เจ้าสาวใบ้：อยากจะบอกรักคุณ – ตอนที่ 822 มือจับที่ไหนล่ะ?

ก็อยู่ในช่วงเวลานั้น ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันตั้งแต่เช้าถึงเย็น ค่อยๆ ไป ก็มีความรักความผูกพันเกิดขึ้นแล้ว และจึงได้แต่งงานอย่างราบรื่นเช่นกัน จนถึงปัจจุบันนี้ทั้งมีลูกชายเป็นที่รักด้วย

โม่หว่านหว่านหันข้างจ้องมองเขา “ถ้าหาก ฉันเพียงแค่พูดว่าถ้าหาก อาจจะซ้ำรอยเดิมของสองปีก่อนอีกครั้ง ยังอาจจะยิ่งมากกว่าในเวลานั้นอีก และอาจจะชักนำอันตรายและความยุ่งยากที่ไม่จำเป็นให้กับคุณและลูกอีก ส้าวหลิง ฉันอยากจะช่วยซูย้าวมากจริงๆ นะ เธอเป็นพี่น้องที่ดีที่สุดเพียงหนึ่งเดียวของฉัน แต่คุณก็เป็นสามีฉัน ยังมีลูกชายอีก ฉันก็ต้องพิจารณาแทนพวกคุณพ่อลูกเช่นกันนะ”

ก็พูดได้ว่า ในเวลานี้เพียงแค่ลู่ส้าวหลิงส่ายหัวต่อๆ กัน หรือว่าพูด ‘ไม่’ คำเดียวอย่างนั้น ถึงแม้ว่าในใจโม่หว่านหว่านไม่ยินไม่ยอมอีกขนาดไหน แต่เพื่อลูกชาย เธอก็จะเห็นด้วยเช่นกัน

ลู่ส้าวหลิงก็ไม่ได้รีบเร่งตอบกลับให้กับเธอ เพียงแค่กอดเธอไว้เหมือนเดิม จูบแก้มของเธอเบาๆ จูบแล้วจูบอีก หลังจากผ่านไปนานมาก จึงพูดว่า “คุณรู้สึกว่าสำหรับผู้ชายคนหนึ่งมากล่าวอะไรเป็นสิ่งสำคัญที่สุดล่ะ?”

โม่หว่านหว่านงงงวยกะพริบตาแล้วกะพริบตาอีก “พ่อแม่ ภรรยา ลูกไง ยังมีงาน กิจการก็สำคัญมากเช่นกัน”

เขากลับหัวเราะพุ่งออกมา ยกมือจับแก้มของเธอไว้ “เจ้าโง่เอ๊ย พ่อแม่มีสักวันต้องตายจากไป การงานและกิจการเหล่านี้ ถึงแม้ไม่มีแล้ว ก็ยังสามารถหวนกลับมาตั้งตัวเป็นใหญ่อีกครั้งหนึ่งได้ สำหรับลูกล่ะ คลอดอีกได้ ถึงยังไงเติบโตแล้วล้วนจะออกจากพวกเรา”

โม่หว่านหว่านขมวดคิ้วแล้วขมวดคิ้วอีกอย่างซื่อบื้อ “ดังนั้น ภรรยาจึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด?”

“เป็นอนาคต” เขาพูด

ใบหน้าที่ตื่นตะลึงของเธอบึ้งทันที เอามือหยิกแก้มที่หล่อชั่วร้ายเกเรของผู้ชายขึ้นมา “คุณพูดอะไรนะ? ระเกะระกะนะ “อนาคตจึงจะเป็นสิ่งสำคัญที่สุด แต่ถ้าหากเป็นอนาคตที่ไม่มีคุณ สำหรับผมมากล่าว ไร้ความสำคัญ”

“ดังนั้น คุณจึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ลูกชายพวกเราคลอดใหม่อีกได้ ถ้าหากไม่มีคุณแล้ว งั้นทุกอย่างยังจะมีความหมายอะไรอีกล่ะ?”

ลี่เฉินซี “……”

เขามีความจนใจเล็กน้อยกอดแขนของเธอขึ้นมา เอามือลูบผมที่อยู่มุมปากของเธอออก “ต้องการแฮ็กเกอร์ล่ะก็ บริษัทผมฝั่งนี้มี”

เธอกลับส่ายหัวแล้วส่ายหัวอีก “ไม่ต้อง คนเหล่านั้นของคุณฝีมือแย่เกินไป คุณยังคงเก็บไว้ใช้เองเถอะ”

ลี่เฉินซี “……”

“ฉันเคยเห็นวิศวกรซอฟต์แวร์มาก่อนมากขนาดนั้น ไม่มีสักคนสามารถเหมือนดั่งหว่านหว่านแบบนั้น ฝีมือของเธอดีมากเกินไปแล้ว ช่างเป็นบุคคลที่มีความสามารถคนหนึ่งจริงๆ ล่ะ……” ซูย้าวทอดถอนใจเงยหน้าหลับตาไว้ รู้สึกมีความเหนื่อยเล็กน้อยแล้ว อาศัยระหว่างทางนี้อยากจะงีบสักพัก

ลี่เฉินซียื่นมือกอดเธอไว้อยู่ในอ้อมอกตนเองในเวลาที่เหมาะสม ให้เธอถือโอกาสนอนอยู่บนขาของตนเอง “ในเมื่อหว่านหว่านดีขนาดนั้น ทำไมไม่ใช้เธอล่ะ? เธอก็อยากจะช่วยคุณอยู่นะ!”

“ไม่ได้นะ อันตรายมากเกินไปแล้ว” ซูย้าวหลับตาอยู่ ศีรษะเล็กๆ ถูแล้วถูอีกอยู่บนขาเขา เปลี่ยนท่าทีที่สบายสักอย่าง “ในตอนต้นเธอไม่ได้แต่งงานทั้งไม่มีลูกด้วย ตัวคนเดียวโดดเดี่ยวเดียวดาย ตอนนี้มีครอบครัวแล้วก็มีสิ่งผูกมัดเช่นกัน ให้เธอเสี่ยงอันตรายเพื่อฉันอีกไม่ได้”

ลี่เฉินซีพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีกนิดๆ “ก็ถูกเช่นกัน”

พูดถึงสุดท้ายนี่ล้วนเป็นเรื่องระหว่างพวกเขากับอานเจียเย้นทั้งสามคน พัวพันกับคนที่บริสุทธิ์ใจมากเกินไป ก็แค่ตรงข้ามกับที่คาดหวังเท่านั้น ตอนนี้มีเพียงจัดการให้รวดเร็ว จึงจะสามารถกลับคืนสู่ชีวิตดั้งเดิมของกันและกัน ให้ทั้งหมดกลับคืนสู่ความสงบเถอะ

ซูย้าวพลิกตัวอีกหนึ่งที มือเล็กๆ กอดขายาวที่ตรงทื่อของเขาไว้ “ฉันนอนสักพัก ถึงที่แล้วค่อยเรียกฉันอีก”

ลี่เฉินซีสลับซับซ้อนเต็มใบหน้าก้มมองดูมือเล็กๆ ที่โผล่ขึ้นมาของเธอข้างนั้น ขมวดคิ้วแล้วขมวดคิ้วอีก “ที่รักเอ่ย คุณจะนอนก็ได้ แต่มือนี้ของคุณจับไว้ที่ไหนล่ะ?”

เธอลืมตาขึ้นนิดๆ หลังจากสังเกตเห็นว่ามือของตนเองจับอยู่ที่บางแห่งของร่างกายเขา โดยจิตใต้สำนึกเหมือนดั่งสัมผัสได้ถึงงูหรือแมงป่องอะไร ใช้ความเร็วที่เร็วสุดขีด หลบออกเลย ยังถือโอกาสพลิกตัวอีกครั้ง และกระซิบเบาๆ พูดว่า “ฉันไม่รู้เนื้อรู้ตัวนะ ใครจะรู้ว่าคุณอ่อนไหวขนาดนั้น เอาล่ะ อย่าคิดมาก ฉันนอนสักพัก”

ลี่เฉินซี “……”