ทั้งสามคนไปสนามกอล์ฟใกล้ๆ เนื่องจากระยะทางไม่ไกลจึงใช้เวลาขับรถเพียง 10 นาที
หลังจากมาถึง ซูย้าวและลี่เฉินซีก็ไปเปลี่ยนชุดกีฬาก่อน หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เปลี่ยนเป็นชุดกีฬาสีชมพูอ่อน ในขณะที่ ลี่เฉินซีเปลี่ยนเป็นสีขาวนวลทั่วตัว เจียงจี้เซิงมองทั้งสองด้วยรอยยิ้มบนริมฝีปาก
ไม่มีคำตอบสำหรับคำถามที่ซูย้าวถามมาก่อนหน้านี้ ดังนั้นเธอจึงอดสงสัยไม่ได้ หลังจากเดินไปแล้ว เขาก็ถามอีกครั้งว่า “ประธานเจียง คุณอานอยู่ที่ไหนเหรอคะ? คุณรู้ไหม?”
เจียงจี้เซิงมองไปที่เธอ และยิ้มโดยไม่พูดอะไรสักคำ
ทันทีใด เขาก็พูดคุยกับลี่เฉินซีเกี่ยวกับเรื่องอื่นๆ
ซูย้าวได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นอากาศ และถูกเพิกเฉยโดยสิ้นเชิง
เธอไม่ได้เกลียดการถูกเมิน นอกจากนี้ เจียงจี้เซิงและลี่เฉินซีได้แบ่งปันพูดถึงเรื่องต่างๆ ที่เหมือนกัน และเธอก็ขี้เกียจเกินไปที่จะเข้าไปมีส่วนร่วม แต่สถานการณ์ของอานซินเออร์ ก็ทำให้เธอสนใจมากขึ้น
เมื่อคืนนี้เธอจะไม่พูดถึง ส่วนเมื่อบ่ายวันนี้เธอเพิ่งส่งข้อความไปหาอานซินเออร์ และโทรออกด้วย แต่ไม่มีการตอบใดๆ
แม้แต่โทรศัพท์ก็ปิดเครื่องด้วยเช่นกัน
ในเวลานี้ ปฏิกิริยาของเจียงจี้เซิง ยิ่งทำให้เธอสงสัยมากยิ่งขึ้น
เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา หันหลังเดินออกไป แล้วโทรออกอีกสองสาย ซึ่งทั้งสองสายก็ปิดเครื่องเหมือนกัน
ไม่ว่าในกรณีใด ในช่วง 20 วันที่ผ่านมา อานซินเออร์และเธอได้อยู่ด้วยกัน และเธอได้แบ่งปันความทุกข์ยาก เธอกำลังจะกลับไปในเร็วๆ นี้ ดังนั้นจะทำเหมือนไม่สนใจอานซินเออร์ไม่ได้
ซูย้าวเดินไปด้วยความประหลาดใจ และเป็นครั้งแรกที่เธอขัดจังหวะชายสองคนที่พูดคุยกันอย่างระมัดระวัง และพูดโดยตรงว่า “ประธานเจียง คุณอานอยู่ที่ไหนเหรอคะ? วันนี้ฉันติดต่อเธอไม่ได้เลย!”
ครั้งนี้ เจียงจี้เซิงไม่ได้เพิกเฉยต่อเธออีกต่อไป แต่เขาพูดด้วยความสนใจอย่างมาก “วันนี้?”
เมื่อเห็นเธอพยักหน้า เขายิ้ม “แล้วเมื่อวานล่ะ? คุณติดต่อเธอหรือยัง?”
“เมื่อวาน……” ซูย้าวนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้โดยไม่รู้ตัว และแก้มของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที
เธอคิดเกี่ยวกับมัน เธอติดต่อกับอานซินเออร์ประมาณช่วงสาย ทั้งสองได้พูดคุยกันเล็กน้อย แต่ตอนนั้นเพราะพวกเขาได้พบกับเจียงจี้เซิง จึงหยุดพูดคุยกันก่อน
“ประธานเจียงไม่ได้เจอคุณอานเหรอคะ? ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน?” ซูย้าวถามอีกครั้ง
เจียงจี้เซิงมองไปที่เธอ “ดูเหมือนว่าคุณซูจะค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับอานซินเออร์นะครับ! แล้วทำไมคุณไม่ลองติดต่อเธอด้วยตัวเองล่ะ?”
“ฉันโทรหาเธอแล้วค่ะ แต่ติดต่อไม่ได้เลย……” เธอกล่าว
เมื่อเห็นเธอทำหน้ามึนงง แต่ท่าทางของเจียงจี้เซิงกับเรียบเฉย ลี่เฉินซีก็ก้าวไปข้างหน้าและหนุนไหล่ของเธออย่างสบายใจ “ซูย้าว เรื่องของอานซินเออร์ คุณไม่ต้องกังวล จะไม่มีอะไรครับ”
“ไม่มีอะไรเหรอคะ?” ซูย้าวดูเหมือนจะได้ยินเสียงผิดแปลกไป “อะไรคือไม่มีอะไรคะ?”
เจียงจี้เซิงกล่าวว่า “ผมและเธอรู้จักกันมานาน เธอรู้ว่าอะไรควรทำและอะไรไม่ควรทำ ถ้าล้ำเส้นผม ผลจะเป็นอย่างไรเธอรู้ดีอยู่แล้วครับ คุณซู คุณเป็นแขก เรื่องแบบนี้อย่าไปยุ่งเลยครับ!”
หมายถึงอะไรกัน!
ทำไมซูย้าวฟังออกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีจากคำพูดของเขาล่ะ?
เป็นไปได้ไหมว่าอานซินเออร์ถูกเขา……
เธอแทบไม่กล้าคิดเรื่องนี้อีกต่อไป ความกังวลก่อนหน้านี้ถูกบรรเทาลงในทันที เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ “ประธานเจียง คุณทำอะไรกับคุณอาน? เธออยู่ที่ไหนคะ?”
“ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหน ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องคุณซูนะครับ?” เจียงจี้เซิงถามกลับ
ซูย้าวกล่าวทันทีว่า “ไม่เกี่ยวข้องกับฉัน แต่ฉันต้องการให้แน่ใจว่าเธอปลอดภัย ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าคุณคิดให้ดี ถ้าคุณอานล้ำเส้นคุณ นั้นก็เพื่อฉันทั้งหมด และฉันก็ต้องรับผิดชอบด้วย!”
“แล้วยังไงครับ? คุณมีความรับผิดชอบ คุณจึงต้องการแบกรับไว้?” เจียงจี้เซิงเลือกไม้กอล์ฟจากมือแคดดี้อย่างช้าๆ หาตำแหน่งที่สบายในมือของเขา และเตรียมที่จะตี
ส่วนลี่เฉินซีก็ถือไม้กอล์ฟอยู่เช่นกัน และเดินเข้าไปอย่างช่วยไม่ได้ จับมือเธอแล้วพูดเบาๆ ว่า “ใจเย็นๆ ครับ”
จากนั้นเขาก็มองไปที่เจียงจี้เซิง “โอเคครับ ประธานเจียงอย่าได้ล้อเล่นอีกเลย! ซูย้าวจะจะคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง!”
เมื่อพูดแบบนั้น เจียงจี้เซิงก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา
ไม้กอล์ฟที่กำลังจะเหวี่ยงก็ถูกวางลง เขากลับมาเคลื่อนไหวอีกครั้ง และมองไปยังซูย้าวด้วยรอยยิ้ม แล้วพูดว่า “คุณเป็นผู้หญิงที่ฉลาดจริงๆ แต่บางครั้ง ก็ง่ายที่จะถูกชักจูงทางอารมณ์ ไม่ต้องกังวลไป! อานซินเออร์ที่ธุระบางอย่าง จึงกลับไปก่อนแล้ว ที่คุณติดต่อไม่ได้ เธอคงอยู่บนเครื่องบิน เดี๋ยวเธอคงติดต่อกลับอย่างแน่นอน!”
ด้วยคำพูดนั้น แม้ว่าซูย้าวจะเบาใจลงไปบ้าง แต่เธอก็ยังไม่สบายใจนัก เธอยังคงจ้องมองเจียงจี้เซิงด้วยความสงสัย “คุณอานกลับไปคนเดียวเหรอคะ?”
เกี่ยวกับหัวข้อนี้ เจียงจี้เซิงไม่ได้พูดต่อ เพียงแค่หันกลับมาและเริ่มเหวี่ยงไม้กอล์ฟ
ลี่เฉินซีดึงซูย้าวมาอีกทาง และพูดด้วยเสียงต่ำว่า “คุณไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างเจียงจี้เซิงและอานซินเออร์ เธอกลับไปประเทศเพียงลำพังก็ถูกแล้ว”
“อะไรนะคะ?”
ทำไมยิ่งพูดซูย้าวถึงยิ่งสับสนมากขึ้น
เธอก็ไม่ได้สงสัยอะไรเลย แต่ความรักของอานซินเออร์ที่มีต่อเจียงจี้เซิง เธอรู้ดีว่านิสัยของหญิงสาวดี คงไม่คิดริเริ่มที่จะกลับไปเพียงลำพังแน่? ในตอนนั้นที่บริษัทขอให้เธอกลับไป และยังส่งคนมารับเธออีก แต่อานซินเออร์ก็ปฏิเสธอย่างไร้ความปรานี
ลี่เฉินซีกะพริบตามอง “ผมจะบอกคุณในภายหลัง โอเคไหม!”
ท่าทางและน้ำเสียงที่อ่อนโยนของเขา เหมือนกับเกลี้ยกล่อมเด็ก ซูย้าวไร้หนทาง และเม้มริมฝีปากล่างอย่างเย็นชา ช่างเถอะ แค่ให้แน่ใจว่าอานซินเออร์ปลอดภัยก็พอแล้ว
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอไปอยู่ในพื้นที่พักผ่อนและนั่งลง มองดูเจียงจี้เซิงและลี่เฉินซีกำลังเล่นกัน ทั้งสองคนมีสปิริตในการเล่นค่อนข้างสูงอย่างอธิบายไม่ถูก โดยไม่คำนึงถึงความเหนือเลย
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน เจียงจี้เซิงก็เหลือบมองที่ซูย้าวและพูดว่า “คุณซู คุณไม่อยากเล่นเหรอ?”
เธอส่ายหัว “ขอโทษค่ะ ฉันเล่นไม่ค่อยเป็น”
ชายคนนั้นยิ้ม แล้วจ้องมองไปที่ลี่เฉินซี “แล้วประธานลี่ไม่สอนเหรอครับ?”
ลี่เฉินซีมองกลับมาที่เธอ และโบกมือให้เธอ “มานี่สิ!”
เธอยังคงส่ายหัว “ไม่ค่ะ ฉันจะดูพวกคุณเล่นอยู่ตรงนี้”
เขาเดินเข้ามาและดึงเธอไป โอบเอวเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาด้วยแขนยาวนั้น จับเอวเล็กของหญิงสาวด้วยมือข้างหนึ่ง และสอนให้เธอจับไม้กอล์ฟด้วยอีกมือหนึ่ง ลี่เฉินซีเอนลงและพิงแนบหูของเธอ ลมหายใจอุ่นๆ ที่ผ่านใบหู ทำให้เธอความรู้สึกร้อนแผดเผาในใจเธอทันที
สามารถรับรู้ปฏิกิริยาที่ผิดปกติของร่างกายของชายคนนั้นได้อย่างชัดเจน ซูย้าวจึงปล่อยไม้กอล์ฟด้วยความตื่นตระหนก “ไม่ ไม่เล่นดีกว่าค่ะ!”
ลี่เฉินซียังไม่ปล่อยเธอไป ก้มศีรษะและพูดข้างหูของเธอว่า “ทำไมล่ะ? ผมจะสอนคุณ ไม่ดีเหรอ?”
แก้มของเธอแดง บรรยากาศคลุมเครืออยู่รอบตัวเธอ และหัวใจของเธอก็เต้นแรงมาก เขาเฝ้ามองหญิงสาวขี้อายในอ้อมแขน และมือเรียวของเขาก็ลูบเบาๆ ที่แก้มของเธอ “มาเถอะ ผมจะสอนวิธีเล่นให้ ส่วนอย่างอื่น คืนนี้เราค่อยคิด!”
ซูย้าวตระหนักถึงความหมายอันลึกซึ้งในคำพูดของเขาในทันที เธอเม้มริมฝีปากล่างของเธอโดยไม่รู้ตัว และได้ยินเขาพูดในหูของเธอว่า “ไม่ต้องอาย ระหว่างคุณกับผม มีอะไรให้เขินอายกันครับ?”
“คุณ……”
เธอต้องการที่จะหลุดพ้น แต่เธอทำอะไรไม่ได้เลย เธอพูดต่ออย่างดื้อรั้น แต่กลัวว่าเจียงจี้เซิงจะขำเอาได้ ซูย้าวไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยให้เขาสอนตัวเอง
สำหรับกีฬากอล์ฟ เดิมทีซูย้าวก็เล่นได้อยู่บ้าง บวกกับคำแนะนำของลี่เฉินซี เธอก็ตีได้อย่างรวดเร็วในครั้งเดียว จ้องมองไปที่ลูกกอล์ฟสีขาวที่ลอยไปไกล และชายคนนั้นก็ยกริมฝีปากขึ้นพร้อมกับหัวเราะคิกคัก “ต้องเป็นลูกที่ดีแน่ๆ !”
“แน่นอนสิคะ! ฉันตีนะ!” เธอมองดูลูกกอล์ฟลอยไปอย่างมีความสุข และรอรายงานของแคดดี้
แน่นอนว่ามันเป็นลูกที่ดี
หลายคนกำลังจะย้ายสถานที่
ลี่เฉินซีลูบหัวของเธอ “นี่เรียกว่าศิษย์ดีมีครู!”
“ไปเถอะค่ะ ให้มันน้อยหน่อยนะคะ!”
เมื่อเห็นทั้งสองคนหยอกล้อกัน เจียงจี้เซิงก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา “พวกคุณสามีภรรยาน่ารักกันจริงๆ นะครับ!”
พวกคุณสามีภรรยา?!
ด้วยคำพูดไม่กี่คำนี้ สัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ละเอียดอ่อน หัวใจของซูย้าวก็ตกตะลึงอย่างกะทันหัน ต่างจากความมึนงงของเธอ เมื่อมองไปที่ลี่เฉินซีอีกครั้ง ก็ยังคงมีใบหน้าเหมือนเดิม จึงดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนอีกครั้งแล้วพูดอย่างระมัดระวัง “มาเถอะ ผมจะช่วยคุณ คราวนี้ผมสัญญาว่าจะลงหลุมให้ได้ในครั้งเดียวแน่!”
