บทที่ 337 วิหารหลังใหม่
ณ ดินแดนทวยเทพ
“ฮ่าฮ่าฮ่า แบบนี้ข้าก็ไม่ต้องหนีไปไหนอีกแล้ว…”
“คราวนี้แหละข้าจะกลับมาเป็นฝ่ายไล่ล่าพวกเจ้าบ้าง”
เทพีกระบี่หิมะไร้นามถืออาวุธอยู่ในสองมือและเงยหน้าระเบิดเสียงหัวเราะด้วยความสะใจ
บัดนี้ นางกำลังมีกระบี่เล่มใหม่ที่เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ระดับสูง ชุดเกราะที่เก่าแก่คร่ำครึเปลี่ยนเป็นชุดเกราะทองคำชุดใหม่ที่สามารถป้องกันการโจมตีได้ดีมากกว่าเดิม และนับเป็นชุดเกราะรุ่นที่ได้รับความนิยมที่สุดสำหรับกลุ่มเทพีในดินแดนทวยเทพ
บริเวณหัวไหล่ของชุดเกราะถูกแกะสลักเป็นรูปเปลวไฟสวยงาม ทั้งด้านหน้าและด้านหลังของชุดเกราะปรากฏรูปเปลวไฟสว่างไสวเช่นเดียวกัน ชายกระโปรงเหล็กที่สวมใส่นั้นมีปลายชี้แหลมเหมือนลูกดอก ดูเข้ากันดีกับรองเท้าบูตปลายงอนสีแดงสดที่ซื้อมาจากช่างทำรองเท้าชื่อดัง และมีราคาแพงระยับ
ชุดเกราะที่เทพีกระบี่หิมะไร้นามกำลังสวมใส่อยู่ในขณะนี้ นอกจากมันจะช่วยส่งเสริมเรือนร่างของนางให้ดูเย้ายวนใจอย่างประหลาดแล้ว ยังช่วยเสริมการโจมตีและการป้องกันเวลาที่โคจรพลังลมปราณใส่เข้าไปอีกด้วย
กลุ่มเทพเจ้าในชุดเกราะหนังที่กำลังตามล่าตัวเทพีกระบี่หิมะไร้นาม บัดนี้พวกเขากำลังพากันหันกลับวิ่งหนีแตกกระเจิงไปทันที
“พวกเจ้าจะหนีไปไหน จงรอรับการล้างแค้นจากข้าเสียดีๆ วะฮ่าฮ่าฮ่า”
เทพีกระบี่หิมะไร้นามซื้อชุดเกราะทองคำนี้ด้วยคะแนนศรัทธาถึง 1,000 แต้ม แต่มันก็ทำให้นางไม่ต้องหวาดกลัวผู้ใดอีกแล้ว
กระบี่ในมือข้างหนึ่งฟันออกไป
“ฉัวะ!”
คมกระบี่แห่งความแค้นสาดประกายในอากาศ
“อ๊าก…”
“เทพีชั้นต่ำอย่างนาง ไปเอาอาวุธศักดิ์สิทธิ์พวกนี้มาจากไหน?”
“พวกเรารีบหนีเร็ว”
กลุ่มเทพเจ้าที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้ตามล่า ขณะนี้กลับต้องเป็นฝ่ายหลบหนีอย่างไม่คิดชีวิต
แต่ในที่สุดแล้ว พวกเขากลับสามารถรอดชีวิตไปได้เพียงคนเดียวเท่านั้น มิหนำซ้ำ ยังหลบหนีไปได้ในสภาพปางตายอีกด้วย
เทพีกระบี่หิมะไร้นามไม่ได้ไล่ตามไปอีกแล้ว
“เฮ้อ ไม่คิดไม่ฝันเลยนะว่าเราจะมีวาสนาได้ใช้อาวุธศักดิ์สิทธิ์กับเขาเหมือนกัน หุหุ ครั้งนี้ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น เราคงต้องช่วยน้องชายคนนั้นแล้วจริงๆ”
เทพีกระบี่หิมะไร้นามยกมือปิดปากหัวเราะคิกคัก
นางมั่นใจว่าด้วยชุดเกราะและอาวุธที่ตนเองครอบครองอยู่ขณะนี้ คงไม่มีใครกล้ามาหาเรื่องนางอีกแล้ว
“อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าพวกนั้นจะกล้ามาตามล่าข้าอีกไหม?” เทพีกระบี่หิมะไร้นามพูดด้วยความตื่นเต้น
หลังจากนั้น เทพีกระบี่หิมะไร้นามก็โคจรพลังลมปราณ
แล้วลำแสงสีแดงก็ปกคลุมทั่วร่างกาย
ชุดเกราะและกระบี่เหล่านั้นเปลี่ยนสภาพกลายเป็นกำไลที่สวมใส่อยู่บนข้อมือทั้งสองข้าง และมันก็เป็นกำไลที่มีลวดลายเปลวไฟสวยงามมีชีวิตชีวา เวลาที่เทพีกระบี่หิมะไร้นามยกไม้ยกมือกรีดกราย กำไลสีแดงเหล่านั้นก็ยิ่งสะท้อนประกายดูโดดเด่นสะดุดตา
“อุ๊ย… เกือบลืมไปเลย ก่อนหน้านี้ข้าจ่ายค่ามัดจำให้สมาคมช่างซ่อมวิหารประจำดินแดนทวยเทพแล้วนี่นา ป่านนี้พวกเขาคงส่งคนมาซ่อมวิหารให้ข้าแล้ว… ต้องรีบกลับไปแล้วสิ”
เทพีกระบี่หิมะไร้นามโคจรพลังลมปราณอีกครั้ง แล้วปีกกระบี่คู่หนึ่งก็ปรากฏขึ้นบนแผ่นหลังของนาง
เทพีกระบี่หิมะไร้นามโผบินขึ้นไปในอากาศ
หลังจากนั้นเพียงอึดใจเดียว นางก็กลับมาถึงวิหารของตนเอง
มีเทพเจ้าซึ่งเป็นนายช่างยืนรออยู่ที่หน้าประตูประมาณสิบคน แบ่งเป็นชายห้าหญิงห้า ยืนอยู่สองฟากฝั่งของทางเดิน รอต้อนรับการมาถึงของเทพีกระบี่หิมะไร้นามเหมือนนางเป็นผู้สูงส่ง
“ฮื่อ ขออภัยทุกท่าน ข้ามาสายไปนิดหน่อยสินะ…”
เทพีกระบี่หิมะไร้นามรีบส่งยิ้มขออภัยทันทีที่ทิ้งตัวกลับลงมายืนบนพื้นดิน
“ไม่มีปัญหา แต่ว่ากันตามกฎหมายคุ้มครองนายช่างประจำดินแดนทวยเทพ ท่านต้องจ่ายค่าล่าช้าให้กับพวกเราเป็นคะแนนศรัทธาจำนวน 1 แต้ม…” หนึ่งในกลุ่มเทพีทางซ้ายมือยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาให้ “กรุณาลงนามยืนยันด้วยเจ้าค่ะ”
เทพีกระบี่หิมะไร้นามพูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว
เจ้าพวกนี้ ช้านิดช้าหน่อยก็หักเงิน ไม่รู้จักเห็นใจกันบ้างเลย
นางรับแผ่นกระดาษกับปากกาขนนกมาลงนาม เรียบร้อยแล้วก็ถอนหายใจ “แบบแปลนการก่อสร้างเอาตามที่ข้าเลือกไว้ก่อนหน้านี้นั่นแหละนะ พวกท่านเริ่มการบูรณะได้เลย ไม่ทราบว่าต้องใช้เวลานานหรือไม่?”
“เพียงก้านธูปเดี๋ยวก็เสร็จสิ้นแล้ว” เทพีหน้าเหลี่ยมอีกหนึ่งนางกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“แล้วถ้าข้าอยากให้ท่านช่วยสร้างค่ายอาคมรอบวิหารใหม่ทั้งหมด ไม่ทราบว่าคิดราคาเท่าไหร่?”
“ถ้าอย่างนั้น เราคงต้องคิดค่าบริการเป็นคะแนนศรัทธาเพิ่มอีก 100 แต้ม”
“ไม่ทราบว่ามีบริการดูแลหลังการขายหรือไม่?”
“ท่านลูกค้าสามารถเลือกซื้อบริการหลังการขายของเราได้ 3 แพ็คเกจ ครอบคลุมระยะเวลาการดูแล 100 ปี 300 ปีและ 600 ปีตามลำดับ สนนราคาอยู่ที่คะแนนความศรัทธา 20 แต้ม 30 แต้ม และ 50 แต้มตามลำดับเช่นกันเจ้าค่ะ…”
“หา แค่อยากได้รับการดูแลหลังการขายยังต้องเสียเงินอีกหรือ มิน่าเล่า พวกท่านถึงได้รวยเอารวยเอา…”
แล้วเวลา 1 ก้านธูปก็ผ่านพ้นไป
เทพีกระบี่หิมะไร้นามยืนบ่นว่าตนเองโดนเอารัดเอาเปรียบอยู่ตลอดเวลา แต่เมื่อเกิดแสงสว่างแวววาวขึ้นเบื้องหน้า ดวงตาของนางก็พร่าพราย แล้ววิหารหลังใหม่ก็ปรากฏขึ้นในสายตา…
ที่จริงมันก็คือวิหารหลังเดิมซึ่งสุดแสนจะซอมซ่อน่าอนาถใจของนางนั่นเอง ทว่า บัดนี้วิหารที่เก่าแก่ได้รับการบูรณะใหม่รวมถึงมีการสร้างค่ายอาคมขึ้นมารอบบริเวณ… เทพีกระบี่หิมะไร้นามจึงต้องยืนอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงแล้ว
หัวใจของนางเต็มไปด้วยความรู้สึกมากหลายผสมปนเปกัน
สายลมโชยพัดมาแผ่วเบา
น้ำตาหยดหนึ่งค่อยๆ ไหลออกมาจากหางตาของเทพีกระบี่หิมะไร้นาม
“ท่านลูกค้าได้เวลาจ่ายค่าบูรณะทั้งหมดแล้ว”
เทพเจ้าที่เป็นหัวหน้ากลุ่มนายช่างเดินเข้ามาทวงเงินค่าแรงด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
เทพีกระบี่หิมะไร้นามถูกขัดจังหวะอารมณ์ความซาบซึ้ง แต่นางก็ไม่ได้หงุดหงิด มิหนำซ้ำ ใบหน้ายังประดับด้วยรอยยิ้มทรงเสน่ห์
รอยยิ้มของนางทำให้รอบบริเวณเหมือนจะมีดอกไม้บานอยู่ทุกหนทุกแห่ง
บนดินแดนทวยเทพ เทพีหน้าตางดงามนั้นมีอยู่มากมายเกินที่จะนับ
และบรรดาเทพเจ้าที่เป็นนายช่างก็ได้ชื่อว่าเป็นพวกอารมณ์ตายด้านมากที่สุดแล้ว
แต่บัดนี้ เมื่อพวกเขาได้พบเห็นรอยยิ้มของเทพีกระบี่หิมะไร้นาม นายช่างเหล่านั้นก็อดตกตะลึงไม่ได้ พวกเขารู้สึกราวกับว่ารอยยิ้มที่ได้เห็นอยู่นี้ เป็นยิ้มที่สวยงามที่สุดในชีวิตอย่างที่ทุกคนไม่เคยพบเห็นมาก่อน
“รอสักครู่”
เทพีกระบี่หิมะไร้นามพูด และกดเปิดการเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตในโทรศัพท์มือถืออีกครั้ง และส่งข้อความไปหาเด็กหนุ่มผู้นั้นว่า “เจ้าได้เงินมาแล้วหรือยัง?”
“ได้มาแล้ว”
“ประเสริฐ ถ้าอย่างนั้นก็โอนมาให้ข้าก่อน 100,000 เหรียญทองคำ ส่วนที่เหลือ… ถ้าเจ้าได้ครบแล้ว จะโอนมาพร้อมกันเลยก็ได้”
“เดี๋ยวสิ จะเอาไปหมดเลยหรือไง เกิดท่านไม่ยอมดำเนินการให้ข้าขึ้นมา ข้าก็เสียเงินเปล่ากันพอดี”
“เฮ้อ เจ้าช่วยทำให้ข้ามั่นใจหน่อยได้ไหมว่าข้าเป็นเทพเจ้าบนดินแดนทวยเทพจริงๆ ไม่คิดจะเชื่อใจกันบ้างเลยหรือไร”
“แหม ก็ก่อนหน้านี้ใครกันล่ะที่หลอกเงินข้าไปจนหมดตัว? รู้ไหมว่ากว่าที่ข้าจะหาเงินก้อนนี้มาได้ ข้าต้องลำบากเสี่ยงตายขนาดไหน…”
“นี่เจ้าจะไม่เชื่อใจข้าจริงๆ ใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นก็ลองโอนเงินทั้งหมดดูสิ”
“ไม่มีทาง ใครทำแบบนั้นก็โง่เต็มทีแล้ว”
ติ๊ง!
หน้าจอโทรศัพท์มือถือของเทพีกระบี่หิมะไร้นามเป็นประกายสว่างไสวเล็กน้อย แล้วบัญชีส่วนตัวของนางก็มีคะแนนความศรัทธาเพิ่มขึ้นมาเป็น 10,000 แต้มพอดิบพอดี
แล้วดวงตาของเทพีสาวก็เป็นประกายด้วยความสมหวัง
“อิอิ แค่นี้ก็เรียบร้อย” นางจัดการจ่ายเงินซื้อบริการหลังการขายเป็นเวลา 300 ปี หลังจากโอนคะแนนให้หัวหน้ากลุ่มนายช่างเรียบร้อยแล้ว เทพีกระบี่หิมะไร้นามก็เดินเต้นระบำเข้าไปในวิหารหลังใหม่ของตนเองด้วยความสุขใจ
ค่ายอาคมที่ถูกสร้างไว้รอบบริเวณเริ่มต้นทำงาน
มันแผ่รัศมีคอยดูแลความปลอดภัยปกคลุมพื้นที่หลายร้อยลี้
ฟึบ!
เทพีกระบี่หิมะไร้นามถอดเสื้อผ้าออกและกระโดดลงไปนอนแช่น้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำ
หลังจากผ่อนคลายกล้ามเนื้อเรียบร้อยแล้ว นางก็นำโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความอีกครั้ง
“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เทพีกระบี่ยินดีให้ข้าเข้าพบ นางอยากทราบว่าน้องชายมีเรื่องอันใดอยากรบกวนหรือ?”
…
ณ เมืองหยุนเมิ่ง
วิหารเทพกระบี่
ชาวเมืองกว่า 20,000 ชีวิตมารวมตัวกันอยู่ที่นี่อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
บรรยากาศเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความน่ากลัว
บัดนี้ นักโทษจำนวนนับร้อยชีวิตถูกล่ามโซ่ตรวนยืนรวมกลุ่มกันอยู่บนเวทีขนาดใหญ่
ด้านล่างเป็นกองฟืนที่ถูกนำมาเตรียมพร้อมสำหรับการย่างสด
กลิ่นของไม้ฟืนสดใหม่ลอยคลุ้งในอากาศ
เจ้าหน้าที่มือปราบคนหนึ่งยืนถือคบเพลิงอยู่ด้านข้างกองฟืน เตรียมพร้อมที่จะจุดไฟได้ตลอดเวลา
ขอแค่เขาโยนคบเพลิงในมือลงไปบนกองฟืนเท่านั้น เปลวไฟก็จะลุกโชนสว่างไสวและเผาไหม้ผู้คนที่ถูกจับโยนเข้ากองไฟอย่างช้าๆ นี่คือการชำระบาปที่ทุกคนทราบกันดี มันเป็นบทลงทัณฑ์สำหรับผู้ที่กระทำผิดอย่างไม่อาจให้อภัย
ถังกู่จินยืนอยู่บนเวทีมอบรางวัลที่ยังไม่ได้รื้อถอนออกไป รอยยิ้มมั่นใจปรากฏขึ้นบนใบหน้า เพราะเขาทราบดีว่าทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของตนเองทั้งหมดแล้ว
Related
