บรรยากาศดีๆ ที่หายาก กำแพงที่อยู่ลึกเข้าไปในหัวใจของซูย้าว ในที่สุดก็สลายไปอย่างช้าๆ ภายใต้ความอบอุ่นของเขา
เธอมองดูชายที่อยู่ข้างหน้าเธอ ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาอยู่ในใจเธอตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ และเขาไม่เคยหายไปไหน
ถ้ายกโทษให้เขาตอนนี้ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอนาคต ซูย้าวจะไม่นึกเสียใจ
ในชีวิตนี้หากคุณสามารถตกหลุมรักใครสักคน มันจะคงอยู่ตลอดไป คงจะเป็นความสุขที่สุดในชีวิตนี้!
“งั้นเรากลับกันเถอะ……”
ก่อนที่คำว่า “โรงแรม” จะถูกพูดออกมา ก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้นในหูของลี่เฉินซี–
“ประธานลี่และคุณซู บังเอิญจังเลยนะครับ!”
ลี่เฉินซีหันกลับไปและเห็นเจียงจี้เซิงเดินเข้ามา คนที่ปรากฏตัวได้ทำลายบรรยากาศดีๆ นี้ในทันที
เขาเลยต้องพูดว่า “อืม บังเอิญจริงๆ นะครับ!”
คำพูดและประโยคนั้นแข็งทื่อด้วยความโกรธเล็กน้อยที่ไม่สามารถทนได้
ไม่ใช่ว่าเจียงจี้เซิงจะมองไม่ออก อย่างไรก็ตาม เมื่อครู่เขาสังเกตเห็นฉากจูบ ในตอนที่เขาอยู่ในรถจากระยะไกล
“คุณสองคนเพิ่งทานข้าวเสร็จเหรอครับ?” เจียงจี้เซิงถาม
ลี่เฉินซีกล่าวว่า “ครับ เพิ่งทานไป ประธานเจียงยังไม่ได้ทานเหรอครับ? ถ้าอย่างนั้นพวกเราไม่รบกวนแล้วครับ!”
หลังจากพูดจบ เขาจับมือซูย้าวโดยธรรมชาติแล้วหันหลังกลับเพื่อจากไป แต่เสียงของเจียงจี้เซิงก็ดังมาจากด้านหลัง “ผมก็ทานแล้วเหมือนกันครับ ใกล้ๆ นี้มีบาร์อย่าหลายที่ ไปดื่มด้วยกันไหมครับ?”
ภายในหนึ่งเดียว เจียงจี้เซิงเสนอคำเชิญถึงสองครั้ง
ปฏิเสธไปแล้วครั้งหนึ่ง จะปฏิเสธอีกก็กลัวว่าจะไม่ดี
ลี่เฉินซีไม่ได้ตอบไปโดยตรง แต่มองไปที่ซูย้าว เธอเข้าใจความเศร้าโศกในใจของเขา และมองไปที่การแสดงออกที่จริงใจของเจียงจี้เซิง และเธอก็ไม่สามารถปฏิเสธได้
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้ากลับไปที่โรงแรมทันทีหลังห้าโมงเย็น เธอเกรงว่าระหว่างเธอและลี่เฉินซีจะยิ่งทำตัวไม่ถูกมากขึ้นไปอีก ดังนั้นการไปดื่มที่บาร์สักหน่อยคงดีเหมือนกัน
“ประธานเจียงพูดมาอย่างนี้ เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ!” ลี่เฉินซีเห็นความนุ่มนวลในดวงตาของเธอ และเห็นด้วย
เขาจับมือซูย้าวโดยธรรมชาติ แต่เธอมองไปที่เจียงจี้เซิงและลี่เฉินซี “คุณสองคนไปบาร์เถอะค่ะ! ฉันจะของกลับไปที่โรงแรมก่อน……”
“ถ้าคุณซูไม่ไปจะสนุกอะไรล่ะครับ? ไปด้วยกันเถอะครับ!” เจียงจี้เซิงกล่าวอย่างแข็งขัน
“คือ……”
ซูย้าวต้องการใช้โอกาสนี้ในการไปเดินช้อปปิ้งรอบๆ และซื้อของขวัญให้เด็กๆ แต่เจียงจี้เซิงเชื้อเชิญจนยากที่จะปฏิเสธ เธอจึงต้องไปที่บาร์ใกล้ๆ นี้กับชายสองคน
ถึงจะเป็นบาร์ แต่ด้วยความที่ยังไม่มืดนัก แขกจึงมีน้อย และด้านในก็เงียบมาก มีเสียงไวโอลินไพเราะติดหู ทั้งๆ ที่เป็นบาร์ แต่เสียงเพลงกลับไม่ดังจนเกินไป บรรยากาศค่อนข้างดีเลยที่เดียว
ทั้งสามคนเลือกมุมที่จะนั่ง บนโต๊ะมีผลไม้วางไว้อย่างสวยงาม รวมถึงและไวน์จากต่างประเทศสองสามขวด นอกจากนี้ยังมีบาร์เทนเดอร์ ซึ่งนั่งทำเครื่องดื่มสำหรับคนกลุ่มนี้โดยเฉพาะ
จุดประสงค์หลักของทริปนี้ได้รับการแก้ปัญหาแล้ว สิ่งที่ซูย้าวกำลังคิดคือการกลับบ้านโดยเร็วที่สุด ดังนั้นทันทีที่เธอนั่งลง เจียงจี้เซิงและลี่เฉินซีก็คุยกัน เธอเองก็ไม่ขัดจังหวะ และนั่งลงเงียบๆ อีกมุมหนึ่ง หยิบโทรศัพท์มือถือคุยกับโม่หว่านหว่านในวีแชท
เมื่อได้ยินว่าเธอจะกลับประเทศภายในสองวันนี้ โม่หว่านหว่านก็ดีใจมาก และส่งวิดีโอเกี่ยวกับลูกๆ ของเธอมาให้เธอ เมื่อเห็นซีซีและเตียวเตียวในกล้อง ซูย้าวยิ้มเบาๆ ด้วยรอยยิ้มของเธอนั้น สวยจนทำให้คนข้างกายละสายตาไม่ได้
แม้ว่าลี่เฉินซีกำลังคุยกับเจียงจี้เซิง แต่ความสนใจทั้งหมดของเขากลับมุ่งเน้นไปที่ซูย้าว ให้ความสนใจกับเธอทุกย่างก้าว ดูเธอจิบค็อกเทลและยิ้มเล็กน้อย
ชายสองคนที่อยู่อีกด้าน กำลังดื่มกันในขณะพูดคุยกันไปด้วย หลังจากนั้นไม่นานไวน์จากต่างประเทศก็เหลือก้นขวดแล้ว ซูย้าวรู้ว่าเธอคออ่อน ดังนั้นจึงไม่ไปชนแก้วกับพวกเขา เพียงแค่มองดูลี่เฉินซีดื่มไวน์รวดเดียวอย่างต่อเนื่อง ในใจก็อดไม่ได้ที่จะเหงื่อตก
รู้ตัวเขาดื่มเก่ง แต่จู่ๆ ก็ดื่มแบบนี้……จะไหวเหรอ?
มิตรภาพระหว่างผู้ชายช่างแปลกจริงๆ ! เห็นได้ชัดว่าความสัมพันธ์ของเขากับเจียงจี้เซิงไม่ได้ดีขึ้นมากนัก แต่เมื่อนั่งอยู่ที่โต๊ะไวน์ ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะเปลี่ยนไปในทันที
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ซูย้าวดื่มค็อกเทลสองแก้ว และก็คุยกับโม่หว่านหว่านพอประมาณแล้ว จากนั้นจึงลืมตาขึ้น สังเกตว่าลี่เฉินซีและเจียงจี้เซิงเกือบจะดื่มไวน์บนโต๊ะหมดแล้ว
พนักงานที่นั่นเข้ามาและเติมไวน์ใหม่เข้าไป เธอตกใจเล็กน้อย มองดูลี่เฉินซีที่ยังคงเตรียมดื่มอยู่ และพูดขัดโดยไม่รู้ตัว “คุณลี่ คืนนี้คุณดื่มมากเกินไปแล้ว! ฉันว่า……”
ก่อนที่เธอจะพูดจบ เจียงจี้เซิงก็พูดว่า “คุณซูไม่เข้าใจสิ่งนี้ใช่ไหมครับ? ผู้หญิงไม่ควรยุ่งกับเรื่องของผู้ชาย!”
“จากคำพูดของประธานเจียง ดูเหมือนว่าประธานเจียงจะดูถูกผู้หญิงอยู่ไม่น้อยเลยนะคะ!” ซูย้าวฟังออก
เจียงจี้เซิงมองไปที่เธอ “ไม่ใช่ว่าผมดูถูก แค่คุณซู ตอนนี้คุณเป็นอะไรกันคุณลี่เหรอครับ? ถึงได้ห้ามเขาดื่มได้?”
ประโยคนั้น ทำเอาซูย้าวนิ่งไปครู่หนึ่ง
ลี่เฉินซีนั่งมองเธอเงียบๆ ในแสงสลัว ดวงตาที่มืดมน ดวงดาวนับพันที่ควบแน่นเป็นประกาย เขายิ้มให้เธออย่างนุ่มนวล แล้วจับมือ ก่อนจะกระซิบว่า “ไม่ต้องกังวล ผมไม่เป็นไร!”
จากนั้น ลี่เฉินซีก็หันตัวกลับมา มองเจียงจี้เซิงและพูดว่า “ผมเป็นอะไรกับเธอ? ถ้าพูดโดยรวมแล้ว ก็อดีตสามี!”
แต่เสียงกลับเปลี่ยนไป และทันทีที่ดื่มไวน์ในมือหมด ก็พูดต่ออย่างเต็มปากว่า “แต่สำหรับผม เธอไม่ใช่แค่ภรรยาเก่าของผม แต่ยังเป็นผู้หญิงที่ผมชอบด้วย”
ผู้หญิงที่ผู้ชายสนใจ ไม่ว่าเธอจะทำอะไร เขาก็เต็มใจ
เจียงจี้เซิงอดหัวเราะไม่ได้ “ผมไม่เคยเห็นประธานลี่ปกป้องผู้หญิงแบบนี้มาก่อน ดูเหมือนว่าคุณซูจะแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ !”
“แน่นอนว่าเธอแตกต่าง!” ลี่เฉินซียิ้ม มองซูย้าวด้วยสายตาลึกล้ำ
ไม่ใช่ว่าเธอไม่ได้ยินบทสนทนาของพวกเขา และยิ่งไปกว่านั้นเธอรู้สึกว่าลี่เฉินซีกำลังปกป้องตัวเธออยู่ เพียงว่าในโอกาสนี้ ซูย้าวรู้ดี และหาข้ออ้างในการไปห้องน้ำทันที ออกไปได้เร็ว และให้ทั้งคู่ได้มีโอกาสคุยกับเป็นการส่วนตัว
เจียงจี้เซิงถือแก้วไวน์ จ้องไปที่การจากไปของซูย้าว ดวงตาของเขาหันไปทางลี่เฉินซีอีกครั้ง “พวกคุณหย่าร้างไปนานแล้วไม่ใช่เหรอครับ? และคุณก็หมั้นแล้ว ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้?”
“มันเป็นเรื่องภายใน คุณคิดว่าไงล่ะ?” ลี่เฉินซีตอบเบาๆ จุดบุหรี่แล้วเอนกายลงบนโซฟา
“คิดดีแล้วเหรอครับ ผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม?” เจียงจี้เซิงถามเชิงวาทศิลป์
ลี่เฉินซียิ้มอย่างชัดเจน “คุณไม่ใช่ไม่เคยมีประสบการณ์ด้านความรักมาก่อน แล้วทำไมถึงยังถามผมอีกล่ะครับ?”
เจียงจี้เซิงเม้มริมฝีปากล่าง “ก็พอมองออก คุณทำงานหนักเพื่อเธอจริงๆ ผมยังคงสงสัย เพื่อผู้หญิงคนนี้ คุณต้องมาขัดแย้งกับผม คุณคิดว่าผมไม่กล้าทำอะไรเธอหรือไง?”
เมื่อนึกถึงฉากตอนที่เขาไปที่โรงแรม ลี่เฉินซีต้องการเปิดไพ่ของเขา แต่เจียงจี้เซิงขัดขวางไว้ นั้นมันไม่ใช่แค่เรื่องไพ่ แต่ถ้าลี่เฉินซีถอยกลับในเวลานั้น ซูย้าวถอยกลับไม่ได้อย่างแน่นอน
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลี่เฉินซีเพียงแค่ยักไหล่และยิ้มอย่างเฉยเมย “ถึงกระนั้น คุณก็ยังไม่เข้าใจ อะไรก็ตามสามารถกลายเป็นสิ่งนอกตัวได้ ไม่ว่าชีวิตจะสำคัญหรือล้ำค่าเพียงใด ชีวิตก็ไม่อาจนำมาซึ่งความตายและไม่สามารถพรากจากไปได้”
เขาหยุดไม่ครู่หนึ่ง หันไปมองเจียงจี้เซิง “แต่ผู้หญิงนั้นแตกต่างออกไป ผมเสียเธอไปแล้วหนึ่งครั้ง และผมจะเสียเธอไปเป็นครั้งที่สองไม่ได้แน่นอน นอกจากนี้ การมีโอกาสนี้ในตอนนี้ พระเจ้าได้เมตตาต่อผมแล้ว และผมจะพลาดไม่ได้อีกแล้ว!”
“เมื่อคุณพูดมาอย่างนี้ ผมก็ยิ่งอยากรู้เกี่ยวกับเธอมากขึ้น! ผู้หญิงแบบไหนกันที่ทำให้ประธานลี่ผู้ที่ไม่เคยเชื่อเรื่องพระเจ้า ก็เลือกที่จะเชื่อในโชคชะตา?” เจียงจี้เซิงล้อเลียน
ลี่เฉินซีกล่าวว่า “จะสงสัยก็ไม่เป็นไร แต่เธอเป็นของผมแล้ว ในชาตินี้ หรือชาติหน้า ผมได้จองไว้แล้ว อย่าได้คิดหาวิธีใดเลยครับ!”
เจียงจี้เซิงมองไปข้างหน้า “เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง แม้ว่าเธอจะแตกต่างจากคนอื่น แต่เธอก็ยังเป็นผู้หญิง ยิ่งกว่านั้น คุณมีประสบการณ์และอดีตมากมาย คุณคิดไหมว่าต่อให้ผมบังคับเธอให้อยู่ หัวใจของเธอ จะยอมรับผมอย่างสมบูรณ์ได้เหรอ?”
มันอาจจะเป็นไปได้
แต่นั่นอาจจะเรื่องของอีกหลายปี หรือมากกว่าสิบปีให้หลัง!
เจียงจี้เซิงรู้สึกว่าแทนที่จะเสี่ยงโชคกับเรื่องแบบนี้ มันจะดีกว่าถ้าได้ผูกมิตรกับลี่เฉินซีและสร้างสัมพันธ์ สำหรับผู้หญิงมีมากมาย มากมาย ไม่เหมือนใคร พิเศษ และพวกเขาจะปรากฏตัวอีกครั้ง
อย่ารีบร้อนสักครู่
ยิ่งไปกว่านั้น สุภาพบุรุษอย่าเอาเปรียบคนอื่น
อย่างไรก็ตาม มันเป็นการตัดสินใจของลี่เฉินซี แล้วทำไมเขาต้องทำอีก?
ลี่เฉินซีเริ่มดับบุหรี่ในมือของเขา ลุกขึ้นหยิบแก้วไวน์และสัมผัสกับเขา “วันหนึ่ง คุณจะได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่สามารถปล่อยให้คุณละทิ้งทุกสิ่งและปกป้องได้ คุณจะรู้สึกถึงความสามัคคี ทุกช่วงเวลาที่เธออยู่ด้วยกันเป็นประกาย”
เจียงจี้เซิงหรี่ตาที่ยาวและแคบของเขาให้แคบลงเล็กน้อย ขณะที่คำพูดยังอยู่ในหูของเขา ไม่ได้พูด แต่ดื่มไวน์ในแก้ว และในที่สุดก็พูดว่า “หวังเป็นอย่างนั้นเถอะ!”
