“ทำไมคุณถึงถามแบบนี้？”ใบหน้าหล่อของลี่เฉินซีเผยให้เห็นความไม่เข้าใจ
ซูย้าวพูด“ก็ไม่มีอะไร แค่ฟังจากน้ำเสียงคุณ เหมือนคุณอยากจะไปกับฉัน？”
ลี่เฉินซีตกใจ บางครั้งอยู่ด้วยกันกับเธอ เขาเกือบลืมไปว่าผู้หญิงคนนี้เก่งเรื่องเดาใจคนที่สุด ถูกเธอพูดแทงใจแบบนี้ ทำเอาเขาเก้อเขินไปทันที
เขาได้แต่รีบพูด“ทำไมผมต้องอยากไปกับคุณด้วย？”
“ไม่อยากใช่มั้ย？นั้นก็ดีเลย！”ซูย้าวกลับรู้สึกโล่งใจ
เขากลับขมวดคิ้วขึ้น“ผมไม่ไปกับคุณ คุณรู้สึกโล่งใจขนาดนั้นเลยหรอ？”
“ก็งั้นมั่งคะ！”
“……”
เขาเป็นปีศาจหรือไง？หรือว่ามีเขาไปด้วย สำหรับเธอแล้วมันลำบากใจขนาดนั้นเลย？！
และเวลานี้ ซูย้าวมองหน้าเขาแล้วยิ้ม“ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากมีคนไปเป็นเพื่อนหรอกนะ และไม่ใช่ว่าไม่อยากให้คุณไปด้วย แต่ว่าบริษัทของคุณมีเรื่องต้องคอยจัดการมากพออยู่แล้ว แถมยังต้องหาเวลาว่างอยู่เป็นเพื่อนของคู่หมั้นคุณอีก ฉันจะทนหน้าด้านปล่อยให้คุณไปกับฉันอีกได้ยังไงคะ？”
“เออ……”
คำพูดนี้ถูกเธอพูดซะฟังดูดีเลย！
ซูย้าวเห็นสีหน้าของเขาเริ่มดีขึ้นแล้วพูดต่อ“และอีกอย่าง ครั้งนี้ ฉันอยากไปคนเดียวจริงๆนะคะ เดิมทีมันก็เป็นเรื่องของฉันคนเดียวอยู่แล้ว จัดการด้วยตัวเอง มันก็ดีที่สุดแล้วไม่ใช่หรอคะ？”
“นี่……”
เธอคือเจตนาดี แต่เธอลืมไปว่าคนอย่างเจียงจี้เซิงคนนี้ เป็นคนอันตรายมากแค่ไหน！
“ที่ประธานเจียงไปฝั่งโน้นคือไปเที่ยว ฉันเองก็ไปในนามไปเที่ยวพักผ่อน พอพบกันแล้วก็อ้างว่าเจอกันโดยบังเอิญ ขอแค่เขายอมถอนฟ้อง เรื่องก็จบ มีความสุขกันทุกฝ่ายไม่ดีกว่าหรอคะ？และไม่แน่ ถ้าอนาคตเขายอมร่วมงานด้วย มันก็เป็นผลดีกับฉันด้วย！”เธอพูดต่อ
ลี่เฉินซีกลับอึ้ง“คุณยังคิดจะร่วมงานกับเจียงจี้เซิงอีกหรอ？”
“แล้วทำไมฉันต้องไม่คิดด้วยล่ะ？บริษัทเจียงหย่วนกับบริษัทลี่ซื่อของคุณแข็งแกร่งพอๆกันเลยนะ！ถ้าสามารถร่วมงานได้จริง ไม่ว่าจะกับบริษัทจู้สือหรือว่าตัวฉันก็เป็นผลดี ！”ซูย้าวคิดไว้ตั้งนานแล้ว แต่กลับถูกหลินหวั่นหญิงทำเสียเรื่องซะก่อน！
ใบหน้าหล่อของผู้ชายได้ขมวดคิ้วขึ้นอีก“คุณอยากจะลาออกจากบริษัทจู้สือแล้วไม่ใช่หรอ？แล้วยังจะทุ่มเทเพื่อมันไปทำไมอีก？”
“ลาออก……ก็ตอนนี้ยังไม่ได้ลาออกเลยไม่ใช่หรอ？”รอยยิ้มบางๆของเธอดูบริสุทธิ์ไร้ที่ติด แต่ความจริงแล้วแอบซ่อนความสามารถและความเฉียมแหลมไว้
เธอมีแผนนี้ตั้งนานแล้ว ส่วนทุกก้าวหลังจากนี้ ควรจะทำยังไงต่อ ก็ต้องอยู่ที่การตัดสินใจและโชคแล้ว
วิธีที่จะทำลายคนคนหนึ่งได้ดีที่สุดคืออะไร？
ก็คือทำดีกับเขาเท่าที่สามารถทำได้ ไม่ว่าเขาจะขออะไร ก็ต้องพยายามหาทุกวิถีทางทำให้ได้ ทำให้เขาเชื่อใจคุณอย่างไม่มีเงื่อนไขและพึ่งพาคุณทุกเรื่อง ให้ความสามารถของคุณกลายเป็นส่วนสำคัญที่ขาดไม่ได้ในอนาคตของเขา แทรกซึมเข้าไปในทุกละเอียด ตอนที่เขาเชื่อใจคุณอย่างหมดใจ และในตอนที่เขาคิดว่าไม่มีใครสำคัญเท่าคุณ พอถึงตอนนั้น จู่ๆคุณก็ไปบอกกับเขาว่าทั้งหมดนี้เป็นแค่เรื่องปลอม เป็นแผนที่คุณวางไว้ตั้งแต่แรกก็แค่นั้น！
ตอนจากไป ไม่เพียงแค่ทำลายบริษัท พร้อมกันนั้นยังได้ทำลายคนคนนั้นไปด้วย
มีสิ่งหนึ่งที่ซูย้าวสามารถมั่งใจได้ นั้นก็คือ‘อุบัติเหตุ’ของลี่เจิ้งครั้งนั้น ไม่ได้เป็นอุบัติเหตุจริง และบริษัทจู้สือต้องมีส่วนเกี่ยวข้องไม่มีผิด ถึงเธอจะยังไม่รู้ว่าเป้าหมายที่แท้จริงของJockคืออะไร แต่เธอแน่ใจได้ว่าเขาต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไม่มากก็น้อย
ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก่อนที่จิ๊กซอว์ปริศนานี้ยังต่อไม่สมบูรณ์ ซูย้าวไม่มีวันจากไปแน่ เธอจะให้ความร่วมมือเต็มที่ พยายามทำให้ทุกอย่างก้าวเก้าสู้แผนการทำลายของเธอ
ลี่เฉินซีเห็นว่าตัวเองเกลี้ยกล่อมเธอในตอนนี้ไม่ได้แน่ และอีกอย่างพูดตอนนี้ มันก็เร็วเกินไป เลยไม่ได้คุยเรื่องนี้ต่อ
หลังจากที่เขาจากไป เธอก็เข้าไปที่ห้อง ช่วยอาบน้ำให้เด็กสองคนแล้วพาพวกเขาเข้านอน
“เตียวเตียว ซีซี พรุ่งนี้แม่มีธุระ อาจจะต้องออกไปหลายวัน แม่ให้แม่บุญธรรมมาดูแลหนูสองคน ดีมั้ยจ้า？”เธอกล่อมเด็กสองคน
ซีซีทำตัวดีมาก จับมือซูย้าวไว้ไม่ยอมปล่อย ทำท่าไม่อยากให้เธอไป แต่เห็นสีหน้าลำบากใจของแม่ สาวน้อยก็ยอมปล่อยมืออย่างดี แล้วพยักหน้าเหมือนว่าตกลง
เตียวเตียวก็พูดอย่างเศร้าใจอยู่ข้างๆ“นั้นก็ได้ครับ！คุณน้าครับ คุณน้าจะไปไหนหรอครับ？”
“ไปเรื่องงานจ่า คงจะไปสิบกว่าวันหรือครึ่งเดือน ซีซี เตียวเตียวจ้า แม่รับปากพวกหนูนะ หลังจากครั้งนี้ แม่จะพยายามไม่ไปไหนอีกนะ！”
ความจริงแล้ว ซูย้าวรู้สึกผิดต่อลูกสาวตัวเองมาก
ตั้งแต่ลูกเกิดมา ตอนที่ลูกยังพูดและเดินไม่ได้ เธอก็ต้องดิ้นรนหาเงิน ทุ่มเทให้กับงานทั้งวัน นั่งอยู่กับหน้าคอมเป็นสิบกว่าชั่วโมง ส่วนลูกสาว เธอเลยจำเป็นต้องฝากให้โม่หว่านหว่านหรือว่าพี่เลี้ยงช่วยดูแล
เธอไม่ใช่แม่ที่ดีเลย！
ถึงว่า ซีซีถึงไม่ยอมพูด สองปีก่อน ตอนที่ซีซีถูกลักพาตัว เธอก็กำลังยุ่งอยู่กับงาน พี่เลี้ยงโทรศัพท์มา เธอถึงรีบวิ่งกลับมาหาอย่างกับคนบ้าที่เสียสติ
“ซีซี หลังจากนี้ แม่จะไม่จากลูกไปไหนอีก แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ！”เธอพยายามรับปากลูก แล้วก้มหน้าจูบที่แก้มของลูกสาว
ซีซีก้มหัวต่ำทีหนึ่งในอ้อมกอดของเธอ เหมือนตกลง
เตียวเตียวที่เห็นฉากนี้แล้ว ดวงตาโตก็มีหมอกบางๆเข้ามาเคลือบเอาไว้
ซูย้าวสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเด็ก เลยรีบเอื้อมมือไปกอดเด็กโดยสัญชาตญาณ“เตียวเตียวเด็กดีนะคะ รอคุณน้ากลับมา จะหาเวลาพาพวกหนูไปเที่ยวดีมั้ยจ้า？”
เตียวเตียวได้ยินคำว่า‘ไปเที่ยว’คำนี้ ความเศร้าในใจหาไปพริบตา แล้วรีบลุกขึ้นมานั่งอย่างตื่นเต้น“ไปเที่ยว？ไปที่ไหนครับ？”
“พวกหนูอยากไปไหนก็ได้ ช่วงนี้ พวกหนูสามารถเลือกได้เลยนะว่าจะไปที่ไหน หรือว่าให้แม่บุญธรรมของพวกหนูช่วยเลือกสถานที่ดังๆในต่างประเทศหลายๆที่ก็ได้นะ ถึงตอนนั้น แม่จะพาพวกหนูไปเที่ยวเอง！”ซูย้าวรับปากกับพวกเขา ทำเอาเด็กสองคนตื่นเต้นดีใจใหญ่
สิ่งที่เด็กชอบมากที่สุดก็คือได้เติบโตขึ้นมาโดยที่ได้กิน เล่น สนุกอยู่ข้างกายแม่ไปวันๆ
ส่วนอีกฟากฝั่งของเมือง
บ้านตระกูลหาน แม่บ้านที่บ้านมีธุระเลยขอลางานสองวัน เป็นเพราะที่บ้านมีเด็ก เสื้อผ้าเลยต้องเปลี่ยนบ่อยๆ หานฉ่ายหลิงที่ปกติไม่เคยทำงานบ้านเลย กลับอารมณ์ดีขึ้นมา ช่วยชาร์ลีซักเสื้อผ้า
แต่เธอกลับไม่ระวัง ทำแหวนหมั้นที่ลี่เฉินซีให้เธอตกลงไปในท่อน้ำ นั่นเป็นแหวนเพชรเจ็ดกะรัตเชียวนะ
ด้านหนึ่งคือเสียดาย แต่อีกด้าน กลับรู้สึกเป็นลางสังหรณ์ไม่ดีมากกว่า
แล้วนั่งร้องไห้คนเดียวในห้องน้ำ
พ่อหานที่กำลังเล่นเป็นเพื่อนชาร์ลี ได้ยินเสียงร้องไห้ของลูกสาว นึกว่าเกิดเรื่องใหญ่อะไร หลังจากวิ่งมาถามแล้ว เขาเองก็รู้สึกเสียดายแล้วรีบพูด“ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งใจร้อนนะลูก พรุ่งนี้พ่อให้ผู้จัดการนิติหาคนงานมาดูให้ ต้องหาเจอแน่นอน！”
แหวนเพชรเจ็ดกะรัตราคาไม่เบา มันก็คุ้มค่ากับการจ้างคนงานในราคาสูงเพื่อมาค้นหา
หานฉ่ายหลิงยังคงรู้สึกคับข้องใจและไม่สบายใจ“พ่อคะ พ่อไม่เข้าใจหรอกค่ะ！”
พ่อหานเห็นแบบนี้แล้วอึ้ง“แล้วจะให้ทำยังไง？ลูกเอาแต่ร้องไห้แล้วมันช่วยอะไรได้？”
“มันเป็นแหวนหมั้นที่เฉินซีให้หนูนะคะ จู่ๆหายไปแบบนี้ มันต้องเป็นลางที่ไม่ดีแน่ ต้องมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นแน่เลยค่ะ……”
ที่จริงช่วงนี้ ถึงแม้ ลี่เฉินซีจะหมั้นกับเธอและดีกับเธอกว่าเมื่อก่อนเยอะ แต่บางครั้งเธอก็รู้สึกถึงแปลกๆ ผู้หญิงเป็นคนละเอียดอ่อน สามารถรู้สึกได้ว่าผู้ชายจริงใจกับเธอหรือไม่
หานฉ่ายหลิงมักจะกังวลและกลัวเสียเขาไปเป็นอย่างมาก ได้ร้องไห้ไปทีหนึ่ง ก็ถือว่าช่วยระบายอารมณ์ได้บ้าง
และเวลานี้ เสียงกดกริ่งประตูก็ดังขึ้นพอดี
แน่นอนว่าหานฉ่ายหลิงกำลังอารมณ์เซ็งๆอยู่ไม่มีกะจิตกะใจไปสนใจ พ่อหานก็เอาแต่ปลอบใจลูกสาวตัวเองอยู่โดยที่ไม่ได้สนใจ แต่ชาร์ลีกลับวิ่งไปเปิดประตูอย่างเร็ว
ลี่เฉินซีเดินเข้ามา ก็ได้ยินเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นเบาๆของผู้หญิงที่อยู่ข้างบน เลยถาม“เกิดอะไรขึ้น？”
“แหวนของคุณแม่หายครับ คุณแม่เลยร้องไห้！”ชาร์ลีพูด
เขาเข้าใจทันที แล้วยิ้มบางๆ จากนั้นก็อุ้มชาร์ลีขึ้นด้วยมือข้างเดียว แล้วเดินขึ้นไปชั้นบน เห็นพ่อหานกับหานฉ่ายหลิงที่ยืนอยู่ตรงนั้นแล้วพูดขึ้นมาโดยตรง“ก็แค่แหวนวงเดียว ร้องไห้ไปทำไม？พรุ่งนี้ ผมให้คนไปซื้อวงใหม่มาให้คุณเอง！”
ระหว่างที่เขาพูดก็ปล่อยชาร์ลีลง แล้วเขาก็โทรศัพท์ให้เลขา ให้เลขาไปซื้อเพชรสีชมพูแปดกะรัตที่สั่งทำจากอิตาลี เพื่อชดเชยความสูญเสียของเธอ
