บทที่ 120 ฉันไม่อยากทำร้ายเธอมากที่สุด
คำว่า ละอายใจ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ อยู่ในใจของหานฉ่ายหลิง ราวกับเข็มเจาะลึกในไขกระดูก ยากที่จะดึงออกมา
เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธอกำลังรู้สึกอะไร แต่รู้สึกว่าข้างในหัวใจ…ถูกปิดกั้นเล็กน้อย หรือความรู้สึกอื่น ๆ
เมื่อไม่นานมานี้นำพลังงานทั้งหมดมุ่งเน้นไปที่คดีของตนเองเพียงอย่างเดียว เธอเพิ่งอายุยี่สิบ เมื่อข้อกล่าวหาถูกตัดสินเป็นจริง ติดคุกมากกว่าสิบปี ยากที่จะคิด
แต่จู่ๆก็รอดพ้นจากอันตรายอย่างกะทันหัน ทันทีทันใด สิ่งที่เข้ามาในหัวใจของเธอ เป็นเพียงการซาบซึ้ง และความสุขที่ไม่อาจบรรยายได้ ดังนั้นการกระทำหลายอย่าง จึงไม่ได้ถูกควบคุมโดยสมอง …
อาจทำให้คนอื่นเข้าใจผิด และทำให้เกิดความคิดที่ไม่ดีขึ้น
หานฉ่ายหลิงไม่สามารถจินตนาการได้อีกต่อไป แล้วรีบอธิบายว่า “ลี่เฉินซี ฉัน … ฉันเพิ่งพ้นโทษมาตอนนี้ ฉันหลงหัวปักหัวปำ เลยกอดคุณต่อหน้าผู้คนมากมาย ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะ ! ฉัน… ”
เธอไม่รู้จะอธิบายยังไงจริงๆ
ที่สูญเสีย
สักพัก เบาะหลังรถยนต์ บรรยากาศเปลี่ยนไปทันที
อย่างไรก็ตามลี่เฉินซีหันไปด้านข้างอย่างไม่แยแส และสายตาที่เย็นชา เหมือนน้ำแข็งบางๆ มองดูเธออย่างหมดหนทาง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก “คุณกำลังตึงเครียดเรื่องอะไร?”
หานฉ่ายหลิงก็ไม่รู้เหมือนกัน และเม้มริมฝีปาก “ฉัน … ฉันแค่ไม่อยากทำให้คุณเดือดร้อนมากเกินไป”และไม่ต้องการเรื่องอื้อฉาวระหว่างคุณกับฉันมากเกินไป สิ่งเหล่านี้ไม่ดีสำหรับคุณ! ”
สักพัก เธอก็พูดต่อ “เฉินซี ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นจริงๆ แม้ว่า … ฉันจะสารภาพว่าฉันยังรักคุณ แต่ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับซูย้าว เมื่อคิดว่ามันอาจจะทำร้ายซูย้าว ฉันก็… ”
เธอไม่สามารถพูดอีกต่อไปได้ หายใจเข้าลึก ๆอย่างใจจดใจจ่อ พูดว่า “หยุดรถ! ฉันอยากลง! ”
“ลงจากรถแล้วคุณจะไปไหน?” ลี่เฉินซีพูดอย่างแผ่วเบา ใบหน้าที่เรียบเฉยและสงบดูเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หานฉ่ายหลิงก็ขมวดคิ้ว และถอนหายใจ “ฉันจะไปพบซูย้าว ฉันอยากสารภาพทุกอย่างกับเธอ … ”
หลังจากคิดได้แล้ว เธอก็บิดตัว และมองไปที่ดวงตาที่เย็นชาของเขา “ฉันแค่อยากเป็นเพื่อนกับซุย้าว เธอเป็นผู้หญิงที่ดีมาก ใจดี ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม และซื่อสัตย์ สิ่งสำคัญที่สุดคือ เมื่อฉันพบเธอ ฉันรู้สึกเกลียดเมื่อเราพบกัน นี่คือความจริง เฉินซี ฉันรักคุณ แต่ถ้าให้ฉันเลือก เธอคือคนในโลกนี้ นอกเหนือจากคุณและพ่อแม่ของฉัน เป็นคนที่ไม่อยากทำร้ายที่สุด!”
“เธอสำคัญกับคุณมากขนาดนั้น?” เขาพูดต่อ ด้วยน้ำเสียงเย็นชา โดยไม่รู้สึกดีใจหรือโกรธ “แน่นอน! ” หานฉ่ายหลิงตอบโดยแทบไม่ต้องคิด “จะได้เจอเพื่อนสนิทที่รู้ใจสักคน มันไม่ง่ายเลย!”
ในแวดวงนี้ หานฉ่ายหลิงรู้ดีว่า ล้วนเหยียบย่ำ เยินยอ ไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆ มีเพียงหลอกใช้กันไปมาเท่านั้น
แต่นับจากวันที่เธอได้พบกับซูย้าว สิ่งที่เธอเห็นในดวงตาของเธอ นั้นบริสุทธิ์และไม่มีที่ติ ใจดีงดงาม
สามารถมีผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนได้ ไม่เสียใจเลยในชีวิตนี้
“ระหว่างมิตรภาพและความรัก คุณยังคงเลือกที่จะเอนเอียงไปทางอดีต” ในขณะที่พูดประโยคนี้ฝีปากของลี่เฉินซี ก็สะท้อนด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน
รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วย การถากถาง เย้ยหยัน เศร้าโศก และแม้กระทั่ง … ความโกรธ!
หานฉ่ายหลิงตะลึงในทันใด
ความทรงจำนั้นเหมือนกับการระบาดของความหายนะ ความคิดทั้งหมดถูกกลืนหายไปทันที
ในตอนนั้น เธอก็ทำเพื่อมิตรภาพของเพื่อน เลยทิ้งเขา
หานฉ่ายหลิงเป็นรักแรกของลี่เฉินซี ก่อนหน้าซูย้าวในชีวิตนี้ ผู้หญิงคนเดียวที่เคยรัก
ตั้งแต่ยี่สิบถึงยี่สิบห้าปี ประมาณห้าปี
ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยในวัยเยาว์ ได้ลามไปสู่งานสังคม
จากเยาวชนที่ไม่รู้อะไร ไปสู่ความลึกซึ้งและซับซ้อน
ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ คือคนที่มอบความรู้สึกและหัวใจที่จริงใจให้เขา และในทำนองเดียวกัน ก็เคยทำร้ายเขามากที่สุด!
หานฉ่ายหลิงมีแฟนที่ดีในช่วงนั้น ในแวดวงที่ร่ำรวยเดียวกัน เกือบจะเติบโตมาด้วยกัน หลินหวั่นหญิงลูกสาวสุดที่ของกลุ่มกรุ๊ปหลิน
อยู่มาวันหนึ่งหลินหวั่นหญิง จู่ๆก็ร้องและบอกเธอว่า ตนเองก็เคยรักลี่เฉินซีมาก เพื่อเขาแล้วสามารถพูดมากกว่านี้ก็ยังได้ ร้องไห้มากจนหัวใจและลำไส้ แตกสลาย
ตั้งแต่นั้นมา ความสัมพันธ์ระหว่างหานฉ่ายหลิงและลี่เฉินซี ก็ไม่ค่อยสมบูรณ์แบบ เธอเริ่มหลีกเลี่ยงเขา หลบเลี่ยงเขา เมื่ออยู่กับเขา ก็จะรู้สึกละอายใจต่อเพื่อนของตนเอง!
เห็นได้ชัดว่าเป็นความคิดที่ผิด แต่หานฉ่ายหลิงไม่รู้ว่าจะเลือกอย่างไร
จนกระทั่งต่อมาหลินหวั่นหญิงก็ทำอุบายฆ่าตัวตายทันที หานฉ่ายหลิงปวดใจ และกลัวมาก หลังจากหลินหวั่นหญิงได้รับการช่วยเหลือและตื่นขึ้น เธอก็วิ่งหนีไปคนเดียวง
ลี่เฉินซีถูกทิ้งให้อยู่กับหลินหวั่นหญิง ตนเองก็เดินทางไปต่างประเทศคนเดียว หลังจากกลับมา เขาก็แต่งงานแล้ว ลี่เฉินซีไม่เคยไปเดทกับหลินหวั่นหญิง แต่ปฏิบัติต่อเธอเหมือนน้องสาวตัวเล็ก ๆ ในข้างบ้าน และดูแลอยู่หลายครั้ง
หลังจากหานฉ่ายหลิงไปต่างประเทศ ก็ได้รับรู้เกี่ยวกับการกระทำผิดหลายอย่างของหลินหวั่นหญิงจากเพื่อนบ้าน เพื่อที่จะแย่งคนรัก จึงใช้กลอุบายฆ่าตัวตาย ถูกคนรักหลอก และยังสูญเสียความรักที่มีค่าที่สุด สำหรับหานฉ่ายหลิงแล้ว มันเป็นเรื่องที่น่าสังเวชที่สุด น่าเสียดายที่ไม่มียาเสียใจในโลกนี้
เธอมองเขาอีกครั้ง ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ ใบหน้าที่หลอกหลอนเธอนับครั้งไม่ถ้วนในความฝัน เสียงทุ้มต่ำราวกับเสียงธรรมชาติ และกลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ของเขา …
ตาของหานฉ่ายหลิงเป็นสีแดงในทันที และในจมูกก็เหมือนมีคนเอามะนาวมายัดเข้าไป เปรี้ยวจนเจ็บปวด เธอหายใจเข้าแรงๆ อดกลั้นเพื่อไม่ให้ร้องไห้ และพูดว่า “ขอ…ขอโทษ ! ”
สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนั้น เธอสามารถพูดได้ในตอนนี้ ก้มีเพียงแค่สามคำนี้
“เพียงคำขอโทษหนึ่งคำ สามารถกลับไปแก้ไข้อะไรได้ไหม?” เขาสงบลง ภาพเงาของเล่งยี่ตั้งอยู่บนเส้นโค้งที่เย็นสบาย
หานฉ่ายหลิงก้มหน้าลง “ฉันไม่รู้นอกจากขอโทษ จะทำอะไรได้อีก? การตัดสินใจในครั้งนั้น ฉันผิดเอง แต่ฉันก็สูญเสียคุณเช่นกัน! ”
นี่ก็คือค่าตอบแทนของพฤติกรรมไร้สาระของเธอ!
“ข้อผิดพลาดแบบเดิม คุณจะมันทำผิดพลาดอีกครั้งเหรอ?” เสียงของลี่เฉินซีเย็นลง
เธอส่ายหัว “รู้มั้ย ซูย้าวไม่ใช่หลินหวั่นหญิง เธอเป็นคนดีจริงๆ ไม่ได้แสดง และไม่ใช่การแสดง ฉันไม่อยากเป็นผู้หญิงไม่ดี เฉินซี อย่าบังคับฉัน! ”
“บังคับคุณ?” เขาได้ยินประโยคที่น่าสนใจ
หานฉ่ายหลิงเงยหน้าขึ้น และจ้องมองเขาทั้งน้ำตา “ถ้าเปลี่ยนเป็นที่ฉันแต่งงานไปแล้ว แล้วคุณยังไม่แต่งงาน แม้ว่าคุณจะยังมีความรู้สึกกับฉันอยู่ก็ตาม คุณจะมายุ่งกับชีวิตของฉันหรือไม่? ”
“ยุ่งสิ!” เขาตอบกลับ อย่างไม่ลังเล
“……”
หานฉ่ายหลิงยิ่งสูญเสียอาการ เม้มริมฝีปากอย่างเย้ยหยัน และส่ายหัวตลอดเวลา “ทำแบบนี้มันไม่ถูกต้อง เราทนไม่ได้กับความอับอาย! ”
“ฮืม!” หลี่เฉินซีเยาะเย้ย “พวกเราเป็นแค่นักธุรกิจ จะมีผลงานที่ยิ่งใหญ่ได้อย่างไร ยังจะต้องเอาชื่อเสียงอะไรอีกเหรอ?
“ไม่ นั้นก็ไม่ควร…” สิ่งที่เธอจะพูด มีเพียงแค่นี้เท่านั้น
ลี่เฉินซีหายใจเข้า และบังคับถามเธอมากขนาดนี้ ดูเหมือนว่าตนเองจะได้รับคำตอบที่ต้องการแล้ว
เขาหัวเราะเยาะ ถอนหายใจเบาๆ แล้วหันกลับมาพูดว่า “คุณไม่ต้องรู้สึกผิดอะไร และคุณไม่ได้ทำอะไรผิด คุณก็คือคุณ ไม่จำเป็นต้องขอโทษคนอื่น”
ลี่เฉินซีรู้ว่า ผู้หญิงคนนี้ดีเหมือนเดิม และความใจดีของเธอก็เหนือจินตนาการ
หานฉ่ายหลิงตะลึงไปชั่วครู่
ถัดไป ประโยคที่เขาอธิบาย เหมือนอ่างน้ำเย็นในการโจมตีที่น่าประหลาดใจ ทำให้หัวใจอันอบอุ่นของเธอ ตื่นขึ้นมาในทันใด
“เป็นเพราะระหว่างฉันกับคุณ แต่เดิมก็ไม่มีความสัมพันธ์ที่เกินเลยอยู่แล้ว พวกเราเป็นเพียงพันธมิตร เพื่อนธรรมดา ใช่ไหม”
“ใช่!”
หัวใจที่แขวนอยู่ โล่งขึ้นมาทันที
