ฟังบทความอันยาวเหยียดที่พูดจนน้ำไหลไฟดับของเธอนี้ ใบหน้าหล่อเหลาของลี่เฉินซีได้ค่อยๆ ห้อยลงไป สุดท้าย สีหน้าได้เอ่อล้นด้วยความรู้สึกจนปัญญาที่ยากจะสื่อออกมาด้วยคำพูด
เขาเขยิบไปข้างหน้า ยื่นมือดึงเธอมานั่งที่ตรงหน้าตัวเองอีกครั้ง ดวงตาดำเข้มกะพริบตาปริบๆ เหมือนทะเลลึกที่ยังคงลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้งอีกเช่นเคย แต่เสน่หาที่เข้มข้นไม่ต้องพูดต่างก็เข้าใจกัน
“ทำไมคุณถึงเข้าใจว่าผมอยากจะกักขังคุณไว้ที่ข้างกายล่ะ?”เสียงทุ้มต่ำของเขาไพเราะมาก เหมือนทุกเสียงของบนโลกใบนี้ ความแหบที่มีแรงดึงดูดก็ทำให้คนจิตใจสดชื่นเบิกบาน เขายื่นมือเศษปัดผมบนแก้มเธอ “ผมมีแพลนและความคิดที่อยากจะอยู่ร่วมกันจนถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชรกับคุณจริง แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะกักขังคุณไว้ที่ข้างกายทุกวินาทีนะ”
“คุณก็ยังสามารถไปทำเรื่องที่คุณอยากทำอยู่ อิสระ เรื่องงาน เรื่องเงิน ครอบครัวและอื่นๆ พวกนี้ล้วนมอบให้ผมหมด นี่เป็นสิ่งที่ผมติดค้างคุณ ชีวิตที่เหลือผมก็จะค่อยๆ ชดเชยให้คุณเหมือนกัน”
เขาใช้มือสองข้างกุมมือของเธอไว้แน่น “แค่มีลูกอีกคน อย่าปฏิเสธอีกเลยนะ ยีนของเราสองคนดีขนาดนี้ ถ้าไม่ใช้มาโชว์ศักยภาพหน่อย ไม่น่าเสียดายแย่เลยเหรอ?”
ซูย้าว “……”
ตอนแรกเธอได้ตั้งใจฟังเขาพูดอยู่ แต่คำพูดสุดท้ายของลี่เฉินซีออกมาปุ๊บ เธอก็สีหน้าเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง แถมได้ดึงมือเรียวเล็กกลับอย่างจนปัญญา “คุณพูดเรื่องไร้สาระพวกนี้อีกแล้ว คุณ……”
หมดคำพูด หมดคำพูดจริงๆ
ซูย้าวส่ายหัวอย่างดื้อด้าน “ไม่ต้องคุยเรื่องของลูก ถ้าคุณดันจะดึงดันให้ได้ ก็ใช่ว่าจะไม่มีวิธีนะ”
ในขณะที่แววตาของลี่เฉินซีมีความหวังกระเพื่อมขึ้นมาเสี้ยวหนึ่ง กำลังมองมาที่เธอด้วยความโหยหา ตอนที่เฝ้ารอให้เธอพูดต่อ ซูย้าวกลับแค่โจมตีกลับไปใส่เขาหนักๆ
“สองทางเลือก ข้อหนึ่ง คุณลี่สามารถลงมือเองโดยการพึ่งพาตัวเอง ผู้ชายคนหนึ่งก็ใช่ว่าจะไม่มีทางคลอดลูกสักหน่อย ตอนนนี้ด้านการแพทย์พัฒนามาไกลขนาดนี้ แถมคุณก็มีเงินมีอำนาจขนาดนี้ หาผู้หญิงที่มีคุณสมบัติไม่เลวคนหนึ่ง อย่าว่าแต่คลอดลูกคนหนึ่งเลยค่ะ ถึงจะคลอดแปดคนสิบคนก็มีความเป็นไปได้สูงค่ะ”
เพิ่งพูดจบ เธอก็ได้พูดเสริมอีกคำหนึ่ง และใบหน้ายังประดับด้วยรอยยิ้มหวานๆ “หรือว่าหลายสิบคน หลายร้อยคนล่ะ ขอแค่คุณลี่ยินยอม มีเท่าไหร่ก็ไม่ใช่ปัญหาหรอกค่ะ”
แต่เงื่อนไขคือไม่ใช่มีกับเธอ เธอได้แยกตัวเองออกมาอย่างชัดเจนมาก
จากนั้น ซูย้าวก็ได้ให้อีกทางเลือกหนึ่งที่เป็นไปได้”รองลงมา ถ้าดันต้องเอาฉันล่ะก็ งั้นก็รอให้เรื่องราวทุกอย่างจบลงแล้วค่อยว่ากันเถอะ!”
“คาดว่าฉันก็คงไม่เห็นด้วยอยู่ดี แต่อย่าเพิ่งคุยประเด็นนี้อีกเลย”
ครั้งนี้ คนที่หมดคำพูดได้เปลี่ยนมาเป็นลี่เฉินซี
เขาหลุบตาเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาสงบลงมา ความหงุดหงิดอันน้อยนิดได้ซ่อนอยู่ในแววตาลึกๆ ตอนที่เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง เขาได้ลงมือลุยงานด้วยตัวเองโดยตรง เอาเธอเอนตัวกดทับลงไป ซูย้าวตกตะลึงจนเกือบจะกรีดร้องออกมา แต่กลับถูกเขาอุดปากไว้ ลมหายใจที่เต็มไปด้วยฮอร์โมนเพศชายพลุ่งพล่านของเขาได้บุกเข้ามาในทันที เสียงทุ้มต่ำได้ดังขึ้นอีกครั้ง “ที่รัก แต่ผมอยากมีกับคุณคนเดียว แถมยังอยากมีตอนนี้เลยด้วย!”
ลี่เฉินซีแต่ไหนแต่ไรเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น เรื่องไหนที่เขาอยากทำ ไม่มีคนสามารถห้ามเขาได้ ถึงผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นซูย้าวก็ตาม เขาจะยับยั้งชั่งใจและว่าง่าย แต่ก็ไม่ถึงขั้นตามใจและยินยอมทุกอย่าง
กำลังของชายหญิงต่างกัน ทำให้ซูย้าวไม่สามารถสั่นคลอนและขืนขัดออกมาเลย เขาเองก็ได้ใช้เทคนิคเชี่ยวชาญที่ตัวเองสั่งสมมานาน ได้มีอะไรกับเธอจนถึงสุดท้ายด้วยความสำเร็จ ระหว่างที่ทั้งคู่พลิกไปพลิกมา อุณหภูมิของห้องได้ค่อยๆ ทะยานสูงขึ้น……
ตอนที่จบสิ้นและซูย้าวหลุดพ้นจากเขาได้ ก็สองทุ่มกว่าแล้ว
ภารกิจบนเตียงที่ยาวเหยียดสามชั่วโมงกว่า ทำให้เธอเหนื่อยล้าสุดๆ
ลี่เฉินซีกลังว่าครั้งเดียวผลลัพธ์ที่ได้มันจะไม่ดี เพราะฉะนั้นได้ใช้ความสามารถที่ดีเยี่ยมครั้งแล้วครั้งเล่า ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ลบล้างความต่อต้านที่โผล่ขึ้นมาในใจเธอไปจนหมด
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจบนเตียง เขาก็ดื้อด้านไม่ยอมให้เธอไปอาบน้ำ ได้กอดรัดซึ่งกันและกันไว้อีกครั้ง “อีกยี่สิบนาทีผมค่อยอุ้มคุณไปอาบ ตอนนี้ยังไม่ได้”
ไม่งั้น ความพยายามที่เขาทุ่มเทไปเมื่อครู่ก็สูญเสียไปเปล่าๆ ล่ะสิ?
ซูย้าวหมดคำพูดจนกัดฟันรัวๆ
พูดออกมาทีละถ้อยคำด้วยความอับอาย “ลี่เฉินซี คุณนี่มัน……ไม่นึกเลยว่าคุณจะทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้!”
เธอผลักเขาไม่ออกเลย นาทีนี้ก็ไม่มีเรี่ยวแรงอะไรขัดขืน สิ่งเดียวที่ทำได้ ก็มีแค่ปล่อยให้เขาทำชั่วอย่างไร้ความยำเกรง
เขากลับไม่รู้นึกอะไรขึ้นมาได้ ยกใบหน้าเรียวเล็กของเธอขึ้น พร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย “ก่อนหน้านี้คุณเคยกินยามั้ย?”
“อื๊ม?”ซูย้าวถูกถามจนมึน ต่อมาถึงรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร
เธอส่ายหัว “ไม่เคยค่ะ”
ไม่ใช่เธอไม่อยาก แต่ได้ละเลยไปจริงๆ พอหลายครั้งในช่วงนี้นึกขึ้นได้ ก็เพราะงานในมือค่อนข้างเยอะ ยุ่งจนตัวเป็นเกลียว จึงได้ลืมเรื่องนี้ไปเลย
แววตาดำเข้มของลี่เฉินซีมีคลื่นเล็กๆ โผล่ขึ้นมา “ถ้าไม่เคยกิน งั้นควรจะตั้งครรภ์ตั้งนานแล้วหนิ!”
ระหว่างเขาพูดก็ได้พลิกและโน้มตัวมาที่แถวหน้าท้องของเธอโดยตรง เอาหูไปแนบที่ท้องของเธอ แถมยังยื่นมือพยุงท้องน้อยที่แบนราบไม่มีไขมันของเธอไว้ “ท้องแล้วหรือเปล่า?งั้นเมื่อกี๊ผม……จะทำร้ายโดนเขาหรือเปล่า?”
สายตาเคร่งขรึมของซูย้าวมืดลง เธอค่อยๆ ลุกขึ้นมามานั่งพร้อมผลักเขาออก “ทำร้ายโดนใคร?ไม่ได้ท้อง!”
ถ้าท้องจริงๆ ร่างกายเธอจะมีปฏิกิริยาอยู่ ถึงอายุครรภ์ยังน้อยเกินไป ยังไม่มีปฏิกิริยาการตั้งครรภ์ที่มากเกินไป แต่เจ้าตัวก็จะต้องมีอาการอย่างอื่นไม่มากก็น้อยอยู่ อย่างเช่นขี้เซา เหนื่อยล้ามาก เจริญอาหาร……
ซูย้าวอึ้งค้างทันที ช่วงนี้เธอขี้เซาจริงๆ และง่ายที่จะเกิดอาการเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า และเหมือนจะเจริญอาหารกว่าก่อนหน้านี้เยอะเลย พอถึงเวลาทานข้าว ท้องก็จะร้องจ๊อกๆ แล้วรู้สึกหิวข้าวมาก
เธอกะพริบตาด้วยความประหลาดใจ ได้เก็บความยุ่งเหยิงของแววตาไว้อย่างไวและรีบพูดว่า “สรุปก็คือไม่ได้ท้อง คุณอย่าคิดมากเลย ฉันเคยมีลูกสามคน มีหรือที่จะไม่รู้เรื่องพวกนี้?”
ถึงปากพูดแบบนี้ แต่ก็ยากที่จะอำพรางความสังหรณ์ใจที่‘อยากปกปิดซ่อนเร้น แต่กลับเปิดเผยให้โลกรู้’แบบนั้นไว้ แม้แต่เธอก็ชักจะไม่ค่อยมีความมั่นใจแล้ว
ดูท่าเดี๋ยวรอให้กลับเมืองAแล้ว จะต้องตรวจเช็คร่างกายอย่างละเอียดถึงจะได้ หรือว่าหาเวลาไปซื้อเครื่องตรวจตั้งครรภ์มาตรวจดู……
ลี่เฉินซีสังเกตเห็นเห็นความผิดปกติของแววตาเธอ ยิ่งได้เพิ่มความสงสัยของในใจของเขาเข้าไปใหญ่ “ไม่ใช่สิ ปฏิกิริยาการตั้งครรภ์ของทุกครั้งต่างก็ไม่เหมือนกัน ย้าวย้าว คุณอาจจะตั้งครรภ์แล้วจริงๆ !”
ช่วงนี้ทั้งสองแทบจะอยู่ด้วยตลอด ส่วนใหญ่เขาล้วนตามตอแยเธอ ก็เกือบจะหนึ่งเดือนแล้ว และในระหว่างนี้ ประจำเดือนของเธอไม่เคยมาสักครั้งเลย!
เขาคิดแบบนี้ปุ๊บ ก็ยิ่งแน่ใจการคาดเดาของในใจเข้าไปใหญ่ รีบประคองเธอมานอนลงใหม่อีกครั้ง “ทำไมผมถึงนึกไม่ได้นะ?”
ลี่เฉินซีรู้สึกเสียใจกับทุกอย่างที่ได้ทำไปในเมื่อครู่จริงๆ ถ้าเธอตั้งครรภ์แล้วจริงๆ จะทำร้ายโดนลูกได้ง่ายมาก!
“รู้สึกไม่สบายท้องหรือเปล่า?เจ็บหรือเปล่า?”ลี่เฉินซีค่อนข้างตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก คอยสอบถามต่างๆ นานา อย่างไม่หยุด “มีอะไรที่อยากกินมั้ย?”
เขาดูนาฬิกาแว๊บหนึ่ง”นี่ก็ป่านนี้แล้ว คงหิวแล้วสิท่า!รอแป๊บนะ ผมอุ้มคุณไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วลงไปชั้นล่าง……”
“หยุด คุณรีบหยุดเลย!”ซูย้าวได้รีบสั่งให้เขาหยุดอย่างจนปัญญา “คุณพอได้แล้วจริงๆ ตั้งคงตั้งครรภ์อะไรกัน คุณนี่มั่นใจในตัวเองเกินไป หรือว่า……”
เธอชะงักเล็กน้อยแล้วพูดอีกว่า”ประจำเดือนฉันไม่มาอาจจะเพราะว่าช่วงนี้งานยุ่งเกินไป กดดันเกินไปเลยไม่มา และอาจจะเป็นเพราะว่ามาไม่ตรง นี่ล้วนไม่สำคัญเลย คุณทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่เกินไปแล้ว!”
ระหว่างพูด ซูย้าวก็ได้หลบหลีกเขา จากนั้นได้คลุมเสื้อเชิ้ตของเขาเข้าไปในห้องน้ำ และอาบน้ำอาบท่าอย่างเรียบง่าย พออาบน้ำเสร็จออกมาอีกที ลี่เฉินซีแค่คลุมชุดคลุมอาบน้ำไว้ตัวหนึ่ง ยืนอยู่หน้าห้องด้วยสีหน้าระมัดระวัง ยื่นมือมาประคองเธอไว้อย่างระมัดระวัง “ช้าหน่อย ไม่มีตรงไหนที่ไม่สบายจริงเหรอ?”
“คุณนี่ไม่จบไม่สิ้นสักทีนะ?ถ้าตั้งครรภ์จริงๆ ฉันจะบอกคุณแน่นอนค่ะ เพราะยังไงเรื่องแบบนี้คุณต้องรับผิดชอบในตัวฉัน แต่ตอนนี้ไม่ได้ท้องค่ะ ให้มันน้อยๆ หน่อย!”
แป๊บเดียวซูย้าวก็หลบเลี่ยงเขาได้ ได้เข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องนอน จากนั้นเอาเสื้อเชิ้ตและชุดสูทของผู้ชายโยนไปให้เขาพร้อมกัน “ฉันมีธุระจะออกไปกับหว่านหว่านหน่อย คุณก็มีธุระกับประธานเจียงไม่ใช่เหรอคะ?ยุ่งเรื่องจริงจังก่อน เอาไว้ว่างแล้วฉันจะไปซื้อชุดตรวจมาตรวจดู ถ้าใช่ล่ะก็ ถึงเวลาฉันจะโทรหาคุณเอง”
ลี่เฉินซีก้าวเท้ายาวมาข้างหน้าอย่างไว แล้วจับข้อมือเรียวเล็กของเธอไว้ “นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ ย้าวย้าว ผมไปซื้อที่ตรวจครรภ์เป็นเพื่อนคุณ……”
“ไม่ใช่ เราไปโรงพยาบาลตอนนี้เลย!”
