนงานในโรงงานกำลังทำงานกันอย่างเต็มที่
ทันใดนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ชัดเจนกว่าเดิม: “หลินเจิ้นสงดูเหมือนว่าคุณจะดูแลบริษัทนี้ได้ดี ทุกอย่างเป็นระเบียบไปหมด”
โดยไม่คำนึงถึงดวงตาที่ประหลาดใจของหลินเจิ้นสง โจวเหม่ยหยูนรีบถามว่า
“ประธานซ่งคุณคิดว่าเป็นอย่างไรบ้างคะ”
“อืม ใช้ได้ จำนวนคนงานเยอะขนาดนี้บวกกับอุปกรณ์ที่ดีเยี่ยมมากมาย แถมยังมีคำสั่งซื้อจากลี่จิงกรุ๊ปด้วย แค่ดูก็รู้ว่าต้องมีรายได้แน่นอน”
ซ่งเทียนซานพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
ด้วยลางสังหรณ์อันเลวร้ายในใจของหลินเจิ้นสง เขาถามด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า: “นายหมายความว่าอย่างไร?”
“เปล่าเหรก เพียงแค่รู้สึกสงสารคุณเท่านั้น บริษัทนี้เพิ่งเข้าที่เข้าทางได้ไม่นาน คุณก็จะถูกถีบออกไปซะแล้ว”
ซ่งเทียนซานหัวเราะเสียงดัง และหันกลับไปมองโจวเหม่ยหยูน หลินฉ่ายเวยและคนอื่นๆ แล้วถามว่า: “นี่แหละที่เขาว่ากันว่าชีวิตนี้ไม่มีอะไรแน่นอน พวกคุณเห็นด้วยหรือเปล่า?”
“แน่นอนคะ ประธานซ่งเป็นคนมีสไตล์จริงๆเลย”
“ภายใต้การนำของประธานซ่งและประธานฉางโอ้ซินจะต้องรุ่งเรืองขึ้นเรื่อยๆอย่างแน่นอน”
โจวเหม่ยหยูนกับหลินฉ่ายเวยหลินจ้องและคนอื่นๆรีบประจบประแจงตาม
สายตาของถังเฉาเย็นชาอย่างสุดขีด แต่เขาไม่ได้พูด เพียงแค่ดูการพัฒนาของสถานการณ์อย่างเงียบๆ
ความไม่สบายใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆในใจของเขา หลินเจิ้นสงมองไปที่ซ่งเทียนซานและถามว่า: “คุณกำลังวางแผนอะไรอีก?”
รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาหยุดลงทันที เสียงดังปั้งครันหนึ่ง ซ่งเทียนซานเอาสัญญาที่ลงนามเรียบร้อยฟาดลงตรงหน้าหลินเจิ้นสง และพูดอย่างเย็นชาว่า: “ภรรยาของคุณตกลงที่จะขายบริษัทโอ้ซินให้ฉันแล้ว และฉันเอาหุ้น10%ของตัวเองออกมาซื้อบริษัทโอ้ซิน ดังนั้นตอนนี้บริษัทโอ้ซินก็เป็นของฉัน รวมถึงธุรกิจทั้งหมดของบริษัทโอ้ซินก็จะเป็นของฉันทั้งหมดเช่นกัน!”
“หลังจากที่คุณเซ็นชื่อลงที่นี่ คุณก็ไสหัวออกไปจากบริษัทโอ้ซินได้แล้ว”
