“ทำไมได้เหรอ?”
เสียงหัวเราะเยาะเย้ยเจ้าเล่ห์ทางด้านโทรศัพท์ของชายคนนั้นค่อยๆเพิ่มขึ้น เยือกเย็น ราวกับซาตานที่คลานออกมาจากนรก ความพิฆาตในอากาศทั้งหมดก็ปกคลุม“หาไม่เจอ หรือว่าไม่อยากจะหา?”
“หรือบางที คุณรู้นานแล้วว่าคนคนนี้เป็นใคร แต่กลับมีใจอยากปกป้องเหรอ?”
คำพูดของชายคนนั้น พูดอย่างตรงจุดตรงประเด็นเกินไป และแทงทะลุแก้วหูของซูย้าวทันที
ร่างของเธอชะงักนิ่งอยู่ครู่หนึ่งอย่างฉับพลัน นิ้วมือที่จับโทรศัพท์ไว้ ก็ไม่รู้ว่ามีเหงื่อไหลออกมาตอนไหนแล้ว
ขณะที่ลังเลที่จะอธิบายอย่างไร ทางด้านของชายคนนั้นก็พูดว่า“ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด แฮ็กเกอร์ลึกลับคนนี้ ก็คือคุณโม่หว่านหว่านใช่มั้ย?”
Jockมีสิ่งที่คาดไม่ถึงเล็กน้อย กลับไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องเหล่านี้ขึ้น ไม่ใช่ปัญหาที่จู้สือกรุ๊ปเผชิญ และสูญเสียทรัพย์สินเหล่านี้ แต่เป็น เขาคาดไม่ถึง ข้างกายของซูย้าว ยังซ่อนคนที่มีความสามารถเป็นที่โดดเด่นไว้หนึ่งคน!
สามารถแฮ็กระบบเว็บไซต์ทางการของจู้สือกรุ๊ปได้อย่างง่ายดาย แฮ็กที่นี่ ก็ง่ายเหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดา คนแบบนี้ น่ากลัวเป็นอย่างมาก ในขณะเดียวกัน ถ้าหากใช้ประโยชน์มากกว่านั้นล่ะ?
เขายิ้มแล้วเล่นแก้วไวน์ในมือ ของเหลวสีแดงขึ้นๆลงๆ ฟังเสียงหายใจที่กระวนกระวายไม่ค่อยชัดของหญิงทางด้านโทรศัพท์นั้น การเยาะเย้ยบนริมฝีปากของเขา ก็ยิ่งมากขึ้น
“ไม่ต้องกลัว ผมไม่มีทางทำร้ายเธอ เพียงแค่อยากจะหาเวลา คุณช่วยเตรียมการให้พวกเราพบเจอกันหน่อย!”
ชายคนนั้นพูดอย่างจริงจัง แต่ความสามารถของปากไม่ตรงกับใจ ไม่ได้ตื้นเขินจริงๆ“ก็แค่พบปะพูดคุยกันก็พอ อย่านานเกินไป คุณรู้ว่า ผมไม่มีความอดทน”
จากนั้น ทางด้านนั้นของเขาก็วางสายไป
และซูย้าวก็งงไม่รู้เรื่องยืนอยู่ที่เดิม ตั้งแต่นาทีที่สิ้นสุดการโทรศัพท์ ก็ยังรักษาท่าทางเดิม โดยไม่ขยับเขยื้อน
แม้จะมีสายลมเย็นยามราตรีพัดผ่านบริเวณรอบๆเล็กน้อย อากาศที่หนาวเย็นก็ปกคลุมไปทั่วร่างกาย ก็ยังฟุ้งซ่าน และไม่รู้สึกตัว
โม่หว่านหว่านตกอยู่ในอันตราย!
นี่เป็นสิ่งสุดท้ายหลังจากที่เธอฝืนหลุดออกมาจากความคิด เป็นคำตอบเดียวที่เธอได้รับ
ก่อนหน้านี้ เธอก็คาดเดาว่าจะเป็นแบบนี้ ดังนั้นหลังจากที่รีบปลอบเด็กทั้งสองคนแล้ว ก็อยากจะไปพบโม่หว่านหว่าน แต่ยังก็สายไปแล้ว
คาดไม่ถึงว่าด้านของJockนั้นจะรีบร้อนขนาดนี้ แทบรอไม่ไหวแม้แต่วินาทีเดียว!
ซูย้าวรวบรวมอารมณ์ มองดูรถแท็กซี่ที่ผ่านไปมา ก็เรียกมาหนึ่งคัน และไปที่โรงแรม
ตอนที่เธอมาถึง ก็หลังเที่ยงคืนแล้ว
โม่หว่านหว่านยังคงหลับสนิท นอนหลับใหลอยู่บนเตียง ขาก็ยังเตะผ้าห่มเป็นครั้งเป็นคราว และกอดตุ๊กตาตัวใหญ่ไว้ นอนหลับได้สนิท และสบายมาก
แต่กลับไม่เคยคิดมาก่อน จู่ๆฝ่ามือหนึ่ง ก็ตบลงบนไหล่ของเธอ
น้ำหนักที่จู่โจมอย่างกะทันหัน โม่หว่านหว่านมารู้ตัวอีกทีถึงได้ตอบสนอง แต่เพียงแค่ขยับร่างกาย ต่อจากนั้นก็พลิกตัว และนอนต่อไป
ซูย้าวสูดหายใจเข้าลึกๆ เดินไปเปิดไฟไปด้วย แล้วเดินกลับมาตบไหล่ของเธออีกครั้ง “โม่หว่านหว่าน ตื่นได้แล้ว ไม่ต้องนอนแล้ว!”
ในครั้งนี้ ถึงได้ปลุกโม่หว่านหว่านขึ้นมาแล้ว
เธอลืมตาขึ้นมาอย่างง่วงๆ แสงที่แสบตาทำให้เธอไม่สบายมาก หรี่ตามองไปที่ซูย้าวอย่างไม่หงุดหงิด “ฉันรู้ว่าเธอออกมาแล้ว ลี่เฉินซีรับเธอไปใช่มั้ย? ต่อจากนั้นเธอสองคนก็ไม่รู้ว่าวิ่งไปมั่วกันอยู่ที่ไหนแล้ว…..”
ปากก็พูดจาส่งเดช โม่หว่านหว่านก็เอนกายอีกครั้ง จะล้มลงแล้วหลับใหลต่อ
ซูย้าวดึงแขนของเธอไว้ ดึงตัวคนขึ้นมาใหม่“ไม่ต้องนอนแล้ว! ฉันจะพูดเรื่องสำคัญกับเธอ!”
โม่หว่านหว่านง่วงนอนมาก แล้วโดนเธอดึงไว้แบบนี้ ก็ง่วงน้อยลงในทันที และหาวครั้งหนึ่ง“เธอจะพูดอะไรกันแน่?”
เธอนั่งขัดสมาธิอยู่ด้านข้าง“ถ้าหากเธออยากจะพูดกับฉัน ถึงเรื่องน่ารำคาญของเธอกับลี่เฉินซีก่อนหน้านี้ ก็อย่าโทษที่ฉันตีเธอนะ! รบกวนการนอนของฉัน ก็เพื่อเรื่องน่ารำคาญเหล่านี้…..”
ตอนนี้ซูย้าวไม่มีอารมณ์มาอ้อมค้อมกับเธอ ดึงเธอออกจากเตียงทันที ตัวเองหันหลังไปที่ห้องแต่งตัว ช่วยโม่หว่านหว่านเก็บข้าวของอย่างรวดเร็ว
โม่หว่านหว่านรู้สึกว่าเธอไม่ค่อยปกติ ขยี้ตา ตามไปที่ห้องแต่งตัว ตอนที่เห็นเธอกำลังเก็บข้าวของของตัวเอง พิงไปที่ประตู อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เธออย่าบอกฉันนะ ลี่เฉินซีจะมาพักด้วย ดังนั้นเธอก็จะไล่ฉันออกไป!”
“เห็นแฟนดีกว่าเพื่อน! ซูย้าว นึกไม่ถึงเลยเธอจะเป็นคนแบบนี้!”
ฟังคำพูดที่ดังอยู่ในหู ซูย้าวอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้น มองเธอแล้วพูดว่า “ไม่ใช่แบบนี้ หว่านหว่าน ตอนนี้เธอตกอยู่ในอันตราย ฟังฉัน ไม่ต้องถามอะไร และก็ไม่ต้องคิดแล้ว รีบออกจากที่นี่ทันที!”
โม่หว่านหว่านฟังแล้วจับต้นชนปลายไม่ถูก“อันตรายอะไร?”
ซูย้าวเดินเข้าไป จับมือทั้งสองของเธอแล้วนั่งลง“เธอเชื่อฉันมั้ย?”
โม่หว่านหว่านก็ย่อมพยักหน้าเป็นธรรมดา“เชื่อสิ ทำไมเหรอ?”
“เชื่อฉัน งั้นก็ไม่ต้องถามอะไรแล้ว เรื่องบางเรื่อง เธอรู้มากเกินไป กลับจะไม่ดี!” ซูย้าวไม่อยากบอกทุกอย่างที่เกี่ยวกับJock ให้กับเธอในตอนนี้ อย่างที่หนึ่งคือไม่มีเวลาแล้ว อย่างที่สองเพื่อความปลอดภัยของเธอ
บางครั้ง รู้มากเท่าไหร่ ก็อันตรายมากเท่านั้น
หลักการนี้ สามารถใช้ได้ทุกเวลา
โม่หว่านหว่านกลับเชื่อใจซูย้าวมากจริงๆ เธอก็ไม่อยากถามมากนัก เมื่อคิดดูอย่างละเอียดรอบคอบแล้ว ถึงได้พูด“ฉันไปได้นะ แต่ฉันจะไปที่ไหนได้ล่ะ? อีกอย่างนะ ฉันไปแล้ว เธอและลูกจะทำยังไง”
“ฉันมีวิธีจัดการของฉัน เธอไม่ต้องสนใจพวกเรา สำหรับเธอจะไปที่ไหน…..!”ซูย้าวคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพลั้งปากพูดว่า “ไปที่ไหนก็ได้ ก็ถือว่าท่องเที่ยวช่วงหนึ่งเถอะ! แต่ว่าจำไว้ว่า ต้องดูแลตัวเองให้ดี อย่าได้เข้าใกล้คนแปลกหน้า ข้อมูลส่วนตัวของเธอ ก็ห้ามเปิดเผยเด็ดขาด!”
ในด้านนี้ โม่หว่านหว่านเรียกได้ว่าเชี่ยวชาญ
เหตุผลอาจจะเป็นเพราะตัวเองมี‘งานอดิเรก’นี้ ในวันธรรมดาโม่หว่านหว่านก็ให้ความสนใจเป็นพิเศษกับข้อมูลส่วนบุคคล และแทบจะไม่เปิดเผยข้อมูลเลยแม้แต่น้อย
แม้แต่การจัดส่งของช้อปปิ้งออนไลน์ทั่วไป เรื่องเล็กน้อยธรรมดาแบบนี้ เธอก็ยังระมัดระวังเป็นอย่างมาก
บางครั้งก็หัวเราะเยาะตัวเอง ระมัดระวังไปมีความหมายอะไร? ก็แค่อีเมลช้อปปิ้งออนไลน์เท่านั้นเอง ก็ไม่ได้มีความลับที่น่าตกใจอะไร คิดว่าแสดงฝ่าปฏิบัติการสะท้านโลกอยู่ทุกวันเหรอ?
แต่ว่าคาดไม่ถึง ในวันนี้ ก็มาถึงจนได้
ชั่วขณะหนึ่ง ในใจของโม่หว่านหว่านยังคงรู้สึกตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ได้เล็กน้อย!
ดวงตาที่สว่างไสวของเธอ มองไปที่ซูย้าวอย่างเปล่งประกายระยิบระยับ แม้แต่ความเหนื่อยล้าที่ง่วงก่อนหน้านี้ ก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง แทนที่ด้วยริมฝีปาก ที่ยังมาพร้อมกับรอยยิ้มจางๆ“ดูเหมือนว่า ดูเหมือนว่า…..”
ซูย้าวมองดูเธอด้วยความงุนงง ผู้หญิงคนนี้ตื่นเต้นอะไร? คิดว่ามีเรื่องดีๆเกิดขึ้นเหรอ?
แต่ตรงกันข้าม อันตรายมาก! และก็น่ากลัวมาก!
“ดูเหมือนว่าน่าลุ้นระทึกมากนะ! ถ้าอย่างนั้นเริ่มตั้งแต่ตอนนี้ไป ฉันก็จะเป็นเหมือนกับ‘นักโทษหลบหนี’ใช่มั้ย หลบหลีกกล้องวงจรทั้งหมด และใช้ชีวิตอยู่ในเงามืดอย่างระมัดระวังเหรอ?”
ซูย้าวฟังจนสับสน ค่อนข้างมึนงง และก็ค่อนข้างตื่นตระหนกเล็กน้อย ในที่สุด เธอเพียงแค่ยกมือขึ้นเคาะไปที่หัวของโม่หว่านหว่านอย่างแรง“เธอคิดอะไรนะ? ใช้ชีวิตอยู่ภายใต้เงามืด ดีมากเหรอ?”
“เธอไม่รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังเผชิญอะไรอยู่? ถ้าหากเธอโดนคนคนนั้นจับตัวได้ เธอรู้ว่ามั้ยว่าจุดจบคืออะไร? บางทีในอีกไม่กี่สิบปีข้างหน้า เธอไม่เพียงอายุสั้น ใช้ชีวิตอยู่ทุกนาทีทุกวินาที ก็จะโดนคนควบคุมใช้ประโยชน์ พวกเขาจะบีบคั้นเอาความรู้ความสามารถทุกอย่างของเธอ ใช้มันเพื่อตัวเอง ต่อจากนั้นตอนที่เธอไม่มีค่าที่จะใช้ประโยชน์ ก็จะกำจัดเธอทิ้งอย่างโหดเหี้ยม!”
ซูย้าวอธิบายด้วยกันว่า ในเวลานี้สำหรับโม่หว่านหว่านแล้ว แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีประโยชน์ เพียงแค่เธอไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน เพียงแค่ดูรายการการแสดงในภาพยนตร์มาอย่างต่อเนื่อง ก็ย่อมอยากรู้อยากเห็น มีความหวัง และถึงกับจินตนาการเล็กน้อย
ซูย้าวส่ายหัวเบาๆ ยังคงเก็บข้าวของให้เธอต่อไป!
เก็บเฉพาะบางส่วนที่จำเป็น รู้สึกว่าพอสมควรแล้ว เธอเอาการ์ดธนาคารของตัวเองให้เธอ รู้สึกว่ายังมีบางอย่างไม่เหมาะสม จึงค้นหาไปทั่วทุกทิศ หาตู้นิรภัยออกมา หลังจากที่เปิดแล้ว ก็เอาเงินสดทั้งหมดในนั้นให้เธอ
ท้ายที่สุดแล้ว ถอนเงินแล้ว ก็จะมีข้อมูลการทำธุรกรรม
การชำระเงินผ่านมือถือ ก็จะทิ้งร่องรอยไว้ด้วย อันตรายมากเกินไป
เงินสดสะดวกที่สุด
โม่หว่านหว่านมองดูกองธนบัตร ก็มึนงง“เธอเงิน…..เงินมากมายขนาดนี้เลยเหรอ? ยังไม่เคยบอกฉัน? ที่แท้ฉันใช้เวลาทั้งวันนอนอยู่ในกองเงินเหรอ?”
ซูย้าวขี้เกียจจะตีฝีปากกับเธอ และก็ไม่มีเวลาแล้ว มองดูกระเป๋าเดินทางที่พอดีใบนั้น ก็เทเสื้อผ้ามาบ้าง แล้วใส่ธนบัตรทั้งหมดเข้าไป“เธอจำไว้ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอห้ามถอนเงิน ห้ามใช้โทรศัพท์จ่ายเงินด้วย ใช้เงินสด! ไม่พอ หรือว่าใกล้จะใช้หมด หาวิธีติดต่อกับฉัน ฉันจะส่งคนเอาไปให้เธอ”
ต่อจากนั้น เธอก็เริ่มคิดว่าจะส่งโม่หว่านหว่านออกไปอย่างไร ลังเล หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาหมายเลขหนึ่ง…..
