เมื่อออกมาจากโรงแรม ลี่เฉินซีก็เดินอย่างเร่งรีบ และหวางอี้ก็รีบร้อนตามมาจากด้านหลัง
“ประธานลี่”หวางอี้ก้าวไปข้างหน้า ในขณะที่ดึงประตูให้เขา ก็พลันลดเสียงของเขาลง “นายหญิงใหญ่รู้เรื่องที่คุณหนูน้อยถูกลักพาตัวไปแล้ว”
ชายที่เพิ่งขึ้นไปบนรถอึ้งไปชั่วครู่ และเลิกคิ้วอย่างเย็นชาพร้อมกับหันไปมองหวางอี้ “แล้วเรื่องอื่นล่ะ?”
สิ่งที่เขากำลังพูดถึงนั้น หวางอี้รู้ดีและพูดทันทีว่า “เรื่องนั้นนายหญิงใหญ่ยังไม่รู้ แต่หลี่ขุยกางถูกจับไปแล้ว ไม่ช้าก็เร็วจะไม่สามารถปกปิดเรื่องนี้ต่อไปได้อีกแล้ว”
ลี่เฉินซีไม่มีคำพูดใดๆ แต่ใบหน้าที่หล่อเหลากลับจมดิ่งลงในทันที
เมื่อดูแลเจ้านายขึ้นรถเรียบร้อย หวางอี้ก็เดินอ้อมไปอีกฝั่งและเข้าไปนั่งตำแหน่งคนขับรถ เมื่อสตาร์ทรถเขาได้ยินเสียงต่ำของเจ้านายมาจากด้านหลังอีกครั้งและกล่าวว่า “ส่งคนไปจับตาดูเธอ และอย่าปล่อยให้เธอเข้ามายุ่ง “
หวางอี้ตะลึงในตอนแรก แต่เขาไม่ตอบสนอง ต่อมาเขาฟื้นสติและตอบกลับไปว่า “คนที่ส่งไปอยู่เคียงข้างคุณซู อยู่ที่นั่นตลอดเวลา แต่ประธานลี่ นิสัยของคุณซูนั้น คุณก็รู้ดี ว่าถ้าเธอต้องการทำอะไร ก็เกรงว่าพวกเราจะหยุดเธอไม่ได้…”
ลี่เฉินซีมองไปด้านข้างนอกตัวรถ หรี่ตาลงเล็กน้อย และยกมือขึ้นเพื่อคลายเนคไทอย่างไร้อารมณ์ นิสัยของผู้หญิงคนนี้ บางครั้งก็ดื้อรั้นราวกับวัว และเธอจะไม่หันกลับมามองอีกแม้จะชนกำแพงไปแล้วก็ตาม
และอีกอย่างเรื่องนี้เกี่ยวกับลูก เธอห่วงใยลูกมากแค่ไหน เขาก็รู้เช่นกัน
ไม่ใช่แค่ซีซี เตียวเตียวเธอก็ยิ่งเป็นห่วง…
เขาไตร่ตรองสักพัก จนในที่สุดก็ระงับความคิดที่ปะปนอยู่ในใจของเขาได้ และพูดเพียงว่า “อย่างไรก็ไปดูก่อน แล้วฉันจะจัดการกับส่วนที่เหลือเอง”
หวางอี้พยักหน้าตอบทันที สตาร์ทรถและออกตัวอย่างช้าๆ ไปตามถนน
ในโรงแรม ขณะที่ลี่เฉินซีออกไป ชายหนุ่มในชุดสูทและรองเท้าหนังก็ก้าวไปข้างหน้ชอลพุซ โน้มตัวลงและพูดว่า “คุณครับ คุณลี่ไม่ได้อยู่ในแผนของเรา เราควรทำอย่างไรดีในตอนนี้?”
ชอลพุซกำลังเอนกายอยู่บนโซฟา ขาทั้งสองไขว่ห้าง ท่าทางดูสบายๆ แต่คิ้วของเขากลับขมวดแน่น ใบหน้าของเขาเย็นชา และดูเหมือนว่าเขากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ พูดอีกครั้งว่า “คุณลี่ยังคงมีอิทธิพลอย่างมากในอุตสาหกรรมการเงินในประเทศ และไม่ควรประเมินความสามารถของบริษัทลี่ต่ำเกินไป เราเป็นผู้มาใหม่ หากเราเผชิญหน้ากับบริษัทลี่อย่างเปิดเผย เกรงว่าคงจะไม่เป็นผลดีกับเรา”
ที่ชายผู้นั้นพูดเป็นความจริง ซึ่งเป็นหนึ่งในคำถามที่ตอบยากที่สุดสำหรับ ชอลพุซ
ตลอดระยะเวลาที่ดำเนินแผนการ เขาพยายามหลีกเลี่ยงลี่เฉินซีให้มากที่สุด แต่ยิ่งไม่ต้องการมันมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีโอกาสได้เจอมากเท่านั้น
ชอลพุซครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และเป็นเวลานานก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองชายคนนั้น “ตอนนี้เด็กคนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง?”
ชายคนนั้นกล่าวว่า “พี่เลี้ยงดูแลอยู่แล้ว แต่เด็กไม่ส่งเสียงดังหรือเอะอะโวยวายเลย แต่เอาแต่ถามว่าทำไมคุณซูยังไม่มา
ชอลพุซพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นเรา…”
ชายคนนั้นโน้มตัวไปข้างหน้า หลังจากฟังคำแนะนำของเจ้านาย ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมขึ้นมา และพยักหน้าอย่างระมัดระวัง “รับทราบ ผมเข้าใจแล้ว”
ชอลพุซพูดอีกสองประโยค ชายคนนั้นตอบรับทีละประโยคแล้วจากไป เมื่อเขาเดินออกไป เขาพบกับซูย้าวที่อยู่ด้านนอก ทั้งสองมองหน้ากัน และชายคนนั้นสบตากับเธอและพยักหน้าให้ แล้วจากไป
ซูยาวไม่คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ และเดินตรงไป ชอลพุซเงยหน้าขึ้น และเห็นเธอ “คุณซู คุณให้ฉันรอเป็นเวลานานจริงๆ”
เขารอเธออยู่ตลอดเวลา แม้ว่าจะไม่มีการนัดหมาย แต่ ชอลพุซก็เชื่อว่า ซูย้าวจะมา
ใบหน้าของซูย้าวเย็นชาและไร้อารมณ์ ทันทีที่นั่งลง เธอก็สังเกตเห็นแก้วกาแฟบนโต๊ะและบุหรี่ที่เพิ่งดับหลังจากสูบไปได้ครึ่งหนึ่งในที่เขี่ยบุหรี่ ดวงตาที่สวยงามของเธอทรุดลง “ดูเหมือนว่า คุณชอลพุซไม่ได้รอฉันแค่คนเดียวสินะ “
ชอลพุซยิ้ม และพยักหน้าอย่างตรงไปตรงมา “ก็นะ ประธานลี่เพิ่งมาที่นี่”
คิ้วของซูย้าวขมวดเล็กน้อย ลี่เฉินซีมาที่นี่แล้วเหรอ?
ไม่จำเป็นต้องเดาว่าเขามาคุยกับชอลพุซเรื่องอะไร
ซูย้าวถามอย่างเร่งรีบ “ซีซีอยู่ที่ไหน? เขาพาไปแล้วหรือ”
ชอลพุซส่ายหัว “ฉันสัญญากับซีซีไปแล้ว ว่าถ้าคุณซูมารับถึงจะกลับไปได้”
“อ๋อ เป็นอย่างนี้เองสินะ”ซูย้าวสูดหายใจเข้าลึกๆ ปัดความตึงเครียดและความซับซ้อนบนใบหน้าของเธอออกไป เอนหลังพิงโซฟา “อย่างนั้นฉันก็อยู่ที่นี่แล้ว ฉันจะพาลูกสาวของฉันไปได้หรือยัง?”
ชอลพุซมองมาที่เธอ ดวงตาสีเหลืองอำพันของเขาแสดงออกอย่างลึกซึ้ง “แน่นอน แต่ว่า แล้วสิ่งที่ฉันต้องการล่ะ? คุณซูได้พิจารณาแล้วหรือยัง?”
เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้อีกครั้ง ซูย้าวก็หลับตาลงอย่างรวดเร็ว และไม่รีบเร่งที่จะพูดอะไร ขนตาที่หนาและงอนยาวของเธอประกบลงมา ซึ่งได้ปกปิดความยุ่งเหยิงในดวงตาได้อย่างสมบูรณ์แบบ
เธอไม่ได้คิดที่จะตัดสินใจ แต่ราวกับกำลังต่อสู้กับตัวเอง คิดดูแล้ว เมื่อเธอเงยขึ้นมองอีกฝ่ายอีกครั้ง นัยน์ตางดงามของเธอก็หรี่ลงช้าๆ “แต่ถ้าสิ่งที่ฉันทำไปไม่สามารถทำให้คุณ ชอลพุซพอใจล่ะ?”
แค่ประโยคเดียว ดูเหมือนธรรมดาและไม่ได้ตั้งใจ แต่ในความเป็นจริงมันทำให้เกิดคลื่นเสียงคำราม
ชอลพุซมองเธอ รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา “ถ้าคุณไม่ทำอย่างนั้น ฉันเกือบจะเชื่อเลยว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริง!”
ขณะที่เขาพูด เขาอดไม่ได้ที่จะปรบมือ จากนั้น เขาก็พูดว่า “คุณซู คุณไม่เชื่อข้อมูลที่ผมให้ไว้เหรอ? ถึงได้จงใจ ทำการแสดงดีๆ ให้ฉันดู “
การแสดง
สิ่งที่เขาพูดไม่ผิด มันเป็นการแสดง
ก่อนที่จะทะเลาะกับลี่เฉินซีในรถ ทุกประโยคและทุกฉาก ทั้งหมดนั้นเธอทำการแสดงขึ้นมา
เป็นความจริงครึ่งหนึ่งและเท็จครึ่งหนึ่ง
ความจริงคือซูย้าวต้องการค้นหาความจริงในอดีตเกี่ยวกับการเสียชีวิต’โดยบังเอิญ’ของแม่ของเธอ เพื่อค้นหาผู้กระทำความผิดที่แท้จริง และนำมันไปสู่ความยุติธรรม เพื่อปลอบโยนวิญญาณแม่ของเธอ
สิ่งที่ไม่จริงคือเธอต้องการพิสูจน์ทั้งหมดนี้ด้วยตัวเอง ด้วยวิธีของเธอ ด้วยตาและหูของเธอเอง แทนที่จะใช้มือของผู้อื่น โดยใช้วิธีนี้เพื่อเผชิญหน้ากับลี่เฉินซี
ซูย้าวก็ยิ้มเช่นกัน แต่รอยยิ้มนั้นอ่อนแอมาก ความรู้สึกนั้นไม่ได้ส่งมาจากใจ “ทำไมฉันต้องเชื่อคุณ? แม้ว่าข้อมูลที่คุณให้ฉันจะเป็นความจริง แต่ในเวลานี้ กลับเอาเรื่องทั้งหมดนี้มาบอกฉัน จุดประสงค์ไม่ใช่หวังให้ฉันเลิกกับลี่เฉินซีเหรอ?”
มันทำให้เธอเชื่อว่า เป็นชอลพุซที่ทำผลงานได้ดีหรือไม่?
“สิ่งที่พวกคุณต้องการ คือทำให้ฉันและลี่เฉินซีมาถึงทางตัน ทำให้เขาอยู่ในอารมณ์ที่ลึกซึ้ง และไม่มีเวลาดูแลผู้อื่น พวกคุณก็จะสามารถใช้ช่องโหว่นี้ เพื่อบรรลุเป้าหมายที่แท้จริงของคุณ ฉันพูดถูกต้องไหม?”ซูย้าวพูดอย่างไม่แยแส เสียงนั้นแผ่วเบาและดูเหมือนอ่อนโยน แต่กลับกลายเป็นมีดเย็นเฉียบและดาบแหลมคม จิ้มไปที่หัวใจของอีกฝ่าย
ชอลพุซละสายตาไปที่อื่น รอยยิ้มที่ซ่อนเร้นของเขายังคงพูดต่อ “ก่อนที่ฉันจะมา Jockเคยบอกว่า คุณเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก เวลาจัดการกับคุณ จะไม่รู้ว่าสิ่งไหนจริงหรือสิ่งไหนเท็จ และก็ไม่รู้ด้วยว่าต่อไป คุณจะทำอย่างไร”
เช่นเดียวกับตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอกับลี่เฉินซีจะเลิกกันแล้วจริงๆ
ดูเหมือนว่าเธอเลือกที่จะเชื่อพวกเขา แต่ในความเป็นจริงนั้น?
ซูย้าวถอนหายใจเล็กน้อย “ฉันแค่ได้รับการยกย่องจากJock แต่สิ่งที่คุณต้องการ ฉันทำสำเร็จแล้ว ดังนั้นต่อไป คุณชอลพุซควรทำตามสัญญาที่ให้ไว้ด้วยหรือไม่?”
ชายผู้นั้นไม่ลังเล และพยักหน้าโดยตรง “มันควรจะสำเร็จ แต่ว่า พวกเรามาจัดการขั้นตอนเรื่องสิทธิเลี้ยงดูเตียวเตียวกันก่อนเถอะ!
ขณะที่พูด เขาหยิบเอกสารที่เตรียมไว้ออกมาหลายฉบับ เนื้อหาชัดเจน การเจรจาต่อรองและยืนยันกับทนายความแล้ว และเขาก็ส่งให้ซูย้าวทีละฉบับ
เธอไม่แม้แต่จะมองไปที่มัน แล้วผลักมันกลับไปให้เขา “มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่ทำแบบนี้ แม้ว่าฉันจะเซ็นจริงๆ แต่คุณชอลพุซจะสามารถรับเด็กและจากไปทันทีเลยหรือไม่?”
ไม่
จุดประสงค์ที่แท้จริง ไม่ใช่แค่เตียวเตียวคนเดียว
เรื่องนี้ ซูย้าวคาดเดามานานแล้ว
พวกเขาไม่มีทางที่จะพยายามอย่างหนักเพื่อจะได้เด็กอายุห้าขวบแค่คนเดียวหรอก เว้นแต่ จะมีผู้สมรู้ร่วมคิดอีก
ชอลพุซไม่พูดอะไร มีเพียงดวงตาคู่สวยจับจ้องมาที่เธออย่างเงียบๆ
ซูย้าวยังมองไปที่เขา “ให้ฉันบอกเงื่อนไขก่อน!”
ชายคนนั้นผงะไปครู่หนึ่ง “เงื่อนไข?”
เธอก้มหน้าลงอย่างช้าๆ และเสียงที่นุ่มนวลก็ดังขึ้น “ปล่อยเตียวเตียวไป ลูกสามคนรวมเขาแล้ว จะได้รับการเลี้ยงดูโดยลี่เฉินซี จนกว่าพวกเขาจะโตเต็มที่ ในช่วงเวลานี้ คุณไม่มีสิทธิ์หรือห้ามมีการแทรกแซงใดๆ ให้เด็กๆ เติบโตขึ้นอย่างแข็งแรง มีความสุข และปลอดภัย”
“ประการที่สอง อย่าแตะต้องบริษัทลี่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งลี่เฉินซี แม้ว่าฉันจะไม่พูดแบบนี้ Jockก็รู้ดีว่า ผลลัพธ์ที่พินาศด้วยกัน ไม่ใช่สิ่งที่พวกคุณต้องการ”
หลังจากพูดจบ ซูย้าวเอนกายพิงโซฟาข้างหลังเธอ แล้วหยิบหมอนข้างขึ้นมา วางไว้บนตักของเธอแล้วเล่นกับมัน เลิกคิ้วขึ้นและมองไปที่ชายคนนั้น “ถ้าอย่างนั้น เรามาคุยเรื่องต่อไปกันเถอะ!”
