เทพอสูรสยบโลกา – ตอนที่ 195-196

ตอนที่ 195 แสนยานุภาพ

“เอาล่ะพวกเรามาจัดการเจ้ากอลิล่านั่นก่อนดีกว่า” หลินหยางรีบกล่าวแทรกหยุดการทะเลาะของเหล่าเอลฟ์และคนแคระ เพราะเกรงว่าหากปล่อยให้พวกเขาทำสงครามน้ำลายยืดเยื้อกันต่อไปมีแต่เรื่องราวจะเลวร้ายลง แผนการที่จะทำให้พวกมันทั้งสองเผ่าจับมือเป็นพันธมิตรกันจะยิ่งยากเย็นขึ้นไปอีก

หลินหยางวางแผนการสำหรับรับมือกับมันไว้เป็นที่เรียบร้อย จำนวนคนตอนนี้มีมากกว่าสองร้อยห้าสิบคนเสียอีก แค่เพียงกองกำลังของหลินหยางก็มากกว่าร้อยห้าสิบคนแล้ว ส่วนที่เหลือคือเหล่าเอลฟ์และคนแคระที่นำกำลังมาสมทบ

ตอนนี้ได้จัดแบ่งกองกำลังเป็นส่วนโดยมีเหล่ามนุษย์หมาป่าทั้งหลายกำลังรวมตัวยืนอยู่ในแนวหน้าพวกเขาเป็นมนุษย์หมาป่าจากทีมระยะใกล้และทีมจู่โจมหลินหยางให้พวกเขาเป็นหัวหอกในการสู้รบครั้งนี้

ตามมาด้วยเหล่าคนแคระ พวกเขาล้วนถือค้อนขนาดใหญ่หากเทียบกับขนาดตัวของพวกเขาถือมันไว้ข้างกาย พวกเขาเป็นการโจมตีสนับสนุนในระยะใกล้

ขบวนที่สามตามหลังคนแคระพวกเขาคือเหล่ามนุษย์ผู้สังกัดทีมระยะใกล้ในมือพวกเขาล้วนถือหอก สำหรับทีมนี้จะเป็นการโจมตีด้วยการปาหอกที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างช่ำชองถนัดไม่น้อยไปกว่าการฟาดฟันอาวุธเลยทีเดียว

และขบวนสุดท้ายคือการโจมตีสนับสนุนระยะไกลโดยมีลี่จูเป็นผู้นำทีมเหล่าเอลฟ์ถือคันธนูอันใหญ่เตรียมความพร้อมกันอยู่ และมีทีมก่อสร้างที่ตระเตรียมเครื่องยิงธนูและรถขว้างหินกันอย่างขมักเขม่น

“พร้อมกันหรือยัง” หลินหยางตะโกนถาม ตัวเขาเองอยู่ในแนวเป็นหัวหอกนำทีมเข้าโจมตีกอลิล่าทั้งห้า

“ครับ!” เสียงตะโกนตอบรับดังกังวาลดังกระหื่มไปทั่วบริเวณ จนกอลิล่าทั้งห้าที่อยู่ห่างออกไปกว่าหนึ่งกิโลตื่นตกใจสะดุ้งรู้ตัว แม้มันจะรู้ตัวแล้วหลินหยางก็มิได้เปลี่ยนแผนการเพราะถึงอย่างไรบริเวณโดยรอบก็เป็นผืนหญ้าราบไร้สิ้นสุดการรอบโจมตีจึงตัดทิ้งไปได้เลย

คนกว่าสองร้อยคนเช่นนี้แค่เดินทัพก็ส่งเสียงย่ำเท้าแล้วเพราะงั้นเมื่อพวกเขาจึงใช้กำพลให้เป็นประโยชน์แสดงแสนยานุภาพเพียงหวังว่าจะตัดกำลังใจสัญชาตญาณในการต่อสู้ของเหล่าสัตว์ร้ายศัตรูตรงหน้าลงไปบ้าง

“บุก” หลินหยางให้สัญญาณบุกเข้าโจมตีทันที

เจ้ากอลิล่าทั้งห้าเมื่อมันรู้ตัวว่ามีกองกำลังที่มีกำลังรบมากกว่าสองร้อยห้าสิบชีวิตคละไปด้วยหลายเผ่าพันธุ์ทั้งมนุษย์ เอลฟ์ คนแคระ และมนุษย์หมาป่าอยู่ห่างไกลจากมันไม่ถึงหนึ่งกิโล

คราแรกมันมิได้ทราบเลยแม้แต่น้อยเพราะสนใจแต่วัวตัวอ้วนที่กำลังจะออกมาจากถ้ำหินก้อนใหญ่นี้จนกระทั่งขบวนทัพนั้นโห่ร้องตะโกนจนเสียงก้องกังวาล มันจึงเห็นต้นตอ ไม่นานขบวนทัพที่คละเผ่าพันธุ์นี้ก็ส่งเสียงโห่ร้องขึ้นมาอีกคราพร้อมกับเดินหน้ามุ่งตรงเข้ามาหาพวกมัน จึงทำให้เหล่ากอลิล่าตื่นตะหนกไม่น้อย

ตึง~

ตึงง~

เสียงย่ำเท้าของขบวนทัพที่คนกว่าสองร้อยคนเดินพร้อมกันอย่างพร้อมเพรียงยิ่งส่งผลต่อกำลังใจของทั้งฝ่าย กอลิล่านั้นเมื่อเห็นกองกำลังที่มุ่งเข้ามาหามันกำลังใจการต่อสู้ของมันย่อมลดลงและหวาดกลัว

ส่วนทางด้านเหล่ากองทัพสองร้อยห้าสิบชีวิตนี้ พวกเขายิ่งมายิ่งมากกำลังใจไฟแห่งการต่อสู้โชกช่วงถืออาวุธคู่กายอยากกวัดแกร่งฟาดฟัน

ตอนที่ 196 กอลิล่า(ตอนแรก)

พวกเขาเดินเข้าไปอย่างช้าๆมิเร่งรีบ เพื่อกดดันเจ้ากอลิล่าทั้งห้ารวมถึงเพิ่มกำลังใจให้แก่ฝ่ายของตน

กอลิล่าระดับสิบห้าทั้งห้าตัวตอนนี้พวกมันมิได้นั่งพักผ่อนหย่อนใจอีกแล้ว จับกลุ่มสุมหัวกันอยู่ดูแล้วคล้ายกับมนุษย์ที่กำลังปรึกษาหาแผนรับมือก็มิปาน

ไม่นานพวกมันก็ขยับตัวออกมายืนสองขาเรียงแถวเป็นแนวเดียวทั้งห้า ยกลำแขนอันหนาเต็มไปด้วยมัดกล้ามที่ปกคลุมไปด้วยขนสีดำขึ้นมาแนวหน้าอกของตน

ฮุ่มมม~

ตุ่บๆๆ~

กอลิล่าทั้งห้าตัวใช้แขนขนาดใหญ่ทุบใส่หน้าอกของตนอย่างรุนแรงจนเกิดเสียงที่ควบแน่นส่งออกมา พร้อมอ้าปากตะเบ็งเสียงคำรามขู่กองกำลังตรงหน้า

เมื่อขบวนทัพเข้ามาในระยะห้าร้อยเมตร เหล่าทีมสนับสนุนระยะไกลจึงหยุดฝีเท้าอยู่กับที่เงื้อง้างสายธนูตระเตรียมอุปกรณ์เครื่องทุ่นแรงรถยิงธนูและรถขว้างหิน

เมื่อเข้ามาในระยะสองร้อยเมตรทีมโจมตีระยะกลางจึงหยุดฝีเท้าลงพร้อมกับตั้งท่าเตรียมพร้อมกำหอกภายในมือแน่น

ส่วนหัวหอกทีมโจมตีระยะใกล้ทั้งสองทีมยังคงเดินหน้าต่อประจัญหน้ากับกอลิล่าทั้งห้าตัว พวกมันเองก็ยังคงให้ความหวาดเกรงแก่กองกำลังตรงหน้าเช่นกัน

กอลิล่าตามเดิมเป็นสัตว์ที่มีสติปัญญาสูงเมื่อเห็นขบวนทัพกว่าสองร้อยห้าสิบชีวิตนี้เข้ามาใกล้พวกมันแม้จะมีระดับสิบห้าก็คงไม่สามารถต่อต้านได้พวกมันคงได้แต่วิ่งหนีเอาชีวิตรอดนั่นคือสำหรับกอลิล่าทั่วไป

แต่กอลิล่าทั้งห้าตรงนี้พวกมันมิใช่สัตว์ธรรมดาพวกมันคือสัตว์ประหลาดที่ได้รับการยกระดับสัญชาตญาณจนมีถึงระดับสิบห้าแม้จำนวนทั้งสองฝ่ายจะแตกต่างกันถึงห้าสิบเท่า

แต่เพียงจำนวนที่แตกต่างกันนี้มิสามารถข่มขวัญกอลิล่าทั้งห้าได้มากนัก พวกมันยังเห็นว่าถ้ำวัวด้านหลังของตนสำคัญมากกว่าจึงปักหลักเตรียมต่อสู้ป้องกันแหล่งอาหารของตนอย่างมิถอยหนี

จนกระทั่งทีมโจมตีระยะใกล้ทั้งสองเข้ามาถึงระยะหนึ่งร้อยเมตร

“ลุยย!” หลินหยางตะโกนเสียงดัง

กอลิล่าทั้งห้าสะดุ้งโหยงตื่นตกใจทำตัวมิถูก การขู่คำรามแสดงพละกำลังของมันมิได้ทำให้หลินหยางและพวกเกิดความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อยกลับยังบุกเดินเข้ามาเช่นเดิม

เมื่อได้รับคำสั่งทีมระยะใกล้ที่หนึ่งหัวหอกในการโจมตีครั้งนี้ซึ่งมีสมาชิกเป็นเหล่ามนุษย์หมาป่าทั้งหมดโดยมีหลินหยางเป็นผู้นำ พวกเขาทั้งหมดเริ่มออกตัววิ่งกระหนาบไปยังด้านขวาของกอลิล่าทั้งทันที

ส่วนทีมสนับสนุนระยะใกล้ซึ่งมีสมาชิกเป็นเหล่าคนแคระ พวกมันทั้งหมดวิ่งฉากไปด้านซ้ายอย่างรวดเร็ว

การกระทำดังกล่าวเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนกอลิล่าทั้งห้าตั้งตัวมิถูกแม้จะมีสติปัญญาแต่ก็มิสามารถประมวลการกระทำที่มีการซับซ้อนเหล่านี้ได้อย่างทันท่วงทีจึงยืนนิ่งมองเหล่ามนุษย์และคนแคระแบ่งแยกเป็นสองฝ่ายเข้ากระหนาบซ้ายขวาของตนอย่างสับสน

บัดนี้กอลิล่าทั้งห้านับว่าถูกปิดกั้นทางหนีทีไร่โดยสิ้นเชิงเพราะด้านหลังของมันคือหินก้อนใหญ่ที่บดบังเส้นทาง ส่วนซ้ายและขวาล้วนมีคนถืออาวุธจับจ้องมองมันเขม็งฝ่ายละกว่าห้าสิบคน

ด้านหน้าเป็นเหล่าทีมโจมตีระยะกลางที่ถือหอกคู่กายเตรียมขว้างปาใส่มัน

ถัดไปจากทีมระยะกลางมีเหล่าเอลฟ์ง้างสายธนูเล็งเตรียมพร้อม และมีรถยิงธนูและเครื่องขว้างหินที่บรรจุเตรียมเรียบร้อยเพียงแค่รอรับคำสั่งเพื่อโจมตีเท่านั้น!!