เทพอสูรสยบโลกา – ตอนที่ 539-540

ตอนที่ 539 ปลุกระดม

หลินหยางมองพวกมันด้วยมุมปากที่ยกขึ้น

ในยามที่คับขันเช่นนี้ยังมีโอกาศได้พบเจอกับเหล่าผู้กล้าไม่ขลาดเขลา ช่างเป็นโชควาสนายิ่งนักที่ได้พบเจอพวกมัน

หากไม่มีสถานการณ์บีบบังคับ เขาก็คงจะไม่ทราบถึงจิตใจที่แน่วแน่ของคน

เดิมทีคิดว่าคงเป็นเพียงกลุ่มคนที่โง่เขลาอ่อนแอพลาดท่าถูกจับตัวมาโดยสัตว์เดรัจฉานค้างคาวระดับต่ำ แต่ไหนได้พวกมันกลับเป็นมนุษย์ที่หาได้ยากยิ่งสำหรับโลกใบใหม่อันโหดร้าย

จากคนนับล้านจะมีสักกี่คนที่ยอมละทิ้งความเห็นแก่ตัว ไม่ใขว่คว้าความสุขของตนต้องยอมทำงานตรากตรำแทนผู้อื่น

“พวกนายพร้อมแล้วใช่ไหม” หลินหยางกล่าว

พวกมันผงกหัวรับคำพลางเอียงตัวเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับวิ่งสุดชีวิต

ฟู่วว~

หลินหยางสูดหายใจลึกเข้าเต็มปอดและพ่นมันออกมาช้าๆ ตอนนี้เขากำลังเตรียมใจเพื่อพร้อมรับกับผลลัพธ์ที่จะมาในแง่ร้าย เนื่องจากเขากำลังจะกระทำการบางอย่างที่กำลังเสี่ยงและเป็นภัยต่อชีวิตของตนอยู่…

“พวกคุณได้ยินผมไหม!!!” จู่ๆหลินหยางก็ตะโกนดังลั่น เสียงของเขากึกก้องสะท้อนไปมากับผนังและเพดานถ้ำจนแสบแก้วหู

….

หลังจากเสียงสะท้อนสิ้นสุดลง บรรยากาศก็ตกอยู่ในความเงียบเชียบดังเดิม ไร้เสียงตอบรับคำกล่าวของเขา ราวกับตอนนี้เขากำลังพูดอยู่กับอากาศ

“สถานที่แห่งนี้เรียกว่าถ้ำค้างคาว ที่ที่พวกเราอยู่ก็คือส่วนที่ลึกที่สุดของมันและเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์ประหลาดค้างคาว เป้าหมายที่มันจับพวกคุณมาก็คือนำร่างของคุณมาเป็นอาหารปรนเปรอให้แก่ผู้นำของพวกมัน ซึ่งผู้นำของมันนั้นก็อาศัยอยู่ในส่วนลึกสุดของถ้ำ หรือก็คือตอนนี้พวกคุณกำลังอยู่บนโต๊ะอาหารของมัน รอคอยเพียงเจ้าสัตว์ประหลาดตนนั้นเลือกว่าจะรับประทานอาหารจานไหนก่อน นี่คือต้นตอของเสียงร้องอันโหยหวนทรมานน่าเวทนา ที่พวกคุณเคยได้ยินนั่นแหละ”

“เมื่อครู่พวกคุณคงจะทราบแล้วว่าผมได้ทำการรวมกลุ่มและทำการหลบหนีออกไปจากสถานที่แห่งนี้” หลินหยางกล่าวต่อ

“ตอนนี้คนส่วนใหญ่ในกลุ่มของผมสามารถหนีออกไปได้อย่างปลอดภัยเป็นที่เรียบร้อยและต่อจากนี้คนที่เหลือก็กำลังจะออกไปจากที่นี่เช่นกัน”

“สิ่งที่ผมอยากบอกก็คือพวกเราไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป หากใครต้องการกลับออกไปจากนรกขุมนี้สามารถมุ่งมายังทางออกได้ด้วยการตามเส้นทางต้นเสียงของผมหรือไม่ก็คลำผนังถ้ำด้านใดซักด้านหนึ่งและเดินตามมันไปเรื่อยๆสุดท้ายพวกคุณก็จะเจอทางออกไปจากที่นี่เอง”

“ระวังจงเลี่ยงตรงส่วนกลางของถ้ำเอาไว้อย่าย่างกรายเข้าไปใกล้มันเป็นดี สุดท้ายนี้ผมขอให้พวกคุณโชคดี!!” หลินหยางตะโกน

หากเป็นไปได้เขาก็อยากจะช่วยพวกมันทั้งหมดให้กลับออกไปพร้อมกันได้โดยไม่ทิ้งใครไว้ แต่ด้วยสถานการณ์ที่ไม่เอื้ออำนวยสักเท่าไหร่ หากยังชักช้าคงจะเป็นเขาเองที่มีปัญหา

ชายหนุ่มไม่รีรอเพื่อรับฟังเสียงตอบรับจากผู้คนที่ตกอยู่ในโชคชะตาเดียวกันถูกจับมาโดยค้างคาวปีกเหล็ก

“ไปได้!!” หลินหยางส่งเสียงให้สัญญาณกับกลุ่มของตนที่เหลืออยู่เพื่อ ออกตัววิ่งเต็มกำลังหลบหนีไปตามกลุ่มแรก

ตอนที่ 540 ผู้รอดชีวิต

ฟุ่บบ~

เริ่มด้วยชายผู้มีระดับสี่ มันหันตัวอย่างรวดเร็วจนเกิดเสียงพร้อมกับก้าวเท้ายาวออกตัวด้วยความว่องไว

ตามมาด้วยชายอีกหนึ่งผู้ได้รับเกราะป้องกันชั้นเลิศอย่างโล่มนุษย์ ซึ่งมันได้รับมอบหมายหน้าที่ให้คุ้มกันพักพวกที่เหลือเคียงคู่ไปกับชายผู้มีระดับสี่ มันจึงเริ่มออกตัววิ่งเคียงข้างไปพร้อมกัน

จากนั้นหลี่จิ้งและคนที่เหลือจึงวิ่งตามพวกเขาไปติดๆ

ตั้งแต่หลินหยางให้สัญญาณมันผ่านไปยังมิถึงสามวิเสียด้วยซ้ำ

ทุกกระบวนการกระทำช่างรวดเร็วยิ่งนัก คนทั้งหมดตีฝีเท้าวิ่งหายลับไปในความมืดอย่างรวดเร็ว ทิ้งเสียงการเคลื่อนที่ไว้ด้านหลังให้ผู้ที่ยังอยู่ได้ยินและคนผู้นั้นก็คือ…หลินหยาง

ตอนนี้ตรงทางออกจากส่วนลึกของถ้ำมีหลินหยางยืนอยู่ตรงกึ่งกลางเพียงลำพัง

ครึก~

ตุบบ~

ภายในส่วนลึกสุดที่มืดมิดเงียบสงัดไม่มีทั้งแสงไฟและเสียงใดๆมาเป็นเวลายาวนาน กลับเริ่มมีเสียงแปลกๆส่งออกมาจากทั่วทุกสารทิศ บางเสียงอยู่ห่างไกล บ้างก็ใกล้มิถึงสิบเมตร เสียงเหล่านั้นไม่มีความคล้ายคลึงกันเลย

มันมาจากทิศทางที่แตกต่าง ระยะที่มิเหมือน แต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันไม่ผิดเพี้ยนนั่นก็คือ เสียงเหล่านั้นกำลังเคลื่อนที่เข้ามาใกล้หลินหยางมากขึ้นเรื่อยๆ

หลินหยางยกมุมปากขึ้นสูง พลางหันตัวและวิ่งหายไปจากจุดดังกล่าวดั่งสายลม

ต้นตอเจ้าของเสียงที่เขาได้ยินนั้นมาจากเหล่าผู้รอดชีวิตจากเงื้อมมือของแวมไพร์ปีศาจ หลังจากสิ้นเสียงตะโกนปลุกระดมของหลินหยางพวกมันจึงเริ่มเคลื่อนไหวทีละคน ทีละคน

ซึ่งเป้าหมายของพวกมันก็เป็นเฉกเช่นเดียวกันกับเขา นั่นก็คือต้องการมีชีวิตรอดและหนีออกจากนรกขุมนี้

หลังจากอาศัยอยู่อย่างอดสูมาอย่างยาวนาน ในที่สุดก็มีกลุ่มคนที่จุดประกายความหวังสร้างแรงบันดาลใจในการเอาชีวิตรอดให้แก่พวกมัน

แม้ว่าแสงนั้นจะริบหรี่เต็มที่ก็ตาม แต่มิใช่ไร้หนทางเสมอไป เมื่อพวกมันทราบว่ามีคนสามารถหลบหนีออกไปได้สำเร็จแล้วมีหรือจะรีรออันใดอีก

จากเสียงที่ส่งออกมาเรียกได้จำนวนคนที่อยู่ภายในนี้ไม่น้อยไปกว่ากลุ่มของเขาที่มีถึงห้าสิบคนเลยทีเดียว

รวมถึงคนที่ยังไม่ได้ขยับตัวส่งเสียงอีกหลายสิบคนเช่นกัน ฉะนั้นจำนวนที่ยังอยู่ภายในส่วนลึกของถ้ำคงมีคร่าวๆไม่ต่ำกว่าร้อยชีวิตที่ยังมีชีวิตรอดอยู่

—————————————————–

ตุบ~

เสียงฝีเท้าจากคนร่วมสิบชีวิตจากกลุ่มของชายผู้มีระดับสี่ดังขึ้นมาจากการเคลื่อนที่ของพวกเขา เมื่อได้รับสัญญาณจากหลินหยางพวกมันจึงออกวิ่งโดยไม่หันหลังกลับมาเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว

ไม่ทราบว่าตอนนี้พวกมันวิ่งออกห่างมาจากส่วนลึกสุดของถ้ำได้ไกลเท่าไหร่ หากประมาณคร่าวๆคงไม่น้อยไปกว่าสองในสิบของระยะทางภายในถ้ำ

ฟุบบ~

ตอนนั้นเองท้ายขบวนของพวกมันก็มีเสียงฝีเท้าเพิ่มมาอีกหนึ่งเป็นเสียงที่แตกต่างจากพวกมันเล็กน้อย เนื่องจากต้นตอของเสียงนี้หากมิตั้งใจฟังหรืออยู่ในสถานที่อันเงียบสงบเช่นนี้คงมิได้ยิน

ทั้งความถี่ในการเคลื่อนที่ของเสียงดังกล่าวยังรวดเร็วกว่าคนปกติสองถึงสามเท่าเลยทีเดียว ต้นตอของฝีเท้าอันรวดเร็วและเงียบเชียบนี้มาจากหลินหยางหนึ่งในสมาชิกของกลุ่มนั่นเอง