บทที่ 229 ต้องกางขาออกก่อน
ในห้องไม่ใหญ่นัก ตรงกลางวางเก้าอี้ตัวหนึ่ง หานฉ่ายหลิงถูกมัดอยู่
ร่างกายถูกมัดแน่นหนา และบนตัวเธอ ยังถูกอุปกรณ์ระเบิดตั้งเวลาผูกติด
ระเบิดหน่วงเวลามีฟิวส์เล็กมากสี่อัน สี่ด้านต่อกับระเบิดที่ใช้สารเคมีเหลวที่วางแต่ละมุม หากไม่ระวังเพียงนิดเดียว ก็จะทำให้ระเบิดลูกใดลูกหนึ่งระเบิด เป็นอย่างที่พวกโจรบอก รวมทั้งตัวหานฉ่ายหลิง และทั้งโรงงาน ไปจนถึงโดยรอบก็อาจจะถูกผลกระทบจากระเบิด
และอาจจะทำให้ผู้บริสุทธิ์บาดเจ็บมากขึ้น
เหมือนผีเสื้อเพียงกระพือปีกก็ทำให้เกิดผลสั่นสะเทือนไปไกล
แผนการที่ร้ายกาจเช่นนี้ โจรพวกนี้ บ้าระห่ำจริงๆ!
ฝ่ายตำรวจรีบเข้ามา หลี่เจิ้น เมื่อเห็นเหตุการณ์ ก็รีบสั่งให้ทีมกู้ระเบิดเข้ามา ให้ทุกคนรอบๆ ระมัดระวัง และให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องรีบออกไปโดยเร็วที่สุด
ระเบิดกำหนดเวลาไว้เพียงห้านาที ทุกวินาทีที่ผ่านไป มองเห็นตัวเลขบนอุปกรณ์วิ่งไป หานฉ่ายหลิงหัวใจเต้นตุ้บตับ น้ำตาเหมือนเปิดทำนบแตก ทำอย่างไรก็ไหลไม่หยุด
ลี่เฉินซีเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ ไม่ห่างไปไหน
“คุณไปเถอะ! เฉินซี อย่าอยู่ที่นี่ มันอันตราย!” หานฉ่ายหลิงตะโกน น้ำเสียงแหบพร่า ความเศร้าโศกเสียใจสะท้อนผ่านเสียงแหบพร่า
เขาส่ายหน้า ยืนข้างเธอ มืออ่อนโยนลูบหัวเธอ “ไม่เป็นไร อย่าขยับ ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น จะอยู่เป็นเพื่อนคุณ!”
“ไม่ได้! นี่มันระเบิด! อันตรายถึงตาย!” หานฉ่ายหลิงส่ายหัวเต็มที่ “ฉันไม่ยอมให้คุณเสี่ยงอันตรายเพราะฉัน ถ้าคุณเป็นอะไรไป ฉันจะทำยังไง ขอร้องล่ะ เฉินซี ไปซะ!”
สายตาลี่เฉินซีมองเธอเคร่งเครียด ไม่พูดอะไร มือเรียวยาวปิดปากเธอ บอกว่าไม่ให้พูดอะไรอีก
การพูดคุยและการหายใจมากเกินไป มีผลต่ออุปกรณ์นับเวลาถอยหลังและรบกวนการทำงานของทีมกู้ระเบิด เวลานี้ ไม่เพียงแต่แข่งกับเวลา ยังต้องป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันด้วย
อีกอย่าง ลี่เฉินซีจ้องมองระเบิดที่ถูกผูกกับตัวเธอ รู้สึกว่าระเบิดนี้ทำได้…
เพราะรีบร้อนเกินไป หรือเพราะฝีมือพวกโจรห่วย รู้สึกว่าระเบิดนี้ ต่อให้ระเบิดจริง พลังก็ไม่น่ารุนแรงมาก
ทำได้หยาบมาก!
เมื่อเทียบกับระเบิดมืออาชีพ เหมือนระดับเด็กอนุบาล
ระเบิดอย่างนี้ อุปกรณ์ตั้งเวลาอาจหลอกคนได้ อย่างอื่น…
เขาขมวดคิ้ว สายตาจ้องมองระเบิดครุ่นคิด ไม่พูดอะไร และไม่แสดงออกอะไร
ถึงอย่างไร ของพวกนี้ ไม่อาจใช้แค่ภายนอกตัดสินทั้งหมด ยังต้องพิจารณาความเป็นไปได้อื่นๆ ที่อาจจะเกิดขึ้น แต่เมื่อทีมกู้ระเบิดตรวจสอบอย่างละเอียด ก็ถอดหน้ากาก แล้วลุกขึ้นรายงานหัวหน้าทีม “ระเบิดพวกนี้ปลอม แค่ข่มขู่ให้กลัวเท่านั้น! ไม่ใช่ของจริง ไม่มีทางระเบิดครับ”
หัวหน้าหลี่เจิ้น อึ้ง “ปลอมหรือ”
ทีมกู้ระเบิดพยักหน้า และใช้กรรไกรตัดสายต่างๆ ระเบิดยังคงไม่ทำงาน จากนั้น สองสามคนถอดระเบิดออกจาก ตัวหานฉ่ายหลิง ผลยังคงเป็นเหมือนเดิม
มีแค่อุปกรณ์นับเวลาถอยหลัง ที่หยุดทำงาน
เมื่อเห็นอย่างนี้ หานฉ่ายหลิงถอนหายใจ ตัวอ่อนระทวย ล้มลงในอ้อมกอดลี่เฉินซี “ค่อยยังชั่ว นึกว่าวันนี้ฉันจะต้องตายซะแล้ว!”
ฝ่ายตำรวจถอนกำลังแล้ว ทีมแพทย์ก็รีบเข้ามา ทำแผนเล็กๆ บนใบหน้าหานฉ่ายหลิง แล้วตรวจร่างกาย
ลี่เฉินซีเดินเข้าไปหาหัวหน้าหลี่เจิ้น สอบถาม “จับพวกโจรสามคนนั้นได้มั้ยครับ”
หลี่เจิ้นพยักหน้า “จับได้แล้วครับ พวกเขาคิดจะขึ้นรถหนี ถูกจับได้หมดแล้วครับ”
ขึ้นรถหนีหรือ ไม่ใช่ขโมยเฮลิคอปเตอร์หรือ
แต่เลือกใช้ที่นี่แลกเปลี่ยนคนหรือ และยังใช้ระเบิดปลอม แผนและวิธีการแบบนี้…
จะบอกว่าพวกมันโง่มาก หรือ…
สายตาแหลมคมของลี่เฉินซีเคร่งขรึม คิ้วขมวดช้าๆ รู้สึกว่าเบื้องหลังเรื่องนี้ทั้งหมด ดูเหมือนจะไม่ธรรมดาอย่างที่เห็น
เขามองข้ามอะไรไปหรือเปล่า
“เฉินซี…”
เสียงหญิงสาวอ่อนหวานดังขึ้นจากข้างหลัง หานฉ่ายหลิงถูกเจ้าหน้าที่พยาบาลวางลงบนเตียงผู้ป่วย ผ้าห่มผืนเล็กคลุมตัว สีหน้าอิดโรย จิตใจค่อนข้างหดหู่
ลี่เฉินซีเดินเข้าไปใกล้เธอ “ว่าไง”
เธอจับแขนเขา ใบหน้าซุกในอ้อมอกของชายหนุ่ม “ฉันนึกว่าจะไม่ได้เจอคุณอีกแล้ว! เฉินซี ฉันตกใจแทบตาย!”
“อึม ผมรู้คุณกลัว ไม่มีอะไรแล้วนะ!” ลี่เฉินซีลูบหัวเธอเบาๆ ปลอบเอาใจเธอ
ผ่านไปครู่ใหญ่หานฉ่ายหลิงค่อยเงยหน้าขึ้น ใบหน้าน่าสงสาร กะพริบตาโตปริบๆ “พวกโจรนั่นจับได้มั้ย”
เธอพูดถึงพวกโจรนั่นอีก สายตาของลี่เฉินซีมีภาพในคลิปนั้นแวบขึ้น ราวกับรู้ว่าเธอต้องการถามอะไร แขนของเขายื่นไป โอบเธอเข้ามาในอ้อมกอดอีกครั้ง “ไม่ต้องห่วง จับพวกมันได้แล้ว เรื่องที่คุณถูกหมิ่นเกียรติ ผมจะทวงคืนให้เอง! ไม่มีอะไรแล้ว!”
“ค่ะ ฉันรู้คุณไม่มีทางทิ้งฉัน…”
เรื่องต่อไปทั้งหมด ให้ฝ่ายตำรวจจัดการเรื่องหลังจากนั้น รวมทั้งการพิจารณาคดี
แต่เพราะหานฉ่ายหลิงถูกจับตัวและล่วงละเมิดยังต้องอยู่ที่สถานีตำรวจตรวจร่างกายและเก็บหลักฐาน
ตำรวจหญิงสองคนเข้ามาในห้องผู้ป่วย และยังมีหมอตำรวจสวมชุดกาวน์สีขาว เพื่อทำคดีในครั้งนี้ มาช่วยสอบสวน
หานฉ่ายหลิงเห็นตำรวจหญิงเข้ามา ดวงตาหรี่ลงทันที จับแขนลี่เฉินซีหวาดกลัว “พวกเธอจะมาทำอะไร”
“คุณหาน ไม่ต้องกลัวนะคะ พวกเราไม่ทำอันตรายคุณ!” ตำรวจหญิงรีบเข้ามาอธิบาย
หมอตำรวจสวมถุงมือพลางพูด “เรื่องที่คุณหานพบเจอทั้งหมดในช่วงถูกจับตัว พวกเราต้องตรวจร่างกายคุณอย่างละเอียด และต้องเก็บหลักฐานด้วย”
เก็บหลักฐานหรือ
สีหน้าหานฉ่ายหลิงหวาดกลัว ตกใจถามโดยไม่ต้องคิด “พวกคุณจะเก็บหลักฐานอะไร”
“คุณถูกโจรเรียกค่าไถ่รุมโทรม ต้องเก็บตัวอย่างอสุจิที่อยู่ในร่างกายคุณ!”
ตำรวจหญิงที่อยู่ข้างๆ ก็พูดขึ้น “เรื่องนี้จำเป็นต้องทำ และมีส่วนช่วยการฟ้องคดีจับตัวประกัน คุณหาน คุณอยากให้เราช่วยทวงความยุติธรรมมั้ยคะ ในเมื่ออย่างนี้แล้ว คุณให้ความร่วมมือเถอะค่ะ!”
หมอตำรวจยืนข้างเตียง ทำท่าให้เธอถอดเสื้อผ้าและพูด “คุณถอดเสื้อผ้าก่อนค่ะ โดยเฉพาะกางเกง ต้องถอดหมด จากนั้นนอนตรงนี้ ขาต้องกางออก…”
พูดจบ ก็หันไปสั่งตำรวจหญิงอีกคนหนึ่ง “ไปเอาเครื่องอัลตราซาวด์มาหน่อย อีกอย่างคุณลี่ ที่นี่ไม่สะดวก เชิญคุณออกไปก่อน ได้มั้ยคะ”
ลี่เฉินซีพยักหน้า จะเดินออกไป แต่ถูกหานฉ่ายหลิงจับแขนแน่น “เฉินซี คุณอย่าไป! ฉันกลัว!”
“ไม่ต้องกลัวนะ พวกเธอไม่ทำร้ายคุณหรอก แค่ตรวจหน่อย ไม่เป็นไร!” ลี่เฉินซีกระซิบปลอบ
หานฉ่ายหลิงตาลุกโพลง “ต้องเอาเครื่องอัลตราซาวด์มาทำอะไร”
“แน่นอนว่าต้องตรวจมดลูกคุณหาน ดูว่าบาดเจ็บหนักแค่ไหน หรือทำให้เกิดอันตรายอะไรมั้ย ในทางทฤษฎี การข่มขืน โดยทั่วไปแล้ว…”
ไม่รอให้หมอพูดจบ หานฉ่ายหลิงก็วิตก
ถ้าใช้เครื่องอัลตราซาวด์ เรื่องที่เธอท้องสองเดือนกว่า ก็ต้องถูกเปิดเผย!
แผนการเรียกค่าไถ่ที่ตั้งใจวางไว้ ก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว
จะยอมได้อย่างไร
“ไม่ได้ ฉันไม่ยอม!” เธอส่ายหน้าปฏิเสธทันที
ลี่เฉินซีจับมือเธอ “ทำไมดื้อจัง แค่ตรวจเท่านั้นเอง ไม่เป็นไรหรอก”
“ไม่เอา! ฉันไม่อยากตรวจ ไม่อยากถอดเสื้อผ้าด้วย เฉินซี ฉันถูกพวกนั้นทำร้ยแล้ว คุณจะให้ฉันอับอายอีกหรือ” หานฉ่ายหลิงอารมณ์แปรปรวน น้ำตาไหลพราก รู้สึกหมดหนทาง
ตำรวจหญิงขมวดคิ้วจนใจ “คุณหาน ช่วยเข้าใจหน่อยเถอะ! การตรวจนี้ ช้าเร็วก็ต้องทำ ทำเร็วหน่อย ยังเก็บหลักฐานได้ จะมีประโยชน์กับคุณมาก! คุณช่วยร่วมมือหน่อยค่ะ!”
