จู่ๆ โทรศัพท์ก็สั่นขึ้นมาไม่ใช่เวลา
หานฉ่ายหลิงดูมือถือทีหนึ่ง บนจอมีชื่อหนึ่งปรากฏอยู่ เธอไม่มีเวลาไปสนใจ สายตาจดจ่ออยู่ที่ที่หนึ่งของด้านนอกรถ และเวลานี้ สิ่งที่เธอเห็นคือเขากำลังพยุงเธอขึ้นรถ
สายตาติดตามรถของพวกเขาจนรถหายไปในที่สุด และมือถือก็ยังคงสั่นไม่หยุด หานฉ่ายหลิงหัวเราะเยาะออกมาอย่างสิ้นหวังโดยที่ทำอะไรไม่ได้ เดิมทีเธอนึกว่าพวกเขาหมั้นกันแล้ว เขาสั่งตัดชุดเจ้าสาวให้เธอ เธอก็คือผู้หญิงที่เขารัก เป็นผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานด้วย เป็นที่หนึ่งในดวงใจเขา
แต่ดูท่าตอนนี้แล้ว จนถึงตอนนี้ เขาก็ยังลืมซูย้าวไม่ได้
วกไปวนมา สุดท้ายเธอก็คือฝ่ายแพ้อยู่ดี
หานฉ่ายหลิงสูดหายใจลึกๆอย่างทำอะไรไม่ได้ รู้สึกมือถือสั่นจนเธอรำคัญ เลยกดรับแล้วพูดโดยตรง“เพ้ยส้าวหลี่ ดึกขนาดนี้แล้ว คุณมีธุระอะไร？”
“เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน รู้สึกเจ็บใจมากเลยใช่มั้ยล่ะครับ？”เสียงผู้ชายที่อยู่ปลายสายฟังดูทุ้มต่ำ แต่กลับเต็มไปด้วยความสนุกในการได้หยอกล้อเธอ
เธอดูตกใจแล้วมองดูรอบๆ แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติอะไร แต่หยิบมือถือพูดว่า“คุณจับตามองฉันนั้นหรอ？”
“ผมเปล่าจับตาดูคุณ ก็แค่ข่าวมันมาเร็วหน่อยก็แค่นั้น แล้วฝากบอกคุณคำหนึ่ง ที่จริงพวกเขาอยู่ด้วยกันมาตลอด ครั้งก่อนที่คุณไปปารีส เขาบอกว่าจะไปออสเตรเลีย ที่จริงเขาไปไหนกันแน่ คุณน่าจะรู้ดีสุด ไม่ใช่หรอครับ？”
หานฉ่ายหลิงกัดริมฝีปากจนแน่น ใช่ เธอรู้
ครั้งก่อนที่เธอไปปารีส เขาอ้างว่าจะไปออสเตรเลีย แต่ที่จริงแล้วเขาไปท่องโลกกับซูย้าวต่างหาก ช่วยเธอไปตามหาเจียงจี้เซิงและเที่ยวไปทั่ว……
“ที่จริงคุณก็อยากจะกำจัดผู้หญิงคนนี้ตั้งนานแล้ว ไม่อย่างนั้น ตอนนั้น คุณคงไม่ส่งคนไปลักพาตัวเธอแน่”เพ้ยส้าวหลี่พูดต่อ
หานฉ่ายหลิงที่คุยสายอยู่ จู่ๆถูกคนเปิดโปงความลับในใจแล้วรู้สึกความเหน็บหนาวได้ผ่านเข้ามาอย่างไม่รู้ตัว
เธอพูด“คุณอยากพูดอะไรกันแน่？”
“ข้อเสนอก่อนหน้าของผม คุณว่ายังไงครับ？”เพ้ยส้าวหลี่บอกเจตนาที่แท้จริงของเขาอย่างชัดเจน
“คุณแน่ใจนะ ว่าถ้าฉันทำตามที่คุณบอก จะสามารถ……แยกพวกเขาออกจากกันได้จริง？”หานฉ่ายหลิงรู้สึกไม่มั่งใจ มือที่กำไว้จนแน่นมีเหงื่อไหลเต็ม“คุณก็รู้ว่านั้นคือไพ่ใบสุดท้ายของฉันแล้ว ถ้าสำเร็จก็ถือว่าดี แต่ถ้าไม่ ก็จบสิ้นทุกอย่างเลยนะ！”
เพ้ยส้าวหลี่ยิ้มมุมปากบางๆแล้วพูดอย่างเรียบเฉย“วางใจเถอะครับ ทำตามที่ผมบอก มีแต่จะสำเร็จ！”
หลังวางสาย หัวใจกระวนกระวายของหานฉ่ายหลิงรู้สึกสับสน ดวงตาที่ดูลุ่มลึกดูสับสนยิ่งขึ้น
ตอนเย็นวันต่อมา หานฉ่ายหลิงขับรถไปที่บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปโดยตรง
ประตูห้องประธานยังไม่ทันถูกเปิด ก็ได้ยินเสียงดังออกมา——
“ฉันได้ยินที่หมอกับพยาบาลพูดกันแล้วนะ เจิ้งเอ๋อหลังได้เห็นลูกกับซูย้าวอยู่ด้วยกันแล้วเขาก็สามารถยิ้มได้ ไม่แน่อาจจะทำให้เด็กฟื้นขึ้นมาได้จริง เพื่อเจิ้งเอ๋อแล้ว ถ้าลูกอยากจะแต่งงานกับเธอใหม่ละก็……”
เจี่ยงเวินอี๋ลากเสียงยาว เห็นความลังเลบนใบหน้าของเธอได้อย่างชัดเจน ในที่สุด เหมือนได้ทำการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่อะไรบางอย่างได้ ถึงพูดขึ้น“เพื่อเจิ้งเอ๋อแล้ว ฉันยอมถอยก็ได้ ถ้าพวกลูกจะแต่งงานใหม่ ฉันไม่คัดค้าน”
‘ฉันไม่คัดค้าน’คำพูดเดียว กลับเหมือนค้อนหนักที่ทุบลงหัวใจที่อ่อนแอของหานฉ่ายหลิงอย่างแรงโดยไม่รู้ตัว！
ก่อนหน้านี้ เธอยอมบาดเจ็บและยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเจี่ยงเวินอี๋กับลี่เจิ้ง ถึงได้รับการยอมรับจากแม่สามีและได้ฐานะเป็นว่าที่คู่หมั้นของลี่เฉินซี แต่ทั้งๆที่ซูย้าวไม่ได้ทำอะไรเลย เวลานี้ แค่เพราะรอยยิ้มของคนนอนไม่ได้สติคนหนึ่ง ก็ได้รับการยอมรับจากเจี่ยงเวินอี๋ได้ในทันที？
นี่มันยุติธรรมงั้นหรอ？
หานฉ่ายหลิงเหมือนได้ยินเรื่องน่าขำสิ้นดี อารมณ์ของเธอตอนนี้ไม่คงที่แต่เธอไม่สามารถแสดงออกมา เธอเลยรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง
รอเธอออกมาอีกที เจี่ยงเวินอี๋ไม่อยู่ที่ห้องแล้ว ส่วนลี่เฉินซีกำลังยุ่งเรื่องงาน เห็นเธอเข้ามาแล้วเงยหน้าพูดอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น“คุณมาได้ยังไงครับ？”
หานฉ่ายหลิงเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขาแล้วเม้มปากอย่างเก้อเขิน เธอยังไม่ทันจะพูด ทันใดนั้น ลี่เฉินซีก็พูด“ใช่แล้ว ผมมีของขวัญจะให้คุณร่วงหน้าด้วย”
ระหว่างที่เขาพูดก็เปิดลิ้นชักแล้วหยิบกล่องผ้ากำมะหยี่สวยหรูอันหนึ่งออกมา
หลังจากเปิดออกมา ข้างในคือแหวนเพชรที่เจิดจรัสวงหนึ่ง อย่างน้อยๆก็มีหลายกะรัต ดูหรูและแพงมาก เพชรใหญ่ขนาดนี้ เป็นที่ชื่นชอบของผู้หญิงทุกคน
“คุณลองดูว่าแหวนวงนี้เป็นไงครับ？ลองดูว่าเล็กหรือใหญ่ไปมั้ย”ระหว่างที่เขาพูดก็ลุกเดินมาตรงหน้าเธอ จับมือเธอแล้วใส่แหวนที่นิ้วนางของเธอ
ไม่เล็กไม่ใหญ่ ใส่กำลังดี
ราวกับทำขึ้นเพื่อเธอโดยเฉพาะอย่างไรอย่างนั้น
เธอมองแหวนที่อยู่บนนิ้วนาง แววตาดูจินตนาการเพ้อฝัน“เฉินซี นี่คือ……”
“แหวนแต่งงานเราไง ดีไซน์นี้คุณชอบมั้ยครับ？”เขาถาม
หานฉ่ายหลิงอึ้ง ก้มหน้ามองแหวน จากนั้นก็พยักหน้า“ที่คุณเลือก ฉันชอบหมดแหละค่ะ”
“ชอบก็ดีแล้ว ผมให้คนไปดูฤกษ์แต่งงานแล้วนะ เอาวันใกล้ๆนี้แหละนะ！เราจะได้แต่งงานกัน”เขากุมมือเธอไว้ ดวงตาที่ลึกซึ้ง เหมือนจะเห็นความรักที่ลึกซึ้งในนั้นจริง ทำให้เธอยากที่จะปฏิเสธ
ลืมความตั้งใจเดิมของเธอไปอย่างไม่รู้ตัว เพ้อฝันกับเซอร์ไพรส์ที่เขามอบให้จนเสียความเป็นตัวเอง
ในขณะที่หานฉ่ายหลิงกำลังดื่มด่ำกับความหวานชื่นที่เขาให้นั้น จู่ๆ ลี่เฉินซีก็ก้มหน้า แววตาดูคลุมเครือยากจะเข้าใจ“ยังมีอีกเรื่อง ฉ่ายหลิง ก่อนแต่งงานกับคุณ ผมต้องแต่งงานใหม่กับเธอ”
“……”
แสงแดดจ้าที่หายากในฤดูหนาว ส่องทั่วที่พื้นผ่านกระจกห้องทำงาน ทั้งห้องดูสว่างเจิดจ้า
หานฉ่ายหลิงมองเขาอย่างมึนงง“เฉินซี คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า？ตอนนี้กฎหมายอนุญาตให้มีคู่สมรสคนเดียวเท่านั้น คุณจะแต่งงานซ้อนทำผิดกฎหมายไม่ได้นะคะ”
ได้ยินที่เธอพูดแล้ว ผู้ชายหัวเราะออกมาทีหนึ่งทันที
รอยยิ้มที่สดใสได้หยุดชะงักในตาเธอ ยิ่งทำให้หัวใจเธอว้าวุ่น ลี่เฉินซีกุมมือเธอไว้แล้วพูดเบาๆ“เด็กโง่ ผมจะไม่รู้ได้ยังไง ที่ผมบอกคุณตอนนี้ ก็เพื่อไม่อยากให้คุณเข้าใจผิด”
“เข้าใจผิด？”
“ใช่ คุณอาจจะได้ยินมาบ้างแล้วว่าเจิ้งเอ๋อฟื้นแล้ว แต่สติยังฟื้นไม่เต็มที่ เมื่อวานบังเอิญสังเกตเห็นเขายิ้มเมื่อเห็นผมอยู่กับเธอ นี่อาจจะช่วยให้เด็กฟื้นได้สติเร็วขึ้น”
เขาอธิบายอย่างช้าๆ แววตาลุ่มลึกมองมาที่เธออีกครั้ง“เพราะฉะนั้น ผมเลยอยากแกล้งแต่งงานหลอกๆกับเธอเพื่อเด็ก”
“แต่งงานหลอก……”หานฉ่ายหลิงพูดคำนี้อยู่คนเดียว แค่แต่งหลอกๆหรอคะ？
ลี่เฉินซีก้มหน้า“ใช่ ก็แค่เป็นวิธีหลอกเด็กวิธีหนึ่งก็แค่นั้น คุณถึงเป็นคู่หมั้นของผม เป็นภรรยาในอนาคตของผม”
ทั้งๆที่เป็นคำพูดที่ปลอบโยน ทั้งๆที่ซึ้งมาก และทั้งๆที่เป็นสิ่งที่เธอเฝ้ารอมาหลายปี แล้วในที่สุดเธอก็ได้มา แต่ทำไม เวลานี้กลับรู้สึกแปลกๆบอกไม่ถูก？
ราวกับทั้งหมดนี้ มันช่างห่างไกลเป็นภาพจินตนาการที่ไม่มีอยู่จริง เหมือนภาพที่สร้างขึ้นมา เป็นภาพลวงตา แค่ใช้แรงแตะมันเบาๆก็จะหายไปในกลางอากาศ
ลี่เฉินซีจับคางเธอไว้อย่างเผด็จการ บังคับให้เธอสบตาเขาโดยที่แววตาดูเคร่งขรึม“อย่าเข้าใจผิดได้มั้ย？”
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอต้านทานผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย
ที่สำคัญ ทั้งชุดเจ้าสาว ทั้งแหวนและฤกษ์แต่งงานที่จะถึง ทั้งหมดนี้ ได้แสดงถึงว่าเธอถึงเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขา และเธอก็อยู่ในฐานะอย่างเปิดเผย
หานฉ่ายหลิงพยักหน้า“ค่ะ ฉันเชื่อคุณ ถ้าแค่เพื่อลูกละก็ ไม่เป็นไรค่ะ นั้นคุณกับเธอก็แต่งงานหลอกๆเถอะค่ะ！”
ลี่เฉินซีถอนหายใจทีหนึ่งแล้วจับไหล่เธอไว้“ผมรู้ว่าคุณต้องเข้าใจผมแน่ๆ！”
“อืม ขอแค่เธอไม่กระทบต่อเราก็พอค่ะ……”เธอซุกอยู่ในอกของเขาแล้วพูดคนเดียว ดวงตาเผยความร้ายกาจออกมา
เรื่องถึงขั้นนี้แล้ว เธอไม่มีกะจิตกะใจไปสนใจอย่างอื่นอีก
เพื่องานแต่งที่ใกล้จะถึง และเพื่อความปรารถนาที่ใฝ่ฝันมาหลายปี เวลาแบบนี้ ไม่ว่าจะทำอะไรก็กลายเป็นเรื่องสมเหตุสมผลไปหมด！
ซูย้าว！
นี่เธอโดนหาที่เองนะ ถึงเธอจะดวงแข็ง หนีรอดจากความตายได้ครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วยังไง？
เวลานี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของหานฉ่ายหลิงสดใสเท่าไหร่ ความคิดในใจก็ชั่วช้าเท่านั้น ในมือเธอยังมีไพ่ที่เหนือกว่าใบหนึ่ง คราวนี้ ซูย้าวดิ้นไม่หลุดแน่！
อยู่กับลี่เฉินซีให้ชื่นใจสักพัก เธอก็เอาแหวนเพชรคืนให้เขา หวังว่าวันแต่งงาน เขาจะสวมแหวนนี้ให้เธอต่อหน้าแขกที่มอบความอวยพรและอิจฉาพวกเขา
ออกจากห้องทำงาน เธอก็พิมพ์ข้อความหนึ่ง
“ซูย้าว ออกมาเจอกันหน่อย！มีเรื่องหนึ่ง ฉันคิดว่าเราต้องคุยกันหน่อย”หลังจากส่งข้อความเสร็จ หานฉ่ายหลิงก็ยิ้มอย่างเย็นชา แล้วเก็บมือถือลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว
