เทพอสูรสยบโลกา – ตอนที่ 287-288

ตอนที่ 287 รักษา(ตอนต้น)

 

เมื่อเห็นพักพวกของตนส่งอาวุธให้ตามคำเรียกร้องแกมบังคับ พวกมันทั้งหมดจึงค่อยๆยื่นอาวุธส่งให้แก่มนุษย์หมาป่าที่ล้อมรอบตนเองทั้งหมด

 

ตอนนี้พวกมันปราศจากอาวุธป้องกันตัวแล้ว ยืนเกาะกลุ่มกันอย่างหวาดระแวง

 

เมื่อริบรอนอาวุธทั้งหมดจากศัตรูเป็นที่เรียบร้อย เจียวฮั่นนำอาวุธและโล่ทั้งสามสิบชิ้นนั้นรวบรวมส่งเข้าคลังแสงของพวกเขาโดยส่งมอบให้แก่เทียนหนิงเจี้ยนเพื่อนำไปเก็บ พวกเขามิได้กะจะคืนให้พวกมันเลยแม้แต่น้อย!

 

ตอนนี้หมาป่าที่พลัดหลงทั้งสามสิบตัวเมื่อไร้อาวุธพวกมันจึงมิเป็นภัยให้แก่พวกเขาอีก หลังจากใช้สายตาจ้องมองมนุษย์หมาป่าแปลกหน้าทั้งสามสิบตัวจนหนำใจ

 

มนุษย์หมาป่าเกือบเจ็ดสิบชีวิตจึงแยกย้ายกันไปทำงานของตนเองที่ได้รับมอบหมาย ปล่อยให้หมาป่าทั้งสามสิบตัวยืนเกาะกลุ่มกันกับที่มิเคลื่อนไหว มองสอดส่องไปรอบๆภายในเมือง

 

“ถอยไปๆ อย่ามายืนเกะกะ” ทันใดนั้นเองก็มีเสียงชายคนหนึ่งตะโกน พร้อมกับแหวกเส้นทางเดินแหกกลางกลุ่มมนุษย์หมาป่าทั้งสามสิบตัวอย่างมิเกรงกลัว เขาคือหลิวไห่นั่นเอง

 

เขาเดินผ่านไปอย่างมิสนใจใยดี ไต่บรรใดขึ้นไปยืนประจำบนกำแพงเมือง ทิ้งให้หมาป่าทั้งสามสิบตนยืนนิ่ง พวกมันคล้ายกับอากาศที่ไร้ตัวตน…

 

หลิวไห่พึ่งรวบรวมอาวุธที่เสียหายจากการต่อสู้ภายในถ้ำค้างคาวไปกองรวมกันอยู่เพื่อรอส่งมอบให้แก่คนแคระนำไปซ่อมแซมต่อไป

 

การต่อสู้กับค้างคาวปีกเหล็กนั้นทำให้โล่โลหะที่ใช้กำบังตนเสียหายไปเกือบไปหลายสิบใบ

 

เนื่องจากปีกเหล็กของพวกมันมีความแข็งแรงไม่ด้อยไปกว่าโล่เหล็กที่พวกเขาถือครองอยู่เลย เมื่อเกิดการกระทบกระทั่งกันขึ้นมาจึงสร้างรอยขีดข่วนให้แก่โล่เหล่านั้น

 

เมื่อถูกระดมโจมตีเข้าใส่จากค้างคาวหลายสิบตัวจากรอยขีดข่วนเล็กน้อยเริ่มสั่งสมจนมากมี โล่บางชิ้นถึงขั้นเกิดรอยแตกสามารถมองทะลุไปยังอีกฝั่งได้เลย..

 

ส่วนหอกเหล็กอาวุธสำคัญที่ใช้ในการต่อสู้ภายในถ้ำค้างคาว สิ่งที่เสียหายส่วนใหญ่คือปลายหอกที่แหลมคม เนื่องจากการแทงใส่ค้างคาวเหล่านั้นล้วนทำให้ความแหลมคมทื่อลงไปเล็กน้อย ยิ่งใช้งานมากเท่าใดยิ่งทื่อบิ่นมากขึ้นเท่านั้น

 

หลินหยางหลังจากเข้ามาภายในเมืองเขาพยุงร่างของผู้บาดเจ็บส่งตรงไปยังลานกว้างกลางเมือง ตอนนี้ผู้บาดเจ็บทั้งหมดรวมกันอยู่ใจกลางเมือง

 

“รักษาพวกเขาก่อน” หลินหยางกล่าวกับสตรีนางนึง เธอคือหรงเถียนเหยา ทีมแพทย์คนเดียวของเขานั่นเอง

 

“รักษาพวกเขาก่อนไม่ดีกว่าหรอ” หรงเถียนเหยากล่าวถาม

 

เมื่อเธอเห็นเป้าหมายที่่หลินหยางชี้ไปนั้นเป็นผู้บาดเจ็บที่มีบาดแผลขีดข่วนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

 

หากเทียบกับร่างกายที่แข็งแรงแล้วนับว่าห่างไกลจากความตายมากนัก

 

หันกลับมามองยังผู้หมดสติทั้งสิบรายที่นอนเรียงกันอย่างเป็นระเบียบ แม้แต่จะลืมตาพวกเขายังทำไม่ได้ด้วยซ้ำ

 

“ไม่หรอก พวกเขาแค่หมดสติเท่านั้นไม่ได้บาดเจ็บร้ายแรงอันใด ส่วนพวกเขาเหล่านั้นแม้จะไม่มีบาดแผลใหญ่โตอันใดแต่ว่าบาดแผลของพวกเขามีเลือดไหลซึมออกตลอดเวลา

 

หากปล่อยไว้พวกเขาจะเสียเลือดมากเกินไป..” หลินหยางกล่าวเล่ารายละเอียดต่างๆเกี่ยวกับค้างคาวปีกเหล็กและการโจมตีจากพวกมันให้แก่หน่วยแพทย์ของพวกเขาฟังอย่างระเอียด

 

 

ตอนที่ 288 รักษา(ตอนปลาย)

 

“เข้าใจแล้ว” หรงเถียนเหยาตอบรับ ตรวจดูอาการของผู้บาดเจ็บทันที

 

มองไปยังชายผู้บาดเจ็บ เขายื่นแขนของตนที่มีรอยแผลจากการบาดเจ็บให้แก่หรงเถียนเหยา

 

บาดแผลของเขานั้นนับว่าสาหัสที่สุดในหมู่พักพวก บนแขนของเขานั้นมีรอยเส้นสีดำยาวมากกว่าหนึ่งคืบ บาดแผลนั้นแม้จะยาวกว่าคืบนึงแต่ก็มิได้ลึกอันใดเลย

 

หากตามปกติแล้วมันคงมิอันตรายมากมายอันใดนักหากใช้เวลาไม่กี่วันบาดแผลคงสมานกันเองโดยธรรมชาติ

 

แต่ทว่าเลือดสีดำที่ไหลออกมานั้นอาบลำแขนของเขานั้นกลับสร้างความเจ็บปวดให้แก่บริเวณรอบปากแผล แต่กระนั้นนับตั้งแต่ได้รับบาดแผลมาจวบจนบัดนี้เขายังมิได้ส่งเสียงร้องอวดครวญแห่งความเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย จิตใจเขากล้าแข็งยิ่งนัก

 

วิ้งง~

 

จากนั้นเธอก็ยื่นมือของตนสูงเหนือบาดแผลเล็กน้อยไม่นานก็มีละอองแสงอ่อนๆส่องออกมาพร้อมกับบาดแผลที่ชายผู้นั้นได้รับสมานตัวอย่างรวดเร็วหายเป็นปลิดทิ้งราวกับว่าบาดแผลนั้นมิเคยเกิดขึ้นมาก่อน!

 

หลินหยางยืนมองหรงเถียนเหยารักษาพลทหารของตนด้วยใบหน้าผ่อนคลาย ตอนนี้เขาส่งผู้บาดเจ็บถึงมือหมอแล้ว ขืนอยู่ต่อก็รังแต่จะเกะกะ เมื่อหมดหน้าที่ของตนเขาจึงเดินจากไป

 

“ถ่ายทอดคำสั่ง ใครที่ยังเหน็ดเหนื่อยอยู่ให้ใช้ช่วงเวลานี้พักผ่อนเก็บตุนแรงเอาไว้” หลินหยางกล่าวกับเทียนหนิงเจี้ยน

 

“ครับ” มันตอบรับกลับและกระจายข้อความของหลินหยางทันที

 

เหล่าพลทหารทั้งหลายแม้จะไม่ได้รับบาดเจ็บอันใดจากการสู้รบที่ผ่านมา แต่ทว่าพวกทุกคนก็ใช้แรงกายไปอย่างมหาศาล เพราะการต่อสู้ในถ้ำค้างคาวนั่นเอง

 

มออ~

กี๊ซซ~

 

จู่ๆก็มีเสียงสิ่งมีชีวิตบางอย่างร้องออกมาเสียงดังเลยทีเดียว เสียงทั้งสองเสียงร้องประสานกันสลับไปมา

 

‘หืม’ หลินหยางมองไปยังต้นตอของเสียง ก็พบเจอเข้ากับวัวตัวใหญ่สองตัว

 

เจ้าวัวทั้งสองตัวนี้มาจากแหล่งอาหารแห่งใหม่นั่นเอง รอบกายพวกมันมีเจ้าเขียวหนึ่งถึงเจ็ดกำลังจ้องมองพวกมันเอาเป็นเอาตาย เดิมทีเขาแปลกใจเล็กน้อยที่กลับเข้าเมืองมาไม่พบเจ้าเขียวทั้งหลาย

 

กลายเป็นว่าพวกมันกำลังสนใจสิ่งมีชีวิตแปลกใหม่อยู่นั่นเอง วัวตัวอ้วนทั้งสองตัวนั้นมิได้มีพิษสงอันใดไม่มีวี่แววของความดุร้าย พวกมันไม่มีทีท่าว่าจะหนีเลยแม้แต่น้อยกัดแทะเล็มหญ้าอย่างเอร็ดอร่อย

 

แหล่งอาหารอย่างโพรงกระรอกนั้น เนื่องจากพวกมันตัวเล็กเขาจึงจับพวกมันขังเอาไว้ รอวันสังหารพวกมันเพื่อนำมาเป็นอาหารที่สดใหม่นั่นเอง

 

ด้วยขนาดตัวของพวกมันหากเขาปล่อยให้กระรอกทั้งหลายหลุดออกมาพวกมันต้องวิ่งเตลิดชุลมุนวุ่นไปทั่วเมืองเป็นแน่ ด้วยเหตุนี้เองพวกเขาจึงตั้งใจจะนำวัวทั้งหลายที่ออกมาได้มา นำมาชุปเลี้ยงเอาไว้

 

หากพวกเขาฆ่าพวกมันเสียหมดตั้งแต่ออกจากปากถ้ำวัว พวกเขาคงกินไม่หมดและปล่อยให้เนื้อเน่าเสียเป็นแน่ ส่วนการนำมาทำเนื้อตากแห้งนั้นทำให้คุณค่าทางรสชาติของพวกมันรสต่ำลง

 

ไม่นานเจ้าเขียวทั้งหลายก็เข้าไปวนเวียนอยู่รอบกายเจ้าวัวตัวอ้วนทั้งสอง เจ้าเขียวหนึ่งลองยื่นจะงอยปากกัดกินหญ้าบนพื้นและคายทิ้งอย่างรวดเร็ว บ้างก็เกลือกกลิ้งไปบนพื้น

 

เห็นเช่นนั้นเขาอดยิ้มออกมาไม่ได้ เจ้าเขียวทั้งหลายไม่ต่างจากลูกรักของเขาที่ได้ฟูมฟักเลี้ยงพวกมันจนเติบใหญ่

เทพอสูรสยบโลกา

เทพอสูรสยบโลกา

Score 7.1
Status: Ongoing Released: N/A Native Language: Chinese
อ่านนิยายเรื่อง เทพอสูรสยบโลกาประเทศจีน ปี ค.ศ. 2025 จู่ๆ เกิดแผ่นดินไหวขึ้นทั่วโลก และ มี”ประตู” ประหลาดเกิดขึ้นทั่วทุกเมืองใหญ่ทั่วโลก พร้อมกับเสียงปริศนา “มนุษย์เอ๋ย พวกเจ้าอยากเปลี่ยนแปลงโชคชะตาหรือไม่ อำนาจ เงินทอง วาสนา ความมั่งคั่ง หากอยากเปลี่ยนแปลง เชิญเข้ามาที่ประตูนี้ จักต้อนรับพวกเจ้า” เรื่องราวแห่งตำนานกำลังจะเริ่มขึ้น

Comment

Options

not work with dark mode
Reset