บทที่ 80 คุณข่มขู่ฉันไม่ได้หรอก
ในโรงน้ำชาที่เต็มไปด้วยบรรยากาศที่เงียบกริบ ในห้องเหมาที่ตกแต่งสุดหรู ว่านหางจระเข้ปลูกเต็มกระถาง ขอบของมันเต็มไปด้วยหนาม เหมือนดั่งเสือสิงโตที่อยู่ตรงกรง ทำให้เขี้ยวอันแหลมคมที่ซุกซ่อนเอาไว้เปล่งประกายแสงออกมา
ซูย้าวยื่นมือไปเล่นใบไม้ของมัน แก้วหูได้ยินเสียงทุ้มต่ำของผู้ชาย และมันกำลังกล่อมหู น้ำเสียงนั้นเคล้าด้วยความนิ่งสงบ ไม่มีคลื่นใดๆ เกิดขึ้นเลย
“ผมรู้ดี โปรเจคCCUครั้งนี้ คุณซูเป็นคนที่สร้างมาเพื่อบริษัทตระกูลลี่ ต่อให้บริษัทอื่นอยากจะแก่งแย่ง เกรงว่าคงไม่มีความหวัง! “
ระหว่างที่ฟังคำพูดเหล่านี้เข้าหู ดวงใจดวงนี้ของซูย้าว เหมือนหม่นหมองลงทันที ความลับที่ซ่อนไว้ลึกๆ ถูกคนเปิดโปง รอบตัวจึงแผ่ซ่านความเลือดเย็นที่ยากจะอธิบาย
“ยังมี! ” เพ้ยส้าวหลี่มองเธอ นัยน์ตาดูอ่อนโยนอย่างมาก แล้วกำลังจับจ้องไปยังนัยน์ตาของเธอ ทำให้นัยน์ตาของเขาสะท้อนให้เห็นถึงเรือนร่างเล็กๆ ทั้งสองร่างของเธอ นอกจากนี้ ก็ไม่มีสิ่งอื่นใดอีก “ผมยังรู้อีกมากมาย เกี่ยวกับเรื่องของคุณ อยากรู้ไหม? “
ซูย้าวมองเขา กลับเผยสีหน้าที่ดูน่าสนใจออกมา
เขาก็ออกมอง จึงพูดขึ้น “อย่างเช่น สิบกว่าปีก่อนคุณเปลี่ยนจากเด็กที่มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง จนกลายเป็นไอ้ใบ้คนหนึ่ง”
“อีกอย่าง ดูเหมือนคุณจะเงียบๆ ไม่มีชื่อ คุณที่ความใสซื่อและความน่ารัก จริงๆ แล้วก็ได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับคนๆ หนึ่งแล้ว แค่เสียดายความรักอยู่ฝ่ายเดียวของคุณ กลับได้มาซึ่งความใจร้ายและไม่เห็นค่าความรู้สึกจากใครบางคนเท่านั้น”
สายตาของเพ้ยส้าวหลี่เผยความเยาะเย้ยออกมาเล็กน้อย แม้แต่ยิ้มตรงมุมปาก ยังเคล้าด้วยร่องรอยที่ต้องการกระทำอะไรบางอย่างอย่างไม่ชัดเจน “ผมพูดถูกไหม? คุณซู ยังอยากฟังไหม? “
ใจของซูย้าว ทันใดนั้นก็ร่วงหล่นลงสู่เหวลึก
ผู้ชายคนนี้ที่อยู่ตรงหน้า ไม่เพียงแต่มีอำนาจเหมือนอย่างลี่เฉินซี แม้กระทั่งความสามารถที่เดาใจคนอื่น ก็เกินสิ่งที่คาดหมายไว้!
เพ้ยส้าวหลี่รู้…….มากเกินไปแล้ว!
ความลับพวกนั้นเธอซ่อนไว้มาตลอด เขากลับ……รู้ทุกอย่าง?!
“ตกตะลึงใช่ไหมล่ะ รู้สึกว่าผมรู้มากเกินไปแล้วใช่ไหม? ” เขาคลายยิ้มแล้วเอ่ยถาม
ซูย้าวก็นิ่งงันไปเล็กน้อย ขนตายาวสั่นสะเทือนเล็กน้อย ถ้าเธอสามารถพูด เช่นนั้น ตอนนี้ก็คงจะนิ่งสงบเหมือนกัน
คนๆ นี้ พูดออกมามากเกินไปในชั่วพริบตา เหมือนความลับเป็นชั้นๆ ถูกเขาคลายออกมาหมด ความเลือดเย็นที่เสียวกระดูก กำลังซัดเข้ามาไม่หยุด
“วางใจเถอะ เรื่องพวกนี้ แค่ผมรู้คนเดียวเท่านั้น” เขาอธิบาย “ยังไงผมก็ไม่มีทางพูดกับคนอื่น สำหรับเรื่องที่คนอื่นรู้หรือไม่ ผมไม่กล้าคอมเฟิร์ม”
ความหมายโดยนัยของคำพูด ถึงแม้เขาจะรู้เรื่องทั้งหมดของซูย้าว ทว่าก็ไม่ได้บอกให้กับคนอื่นรู้
ซูย้าวกลับฟังอย่างเหม่อลอย เหมือนจะเข้าใจแล้ว และก็เหมือนจะงงงวย
เพ้ยส้าวหลี่เผชิญหน้ากับสีหน้าของเธอ แล้วลุกขึ้นพลางเดินอ้อมที่ใกล้ตรงหน้าเธอ มือใหญ่ที่เรียวยาวลูบศีรษะเธอเบาๆ ท่าทีเบามือ กลับไม่ได้ดูเกินเลยเลยสักนิด
แม้กระทั่งเขายังยิ้ม
แล้วยิ้มอย่างทำอะไรไม่ถูก จากนั้นก็เอียงลำตัวไปพิงอยู่ข้างโต๊ะ แล้วก้มหน้ามองเธอพลางพูดขึ้น “อยากจะรู้ว่าผมรู้ได้ยังไงใช่ไหม? “
ซูย้าวพยักหน้าทันที
ตอนนี้เวลานี้ เธอไม่จำเป็นต้องปฏิเสธอีกต่อไป ยังไงเพ้ยส้าวหลี่ก็ไม่มีทางเชื่อ แล้วทำไมต้องทำอะไรที่แบบนั้นด้วย
เขากลับพึงพอใจในความตรงไปตรงมาของเธอ จึงกระตุกมุมปากแล้วคลายยิ้มต่อ น้ำเสียงก็นิ่งเฉย และเคล้าด้วยความเสน่ห์ความน่าดึงดูด
“คุณก็เคยมีคนที่รักมาก น่าจะเข้าใจดีว่าการที่ต้องติดตามใครสักคนเป็นเวลานาน ก็จะสามารถสังเกตเห็นถึงทุกอย่างของเธอ! “
ชอบก็จะติดตาม เหมือนกัน ถ้าติดตามให้มากๆ ก็จะค่อยๆ ชอบ
บางครั้งเพ้ยส้าวหลี่ก็รู้สึกมึนงงอยู่เหมือนกัน เขาแยกแยะไม่ออกว่าตนเองรู้สึกยังไงกับซูย้าวกันแน่
คือความชอบ หรือเพราะว่าความใสซื่อเลยทำให้รู้สึกน่าสนใจ
เธอหรี่ตาลง นัยน์ตาเคล้าด้วยความซับซ้อนนั้นกำลังจับจ้องนัยน์ตาของเขาอยู่
คำพูดนี้ของเขา แค่คำๆ เดียวกลับรวมถึงสองความหมาย
“ผมชอบคุณ ซูย้าว” เขากลับเปิดเผยขึ้นโดยตรงแบบนี้
เพ้ยส้าวหลี่ดึงเก้าอี้ที่อยู่ข้างเธอ แล้วนั่งลง นัยน์ตาดุจดั่งหินออบซีเดียนเปล่งประกายแสงอันแวบวับ “ดังนั้น ไม่ว่าคุณอยากทำอะไรก็ตาม ผมก็จะช่วยคุณ”
ซูย้าวมองเขา เพิ่งจะถูกเปิดโปงทุกอย่างของเธอ แล้วยังรีบสารภาพรักโดยการใช้คำพูดที่น่าประทับใจมาหลอกลวงผู้คน คิดว่าเธอจะเชื่อสนิทใจหรือไง?
เธอใช้ภาษามือสื่อสาร “คุณชอบฉัน หรือว่าชอบหลอกใช้ฉันไปทำร้ายลี่เฉินซีกันแน่? “
ทุกคนต่างก็รู้ เพ้ยส้าวหลี่กับลี่เฉินซี บริษัทตระกูลเพ้ยและบริษัทตระกูลลี่ คือบริษัทที่เป็นผู้นำในโลกธุรกิจของในประเทศ มีความสามารถที่เหมือนกัน และความอำนาจที่ใกล้เคียงกัน ทั้งสองบริษัทนี้ ไม่ถูกันเหมือนน้ำกับไฟ
เพ้ยส้าวหลี่ติดตามลี่เฉินซี มันเหนือและไปไกลกว่าทุกสิ่ง
อีกอย่าง ตั้งแต่จนโตพวกเขาสองคนรู้จักกัน ต่อให้ไม่เคยคบหากันสักเท่าไหร่ ทว่าทั้งสองเป็นคนยังไง ก็คงจะรู้อยู่แล้ว
ซูย้าวรู้ดี ผู้ชายคนนี้ ไม่มีทางมีคนที่รักมากที่สุดตลอดกาล สิ่งที่มี ก็คงเป็นแค่ผลประโยชน์ การอยู่ร่วมกัน และการทำร้ายและควบคุมผู้อื่น
ความอันตรายของเขามันไปไกลกว่าลี่เฉินซี
เพ้ยส้าวหลี่มองภาษามือของเธอ แล้วหัวเราะด้วยเสียงเบา
เสียงหัวเราะนั้นดูตกตะลึงและใกล้จะเป็นบ้า ทว่าทันใดนั้น เขาก็เผยยิ้มที่เย็นชาออกมาในขณะเดียวกัน นัยน์ตาสีนิลที่ลุ่มลึกจับจ้องเธออีกครั้ง “นี่ก็คือเหตุผลที่ผมชอบคุณ! ซูย้าว คุณกับผู้หญิงคนอื่น ไม่เหมือนกันจริงๆ! “
“ฉันตรงไปตรงมาต่างหาก และเข้าใจคุณ เลยไม่ถูกคุณหลอกง่ายๆ! ” ภาษามือของเธอ กำลังแฉทั้งหมดของเขา
ก็แค่การจุกจิกเล็กๆ น้อยๆ แบบนั้น ต่อหน้าเธอ ไม่นับว่าเป็นอะไรเลย!
เพ้ยส้าวหลี่หัวเราะอีกครั้ง
ภาษามือของซูย้าวจึงสื่อขึ้นต่อ “ท่านประธานเพ้ย อย่าเสียแรงเสียเวลาเลย เรื่องเหล่านั้นของฉัน ยังไงมันก็ไม่ใช่ความลับอะไรตั้งนานแล้ว คนที่เข้าใจฉัน ก็สามารถคาดเดาออก สำหรับคุณSอะไรนั่น ต่อให้คุณจะป่าวประกาศออกไป คนอื่นจะเชื่อหรอ? “
จะชอบว่าไอ้ใบ้ที่นิ่งเงียบไม่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง จะเป็นผู้ซื้อขายที่น่าทึ่งในโลกธุรกิจการเงินของบริษัทยักษ์ใหญ่พวกนั้นได้ยังไง? ใครจะเชื่อว่าโปรเจคCCU กับโปรเจคMTTในก่อนหน้านี้ เธอเป็นคนเข้าไปมีส่วนร่วมและให้คำแนะนำ?
ไม่มีใครเชื่อหรอก!
รวมไปถึงโม่หว่านหว่าน รวมไปถึงทุกคนในบริษัทตระกูลซู
ซูย้าวมีวันนี้ได้ ก็คือผลที่เธอพยายามและตั้งใจมาฝ่ายเดียว ไม่มีใครที่พึ่งพาได้ แม้แต่เพื่อนที่สนิทและใกล้ชิดที่สุด ก็ยังไม่เคยรู้สึกความสามารถที่แท้จริงของเธอ
ดังนั้น เธอไม่มีทางกังวลใจ
เพ้ยส้าวหลี่ก็ยิ่งไม่มีทางข่มขู่เธอได้!
“ท่านประธานเพ้ย ต่อให้ต่อทุ่มเทแรงกายแรงใจ ก็คงไม่มีประโยชน์! ” ซูย้าวพูดเสริม จากนั้นก็คลายยิ้มอ่อนๆ แล้วลุกขึ้นไปเอากระเป๋าพลางหันหลังเดินออกไปข้างนอก
เพ้ยส้าวหลี่ยอมแพ้อย่างไม่มีเหตุผล ทันใดนั้น เขาก็นั่งนิ่งอยู่ที่นั่น แล้วรู้สึกงงงวย กลับรู้สึกตลกเล็กน้อย
นี่เป็นครั้งแรก ที่อยากจะเข้าใกล้ผู้หญิง กลับถูกผลักไสแบบนี้!
ซูย้าว คุณS
ไม่เลว!
ไม่เลวจริงๆ!
ซูย้าวออกจากโรงน้ำชา ยังไม่รีบเรียกรถ นี่ก็สี่โมงเย็นกว่าๆ แล้ว ถึงแม้จะเป็นฤดูร้อน ทว่าน้อยครั้งที่จะมีอากาศที่เย็นสบาย ฟ้ามืดครื้ม เหมือนฝนจะตก
จากนั้นก็ค่อยเดินไปทางตามถนนตามลำพัง จู่ๆ มือถือกลับดังขึ้นในเวลานี้ พอเห็นเนื้อหาของข้อความ เธอก็ขมวดคิ้ว กลับรีบยื่นมือไปเรียกรถ แล้วไปโรงพยาบาลเซ็นเดอร์
ยังไม่ทันได้ขึ้นตึก บังเอิญเดินผ่านแผนกสูตินรีเวช เธอจำได้ว่ายาคุมในที่บ้านเหลือไม่มากแล้ว จึงเดินเข้าไปในออฟฟิศของหัวหน้า
หลังจากที่แสดงการไปเยือน หัวหน้าจึงทำสีหน้าที่หนักใจเล็กน้อย “คุณผู้หญิงลี่ สภาพร่างกายของคุณ ผมไม่แนะนำให้คุณกินยาคุมอีก มันทำร้ายร่างกายเกินไป! “
ซูย้าวยิ้มอย่างขมขื่น เธอจะไม่รู้ได้ยังไงว่ากินยาแล้วทำร้ายร่างกาย แค่เขามีความต้องการ…..
“ไม่งั้น ก็แนะให้ท่านประธานลี่ทำตามแนวมาตรการหน่อยไหมครับ? ” หัวหน้าแนะนำ
เธอขมวดคิ้ว สีหน้าดูอึดอัดใจเล็กน้อย
หัวหน้าเหมือนจะมองออกว่าเธออึดอัดใจ จึงได้จ่ายยา ซูย้าวรับใบสั่งยาแล้วไปรับยา
เพิ่งออกจากประตู ก็ถูกเรือนร่างที่สูงใหญ่ปกคลุม หลินโม่ป่ายเดินหน้ามาจับข้อมือที่เรียวยาวของเธอไว้ ขณะเดียวกันก็แย่งใบสั่งยาในมือของเธอ
