เจ้ามังกรพรีเมี่ยม – ตอนที่ 74 เมาแล้วพูดความจริง

บทที่ 74 เมาแล้วพูดความจริง

ชั้นบนสุดของอาคารกั๋วจี้ มีพื้นที่สำนักงาน 80 ตารางเมตร

ถังเฉายืนโดยเอามือไขว้หลัง ยืนตัวตรงหน้าต่างบานใหญ่ มองเห็นเมืองหมิงจูทั้งหมด

“คุณถัง เรื่องที่คุณสั่งผมทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว”

ขณะนี้ มีคนรูปร่างอ้วนกลมมาอยู่ตรงหน้าถังเฉา พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า เขาคือเจิงเทียนเสียง

“ซ่งเทียนซานของหลงเถิงไม่อยู่ในบริษัท รองประธานจูหาวเป็นผู้ตัดสินใจเรื่องทั้งหมด ตอนนี้ หลินฉ่ายเวยจากแผนกบุคคล โจวเหม่ยหยูนจากแผนกการเงิน หลินจ้องจากแผนกการตลาด และโจวเหม่ยหลิงจากแผนกการผลิต ทั้งหมดถูกย้ายไปยังแผนกตำแหน่งระดับล่างสุดโดยมีค่าจ้างเดือนละ5 พันหยวนเท่านั้น”

หลังจากหยุดชั่วขณะ เจิงเทียนเสียงก็ยิ้มสดใสขึ้นแล้วถามว่า “คุณถัง คุณพอใจหรือยังครับ?”

“อึม ทำได้ไม่เลว”

ถังเฉาพยักหน้าเล็กน้อย และพูดตามที่คิด

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ทันใดนั้นเจิงเทียนเสียงรู้สึกหวานราวกับดื่มน้ำผึ้ง

หลังจากหยุดชั่วขณะ ก็ถามอย่างระมัดระวังว่า “คุณถัง มีเรื่องหนึ่งผมไม่ทราบว่าควรหรือไม่ควรพูด……..”

ถังเฉาหันกลับมา มองเจิงเทียนเสียงอย่างประหลาดใจ

เห็นเขาเก้อเขิน เหมือนจะพูดแต่ก็ลังเลที่จะพูดออกมา ดูก็รู้ว่ามีเรื่องจะขอร้องตนเอง

“พูดเถอะ มีเรื่องอะไร?” ถังเฉายิ้มเล็กน้อย ตบไหล่เจิงเทียนเสียง

“จริงเหรอ?” เจิงเทียนเสียงได้รับความโปรดปรานอย่างไม่คาดฝันจนรู้สึกประหลาด แต่ยังมีความลังเลอยู่เล็กน้อย

“จริงสิ”

เจิงเทียนเสียงถึงกล้าพูดออกมา “คืออย่างนี้ คุณถัง คุณก็รู้ว่าผมมีเงินอยู่เล็กน้อยแล้ว สิ่งที่นักธุรกิจแสวงหาคืออะไร? คือสถานะ ถ้ามีสถานะ ถึงจะสามารถอำนวยความสะดวกให้ทุกอย่างได้”

ถังเฉาพยักหน้าเล็กน้อย เขาเห็นด้วยกับข้อเท็จจริงนี้

เจิงเทียนเสียงกล่าวต่อไปว่า “ก็ไม่มีอะไรอื่น ผมได้ยินมาว่า คุณรู้จักหูอีซาน? คนที่ร่ำรวยที่สุดของเมืองหมิงจู”

“เคยพบกันหลายครั้ง ถังเฉากล่าว”

“โอ้ ดีที่สุดเลย!”

เจิงเทียนเสียงตบมือ แล้วกล่าวว่า “หากคุณพบหูอีซานคราวหน้า คุณช่วยแนะนำสมาคมการค้าหงยิงให้ผมได้รู้จักได้ไหม?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ถังเฉาก็หัวเราะทันทีแล้วกล่าวว่า “คุณอยากเข้าสมาคมการค้าหงยิงใช่ไหม?”

“อยากครับ”

เจิงเทียนเสียงพยักหน้า กล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “การได้เข้าสมาคมการค้าหงยิง เป็นความฝันของนักธุรกิจทุกคนในแถวเจียงเจ้อ(เจียงซูและเจ้อเจียง)เนื่องจากการเข้าสู่เข้าสมาคมการค้าหงยิง หมายถึงการได้เข้าสู่ใจกลางย่านธุรกิจหัวเซี่ย ผมไม่ต้องการอยู่ในพื้นที่ขนาดเล็กในเมืองหมิงจู แต่ผมต้องการกำหนดเป้าหมายไปทั้งประเทศหรือแม้แต่ทั้งโลก”

ถังเฉาพยักหน้าอย่างมีความสุข พูดเพียงคำเดียวว่า

“ได้”

“จริงหรือครับ?”

ทันใดนั้นเจิงเทียนเสียงก็กล่าวอย่างรีบร้อนว่า “เมื่อเร็ว ๆนี้ ผมได้ยินข่าวมาว่า หัวหน้าผู้รับผิดชอบสมาคมการค้าหงยิง กำลังมาที่เมืองหมิงจู ประธานและคณะกรรมการทั้งหมดที่มีคุณสมบัติในการเข้าสมาคมการค้าหงยิงในเมืองหมิงจู แอบเชื่อมความสัมพันธ์อย่างลับ ๆ เพื่อต้องการพบหัวหน้าคนที่รับผิดชอบสักครั้ง คุณช่วยแนะนำให้ผมได้รู้จักกับหัวหน้าคนที่รับผิดชอบได้ไหม?”

ถังเฉายิ้มจาง ๆ หัวหน้าผู้รับผิดชอบสมาคมการค้าหงยิง เดิมก็ถูกส่งมาโดยบ้าการค้าเพื่อช่วยเหลือตนเอง ถ้าอยากเข้าไป ตนเองแค่พูดคำเดียวก็ได้แล้ว?

แต่เขาก็ไม่ได้พูดออกมา เพียงแค่พูดตามที่คิด “บริษัทผลิตยาหงเทียนของสมาคมการค้าหงยิงกำลังจะถูกปลดแล้ว คุณเข้าไปแทนตำแหน่งของเขาได้พอดีเลย”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา เจิงเทียนเสียงตะลึงไปชั่วขณะ “ใครบอกว่าบริษัทผลิตยาหงเทียนกำลังจะล้ม?”

ถังเฉาหยุดพูด รอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าก็เคร่งยิ่งขึ้นอีกนิด

เมื่อบริษัทหลงเถิงกลับไปสู่ตระกูลหลิน คือช่วงเวลาที่บริษัทผลิตยาหงเทียนล้มลง

เขาสามารถให้หัวหน้าผู้รับผิดชอบสมาคมการค้าหงยิงปลดบริษัทผลิตยาหงเทียนได้โดยตรง แต่ว่า การทำเช่นนั้นจะทำให้คนอื่นไม่พอใจ อาจจะทำให้ผู้คนแตกตื่น ฉะนั้นจะทำอะไรก็ต้องมีเหตุผลที่ดีเสมอ……

“ไปเถอะ ไปนำข้อมูลของประธานจูของบริษัทหลงเถิงมาให้ผม”

ถังเฉากล่าวอย่างราบเรียบว่า “ผมสามารถใช้ประโยชน์มันได้มาก”

หลังจากที่เจิงเทียนเสียงออกไปแล้ว ถังเฉานั่งอยู่คนเดียวที่โซฟา มีรอยยิ้มแห่งชัยชนะอยู่บนใบหน้าของเขา

กริ๊ง ๆ ๆ——

ขณะนี้ โทรศัพท์มือถือได้ดังขึ้นมา เป็นหลินเจิ้นสงที่โทรเข้ามา

ถังเฉากดรับสาย กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ฮาโหล พ่อ ทำไมถึงมีเวลาโทรหาผมครับ?”

จากนั้น อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เสียงของหลินเจิ้นสงแหบเล็กน้อย พร้อมกับเสียงของคนที่เมาเหล้า

“เสี่ยวเฉา ลูกอยู่ที่ไหน มาดื่มเหล้าเป็นเพื่อนพ่อหน่อย”

การแสดงออกของถังเฉาเริ่มจริงจัง “พ่อ พ่อดื่มเหล้าเหรอ?”

“ไม่ต้องถาม พูดมาคำเดียว ว่าจะมาหรือไม่มา”

คำพูดของหลินเจิ้นสงเหมือนคนเมาเหล้าแล้ว แม้แต่น้ำเสียงก็สั่นเล็กน้อย

“ผมจะไปถึงในอีกสักครู่”

เมื่อวางสาย ถังเฉารีบออกจากสำนักงาน เข้าไปในลิฟต์เพื่อลงไปข้างล่าง

พ่อไม่ใช่คนที่ชอบดื่มเหล้า เท่าที่จำได้แทบไม่เคยดื่มเหล้าเมาเลย ก็มีแต่เฉพาะเจอเรื่องโศกเศร้าเสียใจมาก ก็จะใช้เหล้าเพื่อบรรเทาความโศกเศร้าเสียใจ

ช่วงนี้หลินเจิ้นสงรู้สึกผิดหวังที่พวกหลินฉ่ายเวยจากไป จึงได้ใช้เหล้าเพื่อบรรเทาความโศกเศร้าเสียใจ

พวกเขาไปสวามิภักดิ์ต่อตระกูลซ่ง ครอบครัวก็ไม่เหมือนครอบครัวอีกต่อไป

เมื่อคิดถึงจุดนี้ ถังเฉารู้สึกโมโหมากยิ่งขึ้น โบกรถแท็กซี่คันหนึ่ง มุ่งหน้าสู่ตระกูลหลิน

“พ่อ—-”

ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป ถังเฉาก็เห็นหลินเจิ้นสงนั่งอยู่บนโซฟาคนเดียว

บนโต๊ะ โซฟา และพื้นเต็มไปด้วยขวดเหล้าเปล่า ในมือของหลินเจิ้นสงยังถือขวดเหล้าอยู่ เขาเมาสะลึมสะลือและเอนกายลงบนโซฟา

“พ่อ พ่อดื่มไปเยอะเท่าไหร่แล้ว”

ถังเฉารีบเดินเข้ามา แย่งขวดเหล้าในมือของหลินเจิ้นสงทันที

“เหล้า เอาเหล้าคืนมาให้ฉัน——”

หลินเจิ้นสงยื่นมือไปแย่งคืน ทำให้เท้าของเขาลื่น ล้มลงกับพื้น.

ขวดเหล้าที่อยู่รอบ ๆ ก็แตกกระจาย

“พ่อ พ่อเมาแล้ว”

ถังเฉาถอนหายใจ อุ้มหลินเจิ้นสงมาวางบนโซฟา จากนั้นหยิบผ้าขนหนูเปียกจากห้องน้ำ มาวางบนศีรษะของหลินเจิ้นสง

“พ่อไม่เมา……”

“อ้วก……”

เพิ่งพูดจบ หลินเจิ้นสงรู้สึกปั่นป่วนในท้อง แล้วอาเจียนออกมา

ถังเฉาหูตาไว รีบถึงถังขยะมา จึงทำให้หลินเจิ้นสงไม่อาเจียนลงบนพื้น

หลังจากอาเจียนเสร็จ หลินเจิ้นสงรู้สึกดีขึ้นมาก ลืมตาที่แดงก่ำ มองไปที่ถังเฉา ยิ้มแล้วกล่าวว่า “เสี่ยวเฉา ลูกพูดสิ ว่าพ่อเป็นคนที่ไร้ประโยชน์ และล้มเหลวที่สุด?”

“พ่อ พ่อพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่?” ท่าทางของถังเฉาเปลี่ยนไป กล่าวด้วยเสียงเชิงดุ

“ตอนที่ลูกสาวถูกอุ้มไป พ่อไม่กล้าพูดอะไรสักคำ ต่อมาภรรยาโศกเศร้าและล้มป่วยลง พ่อก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ ได้แต่เฝ้ามองเธอตายจากไปต่อหน้าต่อตา……..ภรรยา ลูกสาว พ่อไม่สามารถดูแลรักษาไว้ได้สักคน”

“……”

ถังเฉาตกตะลึง

ลูกสาวถูกอุ้มไป?

ภรรยาโศกเศร้าและล้มป่วยลงแล้วตายจากไป?

สองประโยคนี้มันหมายความว่ายังไง?

ลูกสาวไม่ใช่หลินฉ่ายเวยหรือ ภรรยาไม่ใช่โจวหม่ยหยูนเหรอ?

หลินเจิ้นสงหยิบขวดเหล้าขึ้นมา แล้วก็กรอกเหล้าเข้าปากตนเองอึกใหญ่ ดวงตาที่แดงก่ำ น้ำตาแห่งความเสียใจถูกหลั่งออกมา

“ในที่สุดพ่อก็ก้าวออกมาจากความโศกเศร้าอย่างยากลำบาก และธุรกิจก็ดีขึ้นมา วางแผนที่จะมีชีวิตใหม่ ไม่คาดคิดว่าจะแต่งงานกับผู้หญิงที่บูชาเงินคนนี้ — พวกเขาเอาแต่พูดว่าลูกคือคนอกตัญญูที่ลืมบุญคุณ แท้ที่จริงแล้วพวกเขาต่างหากคือคนอกตัญญูที่โหดเหี้ยมที่สุด ……”

“ไปเลย ไปให้หมดเลย ไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีก………”

หลินเจิ้นสงดื่มเหล้าจนเมา เสียงดังตุ้บ ขวดเหล้าในมือร่วงลงบนพื้น ล้มตัวบนโชฟาแล้วก็เมาหลับไป

ถังเฉา ยังคงมองไปที่หลินเจิ้นสงอย่างมึนงง ความคิดน่ากลัวที่สามารถทำลายสติของคน ได้ปรากฏขึ้นในสมองของเขา

ถ้าหาก……

ถ้าหาก—-โจวเหม่ยหยูนเป็นภรรยาคนหลังของพ่อ?