เทพอสูรสยบโลกา – ตอนที่ 199-200

ตอนที่ 199 กอลิล่า(ตอนสี่)

“อะแฮ่ม” หลินหยางกระแอมเบาๆแก้เขิน

“ทีมก่อสร้างโจมตีต่อ” หลินหยางตะโกนออกคำสั่ง

ทีมก่อสร้างเมื่อได้รับคำสั่งพวกเขานำหอกเล่มใหม่ขึ้นสายและยิงโจมตีออกไปทันที

เจ้ากอลิล่าบัดนี้พวกมันมิได้หน้าระรื่นดังก่อนอีกแล้ว พวกมันคอยมองหอกที่พุ่งเข้าใส่ตัวคอยหลบหลีกอยู่ตลอดเวลาเพราะมันเห็นสภาพของพวกพ้องที่นอนเกลือกกลิ้งส่งเสียงร้องอย่างน่าเวทนาจึงทำให้พวกที่เหลือตื่นตัวคอยหลบการโจมตีเหล่านี้

กอลิล่าผู้ที่ถูกโจมตีด้วยหอกเหล็กไปเมื่อครู่พวกมันพยุงตัวลุกขึ้นด้วยใบหน้าโกรธแค้นที่ถูกทำร้าย มันค่อยๆดึงหอกที่ปักคาลำตัวออกอย่างช้าๆจนหลุดออกไปเลือดของมันไหลออกจากรูบาดแผลย้อยลงเป็นเส้นสาย

เมื่อเห็นว่ากอลิล่าทั้งห้าพวกมันให้ความสนใจไปที่รถยิงธนูหลบหลีกการโจมตีด้วยหอกมิสนใจรอบข้าง

“โจมตี!” หลินหยางตะโกนให้สัญญาณทันทีพลางวิ่งใส่กอลิล่าตรงหน้า

เมื่อได้รับคำสั่งสัญญาณรบเหล่ามนุษย์หมาป่าและคนแคระที่ขนาบซ้ายขวาของกอลิล่าตัวใหญ่นี้พวกเขาจับอาวุธในมือของตนแน่นวิ่งเข้าประชิดกอลิล่าตัวยักษ์อย่างรวดเร็ว

อาศัยจังหวะที่กอลิล่าทั้งห้าขาดความระมัดระวัง พวกเขาใช้อาวุธภายในมือโจมตีเข้าใส่ขาทั้งสองข้างของมันเต็มแรง

ย้ากก~

ฉั๊วว~

หลินหยางใช้ดาบยาวภายในมือโจมตีเข้าใส่ต้นขาของกอลิล่าตัวหนึ่งที่อยู่ใกล้เขามากที่สุดพร้อมกับทักษะหลอมไฟที่เร่งใช้จนสุดฟันเข้าอย่างแรง แต่การโจมตีสุดแรงของเขากลับไม่ได้ฟันเข้าลึกดั่งที่คาดหวังเพราะขนที่ปลกคลุมลำตัวจนหนาเตอะของมันลดแรงกระแทกไปกว่าครึ่ง

การฟันสุดกำลังที่ใช้ร่วมกับทักษะหลอมไฟทำให้ใบดาบมีสีแดงแผ่ออร่าความร้อนออกมาแม้จะโจมตีไม่เข้าลึกเท่าที่ควรแต่บาดแผลของกอลิล่าที่ถูกฟันเข้าไปเกิดการเผาไหม้จนเกือบสุกเลยทีเดียวส่งกลิ่นหอมของเนื้อย่างออกมา ขนที่บดบังต้นขาถูกแนวดาบฟันเข้าใส่ก็ใหม้จนสั้นหลอ

เหล่ามนุษย์หมาป่าใช้ดาบของตนแทงเข้าใส่ขาของกอลิล่าเนื่องพวกเขาส่วนใหญ่มิได้มีทักษะโจมตีดังทักษะหลอมไฟของหลินหยางและมิได้มีพละกำลังมากมายดังเหล่ามนุษย์เพราะพวกเขาเน้นไปที่สถานะความเร็วทั้งหมดการฟัน

จึงเป็นไปได้ยากที่จะทำร้ายร่างกายที่มีขนหนาปกคลุมพวกเขาจึงใช้การทิ่มแทงเข้าไปแทน เหล่ามนุษย์หมาป่ามุ่งโจมตีไปที่กอลิล่าตัวเดียวกันกับหลินหยางจนตอนนี้ตัวมันคล้ายกับเม่นที่มีดาบเป็นหนามก็มิปาน

ทางด้านของคนแคระพวกเขามิได้ใช้อาวุธที่แหลมคมอย่างเช่นดาบหรือหอกพวกเขาใช้ค้อนเป็นอาวุธกันทุกตนแม้ร่างกายที่เตี้ยแคระต่ำกว่าเกณฑ์มาตรฐานหากเทียบกับเผ่าพันธุ์อื่นๆ แต่กระนั้นก็มิเป็นปัญหาอันใดเพราะถูกทดแทนด้วยพละกำลังมหาศาลที่ติดตัวมาแต่กำเนิด ใช้ค้อนทุบเข้าใส่เท้าขนาดใหญ่ของกอลิล่าตัวหนึ่งที่อยู่ตรงหน้า

ค๊ากก~

พวกเขาตะลุมบอลโจมตีกันอย่างรุนแรงจนกอลิล่าตัวนั้นส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด สัตว์ตัวยักษ์ทั้งสองตัวที่ตกเป็นเป้าหมายของมนุษย์หมาป่าและคนแคระทรุดลงบนพื้นอย่างเจ็บปวดใช้แขนทั้งสองข้างคอยปัดเป่าการโจมตีพยายามตอบโต้กลับไป

การโจมตีจากระยะใกล้ของทั้งสองฝั่งซ้ายขวาครั้งนี้ทำร้ายกอลิล่าไปได้สองตัวแต่ก็มิสามารถปลิดชีวิตพวกมันได้เนื่องจากกอลิล่าที่เหลือเลิกพะวงกับการโจมตีจากรถยิงธนูยอมถูกหอกปักลงบนกายรีบเข้ามาช่วยเหลือพวกพ้องโจมตีตอบโต้หลินหยางและพวกจึงถอยตัวกลับ

ตอนที่ 200 กอลิล่า(ตอนห้า)

เมื่อเห็นว่าไม่สามารถเข้าไปโจมตีได้อีกหากจะอาศัยเพียงรถยิงธนูก็คงไม่สามารถปลิดชีวิตพวกมันได้ ทำได้เพียงบาดเจ็บเท่านั้น

การโจมตีจากการฟันด้วยดาบและทุบด้วยค้อนของทีมระยะใกล้ทั้งสองทำให้กอลิล่าสองตัวบาดเจ็บสาหัสที่ขาของมัน แต่ก็เพียงข้างเดียวเท่านั้นแขนที่เหลือยังสามารถเงื้อมมาโจมตีตอบโต้ป้องกันพวกเขาได้อยู่

“ทีมระยะกลางโจมตี” เมื่อหลบพ้นการโจมตีของเหล่ากอลิล่าหลินหยางตะโกนให้คำสั่งขึ้นมาอีกครา

แม้ในเมืองพันธมิตรหลินหยางจะมีระดับสูงที่สุดนั่นคือระดับยี่สิบแต่การโจมตีของเขานั้นมิใช่การโจมตีที่รุนแรงที่สุด เพราะหลินหยางมุ่งเน้นไปที่ความรวดเร็วพลังในการโจมตีจึงมิได้รุนแรงมากนัก

ผู้ที่มีพละกำลังสูงที่สุดคือ หลิวไห่และจิ่นเหอ และเหล่ามนุษย์ผู้ซึ่งสังกัดอยู่ในทีมระยะใกล้ โดยขบวนรบการปราบกอลิล่าครั้งนี้พวกเขาอยู่ในหน่วยโจมตีระยะกลางโดยใช้หอกขว้างปาและบัดนี้ถึงคิวของพวกเขาแล้ว!

เมื่อหลินหยางตะโกนให้คำสั่งเหล่าหน่วยโจมตีระยะกลางถือหอกแน่นในมือเดินหน้าเข้ามาอย่างเป็นระเบียบลดระยะห่างจากสองร้อยเมตรเข้ามาเรื่อยๆ เมื่อข้ามผ่านระยะหนึ่งร้อยเมตรตอนนี้เป้าหมายคือกอลิล่าทั้งห้าตัวอยู่ใกล้กับพวกเขามากนักรวมถึงอยู่ในระยะขว้างปาที่จะสามารถหวังผลได้พวกเขาจึงตั้งท่าง้างมือที่จับหอกไปด้านหลังและออกตัววิ่งเต็มกำลังอย่างรวดเร็ว

ฮ้าา~

ฟุ่บบ~

ฉึกกก!!

เมื่อถึงความเร็วสูงสุดของตนหน่วยโจมตีระยะกลางเหล่านี้ตะเบ็งเสียงรีดเร้นกำลังขว้างปาหอกภายในมือเข้าใส่กอลิล่าทั้งห้า หอกที่หลุดออกจากมือพวกเขาพุ่งไปเป็นเส้นตรงระยะที่ลอยอยู่ในอากาศนั้นเป็นช่วงเวลาที่แสนสั้นเพราะพอพวกเขาปาออกไปหอกเหล่านั้นแทบจะไปปักอยู่บนตัวของกอลิล่าแทบทันที มันช่างรุนแรงยิ่งนัก!

ค๊ากกก~

กอลิล่าที่พึ่งถูกโจมตีจากทีมระยะใกล้สองตัวกำลังล้มลงบาดเจ็บจากบาดแผลที่ขาของตน อีกสามตัวกำลังส่งเสียงข่มขู่ทีมระยะใกล้ทั้งซ้ายขวามิได้ให้ความสนใจกับด้านหน้าที่ปล่อยโล่ง

จู่ๆก็มีฝนหอกกว่าหลายสิบเล่มพุ่งเข้าปักใส่ร่างกายจนทั่วอย่างรุนแรงแทงทะลุฝ่าขนที่ปลกคลุมร่างกายฝ่าเข้าไปจนเจาะผ่านผิวหนัง บางเล่มเจาะทะลวงผ่านแผงหน้าอกและกล้ามหน้าท้องปักคาอยู่ จนรู้สึกเจ็บปวดพวกมันกรีดร้องอย่างน่าสงสารเสียงของมันทั้งห้าตัวดังไปทั่วบริเวณ

หลินหยางที่เห็นการโจมของหน่วยระยะกลางเป็นผลสำเร็จเขาจึงหัวเราะขึ้นมาอย่างสะใจ

หอกที่ถูกปาด้วยหน่วยระยะกลางนี้ปักลึกเข้าไปในร่างกายของกอลิล่าทั้งห้ากว่าคืบ แม้การปาหอกจะไม่รุนแรงเท่ารถยิงธนูแต่ในเรื่องจำนวนที่มากกว่าหลายเท่าเช่นนี้ส่งผลให้พวกมันได้รับบาดเจ็บไปทั่วทั้งตัวกรีดร้องอย่างเวทนา

เมื่อเสร็จสิ้นการโจมตีทีมระยะกลางจึงเร่งรีบถอยกลับไปยังจุดเดิมซึ่งเป็นระยะปลอดภัย เพราะการโจมตีของพวกเขามิสามารถโจมตีต่อเนื่องได้หากจะโจมตีเต็มกำลังพวกเขาต้องออกตัววิ่งเพื่อเพิ่มแรงส่งของหอกให้สามารถเจาะทะลุผิวหนังที่หนาของกอลิล่าได้

กอลิล่าที่ถูกโจมตีด้วยหอกเหล่านี้ร่างกายเต็มไปด้วยด้ามหอกที่ปักคาพวกมันโกรธแค้นยิ่งกว่าเดิม

ค๊ากกก~

จู่ๆกอลิล่าตัวหนึ่งก็ส่งเสียงร้องดังพลางกระโดดขึ้นสูงมุงตรงไปยังทางเหล่าทีมระยะกลางที่พึ่งทำร้ายมันด้วยหอก!!