อาจจะเป็นชั่ววินาทีที่สายตาสบเข้าด้วยกัน ผู้ชายก็รู้สึกว่าทั้งตัวซูย้าวไม่เหมือนกับคนอื่น จ้องมองดวงตาที่ดำสนิทของหญิงสาว ไม่มีความตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย แม้แต่ความเสแสร้งแกล้งทำแม้แต่นิดเดียวก็หาไม่เจอ
เธอไม่กลัวจริงๆ ด้วย
ไม่มีการเสแสร้งอะไรเลยสักนิด แล้วก็ไม่ได้แสดงด้วย
เพียงแต่แค่ไม่มีความเกรงกลัวมาจากก้นบึ้งหัวใจเท่านั้น
“คุณกำลังจะโดนขายทิ้งไป! เหมือนอย่างกับของสิ่งหนึ่ง เหมือนอย่างกับวัตถุชิ้นหนึ่ง เดี๋ยวก็จะโดนคนเอาไปใส่ตู้คอนเทนเนอร์ ขนส่งไปในที่ที่ไกลแสนไกล นี่ คุณไม่กลัวสักนิดเลยจริงๆ เหรอ?” ผู้ชายพูดทวนขึ้น
แม้แต่ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ หลายคน รวมทั้งอานซินเออร์ต่างก็รู้สึกถึงความผิดปกติ ผู้ชายคนนี้ไม่มีเรื่องอะไรจะถามเยอะแยะขนาดนี้ทำไม? หรือว่าอยากจะเห็นความตื่นตระหนกและความหวาดกลัวในดวงตาคนอื่นเหรอ?
ซูย้าวเพียงแค่หึเสียงเย็นทีหนึ่ง ใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มเล็กน้อยนั้นสวยงามมาก “คุณอยากจะเห็นฉันกลัวมากเลยเหรอ? หรือคุณรู้สึกว่ามองเห็นความกลัวในดวงตาของผู้หญิง ได้ยินเสียงอ้อนวอนของผู้หญิง แล้วรู้สึกตื่นเต้นมากเหรอ? จิตใจคุณมีปัญหาหรือเปล่า!”
“เหอ เหอ……” ผู้ชายหัวเราะทีหนึ่ง แต่ว่าวินาทีต่อมา แล้วพุ่งเข้าไปด้วยท่วงท่าที่ว่องไวมาก คว้าทีหนึ่งเอาคางของซูย้าวมาบีบเอาไว้ “จิตใจของผมจะมีปัญหาหรือไม่ ไม่จำเป็นที่จะต้องให้คุณมายุ่ง!”
เขาแค่รู้สึกว่าแปลกใจมากเท่านั้น นี่มันเพราะป่ากว้างใหญ่มาก นกแบบไหนก็มีจริงๆ แม้แต่ผู้หญิงที่ไม่เกรงกลัวก็มีด้วย นี่มันช่างมีความหมายมากจริงๆ……
แล้ววินาทีนี้ อยู่ๆ เจ้าหนวดเคราคนก่อนหน้านี้ก็เดินเข้ามา แล้วกระซิบเสียงเบาที่ข้างๆ หูผู้ชายไปสองสามคำ ก็เห็นได้ชัดว่าผู้ชายอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นสายตาก็หันไปทางซูย้าว เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงตกตระลึงแล้วพูดทวนขึ้นประโยคหนึ่ง “เธอเป็นผู้หญิงของหลินโม่ป่ายเหรอ?”
เจ้าหนวดเคราพยักหน้า “ไม่มีทางผิดแน่นอนครับ! คือเรื่องจริง!”
พอเห็นว่าผู้ชายยังมีความสงสัยอยู่เสี้ยวหนึ่ง เจ้าหนวดเคราก็รีบพูดขึ้นว่า “พี่ใหญ่ ผมตรวจสอบมาแล้ว ผู้หญิงคนนี้อาศัยอยู่ที่เมืองเฟ่ยเฉิงกับหลินโม่ป่ายมาห้าปี! ได้ยินมาว่าเป็นคู่สร้างคู่สมที่โตมาด้วยกันด้วย!”
“อ๋อ?” ในน้ำเสียงของผู้ชายนั้น ฟังดูมีความสนใจขึ้นมาเสี้ยวหนึ่ง
อานซินเออร์กลับลืมตาโต และจ้องมองผู้ชายพวกนี้อย่างตกตะลึง แล้วหันไปมองซูย้าวอีก ถึงแม้ว่าในใจจะรู้ว่าพวกเขาพูดผิดแล้ว แต่ก็ไม่ได้แย้งกลับ
ในเมื่อทั้งสองคนต่างก็ไม่มีทางสลัดชะตาชีวิตที่จะโดนขายออกไปได้ อธิบายเยอะไปก็ไม่มีประโยชน์ ก็ปล่อยให้เป็นไปอย่างนี้ก่อนละกัน!
ผู้ชายรีบลุกขึ้น แล้วส่งสัญญาณให้พวกผู้ชายพวกนั้นทีหนึ่ง แล้วไล่คนทั้งหมดออกไป เหลือไว้แต่ตัวเอง
ในห้องมีเพียงแค่พวกเขาสามคน ผู้ชายจ้องซูย้าวเขม็งไปเลื่อนสายตาไปไหน อานซินเออร์ที่อยู่อีกข้างกลับโดนลืมเลือนไม้อีกข้าง ไม่มีคนถามไถ่ “คุณเป็นผู้หญิงของหลินโม่ป่ายเหรอ” อยู่ๆ เขาก็พูดขึ้น
ซูย้าวไม่ได้สนใจ
“นี่มันช่างเป็น ‘พรหมลิขิต’จริงๆ ด้วย! คิดไม่ถึงว่าวันหนึ่งผู้หญิงของหลินโม่ป่าย จะตกอยู่ในมือของฉันได้!” ผู้ชายยิ้มเย็นขึ้น แววตาที่จ้องมองซูย้าว มีความแค้นที่ฝังกระดูกโผล่ออกมา
แน่นอนว่าเธอเองก็รู้สึกถึงอะไรบ้างแล้ว และแล้ว ชายหนุ่มก็พูดอะไรขึ้นมา “อยู่ๆ ผมก็เปลี่ยนความคิดแล้ว ไม่อยากจะขายคุณแล้ว!”
หยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง “แทนที่ขายคุณไปแล้วได้เงินมานิดหน่อย สู้ให้หลินโม่ป่ายมาไถ่ตัวคุณกลับไปไม่ดีกว่าเหรอ การซื้อขายนี้ ก็จะยิ่งดีขึ้นไม่ใช่เหรอ?”
ลมหายใจของซูย้าวติดขัดขึ้นมาทันที ยิ่งไม่ต้องพูดว่าเธอไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน แต่ส่วนใหญ่ก็พอจะเดาได้ว่า ที่นี่จะต้องไม่ใช่ในประเทศแน่ และไม่ใช่เมืองA แล้วหลินโม่ป่ายในตอนนี้ กำลังเผชิญหน้ากับเรื่องที่บิดาป่วยเสียชีวิต และการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของตระกูล ไม่มีเวลาที่จะปลีกตัว แล้วก็ไม่มีเวลามาสนใจอย่างอื่นด้วย
เพราะว่าตัวเอง เขาได้ยอมทิ้งอะไรไปเยอะมากแล้ว ซูย้าวไม่สามารถยอมให้เขามาเสียสละอะไรเพื่อตัวเองในตอนนี้ได้อีกแล้ว!
“คุณรู้จักหลินโม่ป่ายเหรอ?” เธอพูดต่อ
ผู้ชายหึเสียงเย็น “ไม่เพียงแค่รู้จักเท่านั้น!”
ฟังออกว่าในคำพูดของผู้ชายมีคำพูดแฝงอยู่ ซูย้าวก็ไม่ได้รีบร้อนถาม เพียงแต่แค่ใช้สายตาอ่อนโยนจ้องมองเขา
ผ่านไปครู่หนึ่ง ก็ได้ยินเสียงของผู้ชายพูดขึ้น “สามปีก่อน พ่อของผมโดนเขารักษาจนตาย! หมอเก๊คนนี้ พึ่งความที่ตระกูลของตัวเองมีสิทธิ์มีอำนาจในเมืองA เอาแต่ทำเรื่องชั่ว นี่มันเป็นชั่วร้ายที่รักแกคนชัดๆ!”
ซูย้าวถือได้ว่าพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้เคียดแค้นต่อหลินโม่ป่ายสามตัวอักษรนี้มาก
ที่แท้เพราะว่าเคยมีเรื่องแบบนี้มาก่อน
แต่ว่าจากความเข้าใจที่ซูย้าวมีต่อตัวหลินโม่ป่ายนั้น ฝีมือทางการแพทย์และประสบการณ์ รวมทั้งตัวบุคคลและนิสัยของเขานั้น ไม่มีทางที่จะเกิดเรื่องที่รักษาคนจนตายได้นี่ ตรงกลางจะต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันแน่
“ในเมื่อคุณเป็นผู้หญิงของเขา งั้นเรื่องนี้ก็จัดการได้ง่ายแล้ว!” ผู้ชายยิ้มเย็นไป แล้วก็ชิดเข้ามาใกล้ แล้วจ้องมองซูย้าวจากบนลงล่าง“วางใจเถอะ คนอย่างผมนั้นรู้ว่าอะไรควรไม่ควร จะไม่มีทางเอาความโกรธมาลงที่คนอื่นง่ายๆ แต่ว่า การปรากฏตัวของคุณนั้นเป็นเหงื่อล่อที่ดีมากจริงๆ”
และเป็นเช่นนั้น เขาอยากจะใช้ตัวเองหลอกล่อให้หลินโม่ป่ายมาที่นี่!
เมื่อยืนยันการคาดเดาของตัวเองได้หมดแล้ว ในใจของซูย้าวก็เกิดคลื่นขึ้นมาทันที เธอรีบเงยหน้าขึ้นมาผู้ชาย “คุณมาใช้ฉัน ไม่มีทางหลอกล่อเขามาได้หรอก!”
“อ๋อ?”
ในตอนที่ผู้ชายกำลังจะจากไป แต่ฝีเท้ากลับหยุดลง
แล้วเธอก็รีบพูดขึ้นทันทีว่า “ดูท่าคุณก็คงจะแค่โดนคนจ้างวานมา รับเงินแล้วก็ช่วยทำงาน ไม่ได้เข้าใจพวกเราเลยสักนิด!”
คำพูดพวกนี้ ยิ่งดึงดูดจิตใจที่สงสัยของผู้ชายไว้
ซูย้าวครุ่นคิดไปเล็กน้อย เธอเองก็รู้ว่าตอนนี้ไม่ว่าตัวเองจะพูดอะไร ผู้ชายก็คงจะไม่มีทางเชื่อ แล้วผลสุดท้าย เขาก็จะทำตามความคิดเดิมตั้งแต่แรก แต่ไม่ว่ายังไง เธอก็ไม่สามารถเพราะว่าตัวเอง จะให้หลินโม่ป่ายมาละทิ้งธุรกิจของตระกูลไปอีกครั้ง แล้วมาเสี่ยงอันตรายตัวคนเดียว!
“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอะไรของหลินโม่ป่าย ในทางกลับกัน ฉันเคยเป็นภรรยาของลี่เฉินซี ถ้าพวกคุณอยากจะแบล็กเมล์หรือว่าต้องการค่าไถ่ละก็ ไปขอกับลี่เฉินซีเถอะ!” เธอพูดขึ้น
ผู้ชายอึ้งไปเล็กน้อย เหมือนกับว่าจะไม่ค่อยคุ้นเคยกับชื่อที่ออกมาจากปากของเธอนี้
“ลี่เฉนซีเป็นประธานกรรมการของบริษัทลี่ซื่อในเมืองA ในตัวเขามีเงินเป็นแสนล้านดอลลาร์ จำนวนทรัพย์สินยิ่งไม่สามารถนับได้ ไม่ว่าคุณจะต้องการเท่าไหร่ เขาก็น่าจะยอมจ่ายทั้งนั้น!” เธอพูดขึ้น
“คุณคิดว่าผมทำเพื่อเงินเหรอ?” ผู้ชายโต้กลับ
แต่ซูย้าวกลับพูดขึ้น “ฉันรู้ คุณกับหลินโม่ป่ายมีความแค้นต่อกัน และอยากจะแก้แค้น แต่ว่าก่อนหน้านี้คุณก็ได้พูดแล้วว่า พ่อของคุณนั้นเป็นเพราะว่ารักษาจนตาย งั้นก่อนที่พ่อของคุณจะเข้ารับการรักษา ในร่างกายก็ได้ป่วยเป็นโรคอยู่แล้ว ในเมื่อเป็นโรคแล้ว งั้นอาการดีหรือไม่ดี ถ้าเกิดแย่ลงละก็ ก็จะตายได้ทุกเมื่อ และนี่ก็เป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ คุณเองก็ไม่น่าที่จะไม่เข้าใจนี่?”
ผู้ชายจ้องมองซูย้าว บนใบหน้าขรึมเย็น ดูไปแล้วไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ
เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง แล้วพูดขึ้นอีกว่า “เวลาผ่านมาสามปีแล้วมั้ง! อารมณ์ที่คุณอยากจะแก้แค้นให้พ่อนั้น ฉันสามารถเข้าใจได้ ถ้าสามารถช่วยคุณหลอกล่อหลินโม่ป่ายมาได้จริงๆ ละก็ ฉันก็ยินดี แต่ว่า ฉันกับเขาไม่ได้มีความเกี่ยวพันกันจริงๆ ก็แค่กลัวว่าพอถึงตอนนั้นคุณรอเขามาได้แล้ว ก็ไม่ได้เงินอยู่ดี นั่นมันสูญเสียทั้งคนทั้งลาภไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“สูญเสียทั้งคนทั้งลาภ เป็นประโยคดี!”
ผู้ชายเผลอหัวเราะขึ้นอย่างเรียบเฉย และเดินเข้ามาใกล้ แล้วย่อตัวนั่งลง แล้วคว้าคอเสื้อของซูย้าวไว้ทีหนึ่ง แล้วลากคนมาตรงหน้าตัวเองเล็กน้อย “จะไปสูญเสียทั้งคนทั้งลาภได้ยังไงกัน? ถึงแม้ว่าหลินโม่ป่ายจะไม่มา แล้วผมจะไม่ได้รับเงิน แต่ว่า ก็ยังมีคุณอยู่นี่?”
“คุณรู้สึกว่า ฉันจะมีชีวิตอยู่ถึงตอนนั้นเลยเหรอ?” แววตาที่ไร้ความหมายของเธอ จ้องมองไปที่ผู้ชายอีกครั้ง
จากในดวงตาของเธอ สิ่งที่ผู้ชายมองเห็นนอกจากความไร้ความหมายแล้ว ที่เยอะยิ่งกว่า ยังมีความหมดห่วงอีกด้วย
“บอกคุณตามความจริงเลยนะ! ฉันใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองเฟ่ยเฉิงกับหลินโม่ป่ายไปห้าปี แต่ว่า เขาได้ทำให้ฉันผิดหวัง และไม่ได้แต่งงานกับฉัน แล้วตอนนี้ก็มีรักใหม่ไปนานแล้ว! อย่างมากสุดเขาก็ถือได้ว่าเป็นแค่คนรักเก่าของฉัน แล้วคุณใช้ผู้หญิงอย่างฉัน จะสามารถไปหลอกล่อเขาได้เหรอ?” ซูย้าวพูดขึ้น
อานซินเออร์ที่อยู่ข้างๆ ฟังความหมายบางอย่างออกจากคำพูดเธอ จึงรีบพูดเสริมขึ้นว่า “ใช่! เธอเลิกกับหลินโม่ป่ายไปแล้ว พวกเราต่างก็รู้กันหมด ว่าเธอเป็นภรรยาเก่าของลี่เฉินซี พวกเขายังมีลูกด้วยกันอีก คุณไปขอเงินกับลี่เฉินซีเถอะ”
ผู้ชายถลึงตาใส่อานซินเออร์ทีหนึ่ง เพื่อส่งสัญญาณให้เธอหุบปาก
อานซินเออร์โดนพลังของผู้ชายทำให้ตกลงจนอึ้งไป แล้วไม่กล้าพูดอะไรมากอีก
ผู้ชายจ้องมองซูย้าว “คุณกับผู้ชายที่ชื่อลี่อะไรคนนั้น เคยแต่งงานกันเหรอ?”
“ใช่ เคยแต่งงานกัน แล้วก็มีลูกกันด้วย แต่ว่าเขาทิ้งฉันไป แล้วยังไม่จ่ายค่าเลี้ยงดูลูกอีกด้วย จนทำให้ฉันห้าปีมานี้ต้องไปพึ่งพาผู้ชายคนอื่นถึงจะอยู่รอดมาได้ มีความลำบากก็พูดออกมาไม่ได้ เพราะฉะนั้น คุณไปขอเงินกับเขาเถอะ! พอถึงตอนนั้นฉันของแบ่งสิบเปอร์เซ็นต์ก็พอ! จะให้ฉันร่วมมือยังไงก็ได้ทั้งนั้น!” ซูย้าวยื่นเงื่อนไข
คำพูดพวกนั้น ผู้ชายฟังแล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดังขึ้นมา
คลายมือปล่อยเธอออก “คุณกล้าเสนอเงื่อนไขกับโจรเหรอ?”
“นี่ไม่ใช่เงื่อนไข นี่เป็นเพียงแค่การทำธุรกิจครั้งหนึ่งเท่านั้น! ไม่ว่าคุณจะอยากหรือไม่อยากทำลายกฎ แต่ว่าคุณคงจะไม่มีความแค้นกับเงินหรอกนะ? ถึงแม้คุณจะสูงส่ง แต่พวกลูกน้อยที่อยู่ในมือของคุณนั้น ก็เหมือนกับว่าล้วนอยากจะได้เงินทั้งนั้น? ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว สู้มาร่วมมือกับเราไม่ดีกว่าเหรอ ฉันจะช่วยคุณแบล็กเมล์ลี่เฉินซี จากนั้นก็แบ่งเงินกัน แบบนี้ทุกฝ่ายต่างก็มีความสุขกันทั้งนั้น!” เธอพูดขึ้น
