บทที่ 8 รักที่ไม่มีวันลืมเลือน
เมื่อลี่เฉินซีมาถึงล้านต้าย ก็3ทุ่มกว่าแล้ว ในห้องไพรเวทต่างคนก็ต่างเมา ลู่ส้าวหลิงโอบสาวผมลอนขายาวสองคนร้อนเพลงเหลียงเหลียงด้วยความอิน
พอเห็น ลี่เฉินซีมา ลู่ส้าวหลิงก็รีบวางไมโครโฟนลงทันที และนั่งลงข้างๆเขาอย่างร่าเริง “คุณชายลี่ สบายดีมั้ย!”
สองพี่น้องมีความสัมพันธ์ที่ดีมาก แต่ไหนแต่ไร ลู่ส้าวหลิง จะชอบหยอกล้อ ไม่จริงจังอยู่เสมอ ลี่เฉินซีจุดบุหรี่ ไม่ได้พูดอะไรสักคำ
“ไม่ได้เจอนานขนาดนี้ คิดถึงฉันมั้ย? “ลู่ส้าวหลิงตบไหล่เขาแล้วยกแก้วเหล้าขึ้น
ลี่เฉินซี ยกริมฝีปากอย่างเยือกเย็น ร่างของเขาเอนไปข้างหลัง ขาที่งดงามซ้อนทับกันและน้ำเสียงของเขาก็เย็นชา “อย่านะ!”
เมื่อวานนี้ทั้งสองไม่ใช่เจอกันที่บริษัทแล้วหรอ
ลู่ส้าวหลิงส่งเสียงอย่างเย็นชา ดื่มเหล้าแก้วนึง หญิงสาวงดงามฝั่งนั้นเรียกให้เขาร้องเพลง เขาลุกขึ้นพลางตอบรับไปด้วย ก่อนจะไปฝากคำพูดไว้ “เออใช่ นั่นใครกลับมาแล้ว!”
ลี่เฉินซีสูบบุหรี่อย่างช้าๆ กับสายตาที่ไม่แยแสใดๆ
จนกระทั่ง ลู่ส้าวหลิงร้องเพลงจบ บุหรี่ตรงนี้ก็เผาไหม้แล้ว ตอนที่ใช้มือบี้ให้ดับ เสียงผู้หญิงที่นุ่มนวลก็เข้าหูคนหลายคน
“ส้าวหลิง ร้องอีกสักเพลงเถอะ! เมื่อกี้ฉันไม่ได้ยิน!”
เสียงที่คุ้นเคย อ่อนนุ่มเหมือนท่วงทำนองเบา ๆ ดังเข้ามาในหัวใจของ ลี่เฉินซี
เขาสามารถรับรู้ได้ว่าฝ่ายตรงข้ามคือใครโดยไม่ต้องเงยหน้าขึ้นมอง
” ได้สิ น้องฉ่ายหลิง เอ่ยปากพูดแล้ว พี่ส้าวหลิงก็ต้องตอบสนองให้แน่นอน! “ลู่ส้าวหลิง พูดอย่างติดตลก
หานฉ่ายหลิง ยิ้มเล็กน้อยและนั่งลง ลี่เฉินซี ซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกล เว้นไว้ไม่กี่ที่
แววตาที่เธอมองเขาเหมือนน้ำ และยิ้มหวานอ่อนๆ “เฉินซี”
ด้วยเสียงที่แผ่วเบาในหู เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นดวงตาของเขาชนกับขนตาของเธอ
2เงาสะท้อนร่างเล็กๆของเธอที่มีเสน่ห์อันซับซ้อน
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”หานฉ่ายหลิงพูดด้วยรอยยิ้มที่ดี
เขาก้มศีรษะลง เสียงที่พูดทุ้มเล็กน้อย “อืม”
“ดื่มเหล้าสักแก้วสิ!” หานฉ่ายหลิงรินเหล้าให้ตัวเองหนึ่งแก้ว และยกขึ้นมาชนแก้วกับเขา
เธอดื่มเหล้าไม่เก่ง ลงท้องไปแก้วเดียวใบหน้าก็แดงก่ำ ราวกับลูกท้อที่ดึงดูดคน
ลี่เฉินซีนั่งอยู่ที่นั่น เสียงรอบข้างดูเหมือนจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา สูบบุหรี่ทีละมวนอย่างเงียบๆ
สายตาของลู่ส้าวหลิง กวาดมองเขาและหานฉ่ายหลิง แล้วถอนหายใจอย่างจนปัญญา ตามด้วยผู้หญิงหากินที่อยู่ข้างๆ ดื่มและร้องเพลงต่อ
กลางดึกซูย้าวเพิ่งออกจากโรงพยาบาล จมอยู่ในความฝันด้วยความงุนงงรู้สึกเหมือนอกถูกกดหนักและหายใจไม่ออก
ลืมตาขึ้นอย่างลำบาก ลมหายใจที่คุ้นเคยระเหยอยู่ในลมหายใจเขา ผสมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่รุนแรง
คือ ลี่เฉินซี เขาเมาแล้ว!
ร่างกายของซูย้าวขยับตัว ลี่เฉินซีวางมือข้างหนึ่งบนศีรษะของเธอ ในสายตาที่มืดสลัวดวงตาของเขาหรี่ลง และก็ถอดเสื้อผ้าออก!
อุณหภูมิร่างกายที่แผดเผาของผู้ชาย ไม่ต้องวินิจฉัย เลย ซูย้าวก็รู้ว่าเขาต้องการทำอะไร!
แต่ยิ่งเกิดเหตุการณ์นี้ ในใจเธอก็ยิ่งหวาดกลัว อยากจะหนีไปอย่างลึกลับ ……
ริมฝีปากบางและเย็นเฉียบของเขาประทับลงที่เธอ จับเธอรุนแรงราวกับจะบีบเธออย่างเผด็จการ
เช่นเดียวกับคนๆนี้
ซูย้าวขมวดคิ้วด้วยความปวด ไม่มีกฎเกณฑ์ อะไรเลยแม้แต่น้อย เปิดเผยตรงไปตรงมา เธอไม่สามารถทนต่อความดั้งเดิมนี้ต่อไปได้ เลยจำเป็นต้องกัดริมฝีปากล่าง
ความกลมกล่อมของเหล้าที่ผสมกับนิโคตินจาง ๆ รสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ที่เข้ากันได้กับ ตัวของเขา มันยังได้กลิ่นที่ดีอย่างน่าประหลาดใจและทันใดนั้นเขาก็หลั่งฟีโรโมนร้ายแรงออกมา
ลมหายใจของเขาดังอยู่ในหูของเธอ เสียงต่ำที่ชาและเหมือนแม่เหล็ก ช่วงเวลาที่เขาพูดมันทำให้ ซูย้าว หายใจลำบาก!
“ฉ่ายหลิง…… ”
พริบตาเดียว เธอเหมือนตกลงไปในบ่อน้ำแข็ง สีหน้าซีดจางถึงขีดสุดเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
เขา…..เมาแล้ว คิดผิดคิดว่าเธอเป็นหานฉ่ายหลิง? !
“ฉ่ายหลิง ในที่สุดเธอก็กลับมาแล้ว อย่าจากไปอีก ได้มั้ย?”
เขาประสานนิ้วของเธอเข้าด้วยกัน การเคลื่อนไหวของเขากลายเป็นบ้ามากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับสัตว์ร้าย ส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อสติของ ซูย้าว และเธอไม่สามารถต้านทานได้
หัวใจของฉันดูเหมือนจะเปิดช่องโหว่ขนาดใหญ่และเลือดก็ยังคงไหลไม่หยุด …
พลังที่คลั่งไคล้ตลอดทั้งคืน การร้องขอที่ไม่มีที่สิ้นสุดจนถึงรุ่งเช้า ความแข็งแกร่งของลี่เฉินซีมาอย่างรวดเร็วครั้งแล้วครั้งเล่า พลิกตัวไปมานานขนาดนี้ก็เป็นเรื่องปกติ
แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือหัวใจของเธอ ซึ่งเต็มไปด้วยรูโหว่
หลังจากซูย้าวลุกจากเตียง ก็ก้มตัวหยิบชุดนอนที่พื้นขึ้นมาพันตัวแล้วรีบเดินเข้าไปในห้องสำหรับแขกถัดไป
ภายใต้ฝักบัว อุณหภูมิของน้ำไม่อุ่นไม่ร้อนเลยแม้แต่น้อย แทบจะเย็นด้วยซ้ำ แต่เธอกลับยืนเฉย ๆ เมื่อเทียบกับความเย็นในใจแล้วอุณหภูมิของน้ำจะเท่าไหร่กันเชียว?
บนโต๊ะในห้องหนังสือ มีรูปหมู่วางอยู่ ต้นมะพร้าวชายทะเล ชายหนุ่มตามด้วยหญิงสาวที่สวยงามลักษณะท่าทางพึงพอใจ เขารูปร่างหน้าตาหล่อเหลา เธอก็มีใบหน้าที่ดีสุดๆ ฟ้าประทานให้เป็นคู่กันจริงๆ
เมื่อมองไปที่ ลี่เฉินซี และหานฉ่ายหลิง ในภาพนั้น ซูย้าวก็ลดสายตาลง กดตรงหัวใจที่เจ็บปวด พร้อมกับหายใจเข้าลึก ๆ
ตั้งแต่เด็กจนโตเพราะฉันชอบเขา และให้ความสำคัญทุกสิ่งเกี่ยวกับเขามาตลอด ก็รู้จุดนี้รักที่ไม่มีวันลืมเลือนของเขาโดยธรรมชาติ
จู่ๆก็มีอาการปวดช่องท้องอย่างกะทันหัน ตามด้วยรู้สึกถึงความอุ่นๆ ซูย้าวตกใจและรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ
สีแดงสดเล็กน้อย ความเจ็บปวดเสียดแทงในตาของ ซูย้าว
ไม่กล้าปล่อยปละละเลยอีกต่อไป เขาแจ้งแม่บ้านเสร็จก็ไปโรงพยาบาลเลย
หลังจากการตรวจสอบอย่างเข้มข้น สุดท้ายเจี่ยงเวินอี๋ก็รีบไปหลังจากได้ยินข่าว มองไปที่ซูย้าวที่นอนอยู่บนเตียงในห้องฉุกเฉินและถามหมออย่างประหม่า
หมอมองไปที่ลี่เฉินซีและสรุปได้ว่า แต่ก็ลังเลๆที่จะพูดอะไรบางอย่าง ใบหน้าของเขากล่าวอย่างเคร่งขรึม “ประธานลี่คนนั้น คุณนายต้องถูกห้ามไม่ให้มีเพศสัมพันธ์ในช่วงตั้งครรภ์!”
ได้……
เจี่ยงเวินอี๋ ประหลาดใจที่หมอไม่กล้าพูด และหลังจากฉีดยาบำรุงครรภ์ให้ ซูย้าวแล้ว เขาและพยาบาลก็รีบออกไป
สีหน้าเหมือนหมอกปกคลุมของลี่เฉินซีที่หล่อเหลา ปิดบังซับซ้อนยากที่จะแยกแยะออก
เจี่ยงเวินอี๋ ขมวดคิ้วอยู่ห้องผู้ป่วยด้านนอก และกำชับว่า “บอกไปหมดแล้ว ทุกอย่างต้องเห็นเด็กเป็นหลัก เฉินซี นายควรยับยั้งตัวเองด้วย!”
ร่างเพรียวของเขายืนอยู่ข้างหนึ่ง ใบหน้าเย็นชาของเขาไม่ตอบสนองเป็นเวลานาน ก่อนที่จะออกไปเขาได้ แต่สั่งแม่บ้านว่า “จนกว่าเด็กจะคลอด คุณ ห้ามออกจากโรงพยาบาล!”
แม่บ้านมองลงและตอบว่า”ค่ะ คุณ ผู้ชาย”
คำพูดที่เย็นชาทุกคำ และทุกคำตกอยู่ในหูของ ซูย้าว แม้ไม่ได้มองเขาก็สามารถนึกถึงใบหน้าที่ไม่สะทบสะท้านของเขาได้ เย็นชาไม่มีอารมณ์สีสันใดๆ
แต่เดิมเป็นการแต่งงานที่ไร้ความรัก ซูย้าวนะซูย้าวยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? แต่ทำไมบางส่วนของหัวใจยังคงสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด
