บทที่ 1684 สุขสันต์วันปีใหม่
พูดจาเหลวไหลเหรอ ไม่น่าเป็นไปได้
ถางหยวนหยวนที่พิงลำต้นของต้นไม้อยู่เวลานี้ลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย
ยู่ฉือยี่ซูนี่คิดจะทำอะไร
“ทำไมไม่พูดล่ะ”
เห็นเธอพิงอยู่กับที่ด้วยท่าทางโง่ๆ ยู่ฉือยี่ซูจึงโน้มตัวเข้าไปใกล้เล็กน้อย ลมหายใจอุ่นรินรดใบหน้าของเธอ ถางหยวนหยวนขยับริมฝีปากอย่างประหม่า “ฉัน…”
เมื่อเข้าไปใกล้ ยู่ฉือยี่ซูยังคงเห็นคราบน้ำตาตกค้างบนใบหน้าของเธอ จึงค่อยๆ ก้มหน้าลง ประทับริมฝีปากบางลงบนคราบน้ำตาของเธอ ถางหยวนหยวนสูญเสียเสียง กระชับแขนเสื้อของยู่ฉือยี่ซูโดยจิตใต้สำนึก
“กลัวเหรอ”
ถางหยวนหยวนตื่นเต้นจนไม่รู้จะพูดอะไร ทั้งทั้งที่เหมือนจะเป็นสิ่งที่เธอคาดหวัง แต่ตอนนี้แค่เขาจูบน้ำตาของตัวเอง เธอก็เริ่มเครียดประหม่าแล้ว
เธอรู้สึกได้ว่าจูบของยู่ฉือยี่ซูดูดซับน้ำตาบนใบหน้าของเธอทีละนิด
“ฉัน ฉันเปล่ากลัว”
ในเมื่อเธอเป็นคนเริ่มพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เช่นนั้นก็ต้องแบกรับผลที่ตามมา
และถางหยวนหยวนยังหวังเป็นอย่างยิ่งว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาจะสามารถดำเนินไปได้อีกขั้น
“เธอพูดเองนะ”
“ใช่ ฉันพูดเอง แล้วทำไม…”
คำพูดยังไม่ทันได้ออกจากปาก ความนุ่มนวลที่เดิมทีวนเวียนอยู่บนใบหน้าของเธอ ได้มาครอบริมฝีปากเธอเสียแล้ว ถางหยวนหยวนตกตะลึงโดยสมบูรณ์
เพียงครู่เดียว ก็เริ่มรู้สึกว่ามีดอกไม้ไฟจำนวนนับไม่ถ้วนระเบิดพลุ่งพล่านอยู่ในใจ
ที่แท้นี่ก็คือความรู้สึกของการจูบ
เริ่มแรกจูบของยู่ฉือยี่ซูเป็นการลิ้มรส ต่อมาก็ค่อยๆ พัฒนาขึ้น เป็นจูบที่ทั้งอ่อนโยนและหนักหน่วง สำรวจฟันของถางหยวนหยวน รุกรานเข้าไปอย่างเอาแต่ใจ
ถางหยวนหยวนเริ่มหายใจลำบาก ยื่นมือผลักเขาโดยจิตใต้สำนึก แต่กลับไร้ประโยชน์ ยู่ฉือยี่ซูแข็งแกร่งมาก เวลานี้ถางหยวนหยวนถึงได้ตระหนัก เขาที่ปกติเป็นคนขี้เกรงใจและถ่อมตัว มันเป็นเพียงภายนอกเท่านั้น
พลังของเธอเมื่ออยู่ตรงหน้าเขา เหมือนมดเขย่าต้นไม้
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ยู่ฉือยี่ซูเพิ่งถอนออกมาแนบหน้าผากของเธอ
“ตอนนี้ยังคิดว่าฉันไม่ชอบเธออยู่อีกหรือเปล่า”
ถางหยวนหยวนตอนนี้เหมือนกุ้งสุก งอก่องอขิงอยู่กับที่ เมื่อถูกยู่ฉือยี่ซูถามสิ่งนี้ ก็เขินอายขึ้นมาทันที มุดหน้าลงแขนของเขาโดยอัตโนมัติ
ยู่ฉือยี่ซูยิ้มให้กับเธอที่อยู่ในอ้อมแขน
ปัง!
ในระยะไกลมีดอกไม้ไฟระเบิด ฝูงชนในจัตุรัสส่งเสียงเชียร์ ถึงเวลาจุดดอกไม้ไฟและเปิดน้ำพุแล้ว ถางหยวนหยวนเงยหน้าขึ้นจากอ้อมแขนของยู่ฉือยี่ซูเงียบๆ
เพราะทั้งสองซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ ดังนั้นจึงสามารถเห็นดอกไม้ไฟที่สวยงามขึ้นสู่ท้องฟ้าผ่านใบไม้
เริ่มจุดดอกไม้ไฟแล้วเหรอ แต่ก่อนหน้านี้พี่ชายบอกไม่ใช่เหรอว่ามันอีกประมาณครึ่งชั่วโมง
ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าเธอกับยู่ฉือยี่ซูจูบกันเกือบครึ่งชั่วโมงเลยงั้นเหรอ
ครึ่งชั่วโมงเนี่ยนะ
เมื่อคิดถึงว่าทันทีที่ยู่ฉือยี่ซูมาถึงตรงนี้ก็เริ่มทันที แล้วกินเวลาไปนานมาก ถางหยวนหยวนก็รู้สึกเขินขึ้นมาทันที
ไม่อยากเชื่อเลย ว่าจะจูบนานขนาดนั้น!
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ตอนนี้เธอรู้สึกเวียนศีรษะ มันเหมือนอาการขาดออกซิเจน
“จะอยู่ดูดอกไม้ไฟที่นี่ หรือไปที่จัตุรัส” เสียงของยู่ฉือยี่ซูดังมาจากบนศีรษะ “ถ้าดูอยู่ที่นี่ จะเห็นแค่ดอกไม้ไฟ จะไม่เห็นน้ำพุ”
ถางหยวนหยวนอยากเห็นน้ำพุ แต่อาจจะเพราะร้อนตัวเขินคนอื่น เธอจึงไม่กล้าไปที่ที่คนพลุกพล่านในตอนนี้ จึงส่ายหน้า “ไม่ไปแล้ว”
ทันทีที่ส่งเสียงออกไป เธอถึงได้เพิ่งรู้ว่าเสียงของตัวเองแหบแห้ง เธอเอามือปิดปากโดยไม่รู้ตัว และยังได้พบว่าริมฝีปากของตัวเองก็บวมด้วย
อาจจะเป็นปฏิกิริยาเด็กๆ ของเธอที่ทำให้ยู่ฉือยี่ซูพอใจ เขาหัวเราะเสียงต่ำ “ไม่ไปจริงเหรอ หนึ่งปีมีแค่ครั้งเดียวเท่านั้นนะ ถ้าปีนี้ไม่ดู ต้องรอจนถึงปีหน้าเลยนะ”
ถางหยวนหยวนปิดปากไม่ยอมพูด
“หืม” ยู่ฉือยี่ซูลูบหน้าผากของเธอ ถางหยวนหยวนส่งเสียงเยาะ “ไม่ไปแล้ว!”
“โกรธอีกแล้วเหรอ เพราะเมื่อครู่ฉันทำตัวไม่ดีเหรอ”
ยู่ฉือยี่ซูจับข้อมือเธอดึงมาตรงหน้าอีกครั้งแล้วจุ๊บที่ริมฝีปากของเธอ ถางหยวนหยวนรีบยื่นมือไปวางบนหน้าอกของเขา
“ไม่ จูบอีกไม่ได้แล้ว ปากฉันบวมแล้ว”
“อืม ฉันรู้แล้ว”
“ดูดอกไม้ไฟอีกครู่หนึ่งแล้วเรากลับกันไหม”
ถางหยวนหยวนได้แต่พยักหน้า เหมือนว่าที่จริงแล้วก็ไม่ได้มีอะไรต้องทำอีก
บอกว่าดูดอกไม้ไฟ แต่เพราะเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น ถางหยวนหยวนกลับไม่มีแก่ใจไปคิดอะไรอีก จิตใจเต็มไปด้วยเรื่องที่ยู่ฉือยี่ซูทำก่อนหน้านี้ แล้วยังมีลมหายใจของเขาอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา ทำให้ใจเธอฟุ้งซ่าน
หลังจากดูไปครู่หนึ่ง ถางหยวนหยวนก็เสนอว่าจะกลับบ้าน
“ได้”
หลังจากไปส่งเธอแล้ว ถางหยวนหยวนไม่ได้บอกลายู่ฉือยี่ซู เปิดประตูรถแล้ววิ่งหนี ยู่ฉือยี่ซูเห็นร่างตุปัดตุเป๋ของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ในเวลาค่ำมืด ก็พลันหัวเราะออกมาเสียงดัง
เขาไม่ได้รีบจากไป รถจอดอยู่กับที่เป็นเวลานาน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาส่งข้อความให้ถางหยวนหยวน
“เข้านอนแต่หัวค่ำ พรุ่งนี้ฉันจะมารับเธอแต่เช้า”
ความตั้งใจเดิมของยู่ฉือยี่ซูคือการพาเธอออกไปฉลองปีใหม่ข้างนอกด้วยกัน แต่สาวน้อยขี้อายมาก ดังนั้นจึงต้องกลับก่อน ยู่ฉือยี่ซูก็ไม่ได้บังคับเธอ เพราะเขาในคืนนี้ ดูเหมือนว่าจะค่อนข้างควบคุมตัวเองไม่ได้
เธอขอจูบ เขาก็แค่ทำตามนั้น
แต่เขาไม่ยับยั้งตัวเองเลย ใช้เวลาจูบเธอไปเกือบครึ่งชั่วโมง
เหมือนที่จงฉู่เฟิงบอกก่อนหน้านี้ ถ้าชอบใครสักคนก็จะอยากจูบเธอจนทนไม่ไหว ตอนนั้นยู่ฉือยี่ซูไม่เคยคิดเกี่ยวกับมัน แต่คืนนี้…
เมื่อคิดเรื่องนี้ ยู่ฉือยี่ซูก็เอนตัวพิงหลัง หลับตาลงยกมือขึ้นบีบคิ้ว หลังจากนั้นครู่หนึ่งนิ้วมือก็เคลื่อนลงมาที่ริมฝีปาก แล้วมุมปากก็ค่อยๆ ยกยิ้ม
ริมฝีปากของสาวน้อย มันนุ่มกว่าเขามากจริงๆ
หลังจากที่ถางหยวนหยวนกลับบ้าน ก็กลับเข้าห้องทันที ปิดประตูขังตัวเองอยู่ในห้อง เธอไม่ได้เปิดไฟ ท่ามกลางความมืดได้ยินเพียงเสียงลมหายใจและเสียงหัวใจเต้นของตัวเอง
คืนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น มันเกินกว่าที่เธอจะยอมรับได้จริงๆ
เธอสัมผัสริมฝีปากของตัวเองพลางกะพริบตาปริบปริบ
และแล้วทั้งคืน ความฝันของถางหยวนหยวนก็เต็มไปด้วยลมหายใจและริมฝีปากของยู่ฉือยี่ซู พลิกตัวไปมาบนเตียง นอนไม่หลับเลย
เพราะตราบใดที่หลับตา ทั้งจิตใจทั้งดวงตามีแต่รูปลักษณ์ของยู่ฉือยี่ซู และเสียงก็อยู่ในหูของเขา
และก็นอนกลิ้งบนเตียงอยู่แบบนั้นจนกระทั่งมีเสียงบอกเวลาเที่ยงคืน นอกจากเสียงบอกเวลาเที่ยงคืน ยังมีเสียงข้อความจากโทรศัพท์มือถือด้วย
ถางหยวนหยวนหยิบมันขึ้นมาดู
เป็นยู่ฉือยี่ซูส่งข้อความมาให้เธอ
“สุขสันต์วันปีใหม่”
เธอเหลือบมองดู มันเป็นเวลาเที่ยงคืนพอดี
บนใบหน้าของถางหยวนหยวนปรากฏรอยยิ้มกว้าง พร้อมกับพิมพ์ตอบกลับไป
“สุขสันต์วันปีใหม่”
สุขสันต์วันปีใหม่นะคะคุณแฟน ~
ถางหยวนหยวนเพิ่มประโยคนี้ในใจ คนที่เคยคิดว่าจะไม่อาจได้คบกัน ตอนนี้กลายมาเป็นแฟนของเธอจริงๆ บอกได้ว่าก่อนหน้านี้ถางหยวนหยวนมักจะรู้สึกว่าทั้งสองคนไม่ได้คบกันจริง ไม่ได้รู้สึกถึงความมั่นคง
แต่หลังจากคืนนี้ ถางหยวนหยวนรู้สึกถึงความมั่นคงอย่างที่สุด และเชื่อในตัวยู่ฉือยี่ซูด้วย
ถึงแม้จะบอกว่ามันเป็นแค่จูบเดียว ว่าไปแล้วก็ดูเหมือนจะตื้นเขินเกินไป ทว่าสำหรับยู่ฉือยี่ซูที่เย็นชาและอดกลั้นมาโดยตลอด มันก็เพียงพอแล้วจริงๆ
