ภูเขาหิมะแฟลส์ตั้งอยู่ที่นครหรงเฉิงเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ค่อนข้างมีเอกลักษณ์พิเศษอย่างมาก ลักษณะใหญ่มาก ยิ่งใหญ่เกรียงไกรมาก ภูมิทัศน์ธรรมชาติ จำนวนนักท่องเที่ยวล้วนมากมายเป็นพิเศษ
และบินตรงจากเมืองAไปยังนครหรงเฉิง ก็ประมาณเจ็ดแปดชั่วโมง ไปกลับต่อเนื่องกัน บวกกับสืบหาสักหน่อยมากที่สุดก็ใช้เวลาเพียงแค่สี่ห้าวันเท่านั้น
ซูย้าวตกเข้าสู่ความเงียบสนิท ในช่วงที่พิจารณา ลี่เฉินซีจับไหล่ของเธอไว้เบาๆ พูดเสียงเบาๆ ว่า “ไม่ต้องกังวลหมิงเอ๋อ หวางอี้จะอยู่โรงพยาบาลด้วยทุกวัน รอตอนที่พวกเรากลับมา หมิงเอ๋อก็ฟื้นฟูแล้วพอดีเช่นกัน จะไม่ทำให้เสียเวลาอะไรนะ”
“แต่ ฉันยังคงมีความรู้สึกไม่วางใจเล็กน้อย……”ซูย้าวแทบอยากจะวิ่งห้อไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้ทันทีใจจะขาด เฝ้ารออยู่หน้าห้องผู้ป่วยของลูกชายทั้งคืน ถึงแม้ว่าเป็นหวางอี้เธอก็ไม่สามารถสบายใจโดยสิ้นเชิงเช่นกัน
ใบหน้าหล่อของลี่เฉินซีปรากฏความจนใจเล็กน้อยออกมา รอยยิ้มปนเปื้อนด้วยความเจ็บปวดกลัดกลุ้มใจเล็กน้อย ตบไหล่ของเธอตบแล้วตบอีก “เจ้าโง่เอ๊ย ถึงแม้ว่าคุณเชื่อใจหวางอี้ไม่ได้ งั้นหลินโม่ป่ายน่าจะเชื่อใจได้แล้วล่ะ?”
ตั้งแต่หลังจากซูย้าวคุยสายนั้นจบ หลินโม่ป่ายก็ย้ายออฟฟิศไปยังระเบียงทางเดินของนอกห้องผู้ป่วยลี่หมิงแล้ว นอกจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เฝ้ารักษากับพยาบาลหมอที่เข้าออก เขาหนึ่งวันยิ่งเฝ้าอยู่นอกห้องผู้ป่วยสิบกว่าชั่วโมง
ซูย้าวสูดลมหายใจลึกๆ หนึ่งที เพราะว่าเรื่องของตนเองทำให้คนมากมายขนาดนี้ล้วนหวาดผวาระแวงไปด้วยกับเธอหมด ในใจมากน้อยก็ล้วนมีความรู้สึกเสียใจเล็กน้อย
แต่ตอนนี้เรื่องสำคัญเร่งด่วนที่ต้องจัดการในทันที ไม่ใช่ซาบซึ้งในบุญคุณรู้สึกผิดเหล่านี้ แต่คือต้องหาหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับอาชญากรรมของอานเจียเย้นให้ได้อย่างรวดเร็ว สกีรีสอร์ทของแฟลส์ เพราะเนื่องด้วยนักท่องเที่ยวมีมากมาย บริเวณรอบๆ ยังเปิดรีสอร์ตประเภทเซ็นเตอร์มากมาย ก็นับได้ว่าเป็นธุรกิจที่มีลักษณะค่อนข้างใหญ่เช่นกัน
เขาจะใช้ที่นี่ฟอกเงินไหม?
อยู่ก่อนที่เพ้ยหยู่เจี๋ยจะตาย ก็เป็นช่วงเวลาที่ซูย้าวกลับถึงเมืองAนั้น อานเจียเย้นก็เลยวางแผนให้ลูกน้องกำจัดหลักฐานทั้งหมดทิ้ง ในเวลาเดียวกัน ก็จะไม่ทำธุรกิจที่ผิดกฎหมายเหล่านั้นกับข้างนอกในนามของตนเองอีกเช่นกัน
ดังนั้น ตราบจนทุกวันนี้ อยากจะหาหลักฐานที่สำคัญเจอ ความเป็นไปได้ที่จะเอาเขามาลงโทษตามกฎหมายจะน้อยมาก ถึงแม้พอถูๆ ไถๆ หาเจอได้บ้าง กลัวว่าจัดการได้เพียงแค่ลูกน้องบ้างเล็กน้อยเท่านั้น
เขาเป็นเหมือนกษัตริย์ของอาณาจักรแห่งความมืด เส้นสายลูกน้องกระจายอย่างกว้างขวาง อยากจะหาหลักฐานที่มีผลโดยตรงเจอยากมากจริงๆ นะ
เพียงหนึ่งเดียวที่ทำได้ เป็นก่อนหน้านั้นที่เธอก็ได้พยายามตามหาอยู่ นั่นก็คือจุดที่เขาฟอกเงิน เพียงแค่หาเจอจุดนี้ จึงสามารถจับเขามาที่เดียวได้หมด
ระหว่างคิ้วที่สวยสดงดงามของซูย้าวขมวดอย่างไม่หยุดยั้งพิจารณาใคร่ครวญอย่างลึกซึ้งและรอบคอบได้นานมาก ยังคงส่ายหัวแล้วส่ายหัวอีก “ฉันมักจะรู้สึกว่าเป็นไปไม่ค่อยได้ สกีรีสอร์ทแฟลส์ เป้าหมายใหญ่มากเกินไป เขาน่าจะไม่โง่เขลาถึงขนาดนี้”
กล่าวโดยทั่วไป พื้นที่ขายของที่เธอเอาการฟอกเงินเป็นจุดประสงค์ ล้วนจะหลบหลีกจนสุดความสามารถ ไม่เตะตามาก ทำตัวค้อมต่ำถึงขีดสุด ดูเหมือนการค้าน่าเวทนา แต่ตามจริงพล่านซ่อนใน
และสกีรีสอร์ทแห่งนี้ ไม้ใหญ่โดนลมโค่น เป้าหมายเด่นชัด น่าจะไม่ใช่
ลี่เฉินซีกลับยิ้มเบาๆ หนึ่งที หันข้างพิงอยู่ราวจับที่อยู่ข้างๆ ของเธอ “ลืมหลักการของความมืดใต้โคมไฟแล้วเหรอ? ยิ่งรู้สึกดีเลิศเกินจริง แต่มีบางเวลา ยิ่งมีความเป็นไปได้มากกว่า”
“อาจจะมั้ง!” ซูย้าวยังคงมีความลังเลเล็กน้อย “เวลาของพวกเราในตอนนี้ไม่มากแล้ว ฉันมักจะรู้สึกว่าฝั่งโน้นเขาไม่มีเจตนาดี ยังไม่แน่จะทำอะไรออกมาอีก ถ้าหากไปนครหรงเฉิงแล้ว ถ้าหากไม่ใช่ล่ะก็ งั้นไม่ใช่จะเสียเวลาเปล่าๆ แล้วเหรอ?”
เขาสูดลมหายใจลึกๆ หนึ่งที ใบหน้าหล่อหันไปยังเธอ “แต่ถ้าหากไม่ไปล่ะก็ นั่งรออยู่นี่เฉยๆ ก็จะไม่ใช่ใช้เวลาจนค่อยๆ หมดไป สิ้นเปลืองโอกาสเหรอ?”
ในเมื่อโม่หว่านหว่านสามารถสืบมาถึงที่นี่ได้ แสดงว่าย่อมมีเบื้องหลังซ่อนอยู่ในนั้นแน่นอน ไม่แน่ว่าจะสามารถตกปลาตัวใหญ่ตัวหนึ่งได้ล่ะ ถึงแม้ไม่มีความเป็นไปได้นี้ แต่เพราะว่าสกีรีสอร์ทแฟลส์ ก็รับซื้อในนามของซูย้าว สืบหาให้ชัดเจน ถึงอย่างไรก็ไม่มีความเสียหายอะไรกับพวกเขา
ซูย้าวยอมรับโดยปริยาย พยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก “คุณพูดถูกแล้ว งั้นฉันก็ไปนครหรงเฉิงสักหน่อยเถอะ!”
ในเมื่อพูดว่าจะไปนครหรงเฉิง ทั้งยังถือเอาการสืบหาเป็นประเด็นหลัก เธอย่อมต้องซ่อนเร้นหน่อย และอาจจะต้องเจาะลึกเข้าไปในเครือข่ายภายในสืบให้ละเอียด……
อยู่ดีๆ เธอก็นึกอะไรออก ตอนที่กำลังจะลุกขึ้น กลับถูกแขนยาวของลี่เฉินซีขวางไว้เลย เขาดึงเธอลุกขึ้น แขนยาวกอดเธอไว้ในอ้อมอก คางที่ประณีตดันเบาๆ อยู่บนศีรษะของเธอ ใช่สิ” ซูย้าวกลับตอบกลับโดยตรง ไม่ปิดบังสักนิด “คุณอยู่ทำงานของคุณต่อเถอะ ยังสามารถดูแลหมิงเอ๋ออีกสักหน่อย”
ตาหงส์ที่น่าดูของเขาลึกล้ำ สายตาคงที่จ้องมองเธออยู่ “ถ้าหากผมพูดว่าไปด้วยกันกับคุณล่ะ?”
เธอลังเลเล็กน้อยคิดแล้วคิดอีก “ไม่จำเป็นมั้ง! ฉันไปคนเดียวก็พอแล้ว น่าจะไม่เกิดเรื่องอะไรล่ะ”
“ลืมโรงงานแป้งครั้งก่อนแล้วเหรอ? เขาถามกลับ”
ชั่วพริบตาเดียวซูย้าวก็พูดไม่ออกเลย เวลานั้นตอนที่สืบหาโรงงานแป้ง เธอก็สงสัยว่าที่นี่อาจจะเป็นสถานที่ของอานเจียเย้นตั้งไว้ฟอกเงิน แต่ผลสุดท้าย ยังไม่ทันรอเจาะลึกสืบหาก็ก่อเรื่องถึง……
บนใบหน้าเธอปรากฏความอึดอัดเล็กน้อยออกมา “งั้นถ้าหากคุณไปเป็นเพื่อนฉันล่ะก็ จะไม่รบกวนส่งผลกระทบต่อคุณเหรอ?”
ถึงยังไง เขาตอนนี้เพื่อที่จะรับมือกับอานเจียเย้น ก็ยุ่งมากเช่นกัน บริษัทฝั่งโน้นมีเรื่องมากมายล้วนต้องการเขาประธานกรรมการคนนี้
เขากลับอมยิ้มหนึ่งที มือใหญ่นวดแก้มของเธอนวดแล้วนวดอีก “อะไรล้วนไม่สำคัญเท่ากับคุณ คุณจัดเก็บของสักหน่อย ผมจะไปวางแผนเครื่องบิน”
เธอก้มหัวแล้วก้มหัวอีก กลับก้มจัดเก็บของสักหน่อย ทั้งเปลี่ยนชุดไปด้วย ก็เลยติดตามลี่เฉินซีขับรถออกไป ทั้งสองคนกลับไม่ได้พุ่งตรงไปยังสนามบิน เธอเสนอว่าไปยังวิลล่าของเขาก่อนสักรอบ
แม้ว่าลี่เฉินซีไม่รู้ว่าทำไม แต่ยังคงยินยอมที่จะเชื่อฟังเธอ ก็อย่างนี้ทั้งสองคนกลับไปยังวิลล่าของเขาเลย หลังจากลงจากรถ เธอก็จับมือของเขา เขย่งเท้าพูดเสียงเบาๆ ว่า “เรื่องนั้น คุณไปหาลู่ส้าวหลิงคู่สามีภรรยาที่ข้างบ้านคุยเล่นสักพัก”
ลี่เฉินซีอึ้งชะงัก “ผม? หาพวกเขาคุยเล่นเหรอ?”
แท้ที่จริง เขาอยากพูดมากกว่า ไม่มีเรื่องอะไรไปหาพวกเขาคุยเล่น? คุยเล่นอะไรล่ะ?!
ซูย้าวพูดอีกว่า “ก็คุยเล่นเรื่องสัพเพเหระ พูดสะเปะสะปะอะไรสักหน่อยก็ได้”
ใบหน้าหล่อของลี่เฉินซีปรากฏความสลับซับซ้อนออกมา มีความรู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อยขมวดคิ้วขึ้นมา “คุยเล่นเรื่องสัพเพเหระเหรอ?”
เขาเป็นคนที่ไม่มีเรื่องอะไรจะชอบไปหาคุยเล่นเรื่องสัพเพเหระแบบนั้นเหรอ?!
ถึงแม้ว่าลู่ส้าวหลิง มีความสัมพันธ์เป็นพี่น้องที่ดีมากกับเขา ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันเวลาส่วนมากล้วนคุยเรื่องงานเท่านั้น ก็ไม่มีเรื่องอะไรคุยเล่นมาก่อนเช่นกันล่ะ!
ซูย้าวกลับไม่สนปฏิกิริยาของเขา ดึงแขนของเขาโดยตรง ผลักเขาไปยังนอกประตูระเบียงข้างบ้าน เธอยังตั้งใจช่วยเขาเคาะประตูแล้วเคาะประตูอีก ตอนที่รอพี่เลี้ยงออกมาเปิดประตู ซูย้าวทำสัญญาณมือ ‘สู้ๆ ‘ กับเขาหนึ่งที ตนเองอ้อมไปยังลานหลังบ้านมานานแล้ว
ลี่เฉินซีจนใจอย่างมากจ้องมองเงากายน้อยๆ ที่รีบเร่งของเธอนั้น มีความยุ่งเหยิงเล็กน้อยยืนอยู่ที่นั่นตัวคนเดียว ตอนที่รอพี่เลี้ยงเปิดประตู ใบหน้าเขาอึดอัดทั้งยังมีความรู้สึกกระวนกระวายใจไม่เป็นสุขอีกเล็กน้อย
เขาถูกพี่เลี้ยงเชิญเข้าไป ลู่ส้าวหลิงเพิ่งกลับถึงบ้านไม่นานพอดี พอเห็นเขามาแล้ว คิดว่ามีเรื่องอะไร รีบลุกขึ้นเดินเข้ามา “มีเรื่องอะไรเหรอ?”
ลี่เฉินซีไม่ได้ตอบกลับโดยตรง แต่เลือกที่จะเงียบสนิทไปเลย ถึงยังไง เขาก็ไม่รู้รายละเอียดว่าควรคุยอะไรเช่นกัน
“ตกลงเกิดเรื่องอะไรกันแน่? ต้องการให้ผมทำอะไรเหรอ?” ลู่ส้าวหลิงก็รู้ว่าเขาเตรียมการจัดการกับอานเจียเย้นอยู่เช่นกัน จุดไหนสามารถช่วยได้ก็ย่อมจะให้การช่วยเหลือสุดกำลังอยู่แล้วแน่นอน
ใบหน้าหล่อที่หม่นมัวของลี่เฉินซียิ่งลึก โครงร่างที่สลับซับซ้อนมีความขึงลับเล็กน้อย เพียงแค่ส่ายหัวแล้วส่ายหัวอีก “ไม่มีอะไร แค่อยากจะเข้ามาดูคุณสักหน่อย”
ลู่ส้าวหลิงแปลกใจตะลึงงัน “คุณพูดอะไรนะ?”
ถ้าหากเขาฟังไม่ผิดล่ะก็ เมื่อกี้ลี่เฉินซีพูดด้วยปากตนเองว่าเพียงแค่เข้ามาดูตนเองนะ?!
นี่เป็นอะไรกับอะไรล่ะ?!
ลี่เฉินซีย่อมไม่ได้พูดซ้ำแน่นอน ตัวเขาเองล้วนรู้สึกอายที่จะพูดสิ่งเหล่านี้ ลูกผู้ชายสองคนไม่มีเรื่องอะไรว่างจนมาดูกันและกันอะไร!
ลู่ส้าวหลิงกลับไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้ไป ถามกลับอีกว่า “เมื่อกี้คุณพูดว่ามาดูผมเองนะ? คุณ ดูผมเหรอ? ลี่เฉินซี ช่วงนี้ซูย้าวโยนคุณทิ้งอีกแล้วใช่หรือไม่ ทำให้คุณสติวิปลาสแล้วล่ะ?”
“พูดเหลวไหลอะไรนะ?” ใบหน้าที่เย็นชากวดขันของลี่เฉินซีไม่มีอารมณ์ดีอะไร เพียงแค่เย็นชากวาดที่เขาหนึ่งที หางตาก็ได้สังเกตเห็นว่าโม่หว่านหว่านกำลังเดินมายังฝั่งนี้
พอเธอเข้ามาก็ซักถามถึงลี่หมิงขึ้นมา คุยถึงลูก ก็มีหัวข้อการพูดคุยแล้ว หลายคนกำลังคุยเล่นอยู่ อยู่ดีๆ มือถือของลี่เฉินซีสั่นหนึ่งที เขาหยิบออกมาพอก้มหัวดู เป็นซูย้าวส่งมานั่นเอง——
“ได้แล้ว ออกมาเถอะ พวกเราไปสนามบินกัน”
เขาจ้องมองตัวอักษรหลายตัวที่อยู่ข้างบน บนโครงร่างที่หล่อลึกเงียบ ชั่วพริบตาเดียวก็ปนเปื้อนด้วยพยับเมฆขึ้นมา ดังนั้น เธอทำสิ่งเหล่านี้ ล้วนทำเพื่ออะไรอีกล่ะ?!
