เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ – ตอนที่ 1522 คุยกันอย่างนี้เลยค่ะ

บทที่​1522 คุยกันอย่างนี้เลยค่ะ

เหลียงหย่าเหอโมโห​มาก​ หลังจากตอนที่​มารดาของเจียงเสี่ยวไป๋มาบอกว่าเสี่ยวไป๋มีท่าทางแปลก​ๆ ทั้งสองคนก็เริ่มปรึกษา​กัน พอรู้ว่าเสี่ยวไป๋มีความคิด​จะจากไป เหลียงหย่าเหอก็แทบจะทรุด​

หลังจาก​นั้นเธอกับตู้เซียวหยู่ก็พยายามช่วยกันคิดหาวิธีแก้ไขเรื่องนี้

สุดท้ายทั้งสองคนก็คิดวิธี​ที่น่าจะมีทางสำเร็จที่สุดออกมาได้ นั่นก็คือใช้ลูกเป็นที่ยึดเหนี่ยว​เจียงเสี่ยวไป๋ไว้

ตอนแรก​เป็นตู้เซียวหยู่ที่จับพิรุธ​ได้ก่อนจึงพูดขึ้น​มา​ “ช่วงนี้เสี่ยวไป๋ไม่ยอมอุ้มลูกเลยค่ะ ดิฉัน​เดาว่าเธอคงคิดว่าถ้าอุ้มลูกย่อยๆ แล้วจะรู้สึก​ผูกพัน​จนไม่อยากจากไป”

พอได้ยินอย่างนั้น เหลียงหย่าเหอก็รีบพูดขึ้นมา “ใช่แล้วค่ะ เพราะเธอเป็นคนอุ้มท้อง​มาสิบเดือน เธอจะต้องมีความคิด​แบบนี้แน่นอน ดังนั้น​พวกเราก็ต้องใช้แผนซ้อนแผน ให้เธอเป็นคนดูแลลูกเอง”

“ดูแลยังไงคะ เด็กคนนี้ใจแข็ง​เหลือเกิน ดิฉัน​กลัวว่าเธอจะยิ่งต่อต้าน​มากขึ้น​น่ะสิคะ”

“เราไม่จำเป็น​ต้อง​พูด​ค่ะ”

“ไม่ต้อง​พูด​ แล้วเราจะทำยังไง​คะ”

สุดท้าย​จึงเกิดเหตุการณ์​แบบนี้ขึ้นมา พอเซียวซู่กลับมาเขาก็ถูกดึงเข้าไปในห้องทันที หลังจาก​นั้น​ทั้งสามคนก็นั่งรออยู่ในห้องพร้อมกัน

และไม่รู้​ว่า​เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เพราะการรอคอย​มันยาวนานมาก เหลียงหย่าเหอกับตู้เซียวหยู่ยังพอจะทนได้

แต่เซียวซู่กลับแทบจะ​นั่งไม่สุข

เพราะเขาไม่รู้​เลยว่าเกิดเรื่อง​อะไร​ขึ้นกันแน่ ยิ่งไม่รู้​เรื่อง​ เขายิ่งรู้สึก​หวาดกลัว​และ​กังวลใจ

พอได้ยิน​เหลียงหย่าเหอด่าเขา เขาจึงต้องถามออกมาเอง “แม่ครับ นี่มันเกิดเรื่อง​อะไร​ขึ้น​กันแน่ครับ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไปได้”

“แกยังจะกล้ามาถามอีกเหรอ ตัวแกเองไปทำอะไรให้​เสี่ยวไป๋โกรธ​ได้ถึงขนาด​นี้​”เหลียงหย่าเหอโมโห​จนหยิบของขึ้นมาโยนใส่เซียวซู่ โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่าย​จะ​เป็น​ลูกชาย​ของ​ตนเอง

แต่ตู้เซียวหยู่ที่นั่ง​อยู่​ด้านข้างห้ามไว้ซะก่อน“คุณ​แม่เซียวซู่อย่าเพิ่งร้อนใจไปค่ะ ใจเย็น​ไว้ก่อนนะคะ เซียวซู่เขาทำดีที่สุด​แล้ว​”

“ดีเหรอคะ ถ้าเขาทำดีพอ จะเกิดเรื่อง​แบบ​นี้​ขึ้น​มา​เหรอคะ เสี่ยวไป๋ถูก​แกรังแกจนจะหนีไปอยู่แล้ว แกยังจะมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น​อยู่​อีกหรือไง แกมีสมองคิดบ้างไหม ภรรยากับลูกของตัวเองยังดูแล​ไว้ไม่ดี แกยังจะมีประโยชน์​อะไร​อีก”เหลียงหย่าเหอโมโห​แล้ว​จริงๆ​ เพราะเธอชอบเสี่ยวไป๋มาก ตอนนี้เสี่ยวไป๋ยังมีหลานให้เธออีก เหลียงหย่าเหอยิ่งพอใจมากขึ้น​รู้สึก​ว่า​เสี่ยวไป๋เป็นเหมือนดาวแห่งความโชคดี​ของ​ครอบครัว​เธอ

แต่เธอกลับคิดไม่ถึง​เลย​ว่า​เซียวซู่จะทำให้​อีกฝ่ายโกรธ​จนจะจากไปแบบนี้

ส่วนเซียวซู่ที่ได้ยิน​คำพูด​ของ​เหลียงหย่าเหอก็นิ่งอึ้ง​ไปทันที

“แม่พูดว่าอะไรนะครับ”

จะ… จากไปอะไรกัน

เสี่ยวไป๋… คิดจะไปจากเขาอย่างนั้น​เหรอ​

ตั้งแต่วันที่เธอคลอดลูก​ ภายในใจของเซียวซู่ก็เริ่มรู้สึก​ไม่สบายใจ ในที่สุด​ก็​เกิดขึ้น​จริงๆ​

เขายืนอึ้ง​อยู่​ที่​เดิม​ ส่วนเหลียงหย่าเหอก็ยังคงด่าเขาไม่หยุด แต่น่าเสียดายที่คำพูด​ของ​เหลียงหย่าเหอ ไม่เข้าไปในประสาทหูของเซียวซู่เลยแม้แต่คำเดียว

คงจะ​เป็น​เพราะท่าทางในตอนนี้ของ​เซียวซู่น่าสงสารมาก ตู้เซียวหยู่จึงรีบห้ามเหลียงหย่าเหอไว้ก่อน “เอาล่ะค่ะ คุณ​อย่าเพิ่งด่าเขาเลย เขาเองก็คงจะเสียใจมากเช่นกัน”

หลังจาก​นั้นเธอก็เดินมาหยุดลงตรงหน้า​เซียวซู่ แล้ว​พูด​เสียงเบา “พวกแม่ไม่รู้​ว่า​เกิดอะไรขึ้น​ระหว่าง​พวกลูกทั้งสองคน บอกตามตรงว่าพวกแม่แทบจะไม่เข้าใจ​เลย​ ดังนั้น​ถึงแม้​แม่อยากจะช่วยก็คงจะช่วยอะไรไม่ได้มาก เรื่องนี้มีแค่พวกลูกที่จัดการได้”

หลังจาก​ที่รู้ความคิด​ของ​เจียงเสี่ยวไป๋ เซียวซู่คิดได้แค่ว่ามีแค่เขาที่จะจัดการเรื่องนี้ได้

ถึงแม้​เขาจะอธิบาย​ไปแล้ว​ แต่ดูเหมือน​เสี่ยวไป๋จะถือสาเรื่องในวันนั้นมาก เขาจะทำอย่างไร​ดี

ทั้งๆที่เขาอธิบาย​ไปแล้ว​ แต่เธอก็ยังเป็นอย่างนี้ จะให้​เขาทำอย่างไร​ล่ะ

ในเวลานี้ เซียวซู่หมดสิ้นหนทางแล้วจริงๆ เขาไม่รู้​ว่า​จะต้อง​ทำอย่างไรถึงจะรั้ง​เจียงเสี่ยวไป๋ไว้ได้

ส่วนเจียงเสี่ยวไป๋ที่กำลัง​อยู่​ในห้อง เธอกำลังอุ้มลูกแล้วกล่อมเบาๆ ไม่รู้​ว่า​เป็นเพราะความผูกพัน​ระหว่าง​แม่ลูกหรือเปล่า หลังจากที่​เธออุ้มลูกขึ้นมา ลูกก็หยุดร้องไห้​ไปเลย และ​ยังมองหน้า​เธอตาแป๋ว​

แววตา​คู่​นั้น​มองจนเจียงเสี่ยวไป๋ใจแทบสลาย​ อีกทั้งลูกยังตัวเล็ก​มาก อุ้มไว้ในอ้อมกอดแล้วนุ่มนิ่ม​อบอุ่น​​จนเธอแทบไม่อยากปล่อย​ไป

แต่เหมือนจะนึก​อะไรขึ้นมาได้ เจียงเสี่ยวไป๋จึงชะงักงัน​ ก่อนจะลุกขึ้น​แล้ว​อุ้มลูกไปวางไว้บนเตียงเด็กอีกครั้ง

ตอนที่​เธอกำลังจะหันหลัง​เดินออกไปจากห้อง ลูกก็เหมือนจะรู้สึก​ได้ จึงร้องไห้งอแง​ขึ้นมา​อีกครั้ง เจียงเสี่ยวไป๋ที่กำลังก้าวเดิน​ออกไปจากห้อง

ทันใดนั้น​เอง​ ฝีเท้า​ของ​เธอก็หยุดชะงัก​ลง เพราะตรงประตู​มีเงาคนปรากฏ​ขึ้น​มา​กะทันหัน​

“ลูกร้องไห้​หนักถึงขนาด​นี้​ คุณ​ทำใจให้​ลูก​ร้องไห้​ได้เหรอครับ”

เซียวซู่

การต้องเผชิญ​หน้า​กับ​เขาแบบกะทันหัน​ ทำให้​เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึก​ประหลาด​ใจ​เล็กน้อย​ ว่าเขามาตั้งเเต่​เมื่อไหร่​

เจีนงเสี่ยวไป๋ไม่คิดจะยอมรับออกไปตรงๆ เธอจึงตอบออกไป “ฉันอุ้มไม่ค่อย​เก่งค่ะ ฉันจะไปเรียกแม่มาช่วยดูแล”

พอพูดจบ เธอก็พยายามจะเดินออกไปอย่างร้อนตัว แต่ตอนที่เดินผ่านด้านข้างเซียวซู่กลับถูกเขาจับแขนไว้ก่อน แล้ว​ได้ยิน​เสียง​เขาถามตนเอง

“คุณ​อุ้มไม่เก่งจริงๆ​ หรือว่าไม่อยากจะอุ้มกันแน่”

เจียงเสี่ยวไป๋หยุดเดิน ผ่านไปสักพัก​เธอก็ยังไม่ตอบคำถามเขา เสียงลูกร้องไห้​ยังคงดังไม่หยุด แต่ทั้งสองคนก็ยังไม่ขยับตัว​

สักพัก เจียงเสี่ยวไป๋ก็สะบัด​มือที่เหมือนคีมเหล็กของเซียวซู่ออก แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็น​ชา “ในเมื่อคุณ​รู้​คำตอบ แล้ว​คุณ​จะมาถามฉันทำไมคะ”

เซียวซู่นึกว่าเธอจะปกปิดไปอีกสักพัก​ คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​เธอจะเปิดเผย​ออกมาตรงๆแบบนี้

ในเมื่อเรื่องทุกอย่างมาถึงตรงจุดนี้แล้ว ก็ไม่จำเป็นที่จะต้อง​ปกปิดไว้อีกแล้ว​

เซียวซู่หันกลับ​ไป​สบตา​กับ​เธอ

“ทำไมครับ เพราะผมเข้าไปช่วยเสี่ยวเหยียน ดังนั้นคุณ​ถึงได้คาใจกับเรื่องนี้มาตลอด​ ไม่ยอม​หลุดออกมา และคิดจะไปจากผม แม้แต่​ลูก ​คุณ​ก็​ไม่ยอม​อุ้มอย่างนั้นเหรอ”

ฟังสิ น้ำเสียงแบบนี้ นี่เขากำลังดุเธออยู่ใช่ไหม

“ใช่ค่ะ ฉันยังคง​คาใจกับเรื่องนั้น ไม่ยอม​หลุดออกมา เป็นยังไง​​คะ​ คุณ​กำลังคิดว่าฉันไร้เหตุผล​มากใช่ไหม ​ใช่​ค่ะ ฉันมันไร้เหตุผล​ฉันมันเอาแต่ใจ​ ใจแคบ​ คำตอบ​นี้คุณ​พอใจแล้วหรือยัง”

เซียวซู่ขมวดคิ้ว​แน่น​ เขามาเพื่อจะพูดกับเจียงเสี่ยวไป๋ให้​เข้าใจ ไม่ได้มาเพื่อจะชวนเธอทะเลาะ​

แต่พอตอนที่เห็นเธอตัดสินใจ​เดินออกจากห้องไป เซียวซู่ก็รู้สึกผิดหวัง​มาก​ ทำให้​น้ำเสียงที่เขาใช้ดูหนักขึ้นมาทันที

พอน้ำเสียงเขาหนักขึ้น ท่าทางของเจียงเสี่ยวไป๋ก็พร้อมจะปะทะกับเขาได้ทันที

“เสี่ยวไป๋ คุณ​อย่าเป็นอย่างนี้สิครับ”เซียวซู่รีบปรับน้ำเสียงให้อ่อนลง แล้ว​พูด​ “ลูก​ยังร้องไห้​ไม่หยุด​เลย เรารีบช่วยกันกล่อมให้ลูกหยุดร้องไห้​ก่อนดีไหม​ครับ แล้ว​เราค่อยมาคุยกันอีกที”

เจียงเสี่ยวไป๋คิดจะ​ปฏิเสธ​ แต่พอได้ยิน​เสียง​ลูกร้องไห้​อย่างหนัก เธอจึงต้อง​ใจอ่อน​ หลับตาลงไม่พูดอะไร เซียวซู่เห็นท่าทางนิ่งเงียบของเธอจึงถือว่าเธอตอบรับแล้ว เขาจึงเดินไปอุ้มลูกขึ้นมาจากเตียง

แต่​ไม่รู้​ว่า​เพราะเซียวซู่อุ้มลูกผิดท่าหรือเปล่า​ หลังจากที่​เขาอุ้มลูกขึ้นมาลูกก็ยังร้องไห้ไม่หยุด

เจียงเสี่ยวไป๋ได้ยิน​เสียง​ร้องไห้จนปวดหัว และ​ปวดใจในเวลาเดียวกัน เธอจึงหันไปถามเซียวซู่

“นี่คุณ​อุ้มลูกเป็นหรือเปล่า​ ทำไมลูกถึงได้ร้องไห้​หนักกว่าเดิมอีกคะ”

เซียวซู่ได้แต่กล่อมลูก​เบาๆ แต่ก็ไม่ได้ผล สุดท้ายเจียงเสี่ยวไป๋จึงต้องเดินดุ่ม​ๆเข้าไปแล้วพูดเสียงดุ “ส่งลูกมาให้​ฉันค่ะ”

เซียวซู่ถูก​เธอดุจนรู้สึก​น้อยใจ จึงรีบส่งลูกให้เธออุ้มแทน

น่าแปลก​มาก พอเจียงเสี่ยวไป๋อุ้มลูกแนบอก ลูกก็หยุดร้องไห้​ไปทันที

ในขณะที่​เซียวซู่ประหลาด​ใจ​ เขาก็รีบถือโอกาส​นี้​พูดออกมาหนึ่งประโยค​ “ลูกชอบคุณ​มาก เขาห่างจากคุณ​ไม่ได้นะครับ”คำพูด​นี้ พุ่งตรง​เข้าไปในใจของ​เจียงเสี่ยวไป๋ทันที

ลูกชอบเธอ ห่างจากเธอไม่ได้

มือของเจียงเสี่ยวไป๋ที่กำลังอุ้มลูกอยู่สั่นเทา​เล็กน้อย​ ขอบตา​เริ่มแดง

“คุยกันแบบนี้เลย ได้ไหมครับ”เซียวซู่เดินไปข้างหน้า​ แล้ว​กอดเธอกับลูกไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะก้มหน้า​ลง​ให้หน้าผากของทั้งสองคนชนกันแล้วกระซิบ​เสียงแหบ

เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ ถูกบังคับเป็นตัวแทนของงานแต่งงานนี้ เธอแต่งงานกับผู้ชายที่พิการแต่กลับมีอำนาจใหญ่ “ฉันเย่โม่เซินไม่เอาผู้หญิงที่ท้องและไม่รู้ว่าพ่อของลูกเป็นใครเด็ดขาด”เดิมทีคิดว่างานแต่งงานนี้เป็นการแลกเปลี่ยน แต่เธอกลับเผลอใจ ไปไปมามา สุดท้ายเธอก็จากไปด้วยความเสียใจผ่านไปหลายปี ลูกชายที่หน้าตาคล้ายกับเขามากตบหัวของเย่โม่เซินด้วยฝ่ามือเล็กๆ“พ่อคนร้าย นายว่าใครเป็นเด็กที่ไม่รู้ว่าพ่อของตัวเป็นใคร?”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset