เดชคัมภีร์เทพฤทธิ์ – ตอนที่ 468 – ระยะห่างจากความสุข

ตอนที่ 468 ระยะห่างจากความสุข

“เขาฝึกอยู่ภายในนั้นตลอดเวลา แม้เมื่อข้าแอบไปดูสองสามครั้งแล้ว แต่ดูเหมือนเขาอยู่ในภาวะลึกของการฝึกฝน และดูเหมือนว่าอาจจะไม่ตื่นมาหลายชั่วโมงหรืออาจเป็นวันก็ได้” ไห่อิงอู่รายงานสถานการณ์

นางไม่กล้าเงยหน้า เนื่องจากมีบุรุษคนหนึ่งอยู่ในชุดคลุมหน้าอยู่ข้างๆ ตัวราชาฉลาม

เขาคือหนึ่งในห้าจักรพรรดิแห่งหอทงเทียน

นั่นหมายความว่าเขาคือผู้ปกครองท้องทะเลของหอทงเทียนชั้นเจ็ด, แปดและเก้าของหอทงเทียน บิดาผู้ให้กำเนิดไห่อิงอู่ จักรพรรดิสมุทรนั่นเอง

สถานะอย่างไห่อิงอู่ ถึงแม้อาจจะไม่มีเป็นพัน แต่อย่างน้อยก็มีธิดาแปดร้อยคนที่ถือกำเนิดจากนางทาส ไห่อิงอู่ถึงจะมีเลือดเชื้อพระวงศ์จักรพรรดิ แต่ก็ยังไม่ได้รับการยอมรับให้หลีกเลี่ยงโศกนาฏกรรมของการกลายเป็นนางทาสได้ นางกลับเป็นหนึ่งในมือสังหารแสนสวยภายใต้อาณัติของจักรพรรดิสมุทรเชี่ยวชาญในการสอดแนมเป็นพิเศษ ในบรรดาลูกทาสสตรี ไห่อิงอู่ไม่นับว่าดีที่สุด แต่ก็ไม่ถือว่าแย่

ลักษณะการแสดงออกของนางธรรมดาและไม่น่าสนใจ

ทั้งนี้เพราะนางรู้ตั้งแต่เล็กแล้วว่า พี่น้องสาวผู้โดดเด่นเกินไปล้วนตายไปอย่างไร้ค่ากันหมด

นอกจากธิดาของทาสหญิงสองสามร้อยคนและบุตรอีกเป็นพันคนที่ไม่รู้จักกันในทำนองเดียวกันนี้ ยังมีเจ้าชายและเจ้าหญิงที่เกิดจากราชินีและนางสนมอีกมากกว่าร้อย ตราบใดที่บางคนทำผลงานได้ดีกว่าเจ้าชายและเจ้าหญิงแห่งราชตระกูลเหล่านี้ พวกเขาก็จะหายตัวไป

ไห่อิงอู่ไม่เพียงคุกเข่าลงบนพื้นคนเดียว เพื่อแสดงความเคารพต่อบิดาผู้นี้เท่านั้น

นอกจากนี้เป็นเพราะนางหวาดกลัวบุรุษและสตรีเหล่านั้นที่สวมชุดคลุมปิดบังใบหน้าพวกเขา

นางเชื่อว่าถ้านางทำผลงานได้โดดเด่นขึ้นมาบ้างเล็กน้อย หนึ่งในองค์ชายหรือองค์หญิงเหล่านั้นก็จะอิจฉา จากนั้นนางจะหายไปจากพื้นพิภพอย่างเงียบงัน

“ถ้าเจ้าสามารถทำให้เขาอยู่ข้างในได้มากกว่าชั่วโมง ข้าจะยอมรับว่าเจ้าเป็นธิดาของนางทาส และจะมอบสถานะองค์หญิงให้และจะให้เจ้าแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับไตตันน้อย” จักรพรรดิสมุทรปกปิดการปรากฏตัวของเขาโดยปลอมตัวดูเหมือนคนธรรมดา อย่างไรก็ตาม ราศีของเจ้าผู้ปกครองยังทำให้ไห่อิงอู่สั่นไปทั้งตัวอยู่ดี แน่นอน นอกจากเพราะความตื่นเต้นของนางแล้ว ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความกลัวจากรังสีอำมหิตของพี่น้องชายหญิงของนางด้วย

“เพคะ, ฝ่าบาท” ไห่อิงอู่ค้อมศีรษะด้วยความเคารพ รู้สึกเหมือนถูกเข็มแทงจากการจ้องมองที่เหมือนกับอสรพิษขององค์ชายและองค์หญิงเหล่านั้น

“น้องสาวผู้งดงามอย่างนั้น ถ้านางแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับไตตันน้อยได้ นั่นถือได้ว่าเป็นการประทานจากสวรรค์ การตัดสินใจขององค์จักรพรรดิบิดานับว่าฉลาดยิ่งนัก” เมื่อองค์ชายองค์หนึ่งพูด นั่นช่างเหมือนกับความอบอุ่นในฤดูใบไม้ผลิ ดูเหมือนว่าเขาตื่นเต้นในฐานะพี่ชายที่พบน้องสาวซึ่งพลัดพรากกันมานาน ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะให้ของขวัญกับไห่อิงอู่ แต่พวกองค์หญิงยังเร็วกว่า

“ของขวัญของบุรุษอย่างท่านจะเหมาะกับน้องหญิงได้ยังไงกัน? สร้อยคอของพี่หญิงนี้ทำมาจากมุกทะเลบูรพา มันช่างเหมาะกับคอยาวระหงของน้องนางยิ่งนัก” องค์หญิงปลดสร้อยคอที่อุ่นจากคอของนางและสวมให้ที่คอไห่อิงอู่ด้วยตนเอง”

แม้จะสวมสร้อยคอที่อบอุ่น แต่หัวใจของไห่อิงอู่สั่นสะท้าน

พี่สาวคนเดียวกันนี้ น้ำเสียงของนางนุ่มนวลนัก

เมื่อนางอายุแปดขวบ กับอีกพี่สาวอีกคนที่เกิดจากนางทาส นางก็พูดคำเดียวกันนี้และทำอย่างเดียวกัน อย่างไรก็ตามต่อมาไม่นาน นางใช้ไข่มุกทะเลบูรพาที่ไม่มีค่านี้รัดคอพี่สาวผู้ฉลาดและชอบหัวเราะจนตาย นางยังจำภาพนั้นได้ไม่ลืมเลือน

ไห่อิงอู่บีบน้ำตานางเพื่อให้ดูว่านางซาบซึ้งและขอบคุณพี่สาวและพี่ชายนางซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แน่นอนว่านางไม่กล้าเรียกพวกเขาว่าพี่น้อง นางต้องเรียกพวกเขาว่าองค์ชายและองค์หญิง

ไม่ว่าพวกเขาจะสุภาพเพียงไหนก็ตาม นางจะกล้าเรียกพวกเขาเป็นพี่เป็นน้องได้ยังไง ถ้านางเรียกพวกเขาว่าพี่น้องจริงๆ นางคงอยู่ไม่ห่างจากความตายจริงๆ แน่

นางคุกเข่าส่งจักรพรรดิสมุทร, องค์ชายและองค์หญิงและสี่ราชารวมทั้งราชาฉลามด้วย

ไห่อิงอู่สั่นและหันไปทางตำหนักจักรพรรดิโดยเร็ว

นางลอบเปิดประตูไปเห็นเย่ว์หยางยังคงนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง

แค่เพียงนางเห็นเขายังคงคร่ำเคร่งกับฝึก นางก็รู้สึกคลายใจ

ถ้านางไม่ทำเช่นนี้ นางคงจะตายอย่างมิต้องสงสัย องค์ชายและองค์หญิงเหล่านั้นคงไม่ยอมไว้ชีวิตนางแน่และมีความเป็นไปได้มากว่าจะกำจัดนางเหมือนกับตัวบัดซบที่ไร้ประโยชน์

โชคดีที่แผนการใหญ่ของฝ่าบาทจักรพรรดิสมุทรไม่ได้รับผลกระทบอะไร เพราะการมาถึงของไตตันน้อย หลายอย่างเป็นไปราบรื่นอย่างคาดไม่ถึง แต่นี่เป็นเรื่องที่ดีแน่หรือ? ถ้าเขาไม่ตื่นขึ้นหลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงจักรพรรดิสมุทรจะมอบสถานะองค์หญิงให้นางหรือ? นางจะได้แต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับไตตันน้อยหรือ?

เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาย่อมเป็นว่าที่สามีของนางหรือเปล่า?

ความสามารถและสถานะของเขาไม่มีอะไรที่น่าสงสัย แต่สำหรับรูปร่างหน้าตาของเขา นางสงสัยว่าเขาจะเหมือนอะไร…

ความคิดเช่นนั้นทำให้ไห่อิงอู่รู้สึกท้องปั่นป่วน การมาถึงของไตตันไม่ใช่สิ่งเลวร้าย แม้จะไม่ได้สถานะองค์หญิง ถ้านางได้แต่งงานกับเขาจริงๆ นางจะไม่ต้องกังวลการประหัตประหารขององค์ชายองค์หญิงเหล่านั้น นางสามารถแสดงความสามารถที่นางเก็บซ่อนไว้ตลอด และช่วยให้เขาประสบความสำเร็จได้หลายอย่าง บางทีนี่คงเป็นประสงค์ของฟ้า ไห่อิงอู่ผ่านช่องแคบไปเพื่อดูว่าเขายังอยู่ข้างใน แม้ว่าหลังจากผ่านไปสิบนาทีแล้ว เขาก็ยังไม่ขยับสักนิด ทันใดนั้นนางรู้สึกมีความสุข และได้แต่หวังว่าเวลาจะผ่านไปเร็วขึ้น

ตราบเท่าที่หนึ่งชั่วโมงผ่านไป และจักรพรรดิสมุทรได้รับสมบัติ นี่นับเป็นความสำเร็จครั้งใหญ่

น่าเสียดายที่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ให้ความสนใจนางเลย ถ้าเพียงแต่เขามีอยู่บ้าง ทุกอย่างก็คงสมบูรณ์พร้อม

นางจะทำอะไรได้เพื่อให้เขาชอบนาง?

ไห่อิงอู่ถอนหายใจอย่างนุ่มนวล

“เจ้าลำบากใจอะไรเหรอ?” คำถามนี้ทำให้ไห่อิงอู่สะดุ้ง เพราะคนที่ถามก็คือเย่ว์หยาง

“ทำไมท่านถึงตื่นได้เล่า? ท่านไม่ได้ฝึกอยู่หรอกหรือ?” ไห่อิงอู่ตะลึง

“แม่สาวผู้ฉลาด เจ้าคิดว่าข้าโง่พอจนถูกคนอื่นหลอกได้หรือ?” เย่ว์หยางยืนขึ้นต่อหน้าไห่อิงอู่ เขาจ้องตานางจนทำให้ตัวนางสั่นไปทั้งตัว ทันใดนั้นไห่อิงอู่ก็สำนึกได้ทันที เย่ว์หยางไม่เคยถูกหลอกมาตั้งแต่ต้น หรือจะพูดให้ถูกยิ่งกว่าก็คือเขาคล้อยไปตามกระแสเหตุการณ์เพื่อหลอกทุกคน ความจริงเขารู้ทุกอย่าง เขาแค่ไม่พูดอะไรและแอบเยาะเย้ยความโง่เขลาของคนอื่น

ไห่อิงอู่ถึงกับสั่นไปทั้งตัว

นางรู้สึกว่าโลกแตกสลาย

จำกัดเวลาหนึ่งชั่วโมงเป็นไปไม่ได้แล้ว เขาจะไปแย่งสมบัติกับจักรพรรดิสมุทร และจักรพรรดิสมุทรก็จะโกรธกริ้วที่นางล้มเหลว องค์หญิงองค์ชายเหล่านั้นที่เรียกนางเป็นพี่น้องอย่างสนิทสนม มีความเป็นไปได้ว่าจะสั่งให้คนมาจับนางไปหาพวกเขาและทำลายนางและโยนนางไว้ในถ้ำแมลงมรณะใช้ร่างของนางเป็นอาหาร

ความสุขที่นางเพิ่งเริ่มคาดหวังและความหวังในอนาคตของนางจบสิ้นแล้ว

โชคชะตากลั่นแกล้งตัวนาง

มันนำความหวังในอนาคตที่งดงามมาให้นาง จากนั้นก็ให้นางเผชิญหน้ากับความจริง มันถูกทำลายอย่างไร้ความปราณี และมอบความตายในอนาคตให้นาง

ไห่อิงอู่ต้องการฆ่าตัวตายทันที ถ้านางรอให้องค์ชายและองค์หญิงกลับมา นางจะไม่สามารถตายได้แม้นางจะต้องการก็ตาม นางได้แต่มีชีวิตที่ย่ำแย่กว่าความตาย

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองลงไปในดวงตาที่ดำเป็นนิลของบุรุษที่อยู่ต่อหน้านาง นางตัดสินใจดิ้นรนครั้งสุดท้าย

นางคุกเข่าและกอดขาเย่ว์หยาง หลั่งน้ำตาดุจสายฝน “ข้าขอวิงวอนท่าน, โปรดช่วยให้ข้ามีความสุขด้วยเถอะ… ท่านรู้ไหม ข้าเกือบจะได้รับความสุขอยู่แล้ว ตราบใดที่ท่านอยู่ที่นี่อีกหนึ่งชั่วโมง แค่หนึ่งชั่วโมง ข้าก็จะมีความสุขตลอดไป ข้าเป็นธิดานางทาส ข้าไม่เคยมีบิดา ขอเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงข้าก็จะได้รับสิ่งที่ข้าไม่เคยได้รับมาก่อน ข้าจะได้มีบิดาเหมือนกับที่คนอื่นมีทันทีที่พวกเขาเกิด และจะได้กลายเป็นองค์หญิง ถ้าท่านต้องการ ข้ายอมเป็นทาสหญิงของท่านและขอรับใช้ท่านตลอดชีวิต ข้าจะช่วยท่านทุกอย่างเพื่อให้ท่านรุดหน้าได้เป็นจ้าวจักรวาล ข้าเรียนรู้มาหลายอย่างและข้าจะขอเรียนรู้อย่างนอบน้อม ข้ายินดีจะเป็นผู้ช่วยของท่านตราบเท่าที่ท่านให้โอกาสข้า ข้าขอวิงวอนท่าน ข้าอยู่ห่างสิ่งที่เป็นความสุขอีกเล็กน้อยเท่านั้น ข้ารอคอยมาหลายปีแล้ว และวันนี้ก็มาถึงในที่สุด อย่าปล่อยให้มันถูกทำลายสิ้นได้ไหม? ได้โปรดให้ข้าได้ฝันต่ออีกชั่วโมงเถอะ แค่อีกหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น”

“ข้าเข้าใจ, ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำลายความฝันของเจ้า” เย่ว์หยางโน้มตัวลงและประคองไห่อิงอู่ให้ซบไหล่เขาร้องไห้

ไห่อิงอู่พบว่าช่างเป็นเรื่องไร้สาระ และนางไม่สามารถเข้าใจว่าเขาคิดอะไรอยู่ นางแค่รู้ว่าหลายอย่างมาถึงจุดที่กลับหลังหันไม่ได้

เล็บของนางค่อยๆ คมชัดขึ้นกลายรูปร่างเป็นมีด

นางใช้พลังทั้งหมดของนางแทงใส่หัวใจตนเอง

แทนที่จะตื่นจากความฝันสวยงามพบความโหดร้าย ยอมตายเสียดีกว่า อย่างน้อยนางไม่ต้องกลายเป็นอาหารแมลงปีศาจ ทั้งนางไม่ต้องกลายเป็นนางโลมที่ถูกใครทำร้าย

เย่ว์หยางเหยียดมือออกและถ่ายปราณก่อกำเนิดเข้าไปในร่างนางทำให้นางหมดแรง เขากล่าวว่า “ไม่จำเป็นต้องฆ่าตัวตาย เจ้าเป็นธิดาที่โดดเด่นคนหนึ่งแน่ ข้าจะพาเจ้าไปคุยกับจักรพรรดิสมุทร เขาจะต้องให้สถานะองค์หญิงกับเจ้า สำหรับเรื่องแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์กับข้า ข้าเสียใจจริงๆ ข้าคิดว่ามันยากไปนิด เจ้าคิดว่าธิดาจักรพรรดิสมุทรจะแต่งงานกับคนที่ฆ่าบิดานางได้หรือ? แม่นกแก้วทะเลผู้ฉลาด ไม่ผิดหรอกที่จะแสวงหาความสุข และไม่มีความผิดอะไรเลย แต่เจ้าต้องเข้มแข็งและอดทนมากกว่านี้ เพราะความสุข ใช่ว่าจะได้มากันง่ายๆ”

เขาออกไปและเทเลพอร์ตไปพร้อมกับไห่อิงอู่

เขามาปรากฏอยู่ที่ผิวทะเลของเหวทะเลลึกในชั่วพริบตา

เมื่อเทเลพอร์ตมาที่ผิวทะเล ไห่อิงอู่ถึงกับกรีดร้องระล่ำระลัก “ทำไม? เห็นได้ชัดว่าท่านก็อยู่อย่างสงบได้ ทำไมท่านต้องทำอย่างนี้? ท่านสามารถป้องกันการเป็นศัตรูกับจักรพรรดิสมุทรได้ ทำไมท่านต้องฆ่าเขาด้วย?”

“ถ้าข้าไม่ฆ่าเขา เขาก็จะฆ่าข้า เพราะข้าเป็นคู่แข่งของเขา ถ้าเขากลายเป็นนักสู้ปราณก่อกำเนิดระดับสูงขึ้นไปอีก เขาจะไม่พอใจกับการเป็นแค่จักรพรรดิสมุทร ข้าเกรงว่าเขาจะมีความทะเยอทะยานไขว่คว้าพิชิตชัยมากขึ้น เขาจะไม่มีทางปล่อยข้าไว้แน่ เนื่องจากข้ายังอายุเยาว์และมีศักยภาพที่จะเอาชนะเขาได้ ต่อให้เขาสั่งให้เจ้าแต่งกับข้า นั่นเป็นแค่เพียงกับดักน้ำผึ้งชั่วคราว มีดาวหลายดวงอยู่บนท้องฟ้า แต่ตราบใดที่มีดวงหนึ่งที่สว่างที่สุด เขาจะต้องต่อสู้เพื่อให้เป็นดาวที่สว่างที่สุด ถ้าเขาต้องการเป็นดาวที่สว่างที่สุดจริงๆ เขาจะต้องประสบชะตากรรมล้มเหลว” เย่ว์หยางหยุดอธิบาย ไห่อิงอู่อยู่ในความเงียบ

จักรพรรดิสมุทรเป็นบิดาของนาง ดังนั้นนางรู้จักเขาดีกว่าใคร

เขาพูดถูก

เขาพูดถูกทั้งหมด

ปัญหาก็คือ นางจะทนดูเขาฆ่าบิดาของนางต่อหน้าต่อตานางได้หรือไม่?