บทที่ 172 ท้องอีกแล้ว
ซูย้าวเล่นกับเจิ้งเอ๋อที่บ้าน พ่อบ้านรับโทรศัพท์แล้วก็วิ่งมาและพูดด้วยเสียงต่ำ “คุณผู้หญิง นายท่านเพิ่งโทรมาบอกว่านัดหมอไว้ที่โรงพยาบาลแล้ว ให้ท่านไปตรวจดู”
“…….”
ซูย้าวขมวดคิ้วเล็กน้อย ลี่เฉินซีคนนี้ เร่งให้เธอไปโรงพยาบาล การรักษาคอ ต้องรีบขนาดนี้หรือ?
ในตอนเช้าเขาพูดถึงเรื่องนี้ เธอก็อยากไปตรวจดูที่โรงพยาบาล พอดียาจีนที่โอวหยางเช่อได้ให้ไปก่อนหน้านี้กินหมดแล้ว
แต่จู่ๆฉันก็เกิดอาการปวดท้อง ตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ ก็ปวดมาตลอด อย่างไรก็ไม่ดีขึ้น
พ่อบ้านยืนอยู่ข้างๆ มองเธอ “คุณผู้หญิง จะไปตอนนี้เลยไหม? ถ้าไป ฉันจะไปเตรียมรถ”
“…….”
ลี่เฉินซีเร่งเช่นนี้ และยังช่วยนัดเวลาไว้อีกด้วย ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ไป เธอพยักหน้ารับ ส่งลูกให้พี่เลี้ยงไปดูแล แล้วตัวเองก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ชั้นบน
ตอนออกไป เธอกินยาระงับปวดท้องไป 2 เม็ด คิดว่าจะดีขึ้น แต่ก็ยังเจ็บอยู่
เมื่อถึงโรงพยาบาล เพราะว่ามีการนัดไว้แล้ว ดังนั้นจึงแค่เข้าไปที่ตึกโดยตรง
ที่โรงพยาบาลในช่วงบ่าย โอวหยางเช่อมีคนไข้ไม่มากนัก เมื่อเห็นซูย้าวเข้ามา ก็รีบทักทายและให้เธอให้นั่งรอสักพัก
เขาเปิดใบรายการคนไข้ตรงหน้า เมื่อคนไข้ออกไป เขาก็พูดทันทีว่า “ซูย้าวคุณเชิญยากจริงๆ! เจอคุณครั้งล่าสุดก็เกือบจะหนึ่งเดือนแล้ว”
เป็นหมอมานาน คนไข้ที่ไม่ให้ความร่วมมือ ก็เหมือนจะมีซูย้าวเป็นคนแรก
เธอยกยิ้มบางๆ ต้องทนกับอาการปวดท้อง จำใจต้องอดทนต่อไป
ทางนี้ยังมีคนไข้เข้ามา โอวหยางเช่อยังไม่สามารถมาดูเธอได้ จึงให้เธอนั่งรอก่อน ซูย้าวจึงถามด้วยภาษามือ “สะดวกขอน้ำให้ฉันสักแก้วไหม?”
เขารีบตอบตกลง จากนั้นไปหยิบแก้วน้ำและรินน้ำอุ่นให้เธอหนึ่งแก้ว
ซูย้าวพยักหน้าขอบคุณ และหยิบขวดยาขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋า
“นี่มันยาอะไร?” โอวหยางเช่อหยิบขวดยาในมือข้างหนึ่งดูที่ฉลากแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย “ระงับอาการปวดท้อง?ซูย้าว คุณปวดท้อง?”
เธอยิ้มจาง ๆ บอกว่ามันเป็นแค่ปัญหาเล็ก ๆ ไม่มีอะไร
“คุณอายุเท่าไหร่ คุณมีอาการปวดท้องแบบนี้เป็นปัญหาเล็กน้อย ยังไม่รีบมาตรวจดูโดยเร็วอีก!” โอวหยางเช่อคืนยาให้เธอ
หลังจากจัดการกับคนไข้เสร็จแล้ว เขาก็ปิดประตูโดยตรง และหันไปมองเธอ “มานี่ ให้ฉันวินิจฉัยให้คุณ!”
ซูย้าวสะดุ้งเล็กน้อย แต่พอคิดว่าที่มาก็เพื่อมาตรวจร่างกาย ไม่ว่าจะตรวจที่ไหน ก็ไม่เป็นไร ไม่มีการปฏิเสธ
เธอเดินไปนั่งที่ข้างโต๊ะทำงานของเขา
“อ้าปาก”
ซูย้าวทำตามที่เขาพูด โอวหยางเช่อมองเธออย่างไม่วางตา การเคลื่อนไหวของการตรวจทำให้ระยะห่างระหว่างทั้งสองแคบลง เธอสามารถมองเห็นได้ชัดเจน และการแสดงออกของชายหนุ่มนั้นจริงจังและมีสมาธิมาก
จากนั้น เขาขอให้ซูย้าวส่งมือไปหาเขาและวางไว้บนโต๊ะเพื่อจับชีพจรของเธอ
ซูย้าวขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้ โอวหยางเช่อเป็นแพทย์แผนปัจจุบัน ยังเป็นแพทย์ด้านคอหูจมูก และยังสามารถจับชีพจรได้
เขามองผ่านสีหน้าของเธอ เปิดปากอธิบายอย่างใจเย็น “อย่ามองฉันแบบนี้ ฉันเรียนแพทย์แผนจีนมาแล้ว ฉันสามารถทำได้!”
ซูย้าวพยักหน้า เขายังจดจ่อไปที่ชีพจรของเธอ ท่าทางดูนิ่งเหมือนว่าจะละทิ้งทุกสิ่งรอบตัวเธอ ใบหน้าหล่อเหลาดูจริงจังน่าหลงใหล
“คุณรู้สึกไหมว่าบางครั้งปวดท้อง และปากของคุณก็แห้ง บางครั้งคุณก็อยากจะอาเจียนหลังรับประทานอาหาร?” เขาถามหลังจากจับชีพจร
ซูย้าวมองไปที่เขาและพยักหน้า
“ ลิ้นของคุณเป็นฝ้าขาว และชีพจรเต้นแรง เป็นสัญญาณของโรคหวัดในกระเพาะอาหาร ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ แต่คุณต้องทานอาหารเป็นประจำ ดูแลตัวเองให้ดีสักระยะก็ไม่มีอะไรแล้ว” เขาพูด
เธอก้มหัวลง เพื่อแสดงว่าเธอจำทุกอย่างได้แล้ว
โอวหยางเช่อมองไปที่เธอและพูดว่า “ยังมีอีก ยาในกระเป๋าของคุณ หลังจากนี้อย่ากินอีก มันจะไม่ช่วยบรรเทาอาการของคุณแต่อย่างใด ในทางกลับกันมันจะส่งผลร้ายต่อร่างกายของคุณ! และสภาพร่างกายในปัจจุบัน ไม่เหมาะกับการกินยาอีกต่อไป! “
ซูย้าวสะดุ้งและถามด้วยภาษามือ “ร่างกายของฉันมีอะไรผิดปกติ?”
“คุณยังไม่รู้เหรอ” เขามองเธอ และคิ้วขมวด
เธอส่ายหัว
“นั่น … “ โอวหยางเช่อลังเล เขาเพิ่งรู้สึกได้จากอาการชีพจร แต่เขาไม่กล้าที่จะแน่ใจเกินไปเขาลังเลและพูดว่า “ไม่มีอะไร ในระยะนี้อย่ากินยาตามอำเภอใจ มันไม่ดีต่อร่างกายของคุณ! “
เธอพยักหน้าอย่าง บ่งบอกว่าเธอรู้
เกี่ยวกับปัญหาลำคอของเธอ โอวหยางเช่อยังคงเสนอการผ่าตัด แต่เมื่อพิจารณาถึงสภาพร่างกายล่าสุดของซูย้าว เขาขมวดคิ้วและถามเพียงว่า “อ่อ ซูย้าว ระหว่างคุณกับเฉินซี พวกคุณคิดอยากมีลูกคนที่สองหรือไม่?
สอง…..
ซูย้าวนิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง สีหน้าของเธอตกใจและรีบถามด้วยภาษามือ “ทำไมคุณถึงถามแบบนี้?”
“อ่า….”
สายตาของโอวหยางเช่อมองขึ้น “ไม่มีอะไร แต่คุณไม่ต้องการผ่าตัดเหรอ? แม้ว่าการผ่าตัดนี้จะไม่เสี่ยงมาก แต่ถ้าคุณท้องก็คงไม่ได้ ดังนั้นฉันจึงถาม”
คำถามนี้คือปัญหาอะไร?
ซูย้าวคิดอยู่พักหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของเขาอย่างไร
เธอจำได้แค่ว่า ตอนที่เธอท้องลี่เจิ้ง คนคนนั้นก็โยนคำพูดให้เธออย่างเฉยเมยว่า ‘เอาออก! ’
สองคำที่เยือกเย็น มันเหมือนกับอ่างน้ำเย็นที่จู่โจมเธอและมันก็เย็นมากจนอาบไปทั่วร่างกาย
ถ้าท้องอีกแล้วเขา เขา… ก็คงไม่ต้องการ!
ดังนั้น ทุกครั้งที่จบเรื่องเธอจึงกินยาคุมกำเนิดทุกครั้ง
แม้ว่าร่างกายจะมีอาการแพ้ยานั้น แต่ซูย้าวยังคงพยายามข่มใจ ดูเหมือนว่า …
หากโอวหยางเช่อไม่ได้เตือน ซูย้าวคงลืมจริงๆ เมื่อก่อนที่โดนเขาใช้อำนาจกักขังไว้ที่บ้านใหญ่ ช่วงสองสามครั้งนั้นเธอไม่ได้กินยาเลย จากช่วงนั้นถึงตอนนี้ ก็เกือบจะเดือนกว่าแล้ว แถมประจำเดือนเธอก็ยังไม่มี เป็นไปได้ว่า….
ซูย้าวมองไปที่โอวหยางเช่ออีกครั้ง แววตาที่ชัดเจนของชายที่หล่อเหลาตรงหน้า เห็นได้ชัดว่าดูเหมือนมีบางอย่างซ่อนอยู่
“หมอโอหยาง คุณจับชีพจร พบว่ามีอะไรหรือไม่?” ซูย้าวถามด้วยภาษามือ
โอวหยาวเช่อกระแอมในลำคอ “ฉันจะพบอะไรได้ล่ะ คุณควรจะใส่ใจ ไม่ใช่ฉันบอกคุณทั้งหมดแล้วเหรอ?”
เธอมองไปที่เขา เธอลุกขึ้นและใช้ภาษามือพูด “อ่อ ฉันยังมีธุระ ขอตัวก่อนนะ!”
จากนั้น เธอก็ตรงไปที่แผนกสูติ – นรีเวชชั้นล่าง
มารับการตรวจสอบทางด้านนี้ การตรวจการตั้งครรภ์โดยทั่วไปไม่จำเป็นต้องใช้เวลารอนาน และผลจะออกมาในไม่ช้า
เธอมองไปที่รายงานผลการตรวจ ผลตรวจทางการแพทย์ที่ออกมาเป็นบวก สองขีด รับรู้แค่เสียงหึ่งๆที่หัว และสายตาที่ว่างเปล่า
ถือผลการตรวจด้วยมือที่สั่นเทา และใช้กำแพงเป็นตัวช่วยพยุงตัว หลังจากนั้นไม่นาน ก็เดินช้าๆและนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ
ท้องอีกแล้ว
ถ้าบอกข่าวนี้กับเขา จะเป็นเหมือนเมื่อก่อนหรือไม่ จะถูกบังคับให้ทำแท้งเหมือนเดิมหรือไม่?
เมื่อก่อนที่ยังไม่มีเจิ้งเอ๋อ และตอนนี้มีลูกแล้ว เขาจะยังอยากให้เธอมีลูกอีกคนหรือไม่?
แต่…….
จิตใจเต็มไปด้วยความสับสน ความรู้สึกที่กระวนกระวายหลอมรวมเข้ากับความรู้สึกที่ว่างเปล่าของตัวเอง จนกระทั่งมีคนมาถึงข้างตัว ก็ไม่รับรู้
จนคนคนนั้นพูด และหยิบผลการตรวจออกไปจากมือเธอ ซูย้าวถึงตกใจ
“กำลังคิดอะไรอยู่? ดูเคลิ้มแบบนี้”
เธอเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ มองไปที่เพ้ยส้าวหลี่ที่อยู่ใกล้ ๆ ด้วยความประหลาดใจ
เขามองไปที่ผลการตรวจของเธอ รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากที่เย็นชา ไม่รู้เจตนาของเขา “ท้องแล้ว กับลี่เฉินซี?”นี่คือสิ่งที่เขาพูด!
ซูย้าวรีบดึงแผ่นผลการตรวจจากเขา พับและเก็บใส่กระเป๋าตัวเอง
“คุณกังวลว่าเขาจะไม่ปล่อยให้คุณมีลูกคนนี้หรือ” เพ้ยส้าวหลี่ ป็นคนตรงไปตรงมา ประโยคเดียวที่เจาะถึงความกังวลทั้งหมดของเธอในตอนนี้
และอีกประโยคหนึ่ง ที่ทำให้ความกังวลของเธอหายไปทันที
“เขาไม่ต้องการไม่เป็นไร หย่ากับเขา มาแต่งงานกับฉัน ฉันจะให้คุณให้กำเนิดลูกออกมา!”
