เทพอสูรสยบโลกา – ตอนที่ 231-232

ตอนที่ 231 รอคอย

เมื่อสิ้นเสียงหลินหยาง พลโล่ชั้นที่สามคือชั้นบนสั้นที่ตั้งป้อมปราการป้องกันแนวหน้าอยู่นั้นพวกเขาลดตัวลงต่ำทันทีเปิดช่องว่างชั้นบนให้แก่ทีมโจมตีสนับสนุน

ค้างคาวปีกเหล็กที่มองเห็นช่องโหว่ที่พวกมันสามารถเล็ดรอดเข้าไปได้ พวกมันก็มิทำให้โอกาศนั้นเสียเปล่ามิรอช้าบินกรูกันเข้าไปเป็นแถว

แคว๊กก~

พวกมันส่งเสียงราวกับว่าชี้จุดให้เหล่าสหายระดมพลบุกเข้าไปยังที่แห่งเดียว เหล่าค้างคาวบินกรูกันเข้าไปไม่หยุดหย่อน ถึงกระนั้นช่องว่างด้านบนนั้นก็ยังมิได้ปิดตัวลง

ค้างคาวตัวหนึ่งตัวมันแอบอยู่ด้านหลังพักพวกตัวอื่น มันกำลังบินตามพวกของมันไปเป็นขบวนเพื่อมุ่งตรงเข้าไปยังช่องว่างของผู้บุกรุกเพื่อหมายจะโจมตีพวกมันจากภายใน

มันที่อยู่บริเวณกลางแถวนั้นกำลังรอคิวของตนอยู่ เนื่องจากผนังถ้ำที่แออัดทำให้เหล่าค้างคาวสามารถบินเข้าไปยังช่องโหว่นั้นได้เพียงระลอกละสิบห้าถึงยี่สิบตัวเท่านั้น แต่อีกไม่นานก็จะถึงแถวของมันแล้วทำให้ตัวมันอดตื่นเต้นไม่ได้

คืนที่ผ่านมานั้นพวกมันพึ่งบินออกไปหาอาหารและกลับเข้ารังเพียงไม่นาน จู่ๆก็มีผู้บุกรุกเข้ามาโจมตีรังของพวกมัน เมื่อถูกปลุกขึ้นมาจากการหลับไหลด้วยเสียงอึกทึกครึกโครมทำให้มันตกใจเล็กน้อย

แต่เมื่อเห็นผู้บุกรุกรังของพวกมันเป็นมีสิ่งมีชีวิตตัวใหญ่ที่มันมิเคยลิ้มลองรสชาติมาก่อน ความตื่นตกใจจึงมลายหายไปแทนที่ด้วยความหิวกระหายอยากลิ้มลองรสชาติแปลกใหม่

มันมองมนุษย์เหล่านี้ไม่ต่างจากอาหารที่เอาชีวิตของตนเองมาป้อนเข้าปาก ผู้บุกรุกเหล่านี้คืออาหารอันโอชะที่หาได้ยากยิ่งนัก

ตามปกติพวกมันจะกินเพียงสัตว์ชนิดอื่นที่อ่อนแอกว่าพวกมันเท่านั้นด้วยความที่พวกมันออกล่ากันเป็นกลุ่มฝูงหลายพันตัว เมื่อเจออาหารที่ใดพวกมันล้วนเข้าไปลุมทึ้งร่างจนเหลือเพียงกระดูก

แต่ด้วยจำนวนที่มากมายมหาศาลนี้ทำให้ส่วนแบ่งอาหารที่มันได้รับนั้นน้อยนิดยิ่งนักมิสามารถเติมเต็มความหิวโหยของร่างกายของมันได้

ใกล้ถึงคิวของตัวมันแล้ว

มันยิ้มย่องในใจมิได้เกรงกลัวผู้บุกรุกที่มีจำนวนน้อยนิดเลยแม้แต่น้อย เพราะตั้งแต่ช่องโหว่ด้านบนนี้เปิดว่างขึ้นมา พวกพ้องค้างคาวปีกเหล็กของพวกมันเข้าไปไม่ต่ำกว่าสองสามร้อยตัวแล้ว

ยังมิมีเสียงร้องแห่งความเจ็บปวดหรือขอความช่วยเหลืออันใดส่งออกมาแม้แต่น้อย ดูท่ากองกำลังผู้บุกรุกคงพ่ายแพ้และถูกพวกพ้องค้างคาวของมันกัดกินเสียแล้ว มันแทบรอถึงคิวของมันไม่ไหวกลัวว่าเหล่ามนุษย์ผู้บุกรุกจะมิเหลือให้มันกัดกิน

แคว๊กก~

ทันใดนั้นก็ถึงแถวของมันเสียที เวลาที่ใช้ในการรอคอยของมันหมดลงแล้วมันมิรีรออันใดบินนำแถวของตนไปอย่างรวดเร็วพุ่งเข้าไปยังช่องโหว่ของแนวป้องกันผู้บุกรุก

ฟิ้ว~

มันบินเข้ามาอย่างรวดเร็วข้ามผ่านช่องว่างด้านบน กำลังจะสอดส่องเพื่อมองหาร่างกายของมนุษย์ที่หลงเหลือให้มันกลืนกินลงเติมเติบความหิวโหย

ฉึก!

แต่ทว่ายังมิทันได้เห็นตัวผู้บุกรุกให้ชัดเจน

กลับมีลูกศรดอกหนึ่งพุ่งแทงทะลุร่างกายของมันจน มันพยายามของหาต้นตอของผู้โจมตีมันนี้ แต่น่าเสียดายมันกลับเจ็บปวดบาดแผลยิ่งนักร่างกายของมันชักกระตุกล่วงตกลงบนพื้นที่มีร่างกายของพวกพ้องมันนอนกองสุมกันอยู่!

ตอนที่ 232 ทรมาน

ค้างคาวปีกเหล็กผู้หิวโหยที่โชคร้ายมันยังมิได้ตายสนิทลงแต่อย่างใด แต่มันก็มิสามารถคงสติต่อไปได้มิสามารถส่งเสียงร้องเตือนพักพวกของตนเอง หรือแม้กระทั่งขยับเขยื้อนตัวตามใจนึกได้ ร่างกายของมันชักกระตุก พร้อมกับความเจ็บปวดแสนสาหัสกัดกินบาดแผลของมัน

เมื่อมองจากบาดแผลบนร่างแล้วมันมิควรเจ็บปวดถึงเพียงนี้ ตอนนี้มันเพียงต้องการตกตายลงไปเสียมิต้องการทรมานอีกต่อไปแต่ทว่ามันก็มิสามารถตายได้อย่างที่หวัง ร่างกายของมันค่อยๆส่งกลิ่นเหม็นไหม้ขึ้นมา

มันเจ็บปวดทรมานอยู่เช่นนั้นกว่าหนึ่งนาทีในที่สุดก็ดับชีวิตอย่างสิ้นหวังเหลือเพียงร่างไร้วิญญาณ

ภาพสุดท้ายที่มันเห็นคือพักพวกค้างคาวปีกเหล็กแถวเดียวกันกับมันที่รอคอยบินเข้ามาตามกันนั้นถูกลูกศรพุ่งปักเข้าใส่ร่างกายและตกลงพื้นไม่ห่างจากตัวของมันมากนัก

มันหันไปมองไปยังตามแนวลูกศรหาต้นตอผู้ที่โจมตีปลิดชีวิตมันนั้นก็เจอเข้ากลับหลินหยางและพวกที่กำลังเตรียมศรลูกใหม่ง้างเข้าเตรียมใส่ในหน้าไม้ในมือ การมองเห็นของมันค่อยๆมืดและดับลงไปในที่สุด..

ฟิ้วว~

ฉึก!

ทีมโจมตีสนับสนุนพวกเขาเหนี่ยวหน้าไม้โจมตีเข้าใส่เหล่าค้างคาวผู้มิรู้ความโบยบินเข้ามาความตายอย่างมิหยุดหย่อน แต่มิใช่การโจมตีดาดธรรมดาอันใด พวกเขาล้วนใช้ทักษะ!

นั่นคือทักษะหลอมไฟ

นี่คือเหตุผลที่ทำให้เหล่าค้างคาวปีกเหล็กพวกนี้เมื่อถูกโจมตีทำให้ลูกศรเหล่านี้เจาะทะลุปีกเหล็กและปักคาร่างกายของพวกมัน

เมื่อมีบาดแผลใหญ่หลวงเช่นนี้เกิดขึ้นบนร่างกายของพวกมันแน่นอนย่อมไม่สามารถมีชีวิตรอดต่อไปได้

เมื่อรวมเข้ากับความร้อนของทักษะหลอมไฟที่เผาไหม่บาดแผลนั้น พวกมันจึงมิสามารถดิ้นรนส่งเสียงร้องอันใดได้อีกต่อไปจำต้องตกตายลงอย่างเจ็บปวดทรมานอย่างช่วยไม่ได้

แต่กระนั้นการโจมตีด้วยหน้าไม้ของพวกเขาก็มิสามารถคร่าชีวิตเหล่าค้างคาวพวกนี้ได้หมด

เนื่องจากหน้าไม้และธนูนั้นเมื่อยิงศรออกไปแต่ละคราพวกเขาต้องเสียเวลาขึ้นลูกศรดอกใหม่

แต่สำหรับพวกค้างคาวเมื่อเข้ามาภายในแนวป้องกันแล้วก็มิสามารถมีชีวิตรอดกลับไปได้อีกเพราะข้างหน้าแถวทีมหน้าไม้นั้นมีเหล่ามนุษย์หมาป่ามือดีใช้ดาบสั้นในมือของตนตัดขาดร่างกายของเหล่าค้างคาวปีกเหล็กจนขาดสองท่อนทำให้พวกมันมิสามารถส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือร้องเตือนพวกพ้องอันใดได้อีกต่อไป

เหล่าค้างคาวที่มีสติปัญญาต่ำต้อยมิรู้ความเคลื่อนไหวของผู้บุกรุกนี้ พวกมันคิดเพียงว่าเร่งรีบเข้าไปภายในแนวป้องกันเพื่อกัดกินร่างกายของผู้บุกรุกเติมเต็มกระเพาะของตนเอง

พวกมันจึงเร่งรีบมิสนใจสิ่งใดเพราะเกรงว่าอาหารตรงหน้าจะหมดลง เนื่องจากพักพวกของมันบินกรูกันเข้าไปก็หลายร้อยตัวแล้วด้วยความนี้สติปัญญาที่น้อยนิดของพวกมันจึงมิสามารถคิดไตร่ตรองได้อย่างรอบคอบเนื่องจากถูกความหิวโหยบดบัง

“ป้องกัน” หลินหยางตะโกนเสียงดังเพื่อหยุดเว้นช่วงการโจมตี

เมื่อได้รับคำสั่งเช่นนั้น พลโล่ชั้นสามที่พึ่งหลบหมอบปล่อยให้ชั้นบนมี ‘ช่องโหว่’ พวกเขาเติมเต็มช่องโหว่นั้นทันทีปิดกันเส้นทางทำให้เหล่าค้างคาวมิสามารถบินฝ่าเข้ามาได้อีกต่อไป!