บทที่ 551 ผู้ชายมันก็หลายใจกันทุกคน
ไม่นานเสี่ยวหมี่โต้วก็เห็นสภาพคอมพิวเตอร์ของอีกฝ่าย เมื่อเขามองไปเห็นภาพพื้นหลังเป็นรูปภาพแม่ของตัวเองก็ถึงกลับแสดงอาการตกใจออกมาอย่างชัดเจน
ภาพในวิดีโอหม่ามี๊ดูสวยเป็นพิเศษ วิดีโอบันทึกภาพในขนาดที่กำลังสวมใส่ชุดกระโปรง เดิมทีก็เหมือนกับหม่ามี๊ของตัวเองเลย เสี่ยวหมี่โต้วมองดูอย่างหลงใหล
กล้องหมุนกลับไปอย่างกะทันหัน มันหันไปที่ห้องแต่งตัว โดยกำลังมีคนสองคนกำลังเต้นรำกัน เสี่ยวหมี่โต้วก็มองเห็นว่ามือแด๊ดดี้ของตัวเองกำลังวางไว้ที่เอวของหม่ามี๊ ก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกไปว่า “ทะลึ่งล่ะแด๊ดดี๊!”
ช่างเถอะ!
ในเมื่อแด๊ดดี๊ที่กำลังดูอยู่ไม่อยากอ่านเมลล์ที่เขาส่งไป งั้นเขาก็จะรออีกหน่อย
ให้เขาได้ดูหม่าดี๊อีกสักหน่อยก็แล้วกัน
ดังนั้นเสี่ยวหมี่โต้วจึงเอาโน๊ตบุ๊คไปวางไว้ด้านข้าง หลังจากนั้นลุกออกจากเตียงแล้วไปเข้าห้องน้ำอาบน้ำ แปรงฟัน เมื่อเปลี่ยนชุดนอนแล้วเขาก็ปีนกลับขึ้นเตียงอีกรอบ เดิมทีคิดว่าเย่โม่เซินคงได้อ่านเมลล์เสร็จเรียบร้อยแล้ว ใครจะไปรู้กันว่าเมื่อเขาเปิดโน๊ตบุ๊คแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะยังเป็นหน้าที่เต้นรำอยู่
เสี่ยวหมี่โต้วยังนึกเป็นโน๊ตบุ๊คตัวเองค้าง หลังจากนั้นสักพักเขาถึงจะรู้ว่าไม่ใช่ปัญหาโน๊ตบุ๊ค แต่เป็นของอีกฝ่ายที่กำลังดูคลิปวิดีโออยู่
หึ!
แด๊ดดี๊บ้านี่! คลิปๆ เดียวทำไมถึงต้องดูนานขนาดนั้นกัน?
เขาบ่นพึมพำให้อีกฝ่าย “อย่าคิดว่าแด๊ดดี๊ดูคลิปนานแล้วหม่ามี๊จะยอมให้อภัยนะ ผู้ชายนี้ก็หลายใจเหมือนกันหมด”
ในตอนที่พูดประโยคนี้ เสี่ยวหมี่โต้วก็รีบเพศตัวเองไปชั่วขณะ
หรือไม่เขาก็คิดแค่ว่าตัวเองเป็นเด็กผู้ชาย
ลืมไปว่าเมื่อตัวเองโตขึ้นก็จะกลายเป็นผู้ชายคนหนึ่ง
เสี่ยวหมี่โต้วรออยู่สักพักก็พบว่าอีกฝ่ายยังคงดูวิดีโอไม่เสร็จสักที อีกไม่นานก็จะถึงเวลานอนของเขาแล้ว เขาจึงไม่มีใจที่จะทนรออีกต่อไป
“แด๊ดดี๊บ้า ผมไม่มีเวลาให้แด๊ดดี๊มากนักหรอกนะ” เสี่ยวหมี่โต้วบ่นออกมา มือชี้ออกไปที่แป้นพิมพ์ทั้งยังจัดการมันในทันที
เย่โม่เซินค้นพบว่าหานมู่จื่อที่กำลังอยู่ในงานเลี้ยงตอนเย็นเธอดูดีมีเสน่ห์ดึงดูดสายตาอย่างมาก ไม่อย่างนั้นจะทำให้เขานั่งอยู่ตรงนี้ไม่ขยับเลยได้อย่างไร
เอาแต่เฝ้ามองดูเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า
เย่โม่เซินเม้มปากแน่น พลางเอื้อมมือมาจับที่ตำแหน่งของหัวใจ
ราวกับโดนเวทมนตร์
ตึ้ง—
ทันใดนั้นจู่ๆ ก็มีกล่องข้อความแจ้งเตือนโผล่ขึ้นตรงกลางหน้าจอ ว่ามีเมลล์ใหม่เข้ามา ขอให้ตรวจเช็ค
เย่โม่เซินมองดูที่หน้าจอ สีหน้าของเขาก็มืดครึ้มลง
โดยปกติแล้วเวลาเมลล์เข้ามันจะอยู่มุมล่างฝั่งขวา ทำไมวันนี้มันถึงได้โผล่มาตรงกลาง?
หรือว่า?
ในเวลานี้เย่โม่เซินกำลังเกิดความสงสัย ตัวอักษรขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
{รีบดูเมลล์เร็ว คนบ้า}
เย่โม่เซิน “………”
ดวงตาของเขาฉายแววมืดครึ้ม เขาเอื้อมมือไปควบคุมเม้าส์ไม่สนใจเข้าไปอ่านในคอมพิวเตอร์อีกฝ่ายไป
ทว่าการป้องกันของอีกฝ่ายกลับดีมาก เขาไม่สามารถบุกรุกคอมพิวเตอร์เข้าไปได้สำเร็จ
สายตาของเย่โม่เซินกดลึกลงไป คอมพิวเตอร์ของเขาแม้ว่าจะไม่ได้เป็นรุ่นพิเศษเฉพาะ แต่เขาก็ถือว่ามีฝีมือระดับสูง กลับบุกเข้าไปไม่ได้เลยเหรอ? สายตาของเย่โม่เซินกดลึกลงไปเม้มปากแน่นพลางกำลังครุ่นคิดถึงความตั้งใจของอีกฝ่าย
{รีบอ่านเมลล์เร็ว ทำไมคุณยังไม่อ่านเมลล์อีก? นี่คุณบ้าหรือเปล่า?}
เย่โม่เซิน “………..”
อาจเป็นเพราะเย่โม่เซินไม่ยอมอ่านเมลล์ ดังนั้นอีกฝ่ายจึงเร่งเร้าเตือนอีกรอบ
เส้นเลือดที่หน้าผากของเขาปูดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด มือขยับไปพิมพ์บนแป้นพิมพ์
{คุณเป็นใคร?}
{คุณไม่ต้องสนใจหรอกว่าผมเป็นใคร คุณดูข้อความที่ผมส่งให้ก่อนเถอะ}
เย่โม่เซินไม่ร้อนใจแม้แต่น้อย เขาเพียงแคะนิ้วกับพื้นโต๊ะ เม้มปากบาง
ท่าทีของอีกฝ่ายดูกังวลอย่างนี้ ในเมลล์นี้มีเนื้อหาสำคัญอะไร??
{เป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงของคุณ คุณก็จะไม่ดูหน่อยเหรอ? }
ประโยคถัดมาของอีกฝ่าย ทำให้เย่โม่เซินถึงกลับหรี่ตาลงอย่างอันตราย อีกฝ่ายแฮ็คคอมพิวเตอร์เขาเข้ามา คงจะรู้ดีอยู่แล้วว่าเขาพึ่งดูวิดีโออะไรไป
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เย่โม่ซินจึงใช้เมาส์คลิกไปเปิดดูเมลล์
ทันทีที่เปิดดูเมลล์ เขาก็เห็นภาพเลือด เขาขมวดคิ้วแน่นเมื่อเห็นคำอีกบรรทัดที่อยู่บนหน้าจอ
{ตั้งใจดูล่ะ ด้านล่างมีไฟล์วิดีโออยู่ คุณก็อย่าลืมดาวน์โหลดแล้วดูมันซะล่ะ}
แม้จะไม่รู้ว่าความหมายของอีกฝ่ายคืออะไร แต่ถ้าอีกฝ่ายมีเจตนาร้ายเขาก็จะไม่มัวมาพูดพล่ามมากมาย เย่โม่เซินเม้มปากเน้น มองดูต่ออย่างเงียบๆ
เขาดาวน์โหลดวิดีโอหลังจากนั้นจึงกดเปิดมัน ไม่นานก็เห็นเงาร่างที่คุ้นเคย
เสี่ยวหมี่โต้วมองดูก็เห็นว่าในวิดีโอไม่ปรากฏเงาร่างของตัวเองแล้ว เขาจึงเอามือกุมหน้าตัวเองด้วยความดีใจ
ฝีมือของเขานี้นับวันยังถือว่าดีขึ้นเรื่อยๆ เลย หึหึ เพียงแต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถทำให้หม่ามี๊ปรากฏตัวออกมาตรงหน้าได้ ไม่อย่างนั้นคงตกใจหม่ามี๊แน่
เย่โม่เซินมองดูหานมู่จื่อและเสี่ยวเหยียนที่ปรากฏออกมาเขามองเห็นถึงความผิดปกติ เขาขมวดคิ้วแน่น เพราะการแจ้งเตือนที่เห็นก่อนหน้าที่ว่ากระต่ายตายแล้ว ทั้งตอนนี้กลับปรากฏเห็นหานมู่จื่อ
หลังจากนั้นก็เห็นเสี่ยวเหยียนอุ้มกล่องเดินออกมากับหานมู่จื่อ เย่โม่เซินก็พอจะคาดเดาบางอย่างได้
ในกล่องนั้นคงจะมีแค่กระต่ายที่ตายไปแล้ว
{ทำไมคุณถึงมีของเหล่านี้ล่ะ?}
{ถึงเวลาแล้ว}
เย่โม่เซินขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด
{คืออะไร?}
{เวลานอนของผมไง}
เย่โม่เซินหรี่ตาลง พยายามที่จะลองแฮ็คคอมพิวเตอร์ของอีกฝ่าย แต่อีกฝ่ายกลับพิมพ์ส่งกลับมาแทน
{อย่าพยายามแฮ็คคอมพิวเตอร์ผมเลย คอมพิวเตอร์ของผมไม่มีใครสามารถสอดแทรกเข้ามาได้หรอก}
เมื่อเห็นประโยคนี้ เย่โม่เซินถึงกลับยิ้มอย่างเยือกเย็น ดูท่าว่าคืนนี้เขาคงจะพบกับผู้เชี่ยวชาญเข้าแล้ว รังแกเขาอย่างนี้คงไม่ใช่คนไกลตัวเขาแน่
{ฝันดีครับ จุ๊บ}
ยังไม่ทันที่เย่โม่เซินจะได้ตอบกลับ อีกฝ่ายก็เป็นฝ่ายที่ถอยออกไปก่อน เย่โม่เซินรออยู่พักหนึ่งจนแน่ใจว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดนั้นเป็นเรื่องจริง
ถึงเวลานอนของเขาแล้ว…..
แม้ว่าเขาจะไม่รู้จักตัวตนของอีกฝ่าย แต่ว่า…..
สายตาของเย่โม่เซินฉายแววเย็นชา ก่อนจะกดโทรศัพท์โทรหาเซียวซู่
“นายตรวจสอบเช็คตำแหน่งที่อยู่ของภรรยาฉันให้หน่อย แล้วก็ตรวจเช็คบริเวณโดยรอบด้วย ว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า รวมทั้งคนล่าสุดที่เธอพึ่งเจรจามาด้วย”
หลังจากที่เซียวซู่ได้ฟังอย่างนั้นก็เงียบอยู่นานไม่ทันได้ตอบรับอะไร เขาใช้เวลาอยู่สักพักก่อนจะตอบรับออกมาเสียงอ่อนแรง “ คุณชายเย่ ตรวจสอบตอนนี้กลางดึกเลยเหรอครับ?”
“มีอะไร?” เสียงเข้มดังขึ้นทำให้อีกฝ่ายถึงกลับตัวสั่น
เซียวซู่ตัวสั่นอย่างอธิบายไม่ถูก ส่ายหน้า “ไม่มีอะไรครับ เดี๋ยวผมจะรีบตรวจสอบให้ทันทีครับ”
หลังจากวางสาย เย่โม่เซินก็เปิดดูคลิปวิดีโอก่อนหน้าอีกครั้ง หลังจากดูแล้วเย่โม่เซินก็เห็นว่ากล่องนั้นได้ถูกนำไปให้คนของสำนักงานจัดการทรัพย์สิน เป็นผู้ชายใส่หมวกแก๊ป เขากดหมวกลงต่ำมาก และดูเหมือนว่าชุดที่เขาสวมใส่ยังดูแตกต่างจากพนักงานส่งของทั่วไป ดูเหมือนเขาจะไวต่อเลนส์มาก ควบคุมทุกอย่างได้อย่างดี อีกทั้งยังไม่มีการแสดงออกทางสีหน้าเลย
เย่โม่เซินโหลดคลิปนั้นไว้ก่อนจะทำการคัดลอกบางส่วนของวิดีโอแยกออกต่างหาก แล้วส่งเข้าไปยังเมลล์ของเซียวซู่
หลังจากนั้นเขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออก “ก่อนพรุ่งนี้เช้า ฉันต้องการข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับบุคคลนี้”
เซียวซู่ที่เพิ่งได้รับเมลล์ยังไม่ทันได้กดคลิกเข้าไปดู เย่โม่เซินก็ออกคำสั่งอีกแล้ว
“คะ คุณชายเย่ครับ? งั้นก่อนที่จะให้ตรวจสอบนี้นี่ยังต้องตรวจสอบคุณผู้หญิงก่อนไหมครับ”
“มีอะไรเชื่อมโยงกันงั้นเหรอ?”
