ด้านนี้ ซูย้าวก็โทรศัพท์ และเดินไปเดินมาในห้องอย่างกลัดกลุ้ม
และในอีกด้านหนึ่ง โม่หว่านหว่านเอียงศีรษะมองดูกระเป๋าเดินทางใบเล็กนั้น แล้วมองไปที่ซูย้าวที่เดินไปเดินมาอย่างไม่หยุด ถามด้วยความสงสัยว่า“เงินมากมายขนาดนี้ เอามาจากไหนเหรอ?”
ซูย้าวชำเลืองมองเธอ“เธอคิดว่าฉันทำงานนี้เสียเวลาทำฟรีเหรอ?”
Jockปฏิบัติต่อลูกน้องค่อนข้างดี โดยเฉพาะด้านเรื่องเงินเดือนและสวัสดิการ เรียกได้ว่าปฏิบัติต่อผู้อื่นด้วยความอะลุ่มอล่วยให้อภัย และไม่เคยเข้มงวดมาก่อน
นอกจากนี้ซูย้าวก็ยังเป็นอัจฉริยะด้านทำธุรกิจ ค่าตอบแทนสำหรับการดำเนินงานหลายบริษัท ก็ไม่ได้ต่ำ
ที่สำคัญ เพราะอยู่เคียงข้างกับจู้สือกรุ๊ปมาโดยตลอด ภายใต้เงามืดยิ่งใหญ่ที่ปกคลุมของJock เธอมักจะรู้สึกไม่ปลอดภัย เตรียมตัวที่จะหนีออกไปอยู่ตลอดเวลา ดังนั้นถึงได้เตรียมเงินสดมากมายขนาดนี้ไว้
เพียงแต่ทำให้เธอคาดไม่ถึง จะได้ใช้รวดเร็วขนาดนี้
โม่หว่านหว่านยังต้องการพูดอะไร ด้านของซูย้าวนี้ก็โทรติดแล้ว ทางด้านชายหนุ่มนั้นเหมือนว่าก็ยังไม่นอน และเสียงทุ้มต่ำเล็กน้อยก็ดังขึ้นในหู“ดึกขนาดนี้แล้ว คิดถึงฉันใช่มั้ย?”
ซูย้าวขมวดคิ้ว ก็รู้ว่าลี่เฉินซีไม่ได้จริงจัง เธอหายใจเข้าลึกๆ และพูดเข้าเรื่อง“สามารถที่จะช่วยติดต่อเตรียมการเครื่องบินส่วนตัวให้ฉันได้มั้ย? ยิ่งเร็วก็ยิ่งดี ทางที่ดีสามารถที่จะบินได้ในตอนนี้”
ลี่เฉินซีก็จริงจังอย่างเห็นได้ชัด“เธอจะไปไหนเหรอ?”
เธอพูดว่า“ไม่ใช่ฉัน คือหว่านหว่าน มีเรื่องเล็กน้อย ฉันจำเป็นต้องส่งเธอไปเดี๋ยวนี้”
ลี่เฉินซีเข้าใจแล้ว เขาคิดไปสักครู่ พูดทันทีว่า“ดึกขนาดนี้แล้ว ทางด้านของฉันไม่ใช่ว่าจะจัดเตรียมไม่ได้ แต่ว่า เธอรอเดี๋ยว ดูเหมือนว่าส้าวหลิงจะบินไปเมืองTคืนนี้ ฉันถามเขาดูก่อน!”
“ก็ได้ ฉันจะรอโทรศัพท์จากคุณ” ซูย้าววางสาย มองไปทางโม่หว่านหว่านอีก สีหน้าดูตึงเครียดจริงจัง “ฟังให้ดี ตอนนี้ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับเธอ นี่เป็นเรื่องเกี่ยวข้องกับชีวิต เธออย่ามาเฮฮาเป็นเรื่องตลก!”
เมื่อโม่หว่านหว่านเห็นว่าเธอจริงจัง โดยทั่วไปก็พอเดาบางอย่างได้ และพยักหน้าอย่างระมัดระวัง“ฉันรู้แล้ว วางใจเถอะ ฉันจะดูแลตัวเองให้ แต่เธอ เธอจะทำอย่างไร?”
“ฉันไม่เป็นไร” ตอนนี้ซูย้าวมีเวลามานึกถึงตัวเองที่ไหนกัน เธอรู้เพียงว่า เรื่องราวทุกอย่าง แทบจะเกิดขึ้นมาจากเธอทั้งหมด ไม่สามารถที่จะทำให้โม่หว่านหว่านติดร่างแหไปด้วย
แม้ว่า เหตุการณ์ที่แฮ็กเว็บไซต์อย่างเป็นทางการและเปิดเผยข้อมูลของจู้สือกรุ๊ป โม่หว่านหว่านอาจจะไม่ได้เป็นคนทำ แต่ด้วยระดับความสามารถเทคโนโลยีของเธอ อยากจะทำสิ่งเหล่านี้ ก็สามารถทำได้
ดังนั้น Jockไม่มีทางปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน!
ในหัวสมอง นึกถึงหลายปีก่อนทันที ภาพครั้งแรกที่เธอเจอJockที่ต่างประเทศ…..
ภาพที่น่ากลัวแบบนั้น ความทรงจำที่สั่นเทาแบบนั้น เธอไม่ต้องการให้โม่หว่านหว่านลองและเผชิญใหม่อีกครั้ง!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูย้าวก็ก้าวไปข้างหน้าหลายก้าว จับมือของเธอไว้“หว่านหว่าน หลายปีมานี้ เธอทำเพื่อฉันมากมาย ตอนนี้ก็ต้องหลบๆซ่อนๆ เพราะฉัน ขอโทษนะ…..”
ความสั่นสะเทือนใจอย่างกะทันหันของเธอ เกือบจะทำให้โม่หว่านหว่านตาแดง แต่ก็กลับหัวเราะเสียงดังแล้วพูดอย่างรวดเร็วว่า“พวกเราเป็นอะไรกัน ไม่ต้องเกรงใจฉันขนาดนี้ ฉันควรจะขอบคุณเธอ ที่ให้ประสบการณ์ที่น่าลุ้นระทึกและสนุกในช่วงชีวิตนี้ของฉันถึงจะถูก!”
ตอนนี้ในหัวของเธอเต็มไปด้วยจินตนาการเกี่ยวกับการใช้ชีวิตที่ระมัดระวังในการ‘หลบๆซ่อนๆ’ น่าลุ้นระทึกมาก!
ซูย้าวไม่อยากทำลาย‘จินตนาการ’เล็กน้อยของเธอ ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าสามารถหอบเอาสภาพจิตใจแบบนี้ ก็ถือได้ว่าดี แต่หวังว่าทางด้านของJockนั้น หลังจากที่ตามหาไม่ได้ผล ก็จะล้มเลิกความคิด!
แต่ดูเหมือนว่าโม่หว่านหว่านจะคิดอะไรบางอย่างได้ คว้าข้อมือของซูย้าวไว้ทันที สีหน้าที่ตื่นเต้นก็หนักแน่นเล็กน้อย“เอ่อคือ มีเรื่องหนึ่ง เกี่ยวข้องกับเตียวเตียว ฉันจำเป็นต้องบอกเธอตอนนี้”
ซูย้าวเลิกคิ้วมองไปทางเธอ“เตียวเตียว?”
“ใช่ เกี่ยวข้องกับเด็กคนนี้!”
ซูย้าวคิดไปสักครู่ ก็ยิ้ม“สิ่งที่เธอจะพูด ฉันรู้แล้ว และก็เคยพูดคุยกับเด็กคนนี้แล้ว”
โม่หว่านหว่านนิ่งไปครู่หนึ่ง “เธอรู้แล้วเหรอ?”
เธอรู้แล้วว่าเตียวเตียวก็เป็นเด็กคนนั้นที่โดนคนอุ้มไปเมื่อห้าก่อน? เลือดเนื้อเชื้อไขแท้ๆของเธอกับลี่เฉินซี!
โม่หว่านหว่านก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก มีความรู้สึกเหมือนจบภาระในใจไปเรื่องหนึ่ง“ดีมาก เธอก็รู้แล้ว ถ้าอย่างนั้น ฉันไปแล้วก็สบายใจ”
ซูย้าวมองไปที่เธอแล้วยิ้ม แต่การแสดงออกก็จริงจังในชั่วพริบตา“ฉันยังอยากจะพูดสักหน่อย เกี่ยวกับเตียวเตียว หว่านหว่าน เธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันรู้ว่าชอบเด็ก แต่ก็ไม่สามารถที่จะขึ้นกับอารมณ์ของเด็ก สอนให้เขาหมดทุกอย่าง!”
ทำไมเตียวเตียวถึงได้ทำสิ่งเหล่านี้ออกมา และก่อให้เกิดหายนะใหญ่ขนาดนี้!
สาเหตุ ก็ยังเป็นเพราะโม่หว่านหว่านสอน!
โม่หว่านหว่านชะงักนิ่ง ก็รู้ว่าสิ่งที่ซูย้าวหมายถึงอะไร สูญเสียความมั่นใจโดยไม่รู้ตัว เหมือนกับเด็กที่ทำอะไรผิด ก้มหน้าอย่างเศร้าหมองและยอมรับผิดว่า “เอ่อคือ ฉันผิดไปแล้ว ฉันก็ไม่ได้คิดมากขนาดนั้น คิดว่าเตียวเตียวชอบ ก็สอนเขาไปบ้าง…..”
“เธอรู้มั้ยครั้งนี้เขาก่อให้เกิดหายนะใหญ่มากแค่ไหน? ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขา ครั้งนี้เธอก็ไม่ต้องเป็นแบบนี้!”ซูย้าวส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้และถอนหายใจ “แม้ว่าเด็กจะยังเล็ก ไม่รู้เรื่องราวอะไร ดังนั้นจึงไม่มีความพอดี เห็นอะไรก็เปิดโปงไปหมด แต่ว่าเธอเป็นผู้ใหญ่ อันตรายของเรื่องเหล่านี้ ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ ต่อจากนี้อย่าได้สอนเขาอีกแล้ว!”
โม่หว่านหว่านพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง ท่าทีอ่อนน้อมถ่อมตนเหมือนเด็กน้อย“ฉันรู้ตัวว่าผิดไปแล้วจริงๆ แต่ว่า ตอนนี้เรื่องนี้ทางด้านคนของจู้สือกรุ๊ป สงสัยในตัวฉันใช่มั้ย?”
ซูย้าวก้มหน้าลง โม่หว่านหว่านพูดทันทีว่า“ในเมื่อสงสัยฉัน ถ้าอย่างนั้นเตียวเตียวก็ปลอดภัย ใช่มั้ย?”
“ประมาณนั้น!”
ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีใครสงสัยเด็กอายุห้าปีคนหนึ่ง เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ขึ้น ใครจะคิดว่า ทุกอย่างเป็นฝีมือที่เกิดมาจากเด็ก?
โม่หว่านหว่านถอนหายใจด้วยความโล่งอกอีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้นก็จัดการได้ง่าย ต่อให้ฉันไม่ได้ซ่อนตัว โดนพวกเขาจับตัวไป เธอก็ไม่ต้องสนใจ อย่าได้ขอร้องแทนฉัน ฉันเป็นคนทำทุกอย่าง ดูแลเตียวเตียวให้ดี ถึงจะเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด!”
คำพูดที่กะทันหันนี้ ทำให้ซูย้าวค่อนข้างที่จะยากที่จะเชื่อ
ต้องรู้ว่า เมื่อก่อนนี้โม่หว่านหว่านไม่ได้ชอบเตียวเตียวมากขนาดนี้ ยากที่จะฝืนยอมรับได้ ก็ติดที่ว่าความสัมพันธ์ของเธอ และยังมักจะเตือนเธอ ไม่ควรที่จะยอมรับเด็กที่ไม่ทราบที่มาแบบนี้
ทำไมตอนนี้ถึงได้เสียสละยิ่งใหญ่ขนาดนี้เพื่อเตียวเตียว?
เมื่อท่าทางที่ไม่เข้าใจของซูย้าว โม่หว่านหว่านก็ยิ้มแย้ม“ฉันจะเป็นแม่บุญธรรมของเตียวเตียว ปกป้องลูกบุญธรรมของตัวเอง ก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“แม่บุญธรรมเหรอ?”ซูย้าวตกตะลึง ทั้งหมดนี่คืออะไรและความสัมพันธ์อะไร เธอยังอยากจะถามต่ออีก อย่างไรก็ตามโทรศัพท์ของลี่เฉินซี ก็โทรเข้ามาแล้ว
ทันทีที่รับสาย ทางด้านเขานั้นก็พูดตรงๆว่า“ลงมาข้างล่าง”
ซูย้าวตกใจเล็กน้อย ทางด้านของชายหนุ่มก็พูดอีกว่า“ฉันและส้าวหลิงอยู่ข้างล่างแล้ว”
เธอไม่โต้ตอบอะไรมาก วางสายโทรศัพท์ และลงไปชั้นล่างกับโม่หว่านหว่าน
แน่นอนว่า สายลมเย็นยามราตรีพัดผ่านข้างนอก และค่ำคืนที่มืดมิด
ในตอนกลางคืน ร่างสูงทั้งสองคนยืนสง่าอยู่ข้างตัวรถ ลี่เฉินซีใส่ชุดสูทและรองเท้าหนัง ดูเท่และหล่อเหลา ดวงตาสีดำสนิทจ้องไปที่ผู้หญิงที่เดินที่ไกลเข้ามาใกล้ เมื่อเธอเข้ามาใกล้แล้ว ก็ยื่นมือไปรับกระเป๋าเดินทางในมือของเธอมา
ด้านข้าง ลู่ส้าวหลิงที่ใส่เสื้อผ้าลำลอง สวมหมวกแก๊ป รูปร่างสูงหล่อสง่า ปรนนิบัติโม่หว่านหว่านขึ้นรถ
กลุ่มคนตรงไปที่สนามบิน เพราะลู่ส้าวหลิงกำลังจะเดินทางไปทำธุรกิจที่เมืองT และโม่หว่านหว่านถือโอกาสโดยสารไปด้วย ดังนั้นจึงไม่มีผลกระทบอะไร
ซูย้าวยังคงส่งโม่หว่านหว่านจนขึ้นเครื่องบิน แล้วพูดกำชับด้วย ทั้งสองคนถึงได้อาลัยอาวรณ์ที่จะจากไป
แต่ก่อนที่จะออกเดินทาง ซูย้าวยังค่อนข้างไม่วางใจ หาเวลาเจอลู่ส้าวหลิงตามลำพัง และพูดด้วยเสียงเบาว่า“คุณชายลู่ อาจจะทำให้คุณลำบากอีกแล้ว ขอโทษด้วยนะคะ”
ลู่ส้าวหลิงเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลา สุภาพอ่อนโยนสูงส่งสง่างามดุจหยกอันล้ำค่า“ทำไมพูดจาเกรงใจกันขนาดนั้น? ก็แค่เรื่องเล็กน้อย”
แต่ซูย้าวกลับส่ายหน้า สีหน้าจริงจัง“ถ้าหากทำได้ รบกวนคุณช่วยดูแลหว่านหว่านด้วยได้มั้ย เพื่อมั่นใจความปลอดภัยของตัวเธอ และพยายามอย่าปล่อยให้เธอออกไปข้างนอกคนเดียว”
ดวงตาของลู่ส้าวหลิงหรี่ลง “ฟังจากความหมายในคำพูดนี้ของคุณ ดูเหมือนว่าโม่หว่านหว่านจะตกอยู่ในอันตรายเหรอ?”
“ประมาณนั่น! รายละเอียดคืออะไรฉันไม่สามารถอธิบายให้คุณได้อย่างละเอียด แต่ยังต้องรอบกวนคุณชายลู่แล้ว”ซูย้าวไม่ได้พูดรายละเอียด แต่ว่าน้ำเสียงและแววตา เต็มไปด้วยความหมายที่ซื่อสัตย์จริงใจ
ลู่ส้าวหลิงไม่ถามอะไรอีกแล้ว เพียงแค่พยักหน้า“วางใจเถอะ ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ ผมจะดูแลคุณโม่ให้ดีอย่างแน่นอน!”
