บทที่ 82 คุณชายเย่หึงแล้ว
“ หลินเจียง คุณมีสิทธิอะไรมาถามฉันเรื่องพวกนี้? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณไม่ทราบ? ” เสิ่นเฉียวถอยหลังไปสองก้าว เพื่อที่จะเว้นระยะห่างจากหลินเจียง
เธอไม่เข้าใจว่า เมื่อก่อนตัวเองถูกกรอกยาเสน่ห์อะไร ทำไมถึงได้ไม่เปลี่ยนใจไปจากผู้ชายคนนี้มาตลอดระยะเวลาสองปีเต็ม แต่วันนี้กลับได้รู้ว่าหลินเจียงคือคนที่ไร้ยางอายได้ถึงขนาดนี้!
เป็นเขาที่เสแสร้งเก่ง หรือเป็นเธอที่โง่มาตลอด?
“ เกี่ยวสิ! ” หลินเจียงก้าวขึ้นไปด้านหน้า และขึงไหล่ของเธอไว้: “ ทำไมคุณถึงได้ไปหาผู้ชายคนอื่นในตอนที่เราเพิ่งจะหย่ากัน? ทำไมเขาถึงปฏิบัติต่อคุณดีนัก? เขารวยขนาดนั้น คุณคงจับเขาได้แล้วใช่ไหม? หรือว่าตอนที่เรายังไม่ได้หย่ากัน คุณก็คบกับเขาแล้ว? ผมคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ดีมาตลอด นึกไม่ถึงว่าคุณจะเห็นแก่เงินจนหน้าไม่อายได้ถึงขนาดนี้! ”
เสิ่นเฉียวตกตะลึงไปทันที!
เธอมองผู้ชายด้านหน้าอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง และรู้สึกตัวว่าเขาไร้ยางอายจนไม่สามารถบรรยายออกมาได้เลยจริงๆ
จะว่าไปแล้ว ถ้าเขาพูดต่ออีกก็คงไม่มีประโยชน์อะไร เสิ่นเฉียวยิ้มอย่างเย็นชา และมองเขาด้วยสายตาที่เย็นยะเยือก
“ ใช่ ฉันมันเห็นแก่เงิน ฉันมันหน้าไม่อาย ฉันยอมรับ ตอนนี้คุณจะปล่อยฉันได้หรือยัง? ”
ช่างเป็นอดีตสามีที่ดีจริงๆ!
สองปีที่อยู่ด้วยกัน ครั้งแรกที่เขาเห็นเธอ นึกไม่ถึงว่าเขาจะถามเธอกลับ แต่ไม่เคยพิจารณาว่าตัวเองได้ทำผิดไปหรือเปล่า ยังคงมองไม่เห็นว่าตอนนี้เธอไม่ได้ใส่รองเท้า และยังใส่ชุดคนป่วยอยู่ แถมมีใบหน้าซีดเซียวอีกต่างหาก
เสิ่นเฉียวรู้สึกว่า เมื่อก่อนตัวเองช่างตาบอดจริงๆ
“ ปล่อยคุณ? ไม่มีทาง คุณต้องขอโทษผม ”
เสิ่นเฉียว: “ ……ปล่อยฉัน ”
“ เฉียวเฉียว ขอโทษผมเสร็จ คุณยังต้องไปขอโทษแม่ผม คุณหลอกพวกเรา…… ”
“ เหอะเหอะ ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายนะ ปล่อยฉัน! ” เสิ่นเฉียวโมโหมาก พลิกฝ่ามือไปตบหน้าหลินเจียง หลังจากที่หลินเจียงถูกเธอตบหน้า ก็ได้แสดงอาการโกรธออกมาทันที
“ นึกไม่ถึงว่าคุณจะเป็นผู้หญิงที่ปากคอเราะร้าย ได้ ในเมื่อคุณหน้าไม่อายได้ถึงขนาดนี้ งั้นผมจะไม่เกรงใจคุณแล้ว! ”
หลินเจียงบีบแขนของเธอแน่น และออกแรงลากเธอ พละกำลังของเธอจะไปสู้เขาได้ยังไง “ คุณปล่อยฉันนะ ปล่อย! ”
“ ผู้หญิงหน้าไม่อายอย่างคุณ ผมจะพาคุณไปขอโทษคนในบ้านของผมทุกคน และให้คุณไปบอกกับทุกคนว่า คุณได้ทำเรื่องหน้าไม่อายอะไรลงไปบ้าง! ”
“ ปล่อยฉัน…… ” แขนของเสิ่นเฉียวถูกเขาบีบจนรู้สึกเจ็บไปหมด อีกอย่าง การฉุดกระชากที่รุนแรงนี้ ทำให้ด้านหน้าของเธอค่อยๆมืดลง
ทันใดนั้น ได้มีร่างสูงใหญ่มาขวางหน้าหลินเจียง และขวางทางที่เขากำลังจะเดินไป
หลินเจียงมองผู้ชายที่ปรากฏตัวออกมาอย่างกะทันหัน เขาขมวดคิ้วและลากเสิ่นเฉียวเดินไปทางอื่น ใครจะรู้ว่าผู้ชายคนนั้นก็เปลี่ยนทิศทางตามเขาไปเหมือนกัน และได้มาขวางทางของเขาไว้
หลินเจียงหงุดหงิด: “ นายเป็นใครวะ? มาขวางทางฉันทำไม? ”
ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อย น้ำเสียงนุ่มนวลมาก
“ ขอโทษนะ คุณผู้หญิงที่นายกำลังลากเธออยู่ คือน้องสะใภ้ฉัน ”
“ น้องสะใภ้? ”
ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เสิ่นเฉียวจึงเงยหน้าขึ้น และได้เห็นเย่หลิ่นหาน
เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ไม่มีรอยยับเลยสักนิดเดียว ถึงแม้ว่าจะขวางทางหลินเจียงอยู่ แต่สายตาของเขายังคงอ่อนโยน และมีท่าทีที่เป็นสุภาพบุรุษ
เพราะฉะนั้น หลินเจียงเห็นท่าทางที่น่ารังแกของเขา เขาจึงไม่รู้สึกกลัวเขาสักนิดเดียว
“ เธอคือน้องสะใภ้นาย แต่เธอยังคงเป็นภรรยาของฉัน ฉันจะทำอะไรกับเธอก็ได้! ”
“ ฉันบอกว่าเธอคือน้องสะใภ้ฉัน นายบอกว่าเธอเป็นภรรยาของนาย? หรือว่านายเป็นน้องชายฉัน? ทำไมฉันถึงไม่แน่ใจกับเรื่องนี้ละ? ” เย่หลิ่นหานยิ้มเล็กน้อย แต่สายตากลับเปล่งประกายแสงอันตรายขึ้น
หลินเจียง: “ น่ารำคาญจังวะ? อย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น นี่มันเรื่องระหว่างฉันกับเธอ ”
“ จะปล่อยเธอไหม? ฉันให้เวลานายห้าวินาที ”
พูดถึงตรงนี้ เย่หลิ่นหานก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และกดไปที่เบอร์ 110
“ ถ้าหลังจากที่โทรติดแล้ว นายยังไม่ปล่อยเธอ งั้นก็อย่าโทษว่าฉันเป็นคนเรียกตำรวจมาก็แล้วกัน ฉันคิดว่า……ตำรวจคงจะให้ความสนใจกับคนที่ล่อลวงผู้คนบนถนนนะ ”
เย่หลิ่นหานเปิดลำโพง
ตู้ด——
ตู้ด——
บนตัวของเย่หลิ่นหานเหมือนมีพลังบางอย่าง ที่ทำให้คนรู้สึกว่าเขาไม่ได้ล้อเล่น และหลินเจียงก็ได้ถูกเขาทำให้ตกใจ หลังจากที่เขาได้ยินเสียงนั้น ในที่สุดก็ได้ปล่อยเสิ่นเฉียว หลังจากนั้นก็ได้จ้องไปที่เสิ่นเฉียวอย่างโหดเหี้ยม “ ฝากไว้ก่อน ครั้งหน้าคุณไม่โชคดีแบบนี้แน่ ”
หลังจากนั้นหลินเจียงก็รีบเดินจากไปทันที
เย่หลิ่นหานรีบกดวางสาย เสิ่นเฉียวมองเย่หลิ่นหาน ริมฝีปากขยับไปมา: “ พี่ พี่ใหญ่……ขอบคุณค่ะ ”
เสียงพูดเพิ่งจะหยุดไป ร่างของเธอก็ล้มลงไปข้างหน้าอย่างไร้เรี่ยวแรง
สีหน้าของเย่หลิ่นหานเปลี่ยนไป เขายื่นมือไปรับเธอ หลังจากนั้นก็ได้นำเธอมากอดไว้ในอ้อมอก
ตอนที่จับเธอ เย่หลิ่นหานถึงได้รู้ว่าเสิ่นเฉียวผอมมาก จับเธอครั้งนี้ สามารถคลำถึงกระดูกของเธอได้เลย
“ น้องสะใภ้? ” เย่หลิ่นหานเรียกเธอหนึ่งครั้ง เสิ่นเฉียวได้หลับตาสองข้าง และไม่รู้สึกตัวแล้ว
เย่หลิ่นหานมองสีหน้าของเขาก็รู้สึกสงสารขึ้นมาทันที เขาเก็บโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋ากางเกงของตัวเองด้วยมือข้างเดียว หลังจากนั้นก็ใช้มือยกขาทั้งสองข้างของเสิ่นเฉียว และอุ้มเธอขึ้นมาในท่าเจ้าหญิง
และภาพเหตุการณ์นี้เพิ่งเข้าตาเย่โม่เซินกับเซียวซู่ที่ตามออกมาและยืนอยู่ไม่ไกล
หลังจากที่เซียวซู่เห็นภาพเหตุการณ์นี้ และหลังจากที่ได้หันไปมองเย่หลิ่นหานที่อุ้มเสิ่นเฉียวขึ้นมาในท่าเจ้าหญิงแล้วนั้น ก็รู้สึกว่าลมหายใจที่อยู่บนตัวของเย่โม่เซินเปลี่ยนไปจากเดิม ทำให้เซียวซู่ที่ยืนอยู่ข้างเขาเหมือนอยู่ในนรก
เขาพูดอธิบายให้เสิ่นเฉียวอย่างติดอ่างเล็กน้อย: “ คือ คือว่า……คุณช่ายเย่ครับ ผู้ช่วยเสิ่นเธอเป็นลมไปแล้ว ”
เหอะ เย่โม่เซินหัวเราะอย่างเย็นชาในใจ
เขารู้ว่าเธอเป็นลมไปแล้ว
ก่อนหน้า ตอนที่กัดเขา ต่อยเขา ยังมีแรงเยอะอยู่เลย? ตอนนี้ พอเห็นเย่หลิ่นหานกลับอ่อนแอจนเป็นลมไป ยังล้มลงไปในอ้อมอกของเขาอีก?
เหอะ
ช่างเป็นผู้หญิงที่กลับกลอกจริงๆ!
“ ผู้ช่วยเสิ่น ไม่ได้กินข้าวตั้งแต่เมื่อวาน จึงไม่มีแรง……เป็นลมไปถือว่าเป็นเรื่องธรรมดานะครับ ” เซียวซู่ยังคงพูดอธิบายให้เสิ่นเฉียว
เย่โม่เซินไม่ตอบอะไร
“ คุณ คุณชายเย่ครับ……พวกเรา……จะไปแย่งผู้ช่วยเสิ่นกลับมาไหม? ”
เย่โม่เซินหันหัวกลับมาอย่างรวดเร็ว และจ้องเขาด้วยสายตาที่แหลมคม เซียวซู่ตัวสั่นเล็กน้อยทันที: “ คือ ไม่ไปแล้ว? ”
“ แย้งเธอทำไม? ” เย่โม่เซินหัวเราะอย่างเย็นชา ความชั่วร้ายมาเยือนทันที: “ เธอยอมไปอยู่ในอ้อมกอดใครก็ให้เธอไป ”
เซียวซู่: “……คุณชายเย่ หึงหรอครับ? ”
ตาคมเหมือนมีดของเย่โม่เซินแทงไปที่เขาทันที เซียวซู่เดินถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว “ ถ้าคุณชายเย่ไม่อยากออกหน้าด้วยตัวเอง งั้น……ผมออกหน้าให้ก็ได้ครับ ”
“ นายกล้ามากนะ! ”
ก็ได้ ตัวเองไม่อยากไปยังห้ามไม่ให้เขาไปอีก
ไม่ยอมรับว่าตัวเองหึง แต่เห็นผู้ช่วยเสิ่นถูกคนอื่นกอดไว้ในอ้อมอก กลับโกรธซะขนาดนั้น ตาคู่นั้น……โกรธจนแทบจะลุกเป็นไฟขึ้นมาแล้ว คนอื่นไม่ได้ตาบอดสักหน่อย เขาเห็นกันหมดแล้วเถอะ?
“ งั้นคุณชายเย่ ตอนนี้พวกเราจะไปที่ไหน? ”
เย่โม่เซิน: “ กลับบริษัท ”
“ แล้วผู้ช่วยเสิ่นละครับ? ”
“ นายลองพูดชื่อของเธออีกสิ? ”
ในที่สุดก็ปิดปากเซียวซู่ได้สำเร็จ เย่โม่เซินหมุนรถเข็นด้วยตัวเอง ในใจกลับโมโหจนกัดฟันแน่น
ผู้หญิงที่สมควรตายคนนั้น ก่อนหน้ายังจูบกับเขาอยู่เลย มาตอนนี้กลับไปอยู่ในอ้อมอกของผู้ชายคนอื่น ช่างไม่รู้จักอับอายขายหน้าสะจริง กลับกลอกเป็นที่สุด!
