เจ้าสาวจอมจุ้นขอลุ้นรัก – ตอนที่ 210 สามีภรรยาเข้ากันได้ดียิ่งขึ้น

หลินเช่อฟาดหลังเขาไปผัวะนึง ก่อนจะบังคับให้เขานั่งอย่างสงบเสงี่ยมเมื่อเธอเริ่มลงมือทำแผลให้
 
 
กู้จิ้งเจ๋อมีบาดแผลสองสามแห่ง แต่หลังจากที่ได้ฟังเขาพูดแบบนั้น เธอก็ไม่แน่ใจอีกแล้วว่ารอยแผลไหนที่เป็นฝีมือเธอ และรอยไหนที่เกิดจากอุบัติเหตุลิฟต์กันแน่
 
 
ด้วยเหตุนี้ ในยามที่เธอใส่ยาให้แผลที่หลังเขา หญิงสาวจึงอดหน้าร้อนผ่าวๆ ขึ้นมาไม่ได้
 
 
เมื่อทำแผลเสร็จ กู้จิ้งเจ๋อก็คว้ามือเธอไว้
 
 
หลินเช่อสะดุ้ง และเมื่อหันมามอง ตาเธอก็สบเข้ากับสายตาของกู้จิ้งเจ๋อพอดี ตอนนี้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว แต่สายตาของเขาที่มองมานั้น มันกลับทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองไม่ได้สวมอะไรอยู่เลย
 
 
หลินเช่อพยายามดึงมือออกจากการเกาะกุม แต่เขากลับรั้งร่างเธอให้ขึ้นไปอยู่บนตัก
 
 
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขาในระยะใกล้ เธอก็ยิ่งอายหนักขึ้นไปอีก
 
 
เมื่อต้องถูกลูบไล้สัมผัสขณะทำแผล กู้จิ้งเจ๋อก็รู้สึกได้ถึงความนุ่มนิ่มจากมือของเธอ จนทำเอาร่างกายเขาเกร็งเขม็งขึ้นมาอีกครั้ง
 
 
“นี่คุณจะ…จะทำอะไรคะ นี่มันห้องนั่งเล่นนะ มีคนอยู่…” หลินเช่อมองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง เธอไม่กล้าคิดเลยว่าคนที่บังเอิญโผล่เข้ามาเห็นจะมีปฏิกิริยาอย่างไร
 
 
แต่กู้จิ้งเจ๋อก็ไม่ได้สนใจนัก เขามองเธอและถามว่า “ไหนคน”
 
 
“มันก็มีคนอยู่ทุกที่นั่นแหละค่ะ”
 
 
ปกติแล้วที่บ้านจะมีสาวใช้เดินกันขวักไขว่ไปมาอยู่ตลอด แต่ตอนนี้กลับดูเหมือนว่าจะไม่มีใครคนอื่นเลยแม้แต่คนเดียว แต่ถึงอย่างนั้นหลินเช่อก็ยังหวั่นใจอยู่นั่นเอง ถ้ามีใครเดินเข้ามาเห็นเธอกับกู้จิ้งเจ๋อในสภาพนี้…ที่เธอนั่นอยู่บนตักกู้จิ้งเจ๋อแบบนี้ละก็ คงจะดูประหลาดพิลึก
 
 
ชายหนุ่มถามอีกว่า “นี่เธอยังเห็นใครอีกงั้นเหรอ ฉันไม่ยักเห็นใครเลยแม้แต่เงา…แล้วทำไมเธอถึงได้มองเห็นผู้คนเต็มไปหมดแบบนี้ล่ะ หรือว่าบ้านหลังนี้จะมีผี เพราะถึงยังไงมันก็สร้างมาตั้งหลายปีแล้ว แถมเคยรีโนเวทก็เมื่อนานมาแล้วด้วย
 
 
“…” หลินเช่อรู้ทันว่าเขาพยายามจะทำให้เธอกลัว หญิงสาวจึงยกมือฟาดเข้าที่อกของกู้จิ้งเจ๋ออย่างโมโห “กู้จิ้งเจ๋อ จะมาแกล้งขู่ให้ฉันกลัวทำไมเนี่ย”
 
 
เมื่อมองใบหน้าเล็กๆ ของหลินเช่อที่กำลังหน้าเสีย เขาก็หัวเราะออกมาและอุ้มเธอขึ้น “มา เข้าไปคุยกันข้างในห้องเถอะ”
 
 
“ไม่นะ…กู้จิ้งเจ๋อ นี่คุณ…”
 
 
“เมื่อคืนนี้ยังกอดฉันแน่นไม่ยอมปล่อยอยู่เลยไม่ใช่เหรอ แล้วก็เมื่อวานนี้อีกเหมือนกันที่เธอเอาแต่บอกว่า ‘ไม่’ ในตอนแรก แต่พอหลังจากนั้นก็เอาแต่ร้องว่า ‘อย่าหยุดนะ อย่าหยุด…’ ”
 
 
“คนเลว ฉันเปล่าซักหน่อย! ฉันไม่เคยพูดอะไรแบบนั้นด้วย!”
 
 
เมื่อได้เห็นท่าทีขัดเขินของหลินเช่อ ชายหนุ่มก็รู้สึกถึงความวาบหวามปานน้ำผึ้งที่ผุดขึ้นมา
 
 
เขาอุ้มหลินเช่อไว้และขึ้นบันไดไปชั้นสอง
 
 
ขณะอยู่ในอ้อมแขนเขา หลินเช่อก็คิดถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ใจหนึ่งเธอก็อายแสนจะอาย แต่อีกใจหนึ่งเธอก็ตั้งตารอคอยอย่างตื่นเต้น
 
 
แต่ถึงยังไง เขาก็ได้รับบาดเจ็บนี่นา แล้วจะไม่เป็นไรเหรอ
 
 
คำตอบก็คือ…ไม่ว่าผู้ชายจะได้รับบาดเจ็บหนักหนาขนาดไหน ก็ไม่มีอะไรหยุดหัวใจที่กำลังปรารถนาของเขาได้หรอก
 
 
แล้วคราวนี้ มันก็ทำให้หลินเช่อปวดระบมไปทั้งตัวอีกครั้ง
 
 
เมื่อเธอตื่นขึ้นอีกครั้ง มันก็เป็นวันใหม่แล้ว
 
 
หญิงสาวลืมตาขึ้น ด้วยความที่เข้านอนแต่หัวค่ำจึงทำให้เธอตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่
 
 
เธอหันไปเห็นร่างเปลือยของกู้จิ้งเจ๋อที่นอนอยู่ข้างๆ
 
 
ร่างกายของเขากำลังผ่อนคลาย แลเห็นเป็นเงาอยู่ใต้แสงรำไรของอรุณรุ่ง รูปร่างอันสมบูรณ์แบบของเขาไม่มีเสื้อผ้าปกปิดเอาไว้แม้แต่ชิ้นเดียว มันทำให้หลินเช่ออดพินิจดูด้วยความชื่นชมไม่ได้
 
 
เธอยังคงมองต่ออย่างเพลิดเพลินจนกระทั่งกู้จิ้งเจ๋อยกมือขึ้นมาเคาะหัวเข้าให้นั่นแหละ “มองอะไรอยู่น่ะ”
 
 
หลินเช่อสะดุ้งด้วยความตกใจก่อนจะรับเบือนสายตาหนี เธอหันไปมองเขาและรีบแก้ตัวว่า “เอ่อ ฉะ ฉะ ฉัน…ฉันก็แค่มองแผลคุณเท่านั้นเอง…”
 
 
“อ๋อ มันก็ยังเหมือนเดิมนั่นแหละ…” ชายหนุ่มก้มลงมองแขนตัวเอง หลินเช่อทิ้งรอยแดงๆ ไว้ตอนเธอกัดเขาเมื่อคืนนี้
 
 
ใบหน้าของหญิงสาวแดงก่ำ
 
 
เธอพยายามเต็มที่แล้วนะที่จะควบคุมตัวเอง
 
 
กู้จิ้งเจ๋อนั่นแหละที่ไม่ยอมหยุด และเธอก็ทนจนกระทั่งทนไม่ไหว จนต้องกัดแขนเขาเข้าให้นั่นแหละ
 
 
หลินเช่อโกรธจัดเสียจนคว้าหมอนปาใส่เขา
 
 
กู้จิ้งเจ๋อกำลังหัวเราะร่วนอยู่ข้างหลังเธอ หลินเช่อกระโดดลงจากเตียงแล้ววิ่งหนีไป
 
 
เสียงเขาตะโกนไล่หลังมา “เฮ้ นี่เธอจะหนีไปไหน ฉันไม่ได้พูดซักหน่อยว่าจะทำอะไรเธอน่ะ”
 
 
“ใครจะไปรู้ล่ะว่าคุณอาจจะทำอะไรก็ได้ เชอะ คนผีทะเล”
 
 
“เธอรีดคนผีทะเลซะจนแห้งไปหมดแล้วละ ไม่ต้องวิ่งหนีหรอก ตอนนี้ฉันแทบไม่มีเรี่ยวแรงเหลือด้วยซ้ำ!”
 
 
หลินเช่อยิ่งหน้าแดงหนักขึ้นไปอีก เธอหมุนตัวมาแว้ดใส่เขาว่า “ใครรีดจนแห้ง…แห้งบ้าบออะไรกันเล่า! ไม่ใช่เพราะฉันซักหน่อย”
 
 
เมื่อตาสบตา คราวนี้ทั้งสองคนก็ต่างคนต่างอาย กู้จิ้งเจ๋อนั้นหน้าแดงไปจนถึงใบหูเลยทีเดียว
 
 
เหมือนเด็กนักเรียนวัยรุ่นที่เพิ่งมีประสบการณ์รักแรก เขาขัดเขินเมื่อต้องมองสบตาเธอ
 
 
พวกเขารับประทานอาหารเช้ากัน
 
 
กู้จิ้งเจ๋อตักอาหารให้เธอ “เธอต้องกินวิตามินเพิ่มนะ เดี๋ยวฉันจะหาให้ ที่ผิวเธอบอบบางจนเป็นรอยช้ำได้ง่ายแบบนี้ก็เพราะว่าขาดวิตามิน”
 
 
“…” หลินเช่อจ้องหน้าเขา ก็ที่เธอช้ำไปทั้งตัวแบบนี้ก็เพราะว่าเขานั่นแหละที่ใช้แรงกับเธอมากเกินไป
 
 
หลินเช่อไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเปราะบางขนาดนี้มาก่อนเลย
 
 
ชายหนุ่มยังพูดต่อไป “กินเนื้อเข้าไปอีกสิ เธอผอมเกินไปแล้วนะ”
 
 
เมื่อเห็นว่าบรรดาสาวใช้กำลังยุ่งวุ่นวายและไม่น่าจะได้ยินสิ่งที่เขาพูด กู้จิ้งเจ๋อก็เอ่ยยิ้มๆ ว่า “ตรงไหนที่ควรจะเต็ม ก็เติมซะให้เต็ม เวลาสัมผัสมันจะได้รู้สึกดีไงล่ะ”
 
 
นี่เขาจะบอกเป็นนัยๆ ว่าเธอแบนเป็นกระดานงั้นเรอะ
 
 
พูดจาไร้สาระที่สุด หน้าอกเธอไม่ได้แบนขนาดนั้นซักหน่อย!
 
 
แน่ละว่าถ้าจะให้เทียบกับหน้าอกอีคัพของสาวๆ ในวงการที่ทำมาคงไม่ได้ แต่อย่างน้อยนี่ก็ของจริงนะยะ! แค่ดันๆ นิดหน่อย เธอก็สามารถสวมชุดราตรีได้สวยเด่นเหมือนกันละน่า
 
 
หลินเช่อฟึดฟัดและตวัดเสียงใส่ “งั้นคุณก็ควรจะเติมให้ตัวเองด้วยเหมือนกันนั่นแหละ กินเข้าไปสิ เซ่งจี๊เนี่ย อ้อ แล้วก็ควรจะกินหัวไชเท้าเพิ่มด้วยนะคะ มันดูเหมือนไอ้นั่นเปี๊ยบเลยละ เติมๆ เข้าไปเถอะ บางทีมันอาจจะใหญ่ขึ้นกว่าเดิมบ้างก็ได้”
 
 
กู้จิ้งเจ๋อหน้าตูม เขาหันไปมองหัวไชเท้าและนึกถึงคำพูดของหลินเช่อที่บอกว่ามันเหมือนส่วนนั้น
 
 
นี่ถ้าไม่ใช่เพราะได้อยู่ด้วยกันอย่างใกล้ชิดตลอดสองสามวันที่ผ่านมานี้ละก็ เขาอาจจะไม่ได้คิดไปถึงเรื่องอย่างว่า เพราะปกติแล้วเขาเองไม่เคยพูดจาในเรื่องสัปดนแบบนี้
 
 
แต่อาจเป็นเพราะเขาใกล้ชิดกับเธอมากแล้ว จึงเปิดกว้างในสิ่งที่หลินเช่อทำมากขึ้น ตัวเขาเองก็ชอบที่จะยั่วเย้าเธอมากขึ้น ด้วยเหตุนี้ เมื่อหลินเช่อพูดจาอย่างว่า เขาจึงเข้าใจได้ในทันที
 
 
“นี่ ดูถูกกันเหรอ ดูเหมือนว่าเมื่อวานนี้ฉันจะบริการเธอไม่ถึงใจละสินะ งั้นวันนี้ฉันจะพยายามให้มากขึ้นกว่าเดิม”
 
 
หลินเช่อหน้าเสีย
 
 
เธอไม่ได้ต้องการแบบนั้นซักหน่อย เพราะตลอดสองวันมานี่เธอก็เพลียแทบขาดใจอยู่แล้ว
 
 
สาวใช้ที่เฝ้ามองอยู่ทางด้านหลังอดยิ้มให้กันไม่ได้ ดูเหมือนว่าหนุ่มสาวทั้งสองจะรักกันมากขึ้นกว่าเดิม พวกเขาดูจะสนิทสนมกลมเกลียวเข้ากันได้ดีกว่าในช่วงแรกๆ มาก
 
 
เมื่อกู้จิ้งเจ๋อเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า สาวใช้คนหนึ่งจึงเอ่ยกับหลินเช่อว่า “ดูเหมือนว่านายท่านจะดูแลคุณผู้หญิงดีขึ้นนะคะ เห็นเอาแต่ตักอาหารให้ตลอดเลย”
 
 
หลินเช่อทำปากยื่นและบ่นว่า “เหมือนจะแย่ลงสิไม่ว่า เชอะ”
 
 
โดยเฉพาะช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี่ เขาเอาแต่กลั่นแกล้งรังแกเธอตลอด
 
 
เมื่อชายหนุ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ทั้งคู่ก็ออกจากบ้านไปพร้อมกัน
 
 
กู้จิ้งเจ๋อหยุดพักหนึ่งวันก่อนจะกลับไปทำงาน ส่วนหลินเช่อเองก็พักผ่อนก่อนที่จะกลับไปที่บริษัทเช่นกัน
 
 
พวกเขาแยกกันที่ประตูทางเข้าของบริษัทหลินเช่อ เขามองเธอเดินเข้าบริษัทไป ก่อนจะหันไปสั่งให้คนของเขาตามหลินเช่อไป
 
 
ในเมื่อเป้าหมายคือหลินเช่อ เธอก็จำเป็นที่จะต้องมีคนคอยคุ้มครอง ไม่อย่างนั้นพวกเขาอาจจะไม่โชคดีเหมือนครั้งที่ผ่านมาอีกก็ได้
 
 
หลินเช่อเดินเข้ามาในตึก และก็ได้พบอวี๋หมินหมิ่นที่รอต้อนรับอยู่
 
 
ผู้จัดการจับหลินเช่อหมุนไปรอบๆ ก่อนจะหยุดเมื่อเห็นว่าหญิงสาวปลอดภัยดี