บทที่ 65 งานเลี้ยงสังสรรค์ส่วนตัว
สิบโมงเช้าของอีกวัน
ลี่เฉินซีเพิ่งประชุมเช้าเสร็จเรียบร้อยและกลับมาที่ห้องทำงาน เห็นประตูห้องทำงานปิดไว้ มีร่องประตูเล็กๆ หรี่ตาโดยไม่รู้ตัว และยื่นมือผลักประตูออกไป
เจี่ยงเวินอี๋ที่นั่งฟังเสียงอยู่บนโซฟา เงยหน้าขึ้นมามองไปที่ลูกชาย
ลี่เฉินซีมองหน้าเธอนึงครั้ง สังเกตุเห็นในอกของเธออุ้มหนูเจิ้งไว้ ไอ้เด็กน้อยนั่งอยู่ที่อ้อมกอดของคุณย่า มือเล็กๆถือตุ๊กตาตัวนึงเอาไว้ หน้าตาเต็มไปด้วยความสนุกสนาน
สายตาอ้อมไปที่ตัวเด็ก ลี่เฉินซีเดินไปที่ห้องทำงานโดยตรงและในขณะเดียวกันที่วางเอกสารในมือลงไป ในปากก็พูดว่า “แม่ครับ ทำไมท่านถึงพาเด็กมาที่บริษัทครับ?”
“ก็นายไงหล่ะหลายวันมานี้ไม่กลัวบ้านกลับช่องเลย ยังไม่มาหาลูกอีกต่างหาก คาดว่าหนูเจิ้งเอ๋อแทบจะลืมหน้าตาของพ่อเสียแล้ว！”
เจี่ยงเวินอี๋พูดอยู่ ในขณะเดียวกันก็อุ้มเด็กเดินไปที่เขา
เจิ้งเอ๋อเห็นพ่อปุ๊บ ปากเล็กๆยิ้มแย้มออกมาทันที มือเล็กๆก็กระโจนเข้ามาและส่งสัญญาณต้องการให้พ่อกอด
แขนที่ยาวเหยียดของลี่เฉินซีคว้าไว้ปุ๊บ แขนที่มีแรงอย่างแข็งแกร่ง อุ้มเด็กไว้ในอ้อมกอด ไอ้เด็กน้อยซุกซนมาก จับเนคไทของเขาโดยตรง ยัดเข้าไปในปากแบบมั่วซั่ว
เจี่ยงเวินอี๋เห็นเหตุการณ์ รีบขัดขวาง “หลานรักของย่าครับ ทำไมกินทุกอย่างเลยอ่ะครับ！”
อุ้มเด็กกลับมาอีกครั้ง เจี่ยงเวินอี๋นวดหัวสมองอันเล็กๆของเจิ้งเอ๋อ “เด็กดี วันหลังห้ามกินของมั่วซั่วอีกนะครับ！”
เด็กกลับหัวเราะก๊าก แล้วก็กอดต้นคอของเจี่ยงเวินอี๋ เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เธอถอนหายใจแบบหมดหนทาง ได้แต่เอาเด็กฝากไว้ให้กับพี่เลี้ยงชั่วคราว ออกไปรอเขาก่อน
เจี่ยงเวินอี๋หาเวลาว่าง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ นั่งลงอีกครั้งถึงพูดว่า” นายกับซูย้าวเมื่อไหร่จะจัดการเรื่องหย่าร้างกันสักที？”
ลี่เฉินซีเพิ่งนั่งลง พลังงานทั้งหมดจริงจังอยู่ในหน้าจอคอมพิวเตอร์ มือทั้งคู่ที่เรียวยาวดั่งหยกเคลื่อนไหวอย่างกระฉับกระเฉง
เห็นว่าลูกชายไม่สนใจ เจี่ยงเวินอี๋พูดอีกว่า “ซูย้าวคนนั้น ไม่สามารถอยู่ที่บ้านตระกูลลี่อีกแล้วจริงๆ！สองปีมานี้เรื่องที่บ้านตระกูลลี่ซื่อเราแต่งงานกับคนใบ้ ถูกคนเยอะแยะมากมายหัวเราะเยาะ！”
“จนถึงตอนนี้ เธอถึงขั้นวางแผนการร้ายกาจให้กับ ฉ่ายหลิง ร้ายกาจเสียจริง นางใบ้ที่โหดเหี้ยมคนนี้ แม่ไม่อยากเห็นมันอีกแม้แต่วันเดียว ！หย่ากันโดยเร็วซะทีเถอะ！”
เจี่ยงเวินอี๋จู้จี้จุกจิก ความทรงจำที่มีต่อซูย้าว ตั้งแต่ต้นจนจบไม่เคยดีมาก่อน ตอนนี้เอาเรื่องของหานฉ่ายหลิง เกลียดชังเธอเข้ากระดูกดำ
ความโกรธแค้นไม่ได้สะสมแค่วันสองวัน ความไม่พอใจก็ไม่ใช่ความวู่วาม
แต่ว่าจู้จี้ขี้บ่นเกินไป ทำให้ลี่เฉินซีขมวดคิ้วแบบไม่มีความสุข สายตามองไปที่เจี่ยงเวินอี๋โดยไม่รู้ตัว น้ำเสียงที่เย็นชาออกมาซะทีเดียว “หย่าหรือไม่ เป็นเรื่องระหว่างผมกับเธอ แม่ครับ แม่อย่ายุ่งอีกเลยนะครับ！”
“แม่ไม่ยุ่งได้หรือ? แม่ไม่เข้าใจจริงๆ ผู้หญิงแบบนั้น นายหลงไหลมันตรงไหนกันแน่！” เจี่ยงเวินอี๋โมโหจะแย่อยู่แล้ว สีหน้าก็เข้มขรึมขึ้นมาทันที
ลี่เฉินซีไม่พูดไม่จา แต่ว่าสีหน้าที่เข้มขรึม ก็สะท้อนความไม่พอใจในวินาทีนี้ออกมาด้วย
” รีบหย่ากับมันโดยเร็ว ฉวยตอนที่หนูเจิ้งยังเด็ก เด็กยังจำเรื่องอะไรไมได้ ลูกค่อยแต่งงานกับฉ่ายหลิง เด็กก็จะรักฉ่ายหลิงอย่างรักเดียวใจเดียว และเห็นเธอเป็นแม่แท้ๆ！”
ที่แท้ความคิดของเจี่ยงเวินอี๋ล้วนอยู่ที่เรื่องนี้！
สายตาของลี่เฉินซีเคลื่อนย้ายออกมาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ มองมาทางแม่อย่างเย็นชา รอยพับระหว่างหัวคิ้วชัดเจนมาก” ทำกับหนูเจิ้งแบบนี้ สำหรับเด็ก ยุติธรรมแล้วหรือครับ？รอให้เด็กโตแล้ว หรือจะไม่ถามและไม่สงสัย? ”
ถึงเวลานั้นเขาต้องอธิบายกับเด็กยังไงหล่ะ？
ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนหน้านี้โม่หว่านหว่านเคยมาหาเจี่ยงเวินอี๋และลี่เฉินซีโดยลำพัง ให้เวลาสามวัน และให้รับซูย้าวกลับบ้านไป แต่ว่าบ้านตระกูลลี่ไม่ทำตาม โม่หว่านหว่านก็แพร่กระจายข่าวที่ทั้งสองคนกำลังจะหย่ากันในเร็วๆนี้ออกไปตั้งนานแล้ว
ขณะที่เธอแพร่กระจายข่าว ล้วนมุ่งไปที่บริษัทลี่ซื่อ
เป็นเช่นนี้ปุ๊บ มีผลกระทบต่อบริษัทลี่กรุ๊ปจำกัดเป็นอย่างมาก ถ้าหากลี่เฉินซีหย่าร้างกับซูย้าวจริงๆในทันทีทันใด ไม่ต้องสงสัยเลยว่าชื่อเสียงตัวเองก็ต้องเสียหายอีกครั้ง คำพูดที่ลึกลับซับซ้อนของโลกภายนอก ต้องออกมาอย่างไม่ขาดสายแน่นอน
เจี่ยงเวินอี๋รู้จุดนี้ดี แต่ว่าแค่ยืมกำลังของบริษัทลี่ซื่อ เมื่อเทียบกับคำนินทาก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น วันหลังก็จะเงียบไปเอง แต่ว่าท่าทางของลี่เฉินซียังคงไม่ชัดเจน ตัวเองก็ไม่พูดมากอีกแล้ว
อีกฝั่งของเมือง ซูย้าวอยู่คนเดียวที่คอนโด ยุ่งกับงานในอินเตอร์เน็ต เธอเป็นนักบัญชีทางอินเตอร์เน็ตและเป็นอาจารย์วิเคราะห์การเงินอีกด้วย
สรุปแล้ว ที่เกี่ยวกับธุรกิจและสมบัติการเงิน เธอจัดการเป็นหมด แต่ว่าที่อินเตอร์เน็ตแพลตฟอร์ม ที่เข้ามาขอความช่วยเหลือจากเธอ ล้วนเป็นบริษัทเล็กๆ
ถือว่าหารายได้เสริมที่ใช้จ่ายในวันปกติ แต่ว่าความสามารถของซูย้าวโดดเด่น หัวสมองก็เฉลียวฉลาด เพราะฉะนั้นผ่านงานนี้ หารายได้เข้ามาไม่น้อยเลยทีเดียว
เธออยากใช้เงินพวกนี้ ให้แม่กับลูกมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นกว่านี้อีกหน่อย ตัวเองลำบากอีกนิดก็ไม่เป็นไร
ขณะที่ซูย้าวกำลังตั้งอกตั้งใจทำงาน มือถือได้รับข้อความวีเชทอย่างกะทันหัน
เป็นซูหยวนส่งมาเอง เนื้อหาง่ายมาก
“งานเลี้ยงสังสรรค์ส่วนตัวงานนึง ยังเป็นกฎระเบียบเดิม บรรเลงเพลงหลายเพลง งานสำเร็จแล้วฉันจะรับแม่คุณกลับมาที่บ้านพักคนชราในใจกลางเมือง”
เพราะว่าก่อนหน้านี้ซูหยวนทำตามคำสัญญาทุกอย่าง ครั้งนี้ ซูย้าวก็ไม่ได้สงสัย สรุป ถ้าหากสามารถรับอานโล๋มาที่ใจกลางเมือง เธอไปเยี่ยมแม่ทุกวัน ก็จะสะดวกสบายมากเลยทีเดียว
ถ้าหากราบรื่น ไม่แน่ยังหาโอกาส รับแม่ออกมาโดยสิ้นเชิง และพ้นจากการควบคุมจากกำมือของซัวฉ่ายลี่
ซูย้าวจึงไม่ได้คิดอะไรมาก และส่งข้อความวีเชท รับปากกับซูหยวนไปเรียบร้อย
จากนั้น ตั้งอกตั้งใจทำงานอีกครั้ง คิดอยู่ว่าจัดการงานให้เรียบร้อยซะ ตอนเย็นค่อยไปบรรเลงดนตรีเปียโนที่งานเลี้ยงสังสรรค์ส่วนตัว ทันเวลาพอดี
ไม่รู้ด้วยซ้ำ ซูหยวนที่อยู่ไกลๆทางนี้ หลังได้รับข้อความตอบกลับ ก็ยกริมฝีปากขึ้นมายิ้มแย้มอย่างเย็นชา หันหน้ามองไปที่ผู้ชายวัยกลางคนซึ่งไกลแค่คืบเดียว และพูดอย่างออดอ้อนออเซาะว่า “อาจางคะ ย้าวย้าวพูดว่าได้ค่ะ ตอนเย็นมาแน่นอนค่ะ”
นัยน์ตาประธานจางเปล่งประกาย “จริงๆ?”
“แน่นอนอยู่แล้วค่ะ！น้องสาวหนูก็มีความทรงจำดีๆต่อประธานจางนะคะ！” เธอพูด
ประธานจางมีความสงสัยเล็กน้อย “แต่ว่าครั้งก่อนประธานลี่ปรากฏตัวออกมาอย่างกะทันหัน ที่สำคัญ……..”
” โธ่เอ๊ย ท่านก็รู้นี่คะ ผู้ชายคนนี้เอาหน้าจะตายค่ะ！ถึงแม้ประธานลี่กับย้าวย้าวหย่าร้างกันเป็นความจริงที่หนักแน่น แต่ว่ายังไงซะก็มีความสัมพันธ์เป็นถึงสามีภรรยาเก่า ท่านว่าหล่ะ？”
มองดูรอยยิ้มที่ไม่ชัดเจนของซูหยวน ประธานจางเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง ใช้ความคิดตัวเองวิเคราะห์ เข้าใจอย่างกะทันหัน
“อ่า ที่แท้ครั้งก่อนคือเล่นละคร！ฉันเข้าใจแล้ว！เข้าใจแล้ว！”สีหน้าเขาดีใจมาก หัวเราะก๊ากก๊ากอย่างเสียงดัง
ซูหยวนก็หัวเราะด้วย “ที่สำคัญคืนนี้ ประธานลี่ไม่ได้ร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์ส่วนตัวในครั้งนี้อีกด้วย นี่เป็นการเซอร์ไพร์สที่หนูเตรียมไว้ให้ย้าวย้าวและอาจางอยู่กันตามลำพัง อาจางคะ ท่านต้องรักษาไว้ดีๆนะคะ！”
” วางใจ วางใจ ความหวังดีของหยวนหยวน อาเข้าใจอยู่แล้ว！” ประธานจางยอมรับในความหวังดี คิดถึงเรื่องราวทุกอย่างที่ใกล้จะเกิดขึ้นในเร็วๆนี้ รอยยิ้มก็เผยความเลวทรามออกมา
สายตาของซูหยวนยั่วยวน คืนนี้ ก็คือผลลัพธ์ทั้งหมดที่เธอได้พยายามมาในหลายวันที่ผ่านมานี้ นางดอกทองซูย้าวคนนั้น คอยดูก็แล้วกัน！
คิดถึงตรงนี้ เธอก็ส่งข้อความวีเชทอีกนึงข้อความ สั่งการเป็นพิเศษ ให้ซูย้าวแต่งตัวสวยๆ ออกงานด้วยชุดที่อลังการ
ส่งข้อความเรียบร้อย ก็ยังไม่วางใจอีก ลุกขึ้นมาไปโทรศัพท์——
“ครั้งก่อนคุณพูดว่ามียาพิเศษชนิดหนึ่งคือยาอะไรนะ? จัดการกับผู้หญิงโดยเฉพาะ จัดการ！ฤทธิ์ยาดีจริงๆไหม？อืม ได้ ส่งมาให้ฉันสองเม็ด ฉันต้องการใช้……..”
วางสายไปเรียบร้อย ซูหยวนถึงวางใจเล็กน้อย ครั้งนี้เธอจะให้ซูย้าวกับลี่เฉินซีหย่าร้างกัน ในขณะเดียวกัน ยังต้องการให้ชื่อเสียงเธอเสียหายโดยสิ้นเชิงอีกด้วย！
