ตอนที่ 579 เลื่อนเวลา
เหยียนเค่อเห็นซย่าเสี่ยวมั่วมีท่าทีระมัดระวังตัวตลอดเวลาเมื่ออยู่ต่อหน้าเขากับก็รู้สึกปวดใจ จึงไม่คิดจะอยู่ต่อ
เขาถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างละเอียดแล้ว เมื่อรู้ว่าพวกคนที่อยู่ด้านล่างห้องของหญิงสาวหน้าไม่อายขนาดไหนจึงได้แต่เอ่ยเตือน “เธออยู่คนเดียวก็ระวังตัวด้วย พวกห้องข้างล่างเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวรังแกได้ง่ายถึงได้ทำแบบนี้”
เหยียนเค่อเห็นซย่าเสี่ยวมั่วทำท่าทางเหมือนอยากจะเถียงเลยเอ่ยตัดหน้าก่อน “หืม?”
“อืม” ซย่าเสี่ยวมั่วพยักหน้าอย่างหงอยๆ
เหยียนเค่อพยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้เอื้อมมือไปลูบหัวหล่อน เห็นหล่อนดูเศร้าไปก็ไม่สามารถเอ่ยปลอบได้ “ฉันไปล่ะ เธอไม่ต้องออกไปส่งหรอก”
เจ้าโกลเด้นอยากกระโจนไปหาเหยียนเค่อแต่ก็ถูกชายหนุ่มห้ามไว้เสียก่อน พอโดนดุก็นั่งกอดหางตัวเองอยู่นิ่งๆ ข้างชั้นวางรองเท้า
ซย่าเสี่ยวมั่วโบกมือให้ชายหนุ่ม แสงไฟที่สาดส่องมาค่อนข้างน้อยทำให้ดูค่อนข้างมืด จึงมองเห็นใบหน้าของซย่าเสี่ยวมั่วเพียงครึ่งเดียว เหยียนเค่ออยากจะเข้าไปจูบหล่อน แต่ก็ยับยั้งสติของตัวเองไว้ได้เดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง
ซย่าเสี่ยวมั่วมองชายหนุ่มเดินเข้าลิฟต์ไปอย่างอาวรณ์ พอปิดประตูห้องลงก็เดินไปที่ระเบียงเพื่อแอบดูชายหนุ่มขับรถจากไป
เจ้าโกลเด้นเดินตามหญิงสาวไปตลอดทาง และก็มองดูเหยียนเค่อจากไปเช่นกัน
ซย่าเสี่ยวมั่วยิ่งรู้สึกเศร้าใจ “ทำไมแกถึงกลายเป็นศัตรูหัวใจฉันไปแล้ว”
เจ้าโกลเด้นกอดกระเป๋าของใช้ของมันทั้งสองกระเป๋า แล้วเห่าออกมา ทำเอาซย่าเสี่ยวมั่วแทบอยากจะยก เหยียนเค่อให้กับมันเสียเลย ถึงแม้ว่าเหยียนเค่อจะไม่ใช่ของเธอก็ตาม
เธอถึงขนาดรู้สึกอิจฉาแม้กระทั่งเจ้าโกลเด้น ถ้าเธอเป็นหมาบ้างก็ดีน่ะสิ ทุกวันสามารถกระโจนเข้าใส่ชายหนุ่มได้…ก่อนที่เธอจะคิดอะไรไร้สาระไปมากกว่านี้จึงรีบหยุดยั้งตัวเองเสียก่อน เดินกลับไปที่ห้องเพื่อวาดรูปสงบสติอารมณ์
ฉินซื่อหลานได้รับคำตอบจากเหยียนเค่อตั้งแต่เช้า แต่พอโทรกลับไปหาก็ไม่มีคนรับสาย จนถึงประมาณสามทุ่นจึงได้รับสายเขา
“นายยุ่งอะไรอยู่อีก” ไหนบอกว่าจัดการทุกอย่างเสร็จหมดแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงโทรหาไม่ติดเลย
“เรื่องส่วนตัว” เหยียนเค่อตอบกลับอย่างเป็นทางการมาก และนั่นก็ยิ่งเป็นการไปกระตุ้นต่อมความอยากรู้ของฉินซื่อหลานได้เป็นอย่างดี
ฉินซื่อหลานเอ่ยถามอย่างหลงตัวเอง “นายกับฉันยังต้องมีเรื่องส่วนตัวกันอีกหรือไง”
“เรื่องของฉันมันกลายเป็นเรื่องของนายด้วยตั้งแต่เมื่อไหร่” เหยียนเค่อเอ่ยด้วยความรังเกียจอย่างไม่ปิดบัง
“ฉันแก้ปัญหาให้แล้วไม่ใช่เหรอ นายมีเรื่องอะไรอีก”
“ไม่มีเรื่องโทรหานายไม่ได้เหรอ พูดอย่างกับฉันเป็นพวกหวังแต่ผลประโยชน์อย่างนั้นแหล่ะ”
“ถ้าไม่มีเรื่องอะไรฉันก็ไม่อยากเจอหน้านาย” เหยียนเค่อพูดไปตรงๆ
ใจของฉินซื่อหลานแตกร้าวเป็นเสี่ยงๆ “ความเป็นพี่น้องของเราถูกนายทำลายหมดแล้ว นายพูดประโยคนี้ออกมาได้อย่างไร”
เหยียนเค่อไม่มีเวลามานั่งเล่นละครกับเพื่อน “วันนี้ฉันเอาหมาไปคืนให้ซย่าเสี่ยวมั่วแล้ว ช่วงนี้ไม่มีเวลาเล่นด้วยกับนายหรอก”
“ไม่มีหมาแล้วนายไม่ใช่ต้องว่างกว่าเดิมเหรอ”
เมื่อไม่มีหมายิ่งทำให้เหยียนเค่อนึกได้ว่าควรจะต้องรีบทำให้หมาของซย่าเสี่ยวมั่วกลายเป็นหมาของเขาโดยเร็ว
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย ถ้าเรื่องของเสี่ยวฝูเอ๋อร์ยังมีอะไรให้ช่วยนายก็มาหาฉันที่ออฟฟิศแล้วกัน” นอกจากเรื่องของเสี่ยวฝูเอ๋อร์ที่มีความสำคัญต่อฉินซื่อหลานแล้ว เรื่องอื่นเขาก็แทบไม่เคยต้องรบกวนเหยียนเค่อ
“โอเค ฉันรู้แล้ว นายก็ดูแลตัวเองดีๆ คอนายยังไม่ค่อยดี…” ด้วยความที่เป็นหมอคุณหมอฉินเลยอดไม่ได้ที่จะกำชับเหยียนเค่อ แต่ชายหนุ่มกลับตัดสายไปเสียดื้อๆ
ฉินซื่อหลานที่กำลังจะพูดเรื่องจริงจังได้แต่มองหน้าจอที่ดับไปแล้วอย่างจนปัญญา จากนั้นก็เก็บโทรศัพท์
เขาพอจะเดาได้ว่าเหยียนเค่อคงจะเริ่มจู่โจมก่อนกำหนด น่าจะเป็นเพราะถูกซย่าเสี่ยวมั่วหว่านเสน่ห์มากพอแล้ว เมื่อคิดได้ดังนี้ใบหน้าของฉินซื่อหลานก็ปรากฏรอยยิ้มอย่างมีเลศนัยขึ้น
ตอนที่ 580 คนคนเดียวกัน
“ฮัลโหล”
ฉินซื่อหลานเอ่ยแซวยิ้มๆ “ทำไมน้ำเสียงของเธอมัน ‘เหยียนเค่อ’ แบบนี้ล่ะ”
ตอนนี้ซย่าเสี่ยวมั่วไม่อยากคุยกับฉินซื่อหลาน น้ำเสียงเลยไม่สบอารมณ์ตามไปด้วย “มีธุระอะไร”
“เหยียนเค่อดุเธอเหรอ”
“เปล่า” ซย่าเสี่ยวมั่วกำลังวาดรูปตอนพิเศษอยู่ เลยกะจะวาดรูปเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นของขวัญวันปีใหม่ให้พวกแฟนคลับไปเลย
ฉินซื่อหลานรู้สึกสงสัยเรื่องระหว่างคนคู่นี้เป็นอย่างมาก “หรือว่าพวกเธอสองคนที่ปกติมนุษยสัมพันธ์ก็ไม่ค่อยดีอยู่แล้วยังทำให้ความรักมันแย่ไปด้วยอีก”
ซย่าเสี่ยวมั่วไม่รู้ว่าชายหนุ่มกำลังบ่นอะไรอยู่ “ใครบอกว่าฉันมนุษยสัมพันธ์ไม่ดี ฉันมีเพื่อนออกจะเยอะแยะ”
“ถ้าเธอมีเพื่อนเยอะแล้วจะเอาหมามาฝากไว้ที่ฉันเหรอ แล้วมันจะต้องมาอดอาหารเมื่ออยู่กับฉันไหม” ฉินซื่อหลานเอ่ยอย่างโมโห
ซย่าเสี่ยวมั่วถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ใครจะไปรู้ว่าหมาฉันมันจะเลือกคนขนาดนี้” เธอไม่อยากพูดเรื่องนี้แล้วเลยรีบเปลี่ยนหัวข้อ “เสี่ยวฝูเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง ช่วงนี้ไม่ได้ยินเรื่องเธอเลย”
“สบายดี ประมาณเดือนมีนาเมษาปีหน้าก็จะไปเรียนต่อต่างประเทศแล้ว” ฉินซื่อหลานคุยกับซย่าเสี่ยวมั่วด้วยน้ำเสียงปกติ
ซย่าเสี่ยวมั่วตะลึงไป ปฏิกิริยาเหมือนกับตอนที่เหยียนเค่อรู้เรื่อง “นายทนให้เธอไปได้เหรอ”
“จะให้ทำอย่างไรล่ะ นี่เป็นอิสระของเธอ” ฉินซื่อหลานแอบเจ็บปวด ความสัมพันธ์ของซย่าเสี่ยวมั่วกับเหยียนเค่อถึงขั้นนี้แล้ว แต่เขากับเสี่ยวฝูเอ๋อร์ยังมีระยะห่างกันอยู่เลย
ซย่าเสี่ยวมั่วยังเคยคิดว่าฉินซื่อหลานจะเก็บเสี่ยวฝูเอ๋อร์ไว้ไม่ให้ไปเห็นโลกภายนอกเสียอีก ไม่คิดว่าจะปล่อยไปอย่างง่ายๆ แบบนี้
แต่ความจริงแล้ว ฉินซื่อหลานไม่ได้ใจกว้างอย่างที่ซย่าเสี่ยวมั่วคิดหรอก ทุกวันตั้งแต่เช้าจรดเย็นถ้าวันไหนที่เสี่ยวฝูเอ๋อร์อยู่บ้านเขาก็เอาแต่พูดถึงพวกผู้ชายฝรั่งว่ามันแย่อย่างไรบ้างแล้วกำชับไม่ให้หล่อนคบกับคนพวกนั้น
ตอนนี้เสี่ยวฝูเอ๋อร์เห็นหน้าฉินซื่อหลานก็รู้สึกหงิดหงุด แทบรอที่จะไปเรียนต่อไม่ไหวแล้ว
“ออกไปดูโลกกว้างก็ดี ตอนเด็กๆ ถ้าได้ออกไปเจอสิ่งต่างๆ ที่เยอะขึ้นพอตอนโตขึ้นจะได้เต็มไปด้วยประสบการณ์ความรู้มากมาย”
ฉินซื่อหลานแอบบิดเบือนความหมายที่ซย่าเสี่ยวมั่วพูด เอ่ยแซว “อย่างนั้นแต่ก่อนเธอต้องไม่เคยออกไปไหนเลยแน่ๆ ”
ซย่าเสี่ยวมั่วเริ่มขึ้น “ฉันไปมาตั้งหลายที่ย่ะ”
“อย่างนั้นทำไม่ดูไม่รู้เลยล่ะว่าเธอมีประสบการณ์”
ซย่าเสี่ยวมั่วถึงได้เข้าใจความหมายที่ชายหนุ่มจะสื่อ เธอกัดฟันอย่างโมโห “ฉินซื่อหลานนายยังโดนโจมตีไม่พอเลยจะให้ฉันทำเพิ่มใช่ไหม”
ฉินซื่อหลานถอนหายใจ ซย่าเสี่ยวมั่วยังคิดว่าชายหนุ่มจะพูดคำพูดเศร้าโศกอะไรพวกนั้น แต่กลับกลายเป็นพูดยั่วโมโหเธอแทน “ไม่เป็นไร เดี๋ยวต่อไปแฟนเธอก็คงช่วยเอง”
“นาย!” ซย่าเสี่ยวมั่วโมโหจนตัดสายทิ้ง
แต่ก่อนก็ดูเป็นคนที่สุขุมคนหนึ่งทำไมยิ่งพอสนิทด้วยยิ่งกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้นะ ยังมากล้าพูดเรื่องลามกกับเธอ คนนี่ช่างดูจากภายนอกไม่ได้จริงๆ ภูเขาสูงที่มีดอกไม้ขึ้นมากมายทำไมถึงได้มีดอกไม้สีสันประหลาดแบบนี้แซมขึ้นมานะ
หญิงสาวลบเส้นที่เพราะโมโหเลยเผลอวาดไปบนกระดาษทิ้ง แล้วลูบขนหมาเล่น
เหยียนเค่อน่าจะเพิ่งอาบน้ำให้เจ้าโกลเด้น ขนนุ่มนิ่มของมันจะมีกลิ่นหอมอ่อนๆ อยู่เลย พอเธอเอามือกลับมาก็รู้สึกว่าที่มือของเธอยังมีกลิ่นน้ำหอมที่ตัวของเหยียนเค่อติดมาเลย
หญิงสาวเอามือเข้ามาใกล้จมูกเพื่อดม แล้วก็มีกลิ่นของเหยียนเค่ออยู่จริงๆ จึงโน้มตัวไปดมที่ตัวของเจ้าโกลเด้นอย่างละเอียด มีกลิ่นของเหยียนเค่อติดอยู่จริงๆ ด้วย
ซย่าเสี่ยวมั่วบ่นพึมพำอย่างสงสัย “เหยียนเค่อยังสติดีอยู่ใช่ไหม ฉีดน้ำหอมที่ตัวแกด้วยเนี่ยนะ
